Dagur - 27.02.1992, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - Fimmtudagur 27. febrúar 1992
Hcimsmeistaramót í ísdorgi
var nokkuð sem undirritaður
hafði aldrei lagt hugann að, en
þegar boð barst um að vera í
sveit íslands á Heimsmeistara-
mótinu í þessari heillandi
veiðiíþrótt á Simcoevatni í
Kanada í byrjun febrúar var
svarið strax já. Hér á eftir
verður greint frá því undra-
ævintýri sem við félagarnir úr
Dorgveiðifélagi íslands upp-
lifðum á tíu dögum á ferð til
Kanada og í frera villtrar nátt-
úru norður í óbyggðum í og á
Simcoevatni, þar sein frostið
fór niður í 50 gráður á celsíus.
íslendingar hafa stundað veiðar
um ís í aldaraðir, þá að mestu til
að færa björg í bú á hörðum
vetrum. Fyrir tveimur árum var
Dorgveiðifélag íslands stofnað
að frumkvæði Björns Sigurðsson-
ar á Akureyri, en hann hefur
stundað dorg um ís allt frá barn-
æsku. Félagar Dorgveiðifélags
íslands eru á fjórða hundrað. Illa
hefur gengið að stunda íþróttina í
vetur á íslandi þar sem tryggur ís
islenska sveitin: Á vinstri hönd maður allra tíma Moby Dick, þá Stefán Tómasson, Björn Sigurðsson, Robert Sco-
bie, Rúdolf Jónsson, greinarhöfundur og eiginkona Moby snýr baki í ljósmyndarann.
einn slíkan kofa. Par sat veiði-
maðurinn yfir vökinni í góðum
stól og á eldunarhellu kraumaði
heitt vatn til kaffigerðar. Aðbún-
aður okkar keppnismanna var
ekki slíkur. Á miðju sundinu
milli meginlandsins og Georgina
Island var staðnæmst og hér
skyldu fyrstu holurnar boraðar.
Við héldum frá snjóbílunum
hvert landslið sína leið. Borirnir
bitu vel og skamma stund tók að
bora í gegnum ísinn sem var 60
sentimetra þykkur. Eftirvænting-
in var mikil. Hvað var djúpt? Var
líf að finna?
Frostið beit og vind gerði af
norðri. Sem betur fór vorum við
vel klæddir og okkur leið vel á
skrokkinn, en sveið djöfullega í
andlitið. Flótt urðum við þess
varir að líf var undir og þegar við
lögðumst niður og skyggndum
gatið sáum við stóra fiska sem við
bárum ekki kennsl á. Það verður
að segjast sem er að við íslend-
ingarnir þekktum ekki til þeirra
fisktegunda sem í vatninu eru.
Að vísu hafði Stefán Tómasson
mikla reynslu af veiðum á aborra
Heimsmeistarmótið í ísdorgveiðum á Simcoevatni í Kanada:
Æfingadagar með góðu fólki í frer
er ekki á vötnum. Já, Vetur kon-
ungur hefur lítið látið að sér
kveða.
ísdorg er mjög virt og
vinsælt tómstundagaman
Þegar sú frétt barst út að íslend-
ingar ætluðu til Heimsmeistara-
mótsins í ísdorgi mátti sjá greinar
í blöðum sem gerðu háð að uppá-
tækinu. Þeir sem þær greinar rit-
uðu opinberuðu fyrst og fremst
fákunnáttu sína og glópshátt, því
fsdorg er mjög vinsælt og virt
tómstundagaman í flestum lönd-
um á norðurhveli jarðar og veið-
ar um ís njóta vaxandi vinsælda á
íslandi.
Góður ísdorgveiðimaður þarf
að hafa margt til brunns að bera
og líkamsástand verður að vera í
betra lagi þegar í keppni er
komið. Dorgveiðimenn eru í
alheimsfélagsskap sportveiði-
manna, International Confese-
ration of Sport Fishing, og á veg-
um þessara samtaka er efnt til
Heimsmeistaramóta í flestum
greinum sportveiða. Þannig verð-
ur Heimsmeistaramót flugveiði-
manna á vesturströnd Kanada
um mitt næsta sumar og undirrit-
aður hefur nú þegar fengið boð
um að mæta til leiks sem blaða-
maður jafnt sem þátttakandi í
mótinu. Heimsmeistaramótið í
ísdorgi í Kanada var haldið undir
merkjum samtaka er heita Fly
Fishing Canada og keppt var eftir
reglum International Federation
of Fresh Water Sport Fishing.
Fljótlega kom í ljós á mótsstað
við Simcoevatn að reglur þær er
keppa átti eftir voru ærið ófull-
komnar og þarfnast því endur-
skoðunar. Heimsmeistaramót í
ísdorgi hefur áður farið fram
norður í Lapplandi í Finnlandi,
1990, og síðan í Lovanger í
Svíþjóð, 1991. Þannig var mótið í
Kanada þriðja Heimsmeistara-
mótið og trúlega verður framhald
á keppni sem þessari.
Erfiðlega gekk að manna sveit
íslands. Fáir höfðu trú á uppá-
tækinu enda mjög kostnaðarsamt
að fara til Kanada á þessum
árstíma. Er leið að mótinu var
ljóst að sveit íslands yrði skipuð
þremur veiðimönnum frá Akur-
eyri þ.e. Birni Sigurðssyni,
Rúdólf Jónssyni og Óla G.
Jóhannssyni. Frá Svíþjóð kom
Stefán Tómasson til liðs við
landsliðshópinn, en hann keppti
fyrir íslands hönd í fyrra í Sví-
þjóð þar sem hann starfar sem
arkitekt. Fimmti íslenski kepp-
andinn, Róbert Scobie, beið okk-
ar í Kanada, en hann er
matreiðslumeistari á virtu hóteli
við Simcoevatn.
Leið þremenninganna frá ís-
landi lá fyrst til Kaupmannahafn-
ar, en Flugleiðir greiddi götu
okkar þá leiðina. Nótt í Kaup-
mannahöfn er okkur ógleyman-
leg þar sem rölt var um kunnar
slóðir og gömul ævintýri rifjuð
upp. Gist var á Astoríahótelinu
við jámbrautarstöðina og ekki var
svefnsamt þá nóttina þar sem
lestar voru að koma og fara.
Gamla hótelið lék á reiðiskjálfi
sem það væri reist við virkt eld-
fjall heima á íslandi.
Árla morguns var risið úr
rekkju og haldið til Kastrupflug-
vallar. Þar var Stefán frá Svíþjóð
fyrir og saman gengum við til
flugvélar er flaug til Amsterdam.
í flugvélinni var einnig landslið
Svía. Létt var yfir landsliðshóp-
unum og flugfreyjur KLM gengu
um beina og veittu vel. Mikill
munur var á þjónustunni í þotu
KLM borið saman við þotu Flug-
leiða er við flugum með frá
Keflavík til Kaupmannahafnar. í
KLM þotunni var sem við værum
á Saga Buissness Class slíkur var
munaðurinn. Flugið til Amster-
dam er ekki langt og í Amster-
dam var skipt um þotu er kostaði
hlaup og gauragang mikinn. Von
bráðar vorum við komnir í loftið
á leið til Toronto. Jumbóþotan
var þéttsetin og átta tíma flug var
hafið. Ekki segir af för okkar
annað en að við bjuggum við
ríkulegan kost og góð kynni tók-
ust við frændur okkar frá
Svíþjóð.
Komnir til mótsins til aö
gera okkar besta
Jumbóþotan lenti með miklum
dynk á tilsettum tíma á flugvell-
inum í Toronto. Landsliðshóp-
arnir frá íslandi og Svíþjóð gengu
frá borði og mættu strax blaða-
og sjónvarpsmönnum. Þar og þá
fengum við forsmekkinn af
ágengni fjölmiðlanna í Kanada.
Undirritaður, sem var kapt-
einn íslenska liðsins, og kapteinn
þess sænska voru drifnir í sjón-
varpsviðtal þar sem spurt var um
lönd og þjóðir og möguleika lið-
anna í keppninni. Sá sænski taldi
möguleika sinna manna mikla,
en ég sagði sem var að við
íslendingarnir værum komnir til
þessa móts til að gera okkar besta
og þjóðareðlið segði okkur að
stefna á fyrsta sætið. Eftir allt
umstangið á flugvellinum var
okkur vísað til langferðabíls af
elskulegri konu, sem er aðstoð-
arframkvæmdastjóri Pedersen
ferðaskrifstofunnar, er bar
ábyrgð á ferðalagi okkar til og frá
Kanada. Aðstoðarframkvæmda-
stjórinn, Marguerite, gaf sig strax
á tal við okkur íslendingana og
var hin elskulegasta. Hún kallaði
okkur frændur og spurði strax
hvort við töluðum ekki dönsku.
Marguerite hafði búið í Kanada í
áraraðir og ásmt manni sínum
stofnuðu þau Pedersens ferða-
skrifstofuna, sem er stórveldi í
þjónustu við ferðamenn í Kan-
ada og raunar um allan heim. För
okkar til Simcoevatns stjórnaði
glaðbeittur náungi sem kynnti sig
sem Skinny og honum áttum við
íslendingarnir eftir að kynnast
vel, því hann stjórnaði flestu á
ísnum með röggsemd er til
keppninnar var komið.
För okkar lá norður frá Toronto
í snjófjúki og miklu frosti. Um
Fyrri hluti
miðjan dag, þess 5. febrúar, var
komið á áfangastað við Simcoe-
vatn. Sænsku og íslensku lands-
liðsmennirnir voru fyrstir til þess
hótels sem keppendur gistu á.
Landslið hinna keppnisþjóðanna
voru að tínast að allan daginn og
fram eftir kvöldi.
Georgina Inn hótelið í Jack-
sons Point er veglegt fimm stjörnu
hótel. Á þessu hóteli bjuggu
landslið þjóðanna sjö, Svía,
Finna, Luháa, lslendinga,
Luxemburgara, Kanadamanna og
Bandaríkjamanna. Jacsons Point
er eitt fjögurra sveitarfélaga sem
tilheyra Town of Georgina. Hin
sveitarfélögin eru Keswick, Sutton
og Pefferlow. Borgarstjóri
Georgina er Robert D. Johnston,
og hann var „prímus mótor“ alls
þess sem næstu dagar áttu eftir að
bera í skauti sínu.
Landslið íslands hafði
sérstakt aðdráttarafl
Er allir keppendur höfðu náð til
hótelsins var safnast saman í and-
dyrinu þar sem okkar beið stór
og mikil rúta. Haldið var til stað-
ar sem nefnist The Legion. Þar
voru landsliðin kynnt. Fjöldi
fréttamanna frá dagblöðum og
sjónvarpsstöðvum voru mættir á
staðinn og gauragangurinn var
mikill. Fljótt kom í Ijós að lands-
lið okkar íslendinga hafði sér-
stakt aðdráttarafl og við félagarn-
ir máttum hafa okkur alla við að
svara spurningum um land og
þjóð sem og um sportveiði á ís-
landi að sumri sem vetri. Okkur
tókst bærilega að koma öllu til
skila enda höfðum við undirbúið
okkur á ýmsa vegu til að geta gef-
ið sem bestar upplýsingar.
Fánar, veifur, merki og ýmist
prjál auðkenndi þessa samkomu
sem og mikil glaðværð. Robert
D. Johnston var í forsæti og
stjórnaði af röggsemd. Að „seri-
moníum" loknum var veittur
bjór með brauðhleifum og ein-
staka maður dreypti á wisky.
Keppendur gengu snemma til
náða enda flestir þreyttir eftir
langt og strangt ferðalag.
Fyrsti dagurinn í Jacsons Point
var tekinn snemma. Keppendur
risu úr rekkju klukkan sex til
morgunverðar, sem var ekki af
verri endanum. Að morgunverði
loknum var haldið út á íslagt
Simcoevatnið í snjóbílum til æf-
inga, en liðin höfðu tvo daga til
að kynna sér allar aðstæður á
vatninu. Hver keppnisþjóð hafði
sinn snjóbíl til afnota og bílarnir
voru merktir þjóðlöndunum í
bak og fyrir.
Simcoevatn er mjög stórt á
mælikvarða okkar íslendinga og
allar aðstæður eru gjörólíkar því
sem við eigum að venjast á ís-
landi. Vatnið er mjög djúpt og
við íslensku keppendurnir höfð-
um aldrei veitt á svo djúpu vatni.
í vatninu er fjöldi fisktegunda
sem ekki eru í vötnum og ám
íslands. Því gaf auga leið að allt
aðrar aðferðir giltu við veiðarn-
ar. Áður en við fórum til Kanada
hafði okkur verið lofað að við
fengjum leiðsögumenn á æfinga-
dögunum en leiðsögumennirnir
sáust aldrei þrátt fyrir að við fær-
um fram á að gefin loforð yrðu
efnd. Síðar er keppninni lauk
fengum við að vita að keppendur
Bandaríkjanna og Kanada höfðu
komið í veg fyrir að leiðsögu-
menn væru í íslenska hópnum á
æfingadögunum. Þeir vestur-
heimsku voru hræddir við
ísmennina frá íslandi, töldu okk-
ur sigurstranglegasta allra.
Sextíu og þriggja punda
regnbogasilungur
Frostið var mikið þennan fyrsta
morgun á Simcoevatni. Að halda
til veiða í 38 gráðu frosti höfðum
við íslendingarnir aldrei reynt.
Snjóbílarnir brunuðu út á ísinn í
miklu kófi og ekið var í nær
klukkutíma beint af augum til
norðausturs. Fjöldi veiðimanna
var úti á ísnum en þeir stunda
dorgið úr kofum. Bílstjórinn,
glaðvær maður, sagði okkur að
kofarnir á Simcoevatni væru nær
4000. Síðar fékk ég að líta inn í
frá Svíþjóð, en við hinir höfðum
aldrei séð þann fiskinn. Já, fleiri
voru tegundirnar sem við ætluð-
um að glíma við þarna í frostinu.
Walleye, sem er trúlega af
gedduætt er í vatninu. Meðal-
þyngd veiddra fiska er um þrjú
pund og sá stærsti sem hefur
fengist í Simcoevatni var 22
pund. Laxfiskur er í vatninu í
miklu magni er nefnist Whitefish.
Samkvæmt heimildum er ég afl-
aði mér er stærsti hvítfiskurinn
sem fengist hefur úr Simco 14
pund, en flestir eru á bilinu 2 til 6
pund. Aborrinn sem áður er
nefndur er vinsæll sportfiskur og
veiddur í miklu magni. Ekki er
hann stór aðeins nokkrar únsur
að þyngd. Northern Pike,
geddan, finnst á vissum stöðum
og getur orðið stór. Metfiskurinn
samkvæmt skrá var 20 pund.
Burbot eða vatnaþorskur er í
vatninu sem og herring, þ.e. síld,
en hún er ekki lík á neinn hátt
síldinni okkar góðu. Fleiri teg-
undir má nefna. Ekki hirði ég að
nefna þær allar, en nefni þó
vissulega þá tegund sem alla
veiðimenn á Simcoevatni dreym-
ir um. Regnbogasilungurinn er
konungur Simcoevatns og hann
er stór. Stærsti regnbogasilungur
er veiðst hefur um ís á Simcoe-
vatni reyndist 63 pund og við
keppendur áttum eftir að setja í
þá stóra.
Með indíánum af þjóð-
flokki Chippewa og
í Irish House
Allir urðum við varir á fyrsta
klukkutímanum og fiskar festu
sig á króknum, en enginn náðist
upp um vökina. Okkur varð strax
ljóst að gömlu veiðiaðferðirnar
heiman frá Fróni voru ekki gjald-
gengar og því var nauðsynlegt að
leita upplýsinga. Því var kær-
komið er við héldum upp á
Georginaeyju. Við vorum stað-
ráðnir að komast í kunningsskap
við einhvern indíánann og fá
haldgóðar upplýsingar.
Georginaeyja er verndarsvæði
þess ættbálks índíána sem eru
afkomendur frumbyggja svæðis-
ins. Indíánarnir eru af þjóðflokki
Chippewa. Chippewar eru stór-
skornir og ófríðir, en afar vin-
gjarnlegir. Okkur var boðið til
hádegisverðar sem var all frum-
legur. Ekki veit ég gjörla hvað ég
borðaði þarna meðal indíánanna
en maturinn var lostæti. Krásun-
um skoluðum við niður með
bjór, sem var rammur og reif í.
Trúlega var bjórinn heimabrugg-