Dagur - 17.12.1993, Blaðsíða 38

38 B - DAGUR - Föstudagur 17. desember 1993
4
4
4
4
TA'í/sendum ofcfcar bestu
ióíu 00
nöóeofiooöíut
4
4
4
n
4.
4
ft'/ vidskiptavina ofíbar og íandsmanna.
Þöbbum viðskiptin á árinu.
aco hf____________4
Skipholti 17, Reykjavík.sími 91-27333
if
A4*4A4*4&4*#A4±
jk4A4Jk4±4*4Jí4A4é.
Sendum öllum viðstLiptavinum ofifiar "
sm ocj öllum landsmönnum bestu
l jóln 00 mjnroKocðíut
4
4
4
LOLTtrésmiðja
Réttarhvammi 3 - Sími 11188
Þöbfiuni viðsfúptin á árinu.
4
3)1
m
é
4
á4á4á4á4á4álá4á
4
4
4
4
á
4
4
4
4
25| Sparisjóöur Glœsibœjarhrepps
4 ^IBrekkugötu 9 - Sími 21590
á4á#á4á4á4á 4á 4 á
Ósfum viðsfiptavinum offar
og starfsfólfi
fllcðtlcflrn íóln
og gcefu á fomandi ári.
ák4Já4Já4444:4^4Jl:44
4 AUn 4
£ sllfl 4
4 Sendum viðsfiptavinum og
Jk íandsmönnum öílum offar bestu Jk
I íöla 00 nýnrðóoUíc*
Þöffum viðsfiptin á liðnu ári.
r* rkciriici
1M9M
#DRAUPNISGÖTU 2 AKUREYRI ALLT EFNI TIL PÍPULAGNA A
SlMI (96)22360 JAFNAN FYRIRLIGGJANDI
^.4^4Já4^4áfe.4ák.4^4^
á^4^4^4Já4J^4á^4^4^
4
4
4
4 Ósfum viðsfiptavinum offar
} Olcðtlcorn jóln
^ og farsœldar á fomandi ári.
Þöffum viðsfiptin.
GÚMMÍVINNSLAN hf. *
Réttarhvammi 1 - Akureyri ®
Sími12600
á4á4á4á4á4á4á4á
4
4
Aðventuþankar
á sjó
/ huganum hátíðin nálgast
á hafinu glysið er fjœr.
Hér sjást ekki litfögur Ijósin
lamandi myrkrið er nœr.
1 skammdegisdrunganum dökka
dofna ogfœrast í kaf
tilhlökkun sjómannsins sekkur
í svarrandi þungbúið haf.
Nú söknum við sárar en áður
og samfundi þráum við skjótt,
við ástvini okkar sem bíða
og aðventan líði núfljótt.
Því nœr er til hafnar er haldið
afhafinu komið í skjól,
upp rennur aðfangadagur,
enn koma friðarins jól.
En heima er brasað og bakað
og börnunum gefið í skó.
Þvegið og strokið og straujað
af stressinufá allir nóg.
Konurnar heima eru hetjur
og hafa í orrustu hríð,
barist sem valkyrjur vaskar.
Þœr vinna hvert einasta stríð.
Og heim er við náum afhafi
er heimilið Ijósunum prýtt.
Annríkið loks er á enda
inni erfallegt og hlýtt.
Gleði og kœrleikur kviknar
þótt hverfult sé lukkunnar hjól.
Fjölskyldan fagnandi saman
finnur hin heilögu jól.
Ágúst Marinósson.
Höfundur er sjómaður á Slétlbaki.
Dansinn í Hruna
Einu sinni til foma var prestur
í Hmna í Ámessýslu, sem
mjög var gefínn íyrir skemmt-
anir og gleðskap. Það var
ávallt vani þessa prests, þegar
fólkið var komið til kirkju á
jólanóttina, að hann embætt-
aði ekki fyrri part næturinnar,
heldur hafði dansferð mikla í
kirkjunni með sóknarfólkinu,
drykkju og spil og aðrar
ósæmilegar skemmtanir,
langt fram á nótt. Presturinn
átti gamla móður, sem Una
hét; henni var mjög móti skapi
þetta athæfl sonar síns og
jfann oft að því við hann. En
hann hirti ekkert um það og
hélt teknurn hætti í mörg ár.
Eina jólanótt var prestur leng-
ur að þessum dansleik en venja
var. Fór þá móðir hans, sem bæði
var forspá og skyggn, út í kirkju
og bað son sinn hætta leiknum og
taka til messu.
En prestur segir, að enn sé
nægur tími til þess, og segir:
„Einn hring enn, móðir mín.“
Móðir hans fór svo inn aftur úr
kirkjunni. Þetta gengur í þrjár
reisur, að Una fer út til sonar síns
og biður hann að gá að guði og
hætta heldur við svo búið en verr
búið. En hann svarar ávallt hinu
sama og fyrri.
En þegar hún gengur fram
kirkjugólfið frá syni sínum í
þriðja sinn, heyrir hún, að þetta
er kveðið, og nam vísuna:
„Hátflætur í Hruna,
hirðar þangað bruna.
Svo skal dansinn duna,
að drengir megi það muna.
Enn er hún Una,
og enn er hún Una. “
Þegar Una kemur út úr kirkj-
unni, sér hún mann fyrir utan
dyrnar; hún þekkti hann ekki, en
illa leizt henni á hann og þótti
víst, að hann hefði kveðið vís-
una. Unu brá mjög illa við þetta
allt saman og þykist nú sjá, að
hér muni komið í óefni og þetta
muni vera djöfullinn sjálfur. Tek-
ur hún þá reiðhest sonar síns og
ríður í skyndi til næsta prests,
biður hann koma og reyna að
ráða bót á þessu vankvæði og
frelsa son sinn úr þeirri hættu,
sem honum sé búin. Prestur sá fer
þegar með henni og hefur með
sér marga menn, því tíðafólk var
ekki farið frá honum. En þegar
þeir koma að Hruna, var kirkjan
og kirkjugarðurinn sokkinn með
fólkinu í, en þeir heyrðu ýlfur og
gauí niðri í jörðinni.
Enn sjást rök til þess, að hún
hafi staðið uppi á Hrunanum, en
svo heitir hæð ein, er bærinn
dregur nafn af, sem stendur undir
henni. En eftir þetta segir sagan,
að kirkjan hafi verið flutt niður
fyrir Hrunann, þangað sem hún
er nú, enda er sagt, að aldrei hafi
verið dansað síðan á jólanótt í
Hrunakirkju.
Jón Norðmann og Jóhann Briem.