Þjóðviljinn - 01.05.1965, Blaðsíða 5

Laugardagur 1. maí 1965
- MÖÐVILIINN
SlDA 5
/. maí ávarp Fulltrúaráðs
verkalýðsfélaganna í Rvík
1. maí, hinn alþjóðlega baráttudag verkalýðsins, fylkir
íslenzk alþýða liði undir merkjum samtaka sinna til nýrrar
sóknar fyrir stórbættum lífskjörum, vaxandi afkomuöryggi
og aukinni velferð alls vinnandi fólks.
Verkalýðshreyfingin er í senn þjóðleg og alþjóðleg, Nú
eins og ævinlega á þessum degi minnumst við frumherj-
anna sem brautina ruddu, manna sem lögðu velgengni sína,
frelsi sitt og jafnvel lífið að veði til að hefja merki þeirr-
ar frelsisbaráttu kúgaðra stétta og þjóða sem markað hefur
heilladrýgst spor í mannfélagsþróun síðustu kynslóða. Verka-
lýðshreyfingin er nú voldug og sterk víða um lönd, en
réttlætishugsjón frumherjanna kallar enn til markvissrar
og fórnfúsrar baráttu. Þrátt fyrir þá staðreynd að vísindi
og tækni nútímans megna að tryggja öllum börnum jarðar-
innar mannsæmandi lífskjör, er skortur lífsnauðsynja enn
hlutskipti meiri hluta mánnkyns. í dag, 1. maí, tekur ís-
lenzk verkalýðshreyfing heilshugar undir kröfur stéttar-
systkina um allan heim um að böli fátæktarinnar sé hvar-
vetna útrýmt og félagslegt réttlæti gert að hyrningarsteini
sérhvers þjóðfélags.
Hugsjón friðar og frelsis er frá öndverðu aðall hinnar al-
þjóðlegu verkalýðshreyfingar. Tvívegis á þessari öld hefur
mannkyninu verið att út í heimsstyrjöld því til ólýsanlegra
hörmunga. Því verður baráttunni fyrir friði og afvopnun
fram haldið unz martröð eyðingarmáttar kjarnorkuvopn-
anna er endanlega bægt frá með varanlegum samningum
sem tryggja að gereyðingarvopn verði kvödd fyrir fullt og
allt en deilumál leidd til lykta með friðsamlegum hætti
við samningaborð.
íslenzk alþýða krefst í dag friðar og afvopnunar, eins og
stéttarsystkin í öðrum löndum. Hún krefst útrýmingar múg-
drápsvopna, gagnkvæmra ráðstafana til að eyða tortryggni
og úlfúð ríkja á milli, og að fjármunum sem vinna fólksins
skapar sé beint frá herbúnaði til að uppfylla lífsþarfir
manna.
íslenzk alþýða tekur undir sjálfstæðiskröfur þjóða sem
enn búa við nýlenduáþján. Krafan um afnám kynþáttamis-
réttis verður æ brýnni, og ber þar hæst baráttu hins kúg-
aða meirihluta í Suður-Afríku. íslenzk verkalýðshreyfing
tekur eindregið undir kröfu hinnar alþjóðlegu verkalýðs-
* hreyfingar um frelsi og mannréttindi öllum til handa án
tillits til litarháttar eða þjóðernis.
íslenzk alþýða krefst þess að sérhver þjóð hafi óskorað
frelsi til að stjórna eigin málum án þess að eiga á hættu
yaldbeitingu innlendra eða erlendra aðila. Hún krefst þess
að viðurkenndur sé réttur þjóða til efnahagslegs- ekki síður
en stjórnarfarslegs sjálfstæðis.
Þegar alþýða Reykjavíkur lítur um öxl á þessum hátíðis-
og baráttudegi verkalýðsins og íhugar þá þróun sem orðið
hefur liðið ár, blasir við sú staðreynd, að þrátt fyrir ein-
dreginn vilja verkalýðshreyfingarinnar til að leggja sitt af
mörkum til að stöðva verðbólguþróunina, hefur verðbólgan
enn magnazt og raskað því hlutfalli sem júnísamkomulagið
átti að tryggja launafólki.
Almenn hækkun verðlags og stórauknar áiögur skatta og
útsvara valda því að júnísamkomulagið hefur ekki náð til-
gangi sínum og að rauntekjur verkafólks á tímaeiningu hafa
enn rýrnað. Fyrsta maí krefst alþýða Reykjavíkur að þessi
öfugþróun verði stöðvuð.
Það er afdráttarlaus krafa einhuga verkalýðssamtaka að
ör vöxtur þjóðarframleiðslu undanfarin ár, mjög bætt við-
skiptakjör og tækniframfarir skili verkafólki raunhæfum
kjarabótum í þeim samningum sem nú fara í hönd, með
almennri kauphækkun, lækkun skatta og útsvara af lág-
tekjum og miðlungstekjum og öðrum aðgerðum sem aukið
geti kaupmátt launa.
Aflétta verður því ófremdarástandi að meginþungi skatta
og útsvara hvíli á launafólki, en gróðafélög og hverskonar
gróðabrall beri tiltölulega léttar skattbyrðar eða sleppi
jafnvel með öllu við skattaálagningu.
í dag heitir verkalýðshreyfingin því að beita öllu afli
samtakanna að því marki að stytta hinn óhóflega vinnu-
tíma verkafólks, sem opinberar skýrslur sýna að enn leng-
ist ár frá ári og er miklu lengri hér en í nokkru nálægu
landi.
Enn sem fyrr lýsa verkalýðssamtökin sig reiðubúin til
samstarfs við stjórnarvöld landsins um leiðir sem að gagni
mega koma til að stöðva verðbólguþróunina og koma á
heilbrigðri festu í þróun launa- og verðlagsmála, enda eru
markvissar aðgerðir í þessu skyni forsenda fyrir að unnt
sé að gera raunhæfa kjarasamninga og tryggja réttlætis-
kröfum verkalýðssamtakanna framgang.
1. maí lýsir reykvísk alþýða einhuga stuðningi við megin-
kröfur verkalýðshreyfingarinnar, sem samþykktar voru ein-
róma á ráðstefnu Alþýðusambands íslands í marz í vetur,
með því að fylkja liði í kröfugöngu og á útifund verka-
lýðssamtakanna, en meginkröfur þeirrar ráðstefnu eru þess-
ar:
1. Almenn kauphækkun og samræming kauptaxta.
2. Stytting vinnuvikunnar í 44 stundir með óskertum laun-
um.
3. Lækkun útsvara og skatta af lágtekjum og miðlungs-
tekjum, og þurftartekjur séu skatt- og útsvarsfrjálsar.
Jafnframt séu skattar og útsvör á gróðarekstur hækkuð
og ströngu skattaeftirliti framfylgt.
4. Aðgerðir í húsnæðismálum sem auðveldi fólki að eignast
íbúð á kostnaðarverði, svo sem aukning bygginga á fé-
lagslegum grundvelli, hækkun lána, lenging lánstíma,
lækkun vaxta og aðgerðir gegn húsnæðisbraski.
5. Orlof verkafólks verði lengt í fjórar vikur og verkafólki
gert kleyft að njóta sumarleyfis síns.
Reykvísk alþýða:
Sýndu í verki vilja þinn til að tryggja
þessum réttmætu kröfum þínum fram-
gang.
Fjölmenntu í gönguna og á útifund
verkalýðssamtakanna í dag.
Einhuga kröfur — Einhuga barátta —
einhuga um sigur.
1. MAÍ-NEFND FULLTRÚARÁÐS
VERKALtÐSFÉLAGANNA í
REYKJAVÍK.
Á varp /. maí-nefndar laun-
þeganna í Hafnárfirði
Hafnfirzk alþýða!
1. maí minnist íslenzk alþýða þess, að hún hefur unnið
marga og stóra sigra með mætti samtaka sinna og fyrir
fórnfreka baráttu.
Alþýðan lýsir því yfir, að hún er staðráðin í að halda
þessari baráttu áfram með vaxandi þunga og ryðja úr vegi
öllum hindrunum, sem standa í vegi fyrir mannsæmandi
lífi. Alþýðan fordæmir alla sérdrægni og sundurlyndi í
þessari baráttu. Hún krefst þess af sjálfri sér og forystu-
mönnum sínum, að allar innri deilur verði lagðar til hliðar
og öllum mætti samtakanna beitt gegn atvinnurekendavald-
inu og erindrekum þess, í hvaða mynd sem það kemur
fram.
Alþýðan er staðráðin í því, að berjast fyrir verulegri
kauphækkun þeirra lægst launuðu, og hún krefst stytt-
ingar á vinnuvikunni í 44 stundir, án skerðingar á heild-
artekjum.
Alþýðan krefst þeirrar breytingar á orlofslögum, að
verkafólki verði tryggt fjögurra vikna orlof og að fram-
kvæmd’ þeirra verði raunverulegt orlof fyrir verkafólkið.
Alþý^an krefst lækkunar útsvara og skatta af lágtekjum
« Æ
svo og að skattar og útsvör á gróðarekstri verði hækkaðir
og ströngu skattaeftirliti framfylgt.
Alþýðan krefst lækkunar húsnæðiskostnaðar og að auð-
veldað verði félitlu fólki að eignast eigið heimili. Þá mót-
mælir alþýðan hinu stórfellda braski, sem nú viðgengst
með nýtt húsnæði og krefst aukinna bygginga á félagsleg-
um grundvelli.
Alþýðan krefst heilbrigðra verzlunarhátta og aukins verð-
lagseftirlits.
Alþýðan krefst þess, að verkafólk njóti réttmætrar hlut-
deil lar í framleiðsluaukningu þjóðarinnar.
Alþýðan krefst jafns og óskerts samningsréttar fyrir öll
stéttarfélög í landinu.
Alþýðan krefst þess að hátíðisdagur hennar 1. maí, verði
tekinn í tölu löggiltra frídaga og öll vinna lögð niður þann
dag, sem aðra hátíðisdaga.
Hafnfirzk alþýða!
Framundan eru átök og barátta fyrir nýjum og betri
samningum. Sýndu einhug og samstilltan vilja.
Allir eitt!
Ólafur H. Óskarsson:
LANDSFLOKKA-
GLÍMAN 1965
Drengjaflokkur 13 ára og yngri
Á miðvikudagskvöld, 28. apr-
íl, fór fram úrslitaumferð í
drengjaflokki, 13 ára og yngri,
í húsi Jóns Þorsteinssonar við
Lindargötu. 25 glímumenn
höfðu tilkynnt þátttöku sína í
þessum flokki og fullyrða má,
að aldrei hafa jafn margir
drengir látið skrá sig til leiks
í landsflokkaglímu. Vegna
þessa var horfið að því ráði,
að skipta flokknum í þrjá riðla
og þrír efstu menn í hverjum
riðli glímdu síðan til úrslita.
Fyrri umferð fór fram á
þriðjudagskvöld, 27 apríl, og
níu drengir höfðu því rétt til
úrslitakeppninnar. Er úrslita-
umferðin átti að hefjast kom
í Ijós, að einn drengjanna var
talinn of gamall, og hann fékk
ekkj að halda áfram keppni.
Ákvæðin um aldurstakmörk
í Glímulögum ISÍ eru því
miður ekki afgerandi og þau
má túlka á ýmsa vegu. Væri
því æskilegt, að stjórn ÍSl
gæfi út ótvíræða yfirlýsingu
um þetta atriði.
II.
Það var mjög gaman að
fylgjast með glímum þess'ara
ungu drengja, en sumir þeirra
tóku nú í fynsta sinni þátt í
kappglímu.
Bragi Bjömsson, KR bar sig-
ur úr býtum og var vel að því
kominn. Hann hlaut 4% vinn-
ing af 6, tapaði fyrir Sverri
Ármannssyni, en Bragi og
Hörður Hilmarsson skildu jafn-
ir eftir tvær glímur. Bragi er
stærstur og sterkastur þeirra
félaga, hann stendur ágætlega
að glímunni og reynir helzt há-
brögð. Honum hættir til að
halda viðfangsmanni sínum of
lengi á lofti, en það getur
hann lagfært. Ef Bragi leggði
meiri áherslu á lágbrögðin en
hann gerir verður hann góður
glímumaður.
Guðmundur Stefánsson, Arm.
hlaut og 4+1 vinning. Hann
tapaði fyrir Braga eftir fram-
lengda glímu svo og fyrir
Hérði Hilmarssyni. Guðmund-
ur varð að glíma um 2. og 3.
verðlaun við Sverri Armanns-
son. Guðmundur er liðlega
vaxinn, sterkur, fimur og á-s>
ræðinn, en hann vantar meiri
æfingu. Glímur hans voru all-
góðar, en stundum vildi sam-
spil handa og fóta gleymast;
einmitt þetta atriði skemmdi
fyrir honum í glímunni við
Braga.
Sverrir Armannsson, Breiða-
bliki, hlaut þriðju verðlaun og
4+0 vinning. Hann taoaði fyr-
ir Guðmundi og Ágústi Ein-
arssyni, en hann lagði Braga
og alla hina. Sverrir er af
þekktri glímumannaætt, sonur
Ármanns J. Lárussonar, Saló-
monssonar. Hann er Iiðlegur
glímumaður og kappsfullur; er
auðséð hvert hugur stefnir, og
eflaust mun Sverrir verða góð-
ur glímumaðu.r. ef hann stund-
ar æfingar vel.
Hörður Hilmarsson, KR hlaut
31/? vinning, eftir allgóðar
glímur og má með sanni segja,
að hann hafi staðið sig afar
vel. Samt sem áður virðist
hann ekki ná þeim árangri,
sem af honum má vænta. Hörð-
ur er sonur hins þekkta
glímumanns, Hilmars Bjarna-
sonar, og þeir eru mjög svo á-
þekkir á vöxt og framkomu.
Glímulag hans er svipað og
föðurins, Hörður má gæta sín
á þvi að glíma með saman-
klemmd hné, því að slíkt er
ekki farsælt til sigurs, nema
síður sé.
Ágúst Einarsson, Á, hlaut 3
vinninga, en fékk ekki nóg út
úr sínum glímum; hann fékk
t.d. slysabyltu fyrir Guðmundi,
sennilega hefur Ágúst verið
heldur taugaslappur, en það
voru þeir reyndar allir.
Bjarni Valdimarsson, Breiða-
bliki hlaut 3 vinninga, vírtist
hann ekki kunna mikið, en
hann er slyngur að verjast
brögðum og reynir mikið til
að sækja hægrifótar hælkrók.
Hallgrímur Sigurðsson, KR,
stóð sig nokkuð vel, en vant-
ar meiri æfingu og fleiri brögð.
Bjarni Elíasson, Á, gekk úr
glímunni, þegar hann átti eft-
ir eina glimu. Hlaut hann högg
á olnbogann, sem gerði hann
óvígan um hríð, en það hefur
engin eftirköst.
Glímustjóri var Hörður
Gunnarsson, yfirdómari Ölafur
H. Öskarsson, meðdómarar
voru Garðar Erlendsson og Lár-
us Salómonsson.
Einar Sæmundsson, formaður
KR, afhenti verðlaunin, mælti
nokkur orð til hinna ungu
keppenda og bað áhorfendur
að hylla þá með ferföldu
húrrahrópi.
III.
Það er glímumönnum og
glímuvinum mikil ánægja, að
vita til þess að íslenzka glím-
an er á uppleið, ef dæma má
eftir líkum, hvað þátttöku í
þessari landsflokkaglímu snert-
ir.
Forráðamönnum glímudeilda
íþróttafélaganna er það vel
ljóst, að það eru ungu dreng-
irnir, sem eru undirstaða ís-
lenzkrar glímu f framtíðinni.
Vonandi tekst vel til með starf
þeirra; ekki er alveg nóg að
iðka glímuna í þröngum hón,
heldur verður að hefja áróður
fyrir henni í blöðum og út-
varpi.