Dagblaðið Vísir - DV - 23.01.1995, Side 12

12
MÁNUDAGUR 23. JANÚAR 1995
Spumingin
Ætlarðu að gefa í söfnun-
ina ffyrir Súðvíkinga?
(Spurt á föstudag)
Hermann Friðriksson: Já, já.
Jóna Adolfsdóttir: Ég er búin að því
og sá ekki eftir því.
Jens Jónsson: Nei.
Páll Jónsson: Ég er búinn að gefa.
Ómar örn Hannesson: Já, ég býst við
því.
Kristbjörn Eydal: Já, ég er búinn að
því.
Lesendur
Heimsókn kanadíska
sjávarútvegsráðherrans
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Sumar heimsóknir erlendra ráöa-
manna vekja enga athygli en aðrar
setja allt á annan endann, með þeim
aíleiðingum aö út eru gefnar há-
stemmdar yfirlýsingar um gestina
og gjöming þeirra. Eina slíka heim-
sókn bar fyrir augu og eyru íslend-
inga á dögunum er hingað kom sjáv-
arútvegsráðherra Kanada. Aðrir
ráðherrar hér en sjávarútvegsráð-
herra okkar neituðu staðfastlega að
ganga til fundar við þennan erlenda
ráðherra og sömuleiðis að sitja veislu
er honum var haldin til heiðurs.
En hver var ástæðan? Hún er aug-
ljós. Kanadíski ráðherrann hafði
nefnilega komið aftan að okkur og
lýst þvi yfir að Kanadamenn myndu
styðja kröfur Noregs um full yfirráð
yfir fiskverndarsvæðinu við Sval-
barða sem íslendingar og Norðmenn
deila nú um. Með shkri yfirlýsingu
eru Kanadamenn ekki bara að gera
sjálfsagðan og eðlilegan rétt okkar
til veiða þama tortryggilegan heldur
em þeir að eyðileggja fyrir okkur
þegar samningaviöræður um máhð
hefjast á alþjóðlegum vettvangi.
Utanríkisráðherra hlaut því, eöli
málsins samkvæmt, að mótmæla
slíku ákvæði í samningum milli þess-
ara ríkja harðlega og fara þess á leit
að óréttlæti af þessum toga verði
umsvifalaust kippt út aftur. Þetta er
líka réttlát krafa okkar íslendinga.
í heimsókn ráðherra Kanada kom
fram að þorskstofninn við strendur
Kanada er brostinn og því hafa
Kanadamenn hætt allri veiði á þeim
gula innan sinnar landhelgi. Þeir eru
einnig búnir að leggja meginhluta
togaraflota síns. Um ástæðu hruns-
ins eru menn þar í landi ekki á eitt
sáttir, fremur en annars staðar.
Við skulum muna að fyrir fáeinum
árum var hið umdeilda Barentshaf
ein „rjúkandi rúst“ - þar var ekki
ugga að hafa. Síðan gerist það allt í
einu að hvar sem sjómenn dýfa veið-
arfærum í sjó fá þeir stóran og falleg-
an þorsk. Og þessi skyndilega veiði
þarna norðurfrá kom fræðimönnum
gjörsamlega í opna skjöldu. Þeir áttu
ekki von á neinni þorskveiði - alla-
vega ekki svona fljótt.
Það sem gerðist í Barentshafi sýnir
glöggt aö fiskifræðin er fremur óná-
kvæm vísindagrein. Þetta breytir þó
ekki því að mönnum ber aö umgang-
ast flskimið, hvar sem er í heiminum,
af fyllstu nærgætni. Og það tel ég
íslendinga einmitt hafa gert á síðustu
árum. Eru enda fáar þjóðir jafn háð-
ar fiskifangi og íslendingar. - Kanada
og Noregur eru ekki á sama báti
hvað efnahagslífið áhrærir.
Fiskimiðin verður að umgangast af fyllstu nærgætni hvar sem er í heiminum
Umræðan um snjóflóðaslysin
Magnús Sigurðsson skrifar:
Eftir hin hörmulegu slys í Súðavík
hefur þjóðmálaumræðan að mestu
fallið niður um annað. Það er farið
að heyrast hjá fólki að fréttaflutning-
ur hafi verið ónákvæmur þótt hann
hafi verið mikhl, einkum að fariö
hafi verið of geyst í að skýra frá nöfn-
um hinna látnu og ræða við aöstand-
endur þeirra. Þetta má allt satt vera
en þess verður þó að gæta að höggið
er alltaf hart, hvenær sem þaö kem-
ur, og umfjöllun veröur aldrei umflú-
in. Enginn getur heldur gefið algilt
svar við því hvenær og hvernig
standa á að slysafréttum. Þær verða
aldrei annað en hörmulegar, í hvaða
formi sem þær eru fluttar.
En brátt fer umræöan í sitt gamla
horf. Þegar er farið að örla á umræð-
unni um hvað gera skuli, hvaða úr-
bætur eigi að ráðast í, o.s.frv. Meira
að segja mun menn greina á um
hvort yfirleitt eigi að gera nokkuð
annað en að gera fólki kleift aö flytja
búferlum frá þessum haröbýlu
byggðarlögum og hættulegu.
Eitt er víst. Snjóflóðavarnir á borð
við þær sem Svisslendingar hafa
komið upp yrðu eilífðarverkefni fyr-
ir íslendinga því endalaust kæmu
upp nýir og nýir staðir þar sem kraf-
ist yrði úrbóta. Og aö bjóða fólki upp
á áframhaldandi öryggisleysi á
þekktum íslenskum hættusvæöum
er vítavert.
Innlegg 1 kjarasamninga:
Tíðari útborqanir launa
Sigurður Magnússon skrifar:
Mér hefur lengi þótt vera ójafnræði
í tíðni launagreiðslna til launþega.
Þar skiptir hreinlega í tvö horn; ann-
ars vegar eru þeir sem fá sín laun
útborguð vikulega og hinir sem fá
aðeins greitt mánaðarlega. Sums
staðar eru laun svo greidd um miðjan
mánuðinn og svo í lok mánaðar.
Ég minntist eitt sinn á þetta viö
þekktan launþegaforingja. Hann stóð
að vísu í forsvari fyrir einn þeirra
hópa sem fá greitt vikulega. Hann
sagði aö aldrei hefði komið til tals
að hans fólk breytti um takt og tæki
mánaðarlaun; slíkt myndi enginn af
Hringtð í síma
563 2700
milli kl. 14 og 16
-eða skrifiö
Ndfn oft símanr. veröur að fyffija bréfum
Er tímabært að endurskoða reglur
um útborgun launa?
hans umbjóöendum samþykkja.
Hann sagðist ekki sjá annað en þetta
væri hagur beggja, launþegans og
vinnuveitandans.
Enginn forsvarsmanna hinna fjöl-
mennu hópa sem þiggja mánaöar-
laun hefur viljað taka þetta upp sem
lið í kjarasamningum fyrir mánaðar-
kaupsfólkið. Þetta ætti að mínu mati
a.m.k. að vera frjálst val launþeg-
anna. Ef þetta er taliö æskilegt fyrir
suma hópa, þ.m.t. verkamenn (og
ekki eru alUr láglaunamenn, svo sem
iðnaðarmenn o.fl.), þá hlýtur það líka
að vera hagstætt fyrir aðra.
En lítum nú á dæmið frá hendi at-
vinnurekandans. í stað þess að vera
með tvi- eða margskipt launakerfi
(vikugreiðslur og mánaðargreiðslur)
þá myndi vera hægt aö samræma
greiðslurnar í einn flokk, t.d. hálfs-
mánaðargreiðslur, sem væri strax
mikil bót fyrir launamenn. Þá er það
um leið minni byrði atvinnurekanda
að þurfa ekki að velta stórum upp-
hæðum í greiðslur um hver mánaða-
mót' heldur lægri fiárhæöum hverju
sinni. Ekki er hægt að skáka þvi að
þetta sé svo erfitt í bókhaldi þar sem
bæöi kerfin eru notuð hvort eð er.
Og á tölvuöld er þetta auðvitað ekk-
ert mál - frekar samræming en hitt.
Tímabært er að skoða þetta sem inn-
legg í yfirstandandi kjaraviðræður.
Gangaverður
harðaraðskatt-
svikurum
S.T. skrifar:
Mér finnst ótækt hversu seint
og illa gengur að ná til skattsvik-
aranna hér á landi. Það verður
að ganga miklu harðar að skatt-
svikurum og láta þá sæta þeirri
refsingu sem giidir samkvæmt
iögum. Ekki er hægt að þegja i
hel þá staðreynd, sem margoft
hefur veriö upplýst, að undan-
skot frá skatti nemi milljörðura
króna ár hvert. Hvað eru ráða-
menn að hugsa? Þama er ekki
bara um að ræða virðisaukaskatt
í þjónustu og verslun heldur bara
almenn skattsvik hins venjulega
borgara. Og það oftar en ekki hins
alþekkta góðborgara - hver sem
hann er nú.
Samtakamáttur
þjóðarinnar
Sara hringdi:
Missír fólksins í Súðavík er sár-
ari en orð fá lýst. Hugur þjóðar-
innar er hjá Súövfkingum. Ekk-
ert fær bætt manntjónið en þó er
það huggun harmi gegn hve frá-
bærlega hefur tekist til með söfn-
unina „Samhugur í verki". Þegar
þetta er skrifað á öðrum degi
söfhunarinnar er ijóst að útkom-
an veröur í einu orði stórkostleg.
Þjóðin stendur saman.
Debetkortin
skemma
Siggi hringdi:
Hringlið með hraðbankaþjón-
ustuna er bæði hvimleitt og
skemmir verulega fyrir viðskipt-
um mínum við bankana. Ég vildi
halda hraöbankaþjónustu minni
óbreyttri. Nú hefur debetkorta-
ruglið eyöilagt hana því að ég
verð aö fá mér sérstakan ávísana-
reikning til að geta notfært mér
hraðbankaþjónustuna. Hin al-
menna sparisjóðsbók ber þó
vexti, þótt litlir séu, en ávísana-
reikningurinn er enn verðminni.
- Ég er því farinn aö nota bein-
harða peninga, það er einfaldasta
og ódýrasta leiöin. - Nema þeir
fari senn að rukka um færslu-
gjaid af bankabókinni.
Minnisleysiðí
ráðuneytinu
Axel hringdi:
Ég las nýlega snjalla ritsmið
Haralds Blöndals hrl. um starfs-
lokasamning háttsettra embætt-
ismanna heilbrigðisráðuneytis-
ins. Hann lagði til að þá embætt-
ismenn sem ekkert myndu um
launagreiðslur, ótekin námsleyfi
og starfslokasamninga ætti að
senda í veikindafrí. Þetta minnir
mig á að ekkert hefur enn heyrst
um hvernig þessum „minnisleys-
isfarsa" lauk hjá heilbrigðisráðu-
neytinu. Staðan er enn sú aö rík-
isendurskoðandi kemst ekkert
með máliö og telur stöðuna óvið-
unandi. - Lýkur þá málinu bara
svona?
íslenskar kvlkmyndir:
Ömuriegsýnishorn
Ingibjörg skrifar:
I Dagsljóssþætti á rás 2 var ný-
lega fiallaö um Kvikmyndasjóö
og sýnt sýnishorn úr íslenskum
kvikmyndum sem eru í fram-
leiðslu þessa dagana. Ömurleg-
heitin voru í fyrirrúmi. Sýnd
voruatriði sem voru svo skelfileg
að engu taii tekur að skattborgar-
ar séu látnir greiða iyrir með
styrkjum: Dráp á ketti sem var
hengdur, ungur drengur með
hníf á lofti, klámsenur og sitthvað
þessu skylt var þarna í fytir-
rúmi. - Er þessi þjóö orðin endan-
lega geðveik eða er þetta það sem
styrkja skal?