Dagblaðið Vísir - DV - 31.01.1995, Page 12

12
Spumingin
ÞRIÐJUDAGUR 31. JANÚAR 1995
Ferðu oft
á listsýningar?
Dagrún Briem nemi: Nei, ég hef ekki
tíma.
Hjálmar Árnason lagermaður: Nei,
ég fer aldrei því ég hef aldrei pælt í
því.
Guðrún Helga Gisladóttir verslunar-
maður: Nei, ég fer mjög sjaldan því
ég gef mér ekki tíma tíl þess.
Jóhann Heiðmundsson hótelstjóri:
Ég fer á listsýningar þegar ég hef
tækifæri tíl þess.
Páll Stanley björgunarsveitarmaður:
Já, það kemur fyrir.
Ólafur Lárusson kennari: Já, ég fer
nokkuð oft en aöallega í minni
heimabyggð, Vestmannaeyjum, og
líka í Hafnarborg.
Lesendur jov
Loðnuverksmiðjurnar bíða nú eftir hráefninu, loðnunni, sem ekki lætur sjá
sig enn sem komið er.
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Þaö má með sanni segja að loönan
sé með „kynlegri kvistum" lífríkis-
ins. Hún hegðar sér líka oft einkenni-
lega. - Sum árin er svo mikið af henni
í sjónum að hann er nánast fullur
af sílum í þeirra orða fyllstu merk-
ingu. Af þessu ástandi loðnustofns-
ins leiðir að bátar meö allt að 1500
tonna burðargetu koma nánast dag-
lega inn til löndunar. Eini flösku-
hálsinn sem myndast er geymsluget-
an í landi. Loðnuþrær vinnslustöðv-
anna er sjá um að breyta loönunni í
grjótharðan gjaldeyri fyllast nefni-
lega furðu fljótt þegar verulegt fjör
er í veiðinni. Og í því árferði má
hvarvetna sjá brosandi andlit.
í annan tíma gerist hið óvænta. Það
er þegar loðnan lætur ekki á sér
kræla og gefur þar með öllum full-
komnu tækjunum í brúm skipanna
langt nef. Loðnan hverfur sem sé
sporlaust af miðunum. Og ekki í
fyrsta skiptið. Sá ræfill er menn hafa
fundið að undanfórnu hefur ekki
verið beysinn. Hann hefur verið
dreifður og ekki í því ástandi að svari
kostnaði að bleyta nótina. - Reykháf-
ar verksmiðjanna sem eru þekktir
fyrir að spúa hvítum mekki í lofft upp
eru aðgerðarlausir. Og þá er dauft
yfir þeim er vettíingi geta valdið.
Ríkiskassinn stynur þungan og
svartsýni og bölmóður er á næsta
Jón Bjarnason, fyrrv. bóndi, skrifar:
Lífsskeiði mannsins er af náttúr-
unni markaður ákveðinn farvegur.
Og þar sem ég er orðinn gamall og á
lokaspretti lögmáls náttúrunnar, þá
veiti ég athygli skrifum blaða um
handverk það sem allir þurfa í síð-
ustu ferðina. Ég minnist skemmunn-
ar sem viö bæinn stóð og íslenskt
handverk sá um það sem til þurftí.
Nú virðist Bleik brugðið og íslensku
handverki hafnað af misvitrum
stjórnendum, segja að standist menn
H.G. skrifar:
Árið sem er nýliðið var að mörgu
leyti merkisár í sögu umferðar- og
vegamála á íslandi. - Ekki ætla ég
að ræða sérstaklega um þjóðvegahá-
tíðina sl. sumar, um hana hefur ver-
ið nóg karpað. Hins vegar var önnur
hátíð haldin þótt tílefnið væri minna,
nefnilega sá merkisatburður að veg-
urinn milh Reykjavíkur og Akur-
eyrar var bundinn shtlagi og opnað-
ur formlega. Hér var stórum og lang-
þráðum áfanga náð.
Mig rak hins vegar í rogastans um
Hringið í síma
563 2700
milli kl. 14 og 16
-eða skrifið
leiti. - Við þessar aðstæður eru verk-
smiðjueigendur ekki ýkja kátir sem
vonlegt er. En þeir reyna að bera sig
mannalega og hta á björtu hliðamar.
Og það er htíð grín að reka rándýra
fiskimjölsverksmiðu þegar hráefnið
sem þarf tíl að keyra verksmiðjumar
á fullum afköstum skortir svo átak-
anlega. Þessar verksmiðjur sem auk
þess em yfirleitt ekki í notkun nema
í 4-5 mánuöi á ári. Aflinn er einfald-
lega ekki tíl staðar og ef ég man rétt
hefur engri loðnu verið landað hér
síðan á miðju síðasta ári.
Þannig er bara ísland. - í landinu
ekki samkeppni leggi þeir bara niður
störfin.
Það væri fróðlegt að fá svör frá
þeim misvitringum sem þessu
stjórna - og virðast telja þjóðinni
gagnast best að flytja aha mögulega
hlutí til landsins og greiða íslenskum
launþegum laun fyrir að gera ekki
neitt - hvort ekki sé í vissum tílvik-
um verjandi að niðurgreiða ýmsa
verkþættí í stað þess að loka fyrir
framleiðsluna.
Ég vildi gjarnan heyra,frá stjóm
það leyti er hátíðin stóð sem hæst
og ég ók frá Reykjavík til Akureyrar.
Ég var varla kominn í Kjósina þegar
ég var aht í einu kominn á gamla
malarveginn aftur því svo virðist að
þegar síðustu metramir vom mal-
bikaðir þá vom þeir fyrstu orðnir
ónýtir og malbikið á þeim rifið upp
svo nakinn malarvegurinn ttlasti við
ökumönnum.
Nú, þegar vetur er genginn í garð,
hafa tilmæli heimamanna við Botna-
staðabrekku verið að engu höfð hvað
og á miðunum umhverfis það hafa
ávallt skipst á skin og skúrir. Afla-
hrestir eru þannig engin ný bóla. Ég
er samt þeirrar skoðunar að loðna
muni veiðast á ný fyrr heldur en
seinna. Ég tel hka að íslendingar
hafi frá fyrstu tíö stundað skynsam-
legar loðnuveiðar og ekki tekið meira
úr þeim stofni en hann hefur borið
hverju sinni þótt þeir hafi á einni
vertíöinni veitt um mhljón tonn. -
Aílabrestinn nú tel ég því ekki stafa
af rányrkju, heldur séu hér náttúru-
legar ástæöur á ferð.
útfararþjónustunnar í Fossvogi,
hvort ég þurfi að hafa það skriflegt
af minni hálfu, að ekki komi til
greina annað en íslenskt handverk
fyrir mig og fjölda annarra sem ég
hef rætt við um þetta sérstaka mál.
Við mótmælum öh þessum erlenda
innflutningi og óskum eindregið eftir
því að kirkjan gangi á undan með
góðu fordæmi, íslensku fólki til
gagns og þjóðinni til hehla.
varðar snjóalög á nýja veginum. Þar
er hann nánast ónothæfur dögum
saman og umferðinni beint aftur inn
á gamla veginn sem ekki þarf að taka
fram að er malarvegur.
Nú ætla forráðamenn vegamála á
íslandi að láta gera göng undir Hval-
íjörð. Miðað við fyrri reynslu mína
af skipulagningu vegamála í landinu
held ég að réttast væri að sniðganga
þessi göng og fara frekar lengri leið-
ina og vera þá þurr í fæturna.
Læknamistökog
bótagreiðsiur
Gísli Guðmundsson hringdi:
Vegna þeirrar umijöllunar um
læknamistök sem tekin hefur
verið upp að nýju, en er kannski
ávaht í gangi af og th, fmnst mér
viðtöhn viö flest það fólk sem
orðið hefur fyrir slíkum hremm-
ingum beinast um of að peninga-
málunum. Algengt er að hin svo-
kölluðu fórnarlömb komi strax
inn á að þau hafi ekki fengið nein-
ar fjárhagslegar bætur fyrir. Og
það er mikiö rætt um sjúkrasjóði
og greiðslumat eins og gefur aö
skilja. En umræðan beinist helst
og um of að peningum fremur en
þeim skaða sem orðíð hefur, t.d.
vegna lýtalækninga.
ÁTVR er sannar-
legaúrelt
Páh Jónsson hringdi:
Nokkuð hefur verið rætt og rit-
að um starfsemi ÁTVR og hugs-
anlega einkavæðingu þessa fyrir-
tækis. Ég er þeirrar skoðunar að
úr því sem komið er eigi ekkert
að stöðva einkavæðingu þess að
fullu og taka sölumálin til gagn-
gerðrar endurskoðunar, m.a.
með þvi að færa alla léttvíns- og
ölsölu í matvörumarkaðina.
Hefði ÁTVR hins vegar tekið sig
á fyrr er ekki vist að gagnrýnin
hefði verið svo skefjalaus sem
hún er í dag. - Hvaða vit er t.d.
í því að loka ÁTVR-búðunum á
laugardögum og jafnvel á sunnu-
dögum? Eða þá að taka ekki við
greiðslukortum? Fyrirkomulag
ÁTVR er sannarlega úrelt, hvort
sem það er ríkinu sjálfu að kenna
eöa forráðamönnum ÁTVR.
Skíðasvæðið
lokaðumhelgi
Brynjólfur hringdi:
Eg er kannskiekki einn afþeim
allra hörðustu í skíðaiðkuninni.
Hins vegar reyni ég að grípa góð-
viðrisdagana þegar þeir koma og
að sjálfsögðu um helgar þegar
þess er kostur. Nýlega ætlaði ég
að taka mér frí og fara með
krakkana á skíöi í Skálafelli. En
viti menn - þá er mér tjáð aö þar
sé lokað - í sparnaðarskyni! Er
þetta ekki dæmigert fyrir skipu-
lagsleysi og ekki síður vanhugs-
un? Auðvitað á skiðasvæði aö
vera opið hér á höfuðborgar-
svæðinu þegar viðrar. Það er þá,
og einungis þá, sem fólk sækir
skíðasvæöin. Viö eigum ekki
margra kosta völ í þessum efnum.
Starfsaldur
flugmanna
Atvinnufiugmaður skrifar:
Eins og öhum er kunnugt er
flugmönnum, sem stunda at-
vinnuflug, gert aö skyldu að
hætta störfum við 63 ára aldurs-
markiö. Þetta fmnst okkur flug-
mönnum flestum afar óréttlátt.
Ekki svo að skhja að aldursmark
megi ekki vera eitthvaö lægra en
annarra stétta, með tihiti th
þeirrar fullkomnu andlegu og lík-
amlegu heilsu sem krafist er fyrir
þetta starf. En 63 ár, í fullu fjöri
og með góöa heilsu og sérþekk-
ingu í starfi, er einum of. Aldurs-
mark ætti að sjálfsögðu að hækka
í 65 ár. Það væri góð málamiðlun.
Þakkirtilvagn-
stjóraSVR
Árni Helgason skrifar:
Ég ferðast allmikið með strætís-
vögnum Reykjavíkur þegar ég er
kem til borgarinnar. Mig langar
til að koma á ffamfæri þakklæti
mínu til vagnstjóranna fyrir
hversu þeir eru ágætir og líðlegir
í alla staði. Með þeim er gott að
ferðast Ég sendi þeim öhum mín-
ar bestu Óskir og þakkir.
Líkkistusmíði og annar iðnaður:
Nú er Bleik brugðið
Hringvegurinn á mölinni
Þegar siðustu metrarnir voru malbikaöir, þá voru þeir fyrstu ónýtir og
malarvegurinn blasti við.