Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.1994, Side 15

Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.1994, Side 15
MIÐVIKUDAGUR 13. JÚLÍ 1994 15 „Furðu gegnir hvernig Qöldi manna, hérlendra sem erlendra, sem að öllum jafnaði er ætlað fullt vit, hefur úttalað sig um vandamál atvinnuleysis og at- vinnusköpunar á undanförnum ára- tugum.“ Dómgæslan á HM Staðiðsigvel „Mér finnst dómgæslan í heimsmeist- arakeppninni hafa verið yf- ir höfuð góð. Ég segi enn og aftur að okk- ur hefur aldr- ,, , .. ei tc-kist að "■gniisV.Ntes- koma mönn- ^on.fyrrumFIFA um á þessa doma"' heimsmeistarakeppni og þegar það tekst ekki geti þeir ekki séð hvað við eigum marga góöa knattspyrnudómara. Einfaldlega vegna þess að við þessir litlu eig- um mun betri dómara heldur þessar stóru þjóðir. Við erum hlutlausir og eigurn engra liags- muna að gæta. Að öðru leyti finnst mér þetta hafa gengið vel, margir mjög góðir dómarar, en sumir svona og svona þannig að við gleymum að tala um þá. Ég er ekki svo viss um að breyt- ingarnar hafx náð að skila sínu. Ég hefði kannski viljað sjá eina breytingu til viðbótar fyrst þeir fóru að breyta þessu með mark- manninn að ekki megi sparka aftur til hans. Það getur vel verið að þaö teíji leikinn og það mátti einnig breyta rangstöðinni, taka hana hreinlega frá vítateig. Hafa síðan jainvel eftirlitsmann uppi í stúku sem væri það strangur að hann fyndi út hvað i raun og veru væri að ef dómarinn gerði vit- leysu. Það er mannlegt að klikka en yíir höfuð hafa þeir staöið sig vel að mínu mati.“ Mikil spenna „Mér finnst margar ákvarðanir hjá dómurun- um, lega þessi spjöld margarhverj- arfurðulegar. Eins og t.d. . . ..... . meö brott- 'a^sliðsþjalfar, reksturinn . kvenna' hjá Zola frá Ítalíu, hann skildi ég aldrei. Einnig mætti nefna mark- ið sem Svínn Ingeson skoraði gegn Rúmenum og dæmt var af - svona gætum eflaust haldiö áfram. Atvikið sem upp kom í leik Þýskalands og Búlgaríu þeg- ar Völler skoraði eftir að boltinn fór í stöngina er líka umdeilt. Þetta yrði rangstaða á íslandi en samkvasmt fyrirskipun sem FIFA gaf fyrir mótiö þá er þetta ekki rangstaða. Margt hefur samt ver- iö til góös í dómgæslunni en þaö er búið aö stressa dómarana upp og kann það aö vera ástæðan fyr- ir ýmsum uppákomum. Aður fyrr varð dómari aö vera 100% viss á brotinu þegar liann dæmdi en núna finnst mér það ekki oröið þannig. Nú er refsaö fyrir aö taka ekki sénsinn, Áður fyrr var mönnum refsað fyrir að taka of mikla sénsa; nú er það öfugt. Það er búið spenna þetta svo mikið upp að þeir eru stress- aðir og taka í framhaldinu ekki réttar ákvarðanir. Ég hef orðið var við aö brotin sem dæmd eru úti á vellinum fá ekki sömu dóma innií vítateignum. Þaö segir okk- ur að þeir eru ekki samkvæmir sjáifum sér, Ég vil taka skýrt fram að margt gott hefur sést, t.d. aö menn liggja síöur nú en áður. Menn hafa hins vegar gengiö fulllangt á ýmsum sviðum og meira samræmi vant- ar í dómgæsluna. Það er bara min von að menn rati hinn gullna meðalveg i þessum málum sem öðrum." Atvinnuleysi sem líf sstfll Hátíð á þjóðveginum í ágætri Morgunblaðsgrein, „At- vinnuleysi sem hugsjón“, sagði Sigrún Davíðsdóttir í Kaupmanna- höfn nýlega frá fólki í Danmörku sem var búið að aðlaga sig svo kirfi- lega langdvölum í atvinnulegu ör- yggisneti samfélagsins að það var löngu hætt að gera ráð fyrir þátt- töku á hefðbundnum vinnumark- aði. í stað þess að miða líf sitt við virka þátttöku í verðmætasköpun- inni snerist öll hugsun þess um að nýta sér hagstætt kerfi atvinnu- leysisbóta. Og barn í skóla sem getið var um í greininni var farið að skipuleggja líf sitt sem jákvæða og ánægjulega vist á framfæri sam- félagsins. Dvöl sem það ætlaði að nýta til að sinna öllum helstu áhugamálum sínum. Upplitið á mannskapnum Fróðlegt verður að sjá hvernig upplitið verður á mannskapnum sem borgar brúsann þegar þróun af þessu tagi hefur staðið í nokkra áratugi. Þegar atvinnulaust fólk er hópum saman búið að „læra að sætta sig við atvinnuleysi“ og þigg- ur það með þökkum að lifa á fram- færi annarra. Hætt er við að þeir sem vinna fari að ókyrrast og sjá ofsjónum yfir framlaginu til þeirra sem komast af án vinnu. Sem betur fer er langt í það ástand hér á landi sem lýst er í grein Sigrúnar Davíðsdóttur. Og vonandi kemur aldrei sú tíð að al- heilbrigt fólk líti á það sem sjálf- sagðan hlut að láta þjóðfélagið breyta sér í óvirka þiggjendur sem ekkert leggja af mörkum. Hvað þá heldur að sækjast meðvitað eftir því að verða með þessum hætti þurfahngar á framfæri annarra. Slíkt er hreinræktuð gervitilvera, ástand sem aldrei getur varað neina skamma hríð áður en þeir sem skapa verðmætin og vinna verkin gera uppreisn og neita að greiða fyrir uppihald á fullfrísku fólki. Furðu gegnir hvernig fjöldi manna, hérlendra sem erlendra, sem að öllum jafnaði er ætlað fullt vit, hefur úttalað sig um vandamál atvinnuleysis og atvinnusköpunar á undanfömum áratugum. Fyrir Sem kunnugt er héldu íslensk stjórnvöld hátíð á Þingvöllum 17. júní sl. af alkunnu tilefni. Frásagn- ir af veisluhöldunum hafa tekið verulegt rúm í fjölmiðlum allar götur síðan. Sögumar hafa er best laetur borið keim af svonefndri et- nógrafíu, þ.e. skráningu mann- fræðinga af vettvangi. Og nú hafa stjórnvöld skipað nefnd til að kanna hvað gerðist í veislunni. Gleymdu taðinu Af fregnum að dæma sýnist mér ljóst hvaö gerðist á þjóðveginum þennan dag. Það var í stuttu máh þetta: Ríkisstjórnin skipaði hátíða- nefnd í haust og réð nefndin sér framkvæmdastjóra. Síðan var sest niður að semja dagskrá og efast ég ekki um að þeir hafi unnið vel. Þegar dagurinn rann upp var dagskráin tilbúin. Réttu gestirnir komnir, búið að finna umræðuefni fyrir sviðsettan þingfund, matseð- ilhnn til taks, búið að reisa 150 kamra og semja við rútustjóra um að færa gestina til um svæðið. Auk matseðils og ræðumanna voru nokkur sýningaratriði á dag- hefði mátt öngla saman efni í nokkra taðhrauka ásamt kvörn og mala taðið og dreifa þannig líf- rænni næringu yfir vellina. Þá hefði þó eitt atriði verið ekta. Gleymdu fólkinu Svo dundi ógæfan yfir. Útvarpið spáði góðu veðri og fólkið þusti af stað. Hver og einn á sínum prívat- bíl eins og venjulega og keyrði út úr bænum eins og venjulega þegar Þeir sem náðu alla leið lögðu bíl sínum þar sem pláss fannst eins og venjulega og kamrarnir reynd- ust stíflaðir og enginn gat hreyft sig. Veislustjórnin sat inni að éta þegar þetta fréttist. Atti lögreglan ekki að annast umferðina eins og venjulega? sögðu þeir og htu upp í loftið. Þeir höfðu gleymt fólkinu, enda kosningar af- staðnar og heilt ár í þær næstu. Nei, það gerðist ekkert þennan dag „Enginn hugsaði út 1 hvað hinir ætluðu að gera fremur en venjulega. Svo stóð allt fast og hver og einn sat 1 bíl sínum og beið eftir reddingunni eins og venju- lega.“ keyrt er út úr bænum. Enginn hugsaði út í hvað hinir ætluðu að gera fremur en venjulega. Svo stóð allt fast og hver og einn sat í bíl sínum og beið eftir reddingunni eins og venjulega. nema þetta! Ráðamennimir gleymdu fólkinu eins og venjulega. Jón Kjartansson Jón Erlendsson yfirverkfræðingur Upplýsinga þjónustu Háskólans KjaHariim Jón Kjartansson frá Pálmholti form. Leigjendasamtakanna skránni, svo sem orfasláttur, síld- arsöltun og eftirlíkingar af Kjarval sáluga. Allt skapaði þetta víst fína stemningu og minnti veislumenn á stússið í landinu. Verst var að þeir skyldu gleyma taðinu. Trúlega KjaHaiinn í sig og á þrátt fyrir tvær fyrirvinn- ur sem vinna langan vinnudag eiga væntanlega í erfiðleikum með að skilja slíkar bollaleggingar. Eins þeir sem draga fram lífið á lélegum atvinnuleysisbótum og eru því sem óðast að glata eignum sínum og sjálfsvirðingu. Ný verk - nýjar þarfir Tæknivæðing hefur staðið í mörg verða um ókomin ár sem betur fer. Það eina sem þarf að tryggja er að þeim slaka, þ.e. atvinnuleysi, sem myndast á vinnumarkaðinum í kjölfar tæknibreytinga sé sem hraöast eytt hverju sinni með nýj- um og þörfum verkefnum og afurð- um sem halda öllu vinnufúsu að verki allan þann tíma sem það get- ur unnið án þess að spilla heilsu eða öðrum verðmætum. nokkru var fjöldi fólks haldinn þeirri firru að helsta vandamál komandi ára væri að finna leiðir til að hafa ofan af fyrir þorra alls fólks í tómstundum sem átti að fjölga sér án afláts í kjölfar aukinn- ar tæknivæðingar. Þær fiölskyldur sem nú hafa vart hundruð ár. Hún hefur aldrei leitt af sér minnkandi vinnu eða varan- legt atvinnuleysi í neinu samræmi við væntingar. í stað þess að draga úr vinnuframlaginu hafa menn á hverjum tíma fundið sér ný verk til að vinna og nýjar þarfir til að uppfylla. - Og þannig mun þetta Óskastaðan væri sú að ávallt væru tiltæk næg, þörf og helst arð- bær verk til að vinna til að taka við því fólki jafnóðum sem missir vinnuna. Jón Erlendsson „Hætt er við að þeir sem vinna fari að ókyrrast...segir Jón m.a. í greininni.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.