Dagur - 03.09.1994, Blaðsíða 7

Laugardagur 3. september 1994 - DAGUR - 7
í hjarta torfærunnar, Ginar í Norðdckkdrckanum.
Torfærufjölskyldan, Hildur og Einar með dæturnar tvær.
Tæpir íveir drekar með
í hverri ferð
„Eg tók drekann allan í gegn í vetur,
í raun var hann endursmíðaður og
það var auðvitað dýrt. I vor sagði ég
að það mundi ekkcrt brotna í bílnum
í sumar og þá var hlegið en ég hef
staðið við þau orð. Auðvitaó hefur
ýmislegt smálegt bilað en ekkert
brotnað sem hefur stoppað mig af og
ekkert farið sem kostar stór fjárútlát.
Yfirleitt er ég með 75% af bílnum
með mér í varahlutum þegar ég fer í
keppni. Einu sinni fyrir tveimur ár-
um á Egilsstöðum þá mætti ég í tvær
fyrstu brautirnar og þá var flest allt
farið í bílnum sem bilað gat og bílinn
var nánast gerður upp á staðnum áð-
ur en ég náói í rásmark á réttum tíma
fyrir síðustu þrautina.
Því verður ekki neitað að það er
dýrt að fara rneð bílinn í keppni og
hafa alla hugsanlega varhluti til taks
en þetta er þaó eina sem vió Hildur
gerum. Við förum aldrei á böll eöa
út að skemmta okkur enda er fjörið í
kringum torfæruna miklu verömæt-
ara og skemmtilegra í minningunni
en djamm á dimmum skemmtistað.
Ég hætti að drekka fyrir nokkrum
árum, ég fór ekki í meðferó, ég bara
hætti. Núna fæ ég „kikk“ út úr adr-
enalínflæðinu í torfærunni, það er
rosalegt."
Þeöar á hóiminn er komið
„Á föstudögum leggja ég og Hildur
af staó á gamla pickupnum og við-
gerðarlióið fylgir í kjölfarið á öðrum
bíl. Yfirleitt fylgja mér 2-4 aðstoðar-
menn. Þeir fóma ýntsu glaðir fyrir
torfæruna. Ég er mcð harðsnúió lið,
sem á sinn þátt í titlinum, Siguró
Jónsson, Bjarna Hjaltalín, Hilmar
Kristjánsson og Olaf Jóhannsson,
sumir eru komir á ferturgsaldur en
þvælast mcð mér um landið þverrt
og endilang til að gera Drekann klár-
an milli brauta. Á milli torfæra fara á
bilinu 30-60 klukkustundir í að gera
bílinn kláran, ef ekkert er brotið,
annars niun lengri tími.“
Aðspurðir sögðu viðgerðarmenn-
irnir að þeir létu sér ekkert fyrir
brjósti brenna í viðgerðum á keppn-
isstað svo framarlega sem mótorinn
bræddi ekki úr sér eða sjálfskiptingin
hryndi, öllu öóru væri hægt að kippa
í liðinn á milli þrauta.
„Að morgni keppnisdags þegar
keppnisbrautin er skoóuð ákveða
ökumennimir hvernig þeir ætla að
keyra brautina. Svo þegar tætt er af
stað í þrautina getur brautin hafa
breyst eða ökumaðurinn hittir ekki á
þann stað sem hann ætlaði sér. Þá er
það augnabliks hugsunin sem gildir,
hvað hún er snögg að virka að vera
nógu eldsnöggur að taka ákvarðanir,
vita hvað bíllin þolir og ná því besta
út úr honum. Mér líður vel undir
álagi og tekst yfirleitt vel að halda ró
minni.
í kringum torfæruna er líka ágæt-
is félagsskapur. Maður kynnist fólki
Uiðfal: Krisfín Linda jonsaonir
Myndir: Gísli Tryfiávason
NÚRDDEKKDREKINN
Norðdckkdrckinn klifrar yfir stokka og stcina, hús og hvað sem cr.
1991 Keypti BLEIKA PARDUSINN af Gísla G. Jónssvni.
1992 Keppfi á BLEIK eins os hann kom frá Gísla.
1993 Skipfi um vél 02 drif, vildi meiri orku 02 sferkari bíl.
1994 NORÐDEKKDREKINN FULLSKAPAÐUR.
MÓTOR: Oldsmobile 455 cu. vél miöfi breyft: heifur knastás,
rúlluundirlyffur, stálstimpillesur. Uélina fæðir
Predator blöndungur á bensíni úr Trabant bensíntank.
Nítro-fias eftir Þörfum.
SKIPTING: 350 Turbo-Hydramatic með Converter stall-speed.
c.a. 2300 snúninsa.
Sieurbjörn Skírnisson fMR. GasketJ 02 Einar hönnuðu
skiptineuna samkvæmt eiein draumi eina vornótt.
MILLIKASSI: Dana 20. lieeur á bakinu 02 sfendur si2 vel.
GRIND: Bronco
HÁSINGAR: Affan: Ford 9“ N-KÖ22UII02 31 ríla öxlar. hlutföll
hernaðarleyndarmál. Framan: Dana 60 Dodee með
Völundarendum 02 eóðeæti.
STÝRING: Tiakkstýri, sfýrisstaneir úr vörulyftara.
ANNAÐ: Vatnskassi úr lyftara, 21'rskiPtir úr Mercedes Bens,
Renault 02 Ranco 9000 demparar,
M.S.D. kveikiukerfi.
víðsvegar af landinu, sem hefur
sama áhugasvið. Við rcddum hvcr
öðrum um varahluti þcgar leikurinn
stendur sem hæst þrátt fyrir að
keppnin sé hörð.
Það eina sent er leiðinlegt við
þctta sport er þaó þegar fjárhagslegir
hagsmunir og baráttan um efstu sæt-
in verður til þess að skapa kærur og
leiðindi. Málið er það að það vcrður
einfaldlega að treysta dómurunum
og virða þeirra dóm en auðvitað
mætti setja aganefnd á torfærurnar,
sem veitti dómurum og keppendum
aðhald.“
Hæftuleöf?
„Nci þetta er ekkert hættulegt, auð-
vitað gæti það verió það en öryggis-
búnaóurinn er orðinn svo góður að
hættan er hverfandi. Það er líka stað-
reynd að vió eruni ekki á svo mikl-
urn harða þegar við veltum miðað
við til dæmis rallýbíla. Við erum
ekki á nema 50-60 km hraða rneðan
rallýökumenn eru á öðru hundrað-
inu.“
- Þurfa torfæruökumenn ekki aö
vera í góðu líkamlegu formi í öllum
þcssum átökum?
„Ég er nú ekki mikið fyrir skokk-
ið, en stundum cr ég auövitað aumur
hér og hvar daginn eftir keppni, en
það er löngu orðið gott þegar ekið er
af staó í næstu keppni.“
- Hafið þið hjónin tíma til að gera
eitthvað annað en keppa í torfæru og
reka Hjólbarðaþjónustuna?
„Nei, því er fljótsvarað, það hálfa
væri nóg. Hver stund er nýtt til hins
ítrasta en scm betur fer höfum við
bæði jafn brennandi áhuga á torfær-
unni, Hildur er ekkert síður á kafi í
þessu en ég. Hún fer meö mér á allar
torfærurnar og þess á milli sitjum við
saman í sófanum heima, horfum á
torfærumyndbönd í sjónvarpinu og
veltum hverju smáatriði fyrir okkur.“
Ekkimaður
sýndarmennskunnar
Dómur aösfoðarmannanna:
„Einar er hó2vær náun2i.
sem keppir ekki í torfæru fil
að vekía athyðli 02 tekur ekki
óbarfa áhættu til að sýna si2.
Hann veií nákvæmle2a hvað
hann má bíóða bílnum. er lip-
ur 02 beitir bílnum af skyn-
semi. Pess veena nær hann
Því besta út úr honum. Hann
er bestur Þe2ar mikið Ii22ur
við.“