Dagur - 04.09.1993, Blaðsíða 3

Laugardagur 4. september 1993 - DAGUR - 3
-í hita og þunga dagsins — f VeSÍUr-HÚnaVatnSSýslu
Jaftivægi í ferðaþjónustiumi þrátt fyrir erfitt tíðarfar
- fiöldi fyrirspurna hefur ríflega tvöfaldast á tveimur árum, segir Sigríður Gróa
Þórarinsdóttir, upplýsingafulltrúi ferðamála í Vestur- Húnavatnssýslu
lendinga að ræða og einnig íslend-
inga sjálfa. Margir útlendingur
óski eftir upplýsingum um höfuð-
borgina þótt hún hafi í raun verið
fyrsti viðkomustaður þeirra á
landinu. Þeir færu oft fljótt út á
land en hyggðust eyða síðustu
dögum ferðar sinnar í borginni.
„Þeir leita því oft til okkar og
biðja um aðstoð við að
skipuleggja ferðalokin - koma til
dæmis og segjast eiga tvo eða ef
til vill þrjá daga eftir á landinu og
þurfa að nýta þá vel. Þá er spum-
ing um á hverju þeir hafa áhuga
og við reynum að greiða úr vanda
þeirra eftir bestu getu.“
Sigríður Gróa sagði einnig að
Islendingar spyrðu tölvert um
Reykjavík. Þar væri um fólk af
landsbyggðinni að ræða, sem væri
á leið suður og hefði oft ekkert
hugsað sérstaklega út í Reykjavík
- hvað væri hægt að gera þar og
hvar hinir og þessir staðir væru
innan höfuðborgarsvæðisins.
Sumt af þessu fólki væri að fara í
frí til Reykjavíkur eins og höfuð-
borgarbúar færu út á land og
þarfnaðist því margvíslegra upp-
lýsinga um borgina og nágrenni
hcnnar.
Hvað útlendinga varðar, sagði
Sigríður Gróa, að einna mest hefði
borið á Hollendingum í sumar og
væri það eflaust í tengslum við
ákveðna markaðsstarfsemi sem
farið hefði fram í Hollandi á þessu
ári - þar sem ísland hafi verið
kynnt sem ákjósanlegt ferða-
mannaland. Þá væri einnig mikið
um Þjóðverja og Frakka og nú í
ágúst hefði borið nokkuð á Itölum
á ferð um Island. Sigríöur Gróa
kvaðst bjartsýn á ferðaþjónustuna
þótt veðrið hafi ekki leikió við
Húnvetninga fremur en aðra norð-
anmenn í sumar. ÞI
Sigríður Gróa Þórarinsdóttir við Iandakortið, sem hún hefur trúlega þurft
að nota oft á undanförnum sumrum við að leiðbcina fcrðafólki um landið.
Mynd: ÞI
Fólk kann vel við að geta
keypt pitsur við þjóðveginn
- segir Cosimo Jóhannsson frá Torinó á Ítalíu,
sem hefur bakað pitsur í Staðarskála í sumar
Cosimo Jóhannsson er frá Tor-
inó á Italíu en hefur verið að
baka pitsur hjá Magnúsi Gísla-
syni, ferðaþjónustubónda og
veitingamanni, á Stað í Hrúta-
firði að undanförnu. Hann er
ekki ókunnugur Islandi því
hann hefur dvalið hér að miklu
leyti um nokkurra ára skeið.
Cosimo kom fyrst hingað til
lands sem skiptinemi árið 1980
og dvaldi þá hér í eitt ár. Áhrif-
in af íslandi bjuggu um sig í
Hefðum getað byijað slátrun fýrr ef
markaðsátakið hefði ekki verið
- segir Sigurlaug Guðmundsdóttir, verkstjóri
hjá Ferskum afurðum á Hvammstanga
„Þetta er þriðji sláturdagurinn
hjá okkur í sumar,“ sagði Sigur-
laug Guðmundsdóttir, verk-
stjóri hjá Ferskum matvælum á
Hvammstanga, en þar var verið
að slátra 120 fjár á mánudaginn
var. Sumarslátrun hefur verið
viðhöfð hjá nokkrum sláturhús-
um um skeið í því augnamiði að
lengja sláturtíðina og bjóða
ferskar kjötvörur um lengri
tíma. Vegna undangenginnar
verðlækkunar á eldra kjöti hef-
ur minna orðið um sumarslátr-
un á þessu hausti.
„Við byrjuðum að slátra 20.
ágúst og slátruðum 70 til 90 kind-
um hvorn sláturdag. I dag 'slátrum
við 120 kindum þannig að við ná-
um að slátra hátt á þriðja hundrað
kindum í sumarslátruninni. Við
hefðum getaó byrjað fyrr en
ákveóið var að tara ekki af stað
fyrr en 20. ágúst vegna „bestu
kjara“ tilboðsins á kindakjöti.
Fólk fer af staó og birgir sig upp
þegar slík tilboó cru í gangi og
hefur því minni áhuga fyrir nýju
kjöti. Það hefur þó ekki komið
niður á okkur eftir að við byrjuð-
um að slátra því allt kjöt hefur far-
ið strax frá okkur á markað,“
sagði Sigurlaug Guðmundsdóttir.
Slátrað hefur verið heimagengnu
Starfsfólk í sláturhúsi Ferskra afurða síðastliðinn mánudag. Sigurlaug Guð-
mundsdóttir, verskstjóri, er lengst til vinstri. Mynd: Þl
fé úr sveitum í nágrenni við
Hvammstanga, þar sem göngur
hafa ekki farið fram. Áætlað er að
slátra um þrjú þúsund fjár hjá
Ferskum afurðum í haust, sem er
svipaður fjöldi og á síðasta ári og
ber því ekki á að þeir bændur sem
skipta við sláturhúsið hyggist
fækka fé.
Að sögn Sigurlaugar hefur
nautgripaslátrunin gengið vel í
sumar en sláturhúsió tekur við
gripum víðsvegar aö. Fyrir utan
gripi úr nágrannasveitum er al-
gengt að slátrað sé fyrir bændur úr
Eyjafirði og Suður-Þingeyjarsýslu
og einnig af Suðurlandi - einkum
úr Rangárvallasýslu. Átta manns
vinna að staðaldri vió sláturhúsió,
þar af fjórir fastráðnir, en í slátur-
tíðinni er gert ráð fyrir að 12 til 14
manns vinni við slátrunina. ÞI
huga hans og gerðu það að
verkum að Icið hans lá hingað
aftur. Á árunum 1984 og 1985
var hann með útimarkað á Ak-
ureyri og er ýmsum að góðu
kunnur frá þeim tíma. Eftir það
fór hann til Færeyja þar sem
hann stundaði sjómennsku um
nokkurt skeið. En hann kom
aftur til íslands og fékk starf
hjá þáverandi þjóðgarðsverði á
ÞingvöIIum séra Heimi Steins-
syni.
„Það var mjög gott að starfa
hjá séra Heimi og á Þingvöllum
lærói ég aó þekkja íslensku þjóð-
arsálina,“ sagði Cosimo og neitaði
því ekki að dvölin þar hafi fært
hann á margan hátt nær Islandi.
„Ég fékkst við allt sem til féll á
Þingvöllum - var einskonar „alt-
mulig mand“ eins og sagt er. Þar
lærði ég einnig mikið í íslensku,
sem hefur komið sér mjög vel fyr-
ir mig. Cosimo hefur að undan-
fömu búið á Akureyri og meðal
annars starfað við Grillhúsið í
mióbæ Akureyrar. „Pitsur eru því
ekki nein sérgrein hjá mér þótt ég
hafi gaman af að baka þær - hjá
Grillhúsinu seldum við mest af
svonefndum bátum.“
En hvernig bar það til aó hann
fór að starfa við pitsugerð í Stað-
arskála? „Jú, ég skal segja þér - ég
hef ferðast mikið með rútunni á
milli Akureyrar og Reykjavíkur.
Ég hafði því oft komið hingað og
kynnst Magga og Báru vel. Nú í
sumar hugkvæmdist þeim að
bjóða pitsur hér í veitingaskálan-
um og Maggi spurði mig hvort ég
væri tilbúinn að koma og baka
þær fyrir sig. Já - ég sló til og hef
haft mjog gaman af að fást við
þetta. Ég hef komið hingað um
helgar og unnið við pitsugerðina.
Það er virkilega gott að vinna
hérna og mjög góður andi á meðal
starfsfólksins.“
„Já - ég held að fólk kunni vel
að meta að geta keypt pitsur við
þjóðveginn. Hamborgaramir hafa
íengi verió ein vinsælasta fæöa
ferðafólks hér á landi en smekkur-
inn er að breytast og óskimar
verða fjölbreyttari. Pitsur eru mik-
ið í tísku hér á landi þessa dagana
og þarf ekki annað en líta á hina
hörðu samkeppni á pitsumarkaón-
um á Reykjavíkursvæðinu í því
sambandi. Ég veit ekki hvað vió
verðum með pitsurnar lengi hér í
sumar en hugmyndin er að halda
ítalskt kvöld í Staðarskála síðar í
haust og þá kem ég til með að
vinna við matargerðina."
Cosimo hefur fengist við margt
um dagana og kvaðst meöal ann-
ars hafa verið við messu aó Staó
síðastliðinn sunnudag. „Ég skrif-
aði Ave Maria upp á latínu fyrir
flutning í kirkjunni,“ sagði hann
áður en hann flýtti sér af stað til
Akureyrar. ÞI
„Hér er gott að vinna.“ Cosimo Jóhannsson ásamt glaðlegu starfsfólki í
Staðarskóla síðastliðinn mánudag. Mynd: Þl
„Þetta er þriðja árið sem við
starfrækjum upplýsingaþjón-
ustuna og þörfin fyrir þessa
starfsemi verður betur Ijósari
með hverju árinu sem líður,“
sagði Sigríður Gróa Þórarins-
dóttir, upplýsingafulltrúi ferða-
mála í Vestur - Húnavatnssýslu.
„Fyrsta sumarið bárust um tvö
þúsund fyrirspurnir en þær
hafa ríflega tvöfaldast síðan.
Um ljögur þúsund og fimm
hundruð manns hafa leitað til
okkar í sumar. Fjölgun fyrir-
spurnanna varð mest á milli ár-
anna 1991 og 1992 en fjöldi fyr-
irspurna og upplýsingaleitar
var svipaður og í fyrra.“ Sigríð-
ur Gróa sagði að veðurfarið í
sumar ætti eflaust mikinn þátt í
að fyrirspurnum hafi ekki fjölg-
að meira. Færri íslendingar hafi
verið á ferð um norðanvert
landið vegna langvarandi úr-
komu og kulda en svipaður eða
ívið meiri fjöldi útlendinga hefði
lagt leið sína um Húnavatnssýsl-
ur.
„Já - fólk spyr um flesta hluti -
eiginlega allt á milli himins og
jarðar,“ sagði Sigríður Gróa. „Út-
lendingamir spyrja eölilega eftir
markverðum stöðum - hvað þeir
geti skoðað í þessum landshluta.
Þá er mikið spurt um veður og
veðurhorfur á hinum og þessum
stöðum, ástand vega og hvaða
leiðir séu greiðfærar flestum farar-
tækjum. Margir útlendingar hafa
mikinn áhuga á hestamennsku.
Þeir spyrja um hvar hægt sé að
komast á hestbak og hvar sé hent-
ugt að fara um á hrossum. Islend-
ingamir hafa aftur á móti meiri
áhuga á veiðimennsku,“ hélt Sig-
ríður Gróa áfram. „Þeir leita
gjarnan að vciðistöðum þar sem
fjölskyldan getur verið saman að
veiða. Við fáum fleiri fyrirspumir
um silungsveiði en laxveiðina sem
menn skipuleggja meira fyrirfram.
Þó kemur oft fyrir að innlendir
ferðamenn spyrja um laxveiðiár
og möguleika á laxveiði."
Sigríður Gróa sagði að nokkuð
hefði komið sér á óvart hversu
margt ferðafólk spyrði um
Reykjavík. Þar væri bæði um út-