Þjóðviljinn - 24.12.1948, Síða 25

Þ JÓÐVIL JINN
25

Þetta er ekki sjór, lieldur jökull Arnarvatn og Grettistangi. Biríksjökull í baksýn
scm honum er sjálfum ekki fullkomlega ljóst afigS dns og hann sé búinn að vinna Várk og biði.náþesb
hverju muni stafa. En honum hefur lengi fundiz! ,iMeins að sjá árangur þess, eða öllu heldur, vænti
að hann æ:tti alla von sína bundna við þennan mam .8 hess, að það verði dærat, þrái, að dómurinn verði
,,Ra-bbí t.aba!“ cr það eina sem hann segir. - ••
„Góði meistari!"
„Hví kallarðu mig góðan?“ er svar byltingamanns-
Ungi maðurinn lítur upp en svarar ekki. Hanr,
bjóst ekki við spurningu. Og hópurinn er þögull um
stund.
„Stattu upp, vinur, talaðu við okkur,“ segir bylt-
ingamaðurinn ennfremur. „En kallaðu mig ekki
góðan og ekki meistara. Enginn er góður nema sá
sem við setjum upp-yfir okkur alla.“
Unga manninum fellur vel við þetta svar hiní
ókunna, en þó einkum málróminn, áherzluna í orð-
um hans, þann há'tt, sem hann notar við að tala
Honum verður litið í augu mannsins; og hanr
man þessi augu, þessi undarlegu, heitu augu, sem
horfa á mann án þess að þreifa- á manni, skilja manr
án þess að tjá nokkra undrun. Og þegar vegfar-
endurnir taka sér sæti á vegkantinum, tekur höfð
inginn sér einnig sæti; og án þess að hafa nokkurr
formála að erindi sínu eða svo mikið sem kynna
sig, varpar hann þessari spurningu fram við meist-
arann: „Eg kem til þess að spyrja þig ráða; mig
langar til þess þú segir mér, hvað ég á að gera
til þess að öðlast eilíft líf, verða hamingjusamur.
breyta rétt“. Hann segir þessi orð í eftirvæntingu,
það er eins og þolinmæði hans sé nú ekki til lengur,
iér í vil.
Meistarinn stynur þungan. Hann hefur oft veríf
Hspurður sem nú, svipaðra spurninga undir svipuð
fum kringumstæðum, og hann hefur jafnan svarað
$lmeð því að skírskota til hins bezta í mönnunum,
’þess fullkomnasta í lögmálinu, þeirra hluta, sem bez)
áttu við hverja stund. Og við spurningu þessa unga
manns, algildri spurningu, sem ekki krefst úrlausnar
í neinu einstöku máli, gefur hann þetta algilda og
Oinfalda svar: „Haltu boðorðin".
1 • „Boðorðin?" spyr unglingurinn lágt eins og hon-
jjm finnist þetta varla annað en hálft svar.
ý „Já, boðorðin," svarar meistarinn án frekari á-
jherzlu og hefur upp fyrir honum nokkur helztu
ákvæði þeirra. En ungi maðurinn grípur fram í: „Eg
jveit, lierra, ég veit, ég hefi haldið öll þessi boðorð,
' hvert eitt og einasta svo lengi sem ég man eftir
mér. Ég held ekki beinlínis, að ég hafi breytt rangt.
Ég er viss um, að ég hefi ekki beinlínis breytt rangt.
En ég er þó ekki hamingjusamur, er ékki \fss um,
að ég muni öðlast eilíft líf; ég veit ekki, hvað ég á
að gera. En boðorðin, þau b efi ég öll haldið og hlýtt
öllum lögum, alltaf.“ Og '. látbragði hans öllu og
málrómi vottar fyrir beiðni um viðurkenningu á því,
ið hann sé réttlátur, hafi fram til þessa lifað rétt
samkvæmt guðs og manna lögum. Og hann spyr til
frekari fullvissu: „Eða er mér nokkurs vant?“