Dagblaðið Vísir - DV - 04.01.1995, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 4. JANÚAR 1995
Spumingin
Hvernig leggst
nýtt ár í þig?
Ragnar Skúlason: Bara vel.
Óskar Sigurðsson: Það leggst vel í
mig. Ég ætla að halda áfram að njóta
lífsins.
Jón Steinar Gunnlaugsson: Mjög vel.
Ég ætla að halda áfram að vinna stór
afrek!
Halldór Jónasson: Ég er bjartsýnn
og líst vel á það.
Sigríður Sigurðardóttir: Ágætlega.
Ég ætla að hafa það huggulegt á
þessu ári.
Jón Hörðdal: Það leggst flott í mig.
Þetta verður örugglega gott ár.
Lesendur i>v
Gjaldeyrishöftin afnumin:
Útstreymi í millj
örðum króna
„Og hann gufaði upp og hann gufaði upp ...“
Pétur Kristjánsson skrifar:
Margir hafa beðið með óþreyju eft-
ir þeim tímamótum sem nú eru
runnin upp í sambandi við afnám
gjaldeyrishafta hér á landi. Allar
skammtímahreyfingar, t.d. varðandi
kaup á fasteignum erlendis svo og
innlegg á erlenda bankareikninga,
eru nú ekki háðar samþykki eða leyf-
um. Og þess vegna hefur ný reglu-
gerð verið gefin út hvað þetta varð-
ar. Nú þarf t.d. ekki lengur að gera
grein fyrir gjaldeyriseign, heldur
ekki að skila inn gjaldeyri hafi maður
hann undir höndum, og gjaldeyris-
viðskipti verða án nokkurra tak-
'markana, að því segir í hinni nýju
reglugerð.
En hinni nýju reglugerð fylgir einn
hemill. - Vegna hagsýslugerðar
Seðlabanka íslands verður til þess
ætlast að þeir sem kaupa erlendan
gjaldeyri tilgreini á afgreiðslubeiðni
hvert sé tilefni kaupanna á gjaldeyr-
inum. í tilkynningu frá opinberum
aðilum segir að þrátt fyrir þetta telji
viðskiptaráðuneytið að gjaldeyris-
viðskiptin séu með öllu frjáls enda
sé þetta svipað fyrirkomulag og í
helstu nágrannalöndunum.
En auðvitað eru gjaldeyrisviðskipti
ekki frjáls fyrr en enginn þarf að
gera grein fyrir því til hvers peningar
séu notaðir sem teknir eru úr banka.
Ekki tíðkast sá háttur t.d. vegna út-
tekta úr bankareikningum almennt.
Síst skal ég lasta frelsið og þetta er
í raun afar mikil breyting frá því sem
áður tíðkaöist hér. Hitt er svo annað
mál að ég er hreint ekki viss um að
við íslendingar þolum þetta ótak-
markaöa frelsi í gjaldeyrismálum
nema í stuttan tíma. Væri hins vegar
íslenska krónan ekki til og okkar
Hörður Jónsson skrifar:
i uppriíjun innlendra atburða í
Sjónvarpinu á nýársdag kom greini-
lega fram hversu siðblindan í þjóðfé-
laginu er orðin gífurleg. Var upprifj-
unin enda mestan part um þennan
þjóðarkarakter. Pólitískar ráðningar
fram og til baka um allt kerfið. Og
þarna kom það greinilega fram, sem
maður sér svo sem aldrei í hendi um
leið og atburðirnir gerast, að viö er-
um djúpt sokkin í fyrirgreiðslu og
skæklatog um stöður og fjármála-
Ólafur Pálsson skrifar:
Maður á auðvitað ekki að láta ein-
hveija tindáta hjá ríkisfjölmiðli vera
að ergja sig á síðasta degi ársins. En
Skaupið hefur oft tekið kúfinn ofan
af því sem menn birgja innra með
sér gagnvart ýmsum annmörkum og
fáránlegheitum sem hér verða til á
hinum 365 dögum sem hða milli ára-
mótaskaupanna.
í þetta sinn var skaupið þó með
eindæmum lélegt. Aldrei verið verra;
óvandað og ósvífið í alla staði. Kómik
ekki til staðar og það var eins og fyr-
irfram ákveðið að lemja á tveimur
mönnum; þeim Áma Sigfússyni (og
fjölskyldu hans) og menntamálaráð-
herranum, Ólafl G. Einarssyni.
Maður hafði þá tilfmningu strax í
DV áskilur sér rétt
til að stytta
aósend lesendabréf.
gjaldmiðill væri sá sami og í ein-
hverju öðru landi væri engin hætta
fyrir hendi. - En svo er nú ekki og
því er hættan sú að fólk hér hrein-
lega tæmi gjaldeyrisvarasjóði okkar
á nokkrum mánuðum.
Ekki þarf nema vitna til þeirrar
staðreyndar að á sl. ári rýrnaði gjald-
eyriseign íslendinga um 13 milljarða
króna. Eignin var 29 milljarðar um
sl. áramót en er nú aðeins 16 millj-
óskunda af nánast öllum toga.
Mál fyrrverandi ráðherra heil-
brigðis- og síðar félags- og tryginga-
mála var ekki hið,einasta þeirra þótt
það bæri hátt í umfjölluninni um
liðna atburði. En það sérstaka mál
sýnir aö það lætur ekki hátt í al-
menningi þótt honum ofbjóði. - Væru
ekki skelleggir fjölmiðlar á höttun-
um eftir uppljóstrunum af þessu tagi
vissi enginn annað en allt væri í
stakasta lagi.
Og hvað sem segja má um æsi-
„Óvandaö og ósvífið í alla staði“. -
Atriöi úr áramótaskaupi Sjónvarps.
upphafi að þarna stæöu aö verki
„menningarvitar" þeir sem sifellt
eru aö banka upp á hjá hinum ýmsu
ríkisstofnunum í auraleit. Mennta-
arðar. - Þetta segir aðeins eina sögu;
útstreymi gjaldeyris er þegar hafið,
og spá min er sú að þetta skapi veru-
legan þrýsting á gengi krónunnar.
Við getum því rétt eins búist við
harkalegri gengisfellingu hvenær
sem er. - Nema gjaldeyrishöft verði
aftur upp tekin í einhverjum mæli.
Eitthvað verður undan að láta í hinni
hægfara för til frelsisins.
fréttamennsku og yfirboð fiölmiðla í
uppljóstrunum hneykslismála þá eru
uppljóstranir ekki tilbúningur. Hul-
unni er einfaldlega svipt af ósóm-
anum. Þannig þarf að vinna. En sið-
blindan verður ekki aíhjúpuð á sama
hátt. Hún er inngróin í þjóðareðlið
og situr þar fóst. Hún flyst frá þóð-
inni, áfram inn á stofnanir og til
æðstu embætta. Og þar verða vand-
arhöggin sífellt léttari og léttari fyrir
hvert brotið. Það er ekki vani að ráð-
ast á skylda eða nákunnuga.
málaráðherra var ímynd þess vonda
sem lokar á flæði peninga til hins
uppivöðslusama meirihluta í menn-
ingunni, og Árni Sigfússon fyrir
íhaldið, sem „okkur", (aðstandend-
um áramótaskaupsins m.a.!) tókst að
hrekja frá og fá blessunina hana Ingi-
björgu Sólrúnu og aðrar gulhn-
stjörnur fátæktarmarkanna til að
skella hurðinni á Árna og líka á kon-
una hans og krakka.
Og á þessu var hamrað; mennta-
málaráðherra og fyrrv. borgarstjóra,
meö því orðbragði að engu tali tók.
Þarna voru notuð orð eins skíthæll,
þjófur og annað úr þessari áttinni.
Meðferðin á Árna Sigfússyni endaöi
svo með því að núverandi borgar-
stjóri, Ingibjörg Sólrún, var fengin
til að koma fram í eigin persónu og
skella hurðinni á Árna: - Já, ég vann
borgina og ekki meira um það! -
Væri ég hins vegar í sporum mennta-
málaráðherra færi ég í skaðabótamál
við Ríkisútvarpið. Mannorðsþjófnað-
ur er nefnilega líka þjófnaður.
Avitverðbréfa-
bransans
Þórólfur hringdi:
Mikið má þvi liggja á að eyða
fé sínu, fólkinu sem greiðir fús-
lega kr. 127.000 eða hver hún nú
er, upphæðin sem auglýst er af
skattyfirvöldum, til að fá kr.
40.000 til baka sem skattaafslátt
einu sinni á 3 árum. Ég or nú
ekki tvöfaldur i roðinu og hef þvi
bara einfaldan smekk á fiármál-
um. Ég tel það þó meira en vafa-
samt aö ganga með fiármuni sína
á vit verðbréfabransans. Mörg
fyrirtækjanna endast ekki nótt-
ina, hvað þá í þrjú ár, og ekki
treysti ég ríkinu frekar en kettin-
um Klóa.
Snurvoðinvið
Faxaflóann
Magnús hiingdi:
Það eru varla fleiri en um 15
aðilar sem gera út á snurvoð við
Faxaflóann. En jþeir hafa líka
nokkurn veginn einkarétt á fló-
anum öllum. Á meðan sitja aðrir
útgerðarmenn með sinn poka
tóman, vegna þess að snurvoðin
tætir allan annan fisk, þ.á m. ýsu,
sem er ein verðmætasta flskteg-
undin nú orðið, en mjög viðkvæm
fyrir skaki snurvoðarinnar á
botninum. Þessu fyrirkomulagi
verður að linna þvi einkaréttur á
fiskveiðum í Faxaftóa er óþol-
andi.
Hundurínnog
ríkisverðbréfin
Ásmundur Jónsson hringdi:
Þær eru ekki frumlegar eða
sannfærandi auglýsingarnar sem
opinber fyrirtæki senda frá sér.
Ein slík var í gangi um áramótin.
„Hvert er þitt áramótaheit?" hét
hún og hamraði á áskrift spari-
skírteina ríkissjóðs. í auglýsing-
unni var mynd af „fiölskyld-
unni“ dæmigerðu í sófanum með
hundinn og allir hugsuðu sitt um
leiö og áramótaheitin voru
strengd í huganum. - Enginn
nema hundurinn hugsaði til rík-
isverðbréfanna! Ekki er nú
traustið sem Þjónustumiðstöð
ríkisverðbréfa sýnir mannfólk-
inu meira en þetta!
Veitingastaði
vantar
Leifur hringdi:
Því er haldið að þjóðinni að
ferðamannaþjónusta eigi eftir að
verða einn best megandi atvínnu-
vegur hér á landi til gjaldeyrisöfl-
unar. Atvikiö um sl. jól, þegar
erlendir ferðamenn náðu ekki að
seðja sárasta hungrið, vekur nú
lítið traust á þessum fullyröing-
um. Og víðar er pottur brotinn. Á
sumrin sækja þúsundir ferða-
manna inn á hálendið. Þar er
engin veitingaaðstaða. Nefna má
Herðubreiöarlindir, Landmanna-
laugar og Þórsmörk. Þama mætti
vel koma fyrir aðstöðu fyrir veit-
ingar svo að ferðamenn þyrftu
ekki að birgja sig upp af nesti frá
Reykjavík.
Spaugsögurfyr-
irlandann
VíÖÍr Hannesson skrifar:
í öllu jólabókaflóðinu barst mér
í hendur lítil bók sem heitir því
skemmtilega nafni Þjóðarspaug.
Þótt ýmislegt megi eflaust að
þessarí bók flnna er skemmst frá
því að segja að mér fannst hún
alveg stórkostleg. Innihald henn-
ar eru ýmsar spaugsögur, margar
hverjar svo sníðugar að ég veltist
um af hlátri við lestur þeirra. Ég
vildi óska þess að fleiri bækur
sem þessi væri i boði á hverju ári
sérstaklega þegar landinn þarf á
smáspaugi að halda í allri þeirri
eymd er annars ríkir hér á landi.
Siðblindan í þjóðfélaginu
Afspyrnu lélegt áramótaskaup