Dagur - 15.08.1992, Blaðsíða 9

Laugardagur 15. ágúst 1992 - DAGUR - 9
Lilja Birgisdóttir er 15 ára og fer í
10. bekk í haust. Fyrir rúmum
mánuði síðan fór hún í enskuskóla
fyrir útlendinga í Folkstone þar
sem hún dvaldi í einn mánuð. Ég
hitti Lilju stuttu eftir að hún konr
heim og forvitnaðist um veru
hennar í Englandi.
„Þetta hófst allt með því að
bróðir pabba sagði mér og frænku
minni frá þessum skóla og spurði
hvort okkur langaði til að fara.
Við höfðum náttúrulega mikinn
áhuga fyrir því þannig að hann
skrifaði skólanum og sótti um fyr-
ir okkur. Skólinn sá síðan um að
útvega okkur fjölskyldu til að búa
hjá á meðan við værum úti.
Fjölskyldan sem ég bjó hjá
skrifaði mér bréf þar sem heimil-
islífi og fjölskyldunni var lýst. Ég
skrifaði þeim bréf í sama stíl og
þar með var allt klappað og klárt.
Við Helga (frænka Lilju) tlugum
svo út þann 5 júlí og hittum tjöl-
skyldur okkar seinna um daginn."
- Voruð þið ekki hjá sömu fjöl-
skyldunni?
„Nei, en það var stutt á milli og
við hittumst á hverjum degi í skól-
anum. Þar sem ég bjó var spænsk
stelpa sent varð mjög góð vinkona
mín. Ég held að ef við Helga
hefðum verið á sama heimili þá
Lilja segist aldrei hafa fengið beikon og egg í morgunmat sér til mikillar furðu. Það kom henni líka á óvart hvað
Englendingar borða lítið miðað við íslendinga og segist hún eiginlega aldrei hafa verið almennilega södd.
hefðum við verið feimnari að tala
ensku en við vorum þannig að
þetta var ágætt. Með þessu móti
fengum við líka tækifæri til að
Skósalmn
Fyrir tæpu ári síðan opnaði skó-
verslunin Bónusskór í verslunar-
miðstöðinni Kaupangi. Eigendur
eru feðgamir Jón Stefán Einarsson
og Einar Ámason. Jón Stefán,
sem er 22 ára gamall, hefur unnið
í versluninni frá því að hún opnaði
og segir að viðskiptin hafi gengið
mjög vel frá fyrsta degi. Fyrir
skömmu llutti skóhúsið Bónus-
skór niður í miðbæ nánar tiltekið í
Brekkugötu 1 og þar hitti ég Jón
Stefán að máli.
- Hver var kveikjan af því að
þú lagðir út í jafn stórt dæmi eins
og að opna skóverslun?
„Systir mín opnaði skóverslun í
Rcykjavík fyrir tveimur árum og
ég rak búðina fyrsta árið og hafði
mjög gantan af. Þarna var gamall
drauntur um að vera sjálfs míns
herra að rætast en ég var samt
ekki nógu ánægður í Reykjavík og
ákvað því að koma aftur heim og
sjá til með hvað ég myndi gera.
Ég var ekki búinn að vera hér
nema í nokkrar vikur þegar við
pabbi vorum búnir að opna Bón-
usskó í Kaupangi. Alveg frá fyrsta
degi hefur fyrirtækið gengið mjög
vel og það er óhætt að segja að
þetta hafi byrjað með sprengju.
Jón Stefán er í fullu fjöri þessa dagana enda útsala í fullum gangi.
Ástæðan fyrir velgengninni er
eflaust sú að við höfum lagt metn-
að okkar í það að flytja vöruna inn
sjálfir og höfurn því getað haft
verðið lægra en gengur og gerist."
- Hvað tegund af skóm selst
best og hverjir eru það sem kaupa
helst?
„Klassískir götuskór seljast
alltaf vel og það er það sem trygg-
ir viðskiptin. Konur og karlar
koma jafnt til að kaupa sér skó en
það eru helst konur sem kaupa sér
dýra og vandaða skó og þær eru
líka dyggari tískunni en karlamir.“
- Þarf ekki að auglýsa mikið til
að viðskiptin gangi?
„Við auglýstum mikið til að
byrja með en núna er það ekki
eins nauðsynlegt. Þegar við vor-
um í Kaupangi þurftum við að
minna á okkur vegna þess að þar
gekk fólk ekki framhjá og leit inn
eins og það gerir hér. Þar gerði
fólk sér sérstaka ferð.til að koma
og það kom okkur á óvart hvað
við þurftum að auglýsa lítið til að
fólk kæmi. Eins og ég sagði þá
hefur þetta gengið framar björt-
ustu vonum frá fyrsta degi.“
- En hvernig stóð þá á því að
þið fluttuð ykkur í miðbæinn fyrst
allt gekk svona vel í Kaupangi?
„Það var alltaf draumurinn að
komast í miðbæinn. Það er ntun
líflegra hér og fólk lítur miklu
frekar inn. Ástæðan fyrir því að
við fluttum í þetta húsnæði var sú
að mágur minn í Reykjavík keypti
það við fengum það til leigu. Ég
er alsæll héma í miðbænum og
verð alveg örugglega hér áfram."
- Heldur þú að þú verðir skó-
sali í framtíðinni?
„Mínir draumar bindast ekki
endilega við að vera skósali en ég
kann ágætlega við mig í því hlut-
verki. Við skulum bara segja að
ég verði skósali þangað til annað
kemur i' ljós."
kynnast fleirum."
- Hvemig var fólkið sem þú
bjóst hjá?
„Þau voru mjög almennileg og
það var allt mjög skipulagt hjá
þeint. Það voru til dæmis allar
reglur sem við þurftum að fara
eftir hengdar upp á fataskápinn
okkar og það var mjög þægilegt.
Helga hafði ekki neinar sér-
stakar reglur til að fara eftir og
því var oft erfitt fyrir hana að vita
hvenær þau borðuðu og annað.
Við borðuðum alltaf á sama tíma
og höfðum vissar skyldur innan
heimilisins. Þetta stóð allt á reglu-
blaðinu og því var aldrei vafi á
því til hvers var ætlast af okkur.
Það voru líka reglur sem skólinn
setti um útisvistatíma og þau fóru
algjörlega eftir þeint.
Hjónin segjast hafa ntjög gam-
an af því að hafa krakka eins og
okkur hjá sér og það hlýtur að
vera rétt vegna þess að þau hafa
haft krakka allan ársins hring í 9
ár. I rauninni er þetta vinna kon-
unnar og ég held að þau fái mjög
vel borgað fyrir þetta."
- Varstu ánægð nteð skólann?
„Já, mér fannst hann skemmti-
legur. Þetta var skóli fyrir 13-17
ára erlenda unglinga þannig að ég
var langt frá því að vera yngst. Ég
var í bekk með krökkunt frá ótrú-
legustu löndum og það var sér-
staklega garnan að kynnast þeim.
Við vorum í skólanum alla virka
daga frá klukkan 9 til 4. Við vor-
um í bóklegu námi þar sem við
lærðum málfræði, lásum sögur og
fleira, leiklistartímum sem voru
rnjög skemmtilegir og að lokum í
íþróttum. Iþróttatímamir voru
ekki eins og þeir eru hér heldur
vorunt við á hestbaki, sundi, báts-
ferðum og Beiru. Mér fannst nijög
gaman í skólanum og lærði mikið
og þá sérstaklega að tala."
- Gátuð þið gert eitthvað
skemmtilegt á kvöldin og um
helgar?
„Já, við vorunt eiginlega alltaf
einhversstaðar að þvælast. Við
fórum í bíó, á ströndina eða á
diskótek og það var alltaf diskótek
í skólanum á fimmtudagskvöld-
um. Á sunnudögum var farið í
skylduferðir með skólanum en á
laugardögum var boðið upp á
feröir sem við þurftum að borga
sjálf. Ég fór tvisvar til London og
fannst alveg meiriháttar en ég lét
það nægja vegna þess að ferðima
voru svolítið dýrar."
- Værir þú til í að fara aftur?
„Já, mig langar aftur og ætla að
reyna að komast aftur. Ég hefði
viljað vera í 6 vikur í staðinn fyrir
4 þó þetta hafi verið mjög góður
tími. Ég held að allir krakkar
hefðu gott af því að fara svona í
burtu frá heimilinu þó það þurfi
ekki endilega að vera svona langt
vegna þess að þá lærir maður að
standa á eigin fóturn og bjarga
sér."
Fjölskyldan sem Lilja bjó hjá í Folkstone.