Dagur - 26.01.1991, Síða 11

10 - DAGUR - Laugardagur 26. janúar 1991
Laugardagur 26. janúar 1991 - DAGUR - 11
leiðsögn til að hljóta hreinlega ekki skaða
af. Petta eru óneitanlega mikil viðbrigði. í
heilsuskólanum fékk maður þrjár máltíðir á
dag, bara hrátt grænmeti og ávexti. Græn-
metið var allt lífrænt ræktað á staðnum.“
Allir vildu fræðast um ísland
- Þú varst fyrst íslendinga til að setjast á
bekk í heilsuskólanum í San Diego. Vakti
þjóðerni þitt einhverja athygli?
„Já, þangað hafði Islendingur aldrei kom-
ið og menn vildu endilega fá mig til að halda
fyrirlestur unt land og þjóð. Allir voru að
spyrja um ísland og fannst mjög spennandi
að ég skyldi vera þaðan. Ég dauðsá eftir því
að hafa ekki farið með bunka af alls kyns
kynningarbæklingum."
- Nú ert þú í góðri aðstöðu hjá Sam-
vinnuferðum/Landsýn til að kynna utan-
landsferðir. Ætlarðu ekki bara að bjóða upp
á ferðir í jógabúðirnar?
„Ég er hrædd um að hinum venjulega
íslendingi myndi bregða í brún þegar hann
kæmi í jógabúðirnar, þetta er allt svo einfalt
og fábrotið. En sannir jógar hugsa sér lífið
án allra ytri gæða. Ég tel ólíklegt að íslend-
ingar myndu hópast í jógaferðir en þeir sem
eru tilbúnir til að reyna eitthvað nýtt og vilja
fræðast og stunda heilsusamlegt líferni í
stað þess að flatmaga bara á ströndinni,
ættu að skella sér þangað.“
- Jæja, hver er svo niðurstaðan eftir
þetta ferðalag?
„Ég hef hug á því að halda þessu líferni
áfram. Ég keypti margar bækur um jóga og
mataræði og vil læra meira. Þegar upp var
staðið eftir sex vikna ferðalag var raunin sú
að ég hef aldrei komið betur hvíld eða
ánægðari úr nokkru ferðalagi. Það opnaðist
fyrir mér nýr heimur og jógabúðirnar og
heilsuskólinn voru hápunktar ferðalagsins,
þótt ég færi á fleiri staði.“
Lýkur þar með þessu spjalli okkar og
þakka ég Asdísi kærlega fyrir ferðasöguna.
SS
Stundum fjöllum við um menn og stundum um ein-
stök mólefni í helgarviðtölum okkar. Að þessu sinni
tökum við seinni kostinn og einblínum á óvenjulegt
ferðalag. Það var Ásdís Árnadóttir, yfirmaður hjö
Samvinnuferðum/Landsýn á Akureyri, sem ákvað að
gefa hefðbundnum ferðalögum frf og skellti sér í
œvintýrareisu upp á eigin spýtur til Bahamaeyja f
Karabíska hafinu þar sem hún dvaldi í afar sérkenni-
legum jógabúðum á Paradísareyju. Þar fékk hún
mikinn áhuga á breyttu matarœði og hollum lifnað-
arháttum og áður en ferðalaginu lauk var hún komin
í nokkurs konar heilsuskóla í San Diego í Kaliforníu,
fyrst íslendinga. Viðtalið má líka skoða sem innlegg í
heilsubylgjuna sem skollið hefur yfir landið.
Flestir þekkja Ásdísi Árnadóttur (Bjarnar-
sonar bókaútgefanda) sem Ásdísi hjá Sam-
vinnuferðum. Þegar viðtalið var tekið var
hún sem fyrr að selja utanlandsferðir og var
salan lífleg þótt stríð hefði skollið á við
Persaflóa kvöldið áður. Næsta dag hafði
ástandið hins vegar breyst nokkuð því fólk
var farið að fresta sólarlandaferðum og
greinilegt að stríðsóttinn var að skjóta
rótum. Enda var á þeirri stundu ekki hægt
að sjá hvaða mynd stríðið gæti tekið á sig.
Ásdís taldi að þessi ófriður gæti haft veruleg
áhrif á ferðaþjónustu um allan heim, en við
ætlum að snúa okkur að skemmtilegri og
friðsamlegri málum.
Ásdís hefur unnið hjá Samvinnuferðum í
14 ár og ferðast víða um heiminn en aldrei
upplifað ferðalag eins og það sem hún lagði
upp í um miðjan nóvembermánuð og tók
alls um sex vikur.
„Lá við að ég sneri frá“
„Þetta byrjaði allt með því að ég sá grein í
Mogganum 22. september um skútusigling-
ar við Bahamaeyjar undir íslenskri leið-
sögn. Þetta hljómaði spennandi og ég fór að
spá í þessa ferð. En undir greininni var lítil
klausa um jógastöð á Paradísareyju, sem er
ein af Bahamaeyjum, og þar sem ég var ein
á ferð og ákveðin í að prófa eitthvað nýtt
valdi ég jógastöðina og ákvað að láta skútu-
siglinguna bíða betri tíma,“ sagði Ásdís.
í klausunni var bent á að upplýsingar
fengjust hjá Sivananda Ashram Yoga
Retreat og Ásdís setti sig í samband við
stöðina og boðaði komu sína. Hún lagði síð-
an upp um miðjan nóvember.
„Þessar jógabúðir eru nokkrar í Banda-
ríkjunum og er ein þeirra á Paradísareyju.
Eyjan er tengd Nassau, höfuðborg Bahama-
eyja, með brú. Búðirnar geta tekið á móti
allt að 150 manns í einu en það voru ekki
nema um 20 þegar ég dvaldi þarna því
nóvember er rólegasti tíminn hjá þeim.“
- Hvernig leist þér svo á aðstæður þegar
þú nálgaðist staðinn?
Utanlandsferð snerist upp í heilsurœkt:
Mynu
í jógabúðum ó
Paradísareyju
- rœtt við Ásdísi Árnadóttur hjó Samvinnuferðum/Landsýn
sem fór í óvenjulegt ferðalag í vetur
■ GoUi
„Ég flaug til Orlando og fór þaðan með
skipi til Nassau. Þegar ég kom fyrst til Para-
dísareyju eldsnemma morguns og sá hversu
fábrotnar búðirnar voru, runnu á mig tvær
grímur. Allar vistarverur voru byggðar úr
einföldum timburborðum, mjög lítil her-
bergi með timburrúmum og einni hillu, án
baðs og tilheyrandi, hreinlætisaðstaðan
sameiginleg o.s.frv. En er dagur var að
kveldi kominn sá ég að þetta var bara allt í
besta lagi, en eins og alþjóð veit erum við
íslendingar spillt fólk a.m.k. hvað húsnæði
varðar, og er ég þar engu betri en aðrir svo
ég hugði að ég mundi hafa gott af því að
prufa svo einfalt og fábrotið iíf um tima.
Lífíð á Paradísareyju
Þarna var þó allt hreint og fólkið, bæði
kennarar og nemendur, hið mesta indælis-
fólk. Búðirnar eru opnar öllum en flestir
sem voru þar höfðu eitthvað komið nærri
jóga eða jógaleikfimi, nema ég. Þótt ég
hefði ekki kynnst jóga vissi ég að það var af
hinu góða, í sambandi við leikfimi, öndun-
ararfingar, mataræði, hugleiðslu og trú.
Ég var fyrsti íslendingurinn sent kom í
þessar búðir og það vakti undrun að ég
skyldi koma svona langt að.“
- Hvernig gekk svo lífið fyrir sig í jóga-
búðunum?
„Maður var vakinn klukkan hálf sex alla
morgna og dagskráin hófst kl. 6 í frumstæðri
og notalegri kapellu. Þar var byrjað á hug-
leiðslu, söng og bæn. Þessi athöfn stóð til
hálf átta. Stundum fór hugleiðslan fram úti.
Þá gengum við upp á hæð í myrkrinu og
horfðum á sólarupprásina. Klukkan 8 tók
við líkamsþjálfun sem var fólgin í leikfimi,
öndunaræfingum og slökun í tvo klukku-
tíma. Klukkan 10 var morgunverður sem
byggðist eingöngu upp á mjög hollu fæði,
grænmeti og alls kyns baunaréttum, og
reyndar fengum við brauð líka og drukkum
te með. Eftir morgunverð var frítími til
klukkan fjögur, en stundum var óskað eftir
því að við ynnum eitthvað í sjálfboðavinnu.
Það var þó mjög sjaldan. Klukkan 4 tók aft-
ur við tveggja tíma líkamsþjálfun þannig að
við vorum í æfingum í fjóra tíma á dag. En
það var góð slökun á milli. Klukkan 6 var
kvöldverður, afskaplega fábrotinn. Maður
fékk bara þessar tvær máltíðir á dag.“
Sérstaklega hlýtt og notalegt fólk
- Var hungrið ekki farið að segja til sín?
„Jú, til að byrja með, ekki síst eftir lík-
amsæfingarnar. Þetta gerði það að verkum
að mér fannst maturinn ljómandi góður þótt
fábrotinn væri.
Eftir kvöldmatinn kom fólkið saman,
spjallaði og kynntist. Um klukkan hálf níu
tók síðan við hugleiðsla í kapellunni, sama
athöfn og um morguninn. Það má líka koma
fram að í frítímanum var hægt að fá auka-
tíma hjá kennurunum og fræðast nánar um
jóga.“
- Þú varst eini íslendingurinn í búðun-
um, en hvaðan kom hitt fólkið?
„Það kom víða að úr Bandaríkjunum og
ég var því eini útlendingurinn þarna. Þetta
var öndvegis fólk á öllum aldri, eða frá 23ja
til 70 ára, en flestir hafa sennilega verið á
mínum aldri. Ég kynntist stórmerku saman-
safni af Bandaríkjamönnum úr flestum
stéttum, en yfirleitt var þetta menntað fólk í
góðum störfum og það átti það sameiginlegt
að vera sérstaklega hlýlegt og notalegt.
Kannski er það jóga að þakka því eins og ég
sagði höfðu allir kynnst því nema ég og
sumir voru langt komnir í jógafræðum."
- Paradísareyja er ævintýralegt nafn fyrir
okkur íslendinga og samfélagið frumstætt
eftir lýsingum þínum að dæma, en er þessi
eyja ekki eitthvað meira en jógabúðirnar?
„Jú, svo sannarlega. Þarna eru líka glæsi-
hallir og dýrir staðir. Paradísareyja er lítil
og falleg eyja, löng og mjó að lögun. Ann-
ars vegar er mjög falleg strönd en hins vegar
flói, en þaðan fara bátarnir til höfuðborgar-
innar. Syðsti hlutinn er síðan tengdur aðal-
eyjunni með brú. En þarna er enginn bíl-
vegur og allir ferðast á bátum.
Fábrotinn staður með lúxus
á báðar hendur
Á syðri hluta eyjarinnar, sunnan við jóga-
búðirnar, eru eingöngu mjög dýr og fín
hótel. Norðan við búðirnar liggja snekkjur
milljónamæringanna, stóreflis snekkjur sem
eru eins og hafskip, og þar eiga þeir sín
sumarhús.
Þetta er því afskaplega dýrt landssvæði og
mörgum kann að finnast skrýtið að eyða því
undir fábrotnar jógabúðir en ekki glæsi-
hótel. Búðirnar eiga sér merkilega sögu.
Fyrir um 25 árum bjó þarna ekkja sem átti
landið. Hún hafði kynnst jógahreyfingunni
og ákvað að eftir sinn dag fengi hreyfingin
landið á leigu til 99 ára á sanngjörnu verði.
Eftir að hún dó vildu erfingjarnir fá landið
til að geta selt það fyrir offjár og þetta varð
dómsmál. Ákvörðun ekkjunnar stóð en erf-
ingjarnir gátu fengið leiguna hækkaða veru-
lega. Þetta gerir það að verkum að þessar
búðir eru í dýrara lagi, miðað við aðrar slík-
ar í Bandaríkjunum, en gisting, fæði og
kennsla kostaði um 3000 krónur á sólar-
hring miðað við að vera með öðrum í her-
bergi.“
- En eyjan er þá fyrst og fremst ferða-
mannastaður.
„Já, dýr og fallegur ferðamannastaður.
Þetta er hitabeltiseyja og sumarið er víst
hrikalega heitt og rakt, en veðrið var mjög
gott þegar ég var þarna i nóvember. Það er
gífurlega mikill gróður á eyjunni og alls
konar kvikindi, sem öll eru meinlaus. En
mér kom á óvart að fólk virtist lítið vita um
jógabúðirnar. Ég talaði við íslenska konu
sem er búin að búa þarna Iengi og vinnur á
hóteli hinum ntegin á eyjunni. Hún hafði
eitthvað heyrt á búðirnar minnst en vissi þó
ekkert um þær.“
Frá jógabúðum í heilsuskóla
- Voru jógabúðirnar þá á einhvern hátt ein-
angraðar eða afskekktar?
„Nei, svæðið náði alveg niður á strönd og
búðirnar voru ekki girtar af. En fólk kom
ekkert þangað og við þurftum ekki einu
sinni að læsa húsunum. Við vorum oft í leik-
fimi á palli niðri á ströndinni og túristarnir
sem áttu leið eftir ströndinni stoppuðu
gjaman í þögulli forundran og störðu á hóp-
inn í skrýtnum stellingum, t.d. standandi á
höfði, en aldrei vorum við ónáðuð við
æfingarnar.“
Ásdís dvaldi í jógabúðunum í 11 sólar-
hringa og naut góðs af andlegri og líkam-
legri þjálfun. Heilsurækt var sett á oddinn,
enda áfengi, tóbak og önnur óhollusta
bönnuð í búðunum. Þótt stutt væri að fara á
hótelbarina sagði Ásdís að engum hefði
dottið í hug að fara þangað, enda fólkið
komið í jógabúðirnar til að byggja upp lík-
ama og sál. Kennararnir í búðunum vinna í
sjálfboðavinnu og eru eitt ár á hverjum
stað.
„Ég hefði vel getað hugsað mér að vera
lengur. Ég er oft búin að fara út í sumarfrí
en ég minnist þess ekki að hafa farið frá
nokkrum stað með eins mikilli eftirsjá og
Paradísareyju."
- En ferðalaginu var ekki lokið. Hvað
tók við?
„Það var nú bara venjulegur túrismi. Ég
flaug til Hawaii og var bara eins og venju-
legur ferðamaður, lagði jóga á hilluna í bili.
En þetta var ekki búið. Kona sem ég kynnt-
ist á Paradísareyju hafði sagt mér frá heilsu-
stofnun eða skóla sem vakti forvitni mína og
ég ákvað enn að reyna eitthvað nýtt, flaug
frá Hawaii til Los Angeles og innritaði mig
í Optimum Health Institute í San Diego.“
Undraverður safí úr grasi
- Þú hefur farið úr öskunni í eldinn, myndu
sælkerar segja. En segðu mér eitthvað frá
þessari heilsustofnun í San Diego.
„Já, ég var í viku í þessum skóla, eins og
ég vil frekar kalla þetta. Þarna hlustaði ég á
fyrirlestra um líkama og sál svo til allan
daginn, stundaði leikfimi og borðaði ekkert
annað en hrátt grænmeti. Starfið byggist
upp eins og í skóla. Maður lærir allt um
starfsemi líkamans, hvernig hvert og eitt
líffæri vinnur, hvaða mat maður þarf til að
halda sér í góðu formi og svo framvegis.
Skólinn hefur verið starfræktur í 15 ár og
kennslan er mjög fræðandi. Fólk verður að
breyta sínum lífsstíl gjörsamlega ef það
tileinkar sér þessi fræði og margir sent voru
þarna koma einu sinni á ári. Námskeiðin
eru í 2-3 vikur en ég ákvað þetta svo seint að
ég hafði bara eina viku en ég hefði viljað
vera lengur."
- Hvað lærdóm fékkstu út úr þessari
dvöl?
„Ég fann það til dæmis vel að með því að
borða hrátt grænmeti líður rnanni allt öðru-
vísi. Þetta var raunar ótrúlegt og hefði ég
aldrei trúað því fyrr hversu maður breytist
við svo létt fæði og líkamsæfingar. Tilfinn-
ingin var eiginlega sú að ég væri orðin 15 ára
aftur, gæti hlaupið, stokkið og gert það sem
maður gerði á unga aldri, án þess að blása
úr nös.
Stofnunin er eins og lítið hótel. Þetta var
einu sinni elliheimili en kona keypti eignina
og stofnaði heilsuskólann. Margir sem
sækja þennan stað eru haldnir alvarlegum
sjúkdómum og margir fá lækningu. Aðal-
uppistaða fæðunnar þarna var safi úr grasi
sem ræktað var á staðnum úr hveitifræjum
(Wheatgrass). Þetta var drukkið tvisvar á
dag og er talið fullt af bætiefnum og lækn-
ingamætti. Ég er að hugsa um að rækta
þetta gras hérna heima og er að reyna að fá
fræin sem til þarf.“
Nauðsynlegt að fá leiðsögn
Dvölin í Optimum Health Institute snerist
ekki bara um grænmetisát heldur var líka
leikfimi og alls kyns fyrirlestrar sem Ásdís
segir að hafi verið fróðlegir og gagnlegir.
„Það er ódýrt að dvelja í heilsuskólanum
og dvölin þar spyrst vel út því það er alltaf
fullbókað þótt námskeiðin séu aldrei aug-
lýst. Fólk kemur frá öllum löndum, þarna
var fólk frá ísrael, Indlandi, Mexíkó og
víðar, en ég var fyrsti íslendingurinn. Og ég
er staðráðin í því að fara aftur, ekki seinna
en næsta haust. Mér líður helmingi betur
eftir dvölina þarna og mig langar til að við-
halda þessari líðan.“
- Þú sagðist ckki hafa kynnst jóga áður
en þú fórst í þetta óvenjulega ferðalag, en
varstu eitthvað að spá í breytt mataræði og
jafnvel grænmetisfæði?
„Ég hafði hugsað mé'r að breyta um
mataræði en kom því aldrei í verk. Ég tel
það líka vera brjálæði að ætla að gera
róttækar breytingar á mataræði án þess að
fá góða kennslu og viðeigandi fræðslu.
Svona breytingar þarf maður að gera undir
Hér eru nokkrar myndir sein Ásdís tók á Paradísareyju. Eins og sjá niá er þetta afar gróðursæll
staður. Á einni myndinni er Ásdís með tveimur öðrum konum fyrir utan vistarverurnar sem boðið
er upp á í jógabúðunum, þá má sjá borðhald í búðunum, æfingar á ströndinni og fleiri sýnishorn.