Dagur - 17.12.1993, Blaðsíða 33

Föstudagur 17. desember 1993 - DAGUR - B 33
m
ekki eins vel einangruó og þau ís-
lensku og svo hafa Englendingar
ekki heitt vatn til aó hita upp hús-
in, heldur nota olíu eóa rafmagn.
Þaö rignir einnig mikið á Eng-
landi og þá verður oft svalt innan-
dyra."
Richard hóf nám í píanóleik
þegar hann var níu ára gamall og
læröi fyrst í Newcastle en þegar
hann var 18 ára lá leióin til Lond-
on, í Royal College of Music. Þar
hitti hann konuefni sitt, Jacqueline
FritzGibbon, sem var þar vió nám
í óbóleik. Einnig stundaói hún
nám í píanóleik sem aukagrein.
Alin upp á Norður-Irlandi
Jacqueline er Iri, fædd í Dublin en
ólst upp á Norður-írlandi frá
þriggja ára aldri en faöir hcnnar
starfaöi viö Guinness bjórverk-
smiðjuna. Móðir hennar var fiðlu-
lcikari í lítilli hljómsveit og spil-
aöi einnig undir við óperettusöng.
Oft á tíðum spilaði hún fyrir fjöl-
skylduna. Þegar Jacqueline var
fimm ára kenndi móðir hennar
hcnni að syngja lag sem hún söng
svo í söngvakeppni. Stúlkan hlaut
þriöju verðlaun, að hennar sögn
vegna þess hversu brosmild hún
var. Þetta var fyrsta reynsla
Jacqueline á tónlistarsvióinu.
Fjölskylda Jacqueline er mót-
mælendatrúar, er í „Church of Ire-
Iand“, sem svipar mjög til Ensku
biskupakirkjunnar. Þó er ekki eins
mikið um pomp og prakt eins og á
Englandi. Ekki var haldið sérstak-
lega upp á aðfangadagskvöld, en
þá var jólagjöfunum pakkaó inn
og sérstök jólalykt barst um íbúð-
ina frá eldhúsinu sem skapaði
jólastemmningu.
„Við krakkarnir vöknuðum
mjög snemma á jóladag, ekki
seinna en klukkan sex, og þá voru
jólasokkarnir teknir fram undan
rúmunum sem voru fullir af ýmsu
góógæti. I tánni voru appelsínur
eða mandarínur, síðan kom
súkkulaði og þar næst lítil, falleg
leikföng eins og t.d. litlar brúður
fyrir okkur stclpurnar," segir
Jacqueline.
„Þessir hlutir kostuðu yfirleitt
ekki mikið og yfirleitt hvarf sæl-
gætið með ógnarhraða ofan í okk-
ur. Þeir sem voru fermdir fóru til
kirkju, en messan hófst klukkan
átta. Þaó var mjög hátíólcg stund
sem ekki stóð mjög lcngi en
sungnir voru tvcir cða þrír sálmar.
Eftir hcimkomuna úr kirkjunni var
borðaður morgunvcrður.'1
Stofan lokuð fyrir
börnunum
„Stofunni var læst á aðfangadags-
kvöld og fengu börnin ekki að
koma þar inn fyrr en á jóladags-
morgun að loknum morgunverói.
Þá var búió að kveikja eld í arnin-
um, skreyta jólatré, kveikja á jóla-
ljósum og raða jólapökkum í kring
um jólatréð. Mér fannst það alveg
stórkostleg og mjög hátíðleg sjón
sem við blasti þegar stofan var
opnuó. Klukkan ellcfu fór pabbi
með yngri börnin til messu en þau
sem voru fermd og höfðu sótt
messu fyrr urn morguninn þurftu
ckki að fara. Eg fór liins vegar oft
aftur því mér fannst tónlistin mjög
lalleg. Þeir sem eftir voru hjálp-
uðu til við matseldina.
Irar borða mikið kjöt á jólun-
um. Klukkan tvö var sest að borð-
um og borðaður kalkúnn, með
steiktum kartöfium og kartöflu-
stöppu, rósakáli o.fi. A eftir var
borðaóur jólabúóingur, sem byrj-
aö er baka í nóvember. I honum er
mikið af ávöxtum, því er hann líkt
og þykk kaka. Við höfum einnig
veriö með enskan jólabúðing eftir
að við komum til Akureyrar.
Drottningin var alltaf með út-
varpsávarp til þjóðarinnar klukkan
ljögur, og á hana hlustuðu flestir
og gcra enn.
I Bclfast áttum við heima í átta
ár og þar byrjaói ég að læra á pí-
anó, níu ára görnul. Einnig lærði
ég á blokkflautu af eigin rammleik
og stundum spilaði ég meó bróður
mínum sem cinnig var sjálfmennt-
aður í fiautuleik. Það var mjög
gaman. Þegar ég var þrettán ára
ákvað ég að læra á óbó án þess að
hafa nokkurn tíma séð það hljóð-
færi."
Tónlistin sterkari
hjúkruninni
„Ég ætlaði hins vegar ekki að
veröa tónlistamaður heldur að
læra hjúkrun, cn samkvæmt írsk-
um lögum mátti ég hins vegar
ekki hcfja hjúkrunarnám fyrr en
ég var orðin átján ára. Þann tíma
ætlaði ég að nota vel og fór því
sem skiptinemi til Flórída í
Bandaríkjunum. Þar var ég í
menntaskóla og lærði einnig á
óbó. Það varó til þess að ég tók
ákvörðun um að leggja tónlistina
fyrir mig scm ævistarf frekar en
hjúkrun. Ég hef aldrei séð cftir
þeirri ákvörðun enda held ég að
það að vera tónlistarmaður gefi
mér meiri lífsfyllingu en hjúkrun-
arstarfið hefði gert þó það sé mjög
göfugt og gefandi starf."
Eftir námið í London kenndu
þau Richard og Jacqueline þar í
nokkur ár, auk þess sem Richard
hélt þar marga tónleika. Þá fóru
þau bæði í framhaldsnám, hún til
Bristol en hann til Múnchen í
Þýskalandi. Ariö 1972 giftu þau
sig og þá lá leióin til starfs sem
vistfastur píanísti hjá „University
of Wales“. Eftir nokkur ár þar
langaði þau að breyta til og þegar
bandarískur sellóleikari, sem
itarfaði með þeim í Wales, hélt
aftur til Flórída báðu þau hana að
athuga hvort möguleikar væru á
einhverju skemmtilegu og áhuga-
verðu starfi í Bandaríkjunum.
Hún sendi upplýsingar til Wa-
les sem leiddu til þess að þau tóku
sig upp og héldu til Illinois en þar
tók Richard við starfi gistiprófess-
ors og gegndi hann því í þrjú ár.
Jacqueline lauk hins vegar námi
sem heitir „master of music in
oboe performance". Þau ætluóu
alltaf að fara aftur til Wales, en í
millitíðinni hafði skólanum verið
lokað svo nú voru góð ráð dýr. Til
greina kom að stofna eigin skóla í
Englandi eftir heimkomuna til
Wales en aðeins tveimur vikum
eftir heimkomuna árið 1989 sá
Jacqueline auglýsingu sem breytti
þeim áformum.
Frá Illinois til Varmahlíðar,
með viðkomu í Wales
I auglýsingunni var falast eftir pí-
anó- og fiautukennurum í Varma-
hlíó á Islandi en það eina sem þau
vissu um landið var að þar var
Surtsey og Reykjavík.
Með hjálp sr. Jóns Baldvins-
sonar í London, Bob Faulkner á
Húsavík og vinar sem lék í Sin-
fóníuhljómsveit Islands var
ákveðið aó llytja frá Wales til
Varmahlíðar. Þar dvöldu þau í tvö
ár en fiuttu svo til Akureyrar sum-
arið 1990.
„Það eru fieiri tækifæri til tón-
leikahalds og undirleiks á Akur-
eyri en í Skagafirði, en þar spilaói
ég undir hjá hinum ágæta karla-
kór, Heimi, sem var næstum því
eina verkefnið utan kennslunnar.
Það kcniur til af fólksfæðinni en
ég á ekkert nema mjög góðar
minningar úr Skagafirói af frá-
bæru fólki og aó því leyti stend ég
í vissri þakkarskuld við þaó," seg-
ir Richard.
„A Islandi höldum við ekki
bara ensk jól heldur blöndum við
saman öllu því besta úr jólahaldi
sem við höfum kynnst á ævinni og
okkur þykir skemmtilegast. Okkar
jólahald er því eiginlega enskt-
danskt-írskt-amerískt-íslenskt.
Okkur finnst nijög gaman og há-
tíólegt á aðventukvöldum og það
er skemmtilegur siður sem við
höfum ekki kynnst annars staðar
en á Islandi. Við höfum einnig hitt
þrjár aðrar breskar fjölskyldur á
jóladag og þar eru breskar jóla-
hefðir í heiðri hafðar.
í fyrra var móóir Richards hjá
okkur á jólunum og það var mjög
gaman," segir tónlistarfólkiö
Jacqueline og Richard Sinim. GG

Ósfunn Skagfircfingum
^ svo og Landsmönnum öllum J
Olcöílcflro jóln í
og farsœldar á nýju ári.
Fiskiöjan Skagfiröingur hf.
4
*4*4*4*4*4*4*4*
4
Óskum Þingeyingum á
svo oc) landsmönnum öllum 4
íólo *
og farsældar á nýju ári.
Sparisjóöur Mývetninga
á4á4á4á4á4á4á4á
4 Seiidum félaijsinömnnn oij 4
Jk jramsófcnarmönmini um land allt
* ncotu jóln= *
# oð nuntoftorðiut »
á Þöfcfium samstarfiðá árinu sem er aó líða. ^
| |
Jk || Stjórn Framsóknarfélags Jk
4 \/ Akureyrar 4
á4á4á4á4á4á4á4á
á4á4á4á4á4á4á4á
4
4
4
4
4
á4á4á4á4á4á4á4á
á4álááá4á4ááá4á
4 Ósfíum viðsfciptavinum okkar
j fllcöílcflrn jóln
og farsœLdar á komandi ári.
Þökfuim viðsfciptin.
Ósfium Ólafsfirðingum
svo og Landsmönnum öLLum
fllcöíicflro jóln
og farsœldar á fomandi ári.
Kygfi
Bœjarstjórn Ólafsfjaröar
4
Jk
4
4
á
4
á
4
VEITINGAHUSID
á4á4á4á4á4á4á4á