Þjóðviljinn - 16.10.1969, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞJÖÐVIUXNN — Fiimapituclágur 16. októtor 1969.
Leifur Kaidal
Hef ótrú á sýningum síðan smíð-
isgripum mínum var stolið í N. Y.
Á Gullsmu'ða/vmnustofunni, son. Fyrir fjóruim mánuðum
Laufásvegi 6 vinna þrír gull- bættisit einn gullsmíðanemi i
smiðir: Leifur Kaldal, Paul starfsliðið, Haiuteur Björnsson.
Oddgeirsson og Þargrímur Jóns- Þegar blaðaimiann Þjóðviljans
Kristófer Pétursson, 83ja ára, á nýlegt hálsmen á sýningunni.
Q
ÖMEGA
Úrin heimsfrægu
GARÐAR ÓLAFSSON
ÚRSMIÐUR
Lækjartorgi — Sími 10081.
GULL- ÓG SILFUR- SMÍÐI
GUNNAR GULLSMIÐUR, Hverfisgötu 30, HJALTASON Hafnarfirði.
bar að garði var Paiul önnusn
kaifinn við að gera gat í eyra
unglingsstelpu og tvær eðajwjár
biðu eftir saonsikonar meðferð:
— Þœr eru að fá sór gull í
eyrun, sagði Ledfur Kaldal-
Paul smáðar annairs svo ti!
einigöngu víraivinki úr silfri, á
þjóðbúninga. Þorgrímur vinnur
hinsvegar við letuirgröft. Grefur
hann bœðd letur á hlutd sem
smíðaðir eru á verkstæðinu og
eins koma miargir aðrir gull-
saniðir með hiluti til hans. A
borðinu hjá honum lágu, inn-
an um áhöldin, su'garettukassii úr
silíri og skímarskál, sem hvort-
tveggja skyldi letrað á. Skírn-
arskálin er útlend að uppruna
en hefur lengi verið í eigu sömu
ættar og er letrað nýtt nafn á
skálina í hvert skipti sem bam
í ættinni er sikárt. Þorgrímur
kveðst hafa starfað við letur-
gröft í 20 ár og þar áður vann
hamn við guUsmíðar í önnur
tuttugu ár.
Það er sagt um Ledf KaMal
að hann sé alltaf kallaður til
þegar gefa skal þjóðhöfðingj u m
og stórmennum gjaifir. SjáMur
er hann hinn hógværasti og
vill helzt eyða öllu þess konar
tali.
— Við erurn alltaf að> smíða
eftir pöntunum, komumst ekki
út úr því, segir Leifur. Og að-
spurður segir hann, að vinnu-
stofunni berist simávegis af
pöntunum erlendis frá.
— Hvað smíðar þú heHzt?
— Þessa stundina er ég að
smíða sprotabelti, en^heí feng-
izt við að smiíða kirkjugiripi, svo
sem krossa og kaleifca. Alls-
konar tæfcifærisgjafir hef ég
einnig smíðað og lífcön afbygg-
inguim.
— Hvaða byggingum?
— Á sýningunnk í Bogiasal er
líkan af Menntaskólanum í
Reykjavík, sem ég smíðaði úr
silfri. Árið 1940 gerðd ég lfkiam
af Loftskey tast öði n n i og seinr.a
af Dóim'kirkjunni og Hásfeólam-
um.
— Og borgarsitjórákeðjan, —
gleymdu henni ekki, skýtur
Páui inn í. Átti hann þar við
gullkeðju sem Leifur smíðaði
og Iðnaðarmammafélagið gaf
borgarstjóraembættinu fyrir fá-
ednum árum.
— Hvar lærðir þú gullsmíði,
Leifur?
— Meistari miinn var Baldivin
Bjömsson. Ég lærði hjá honum
1915-’20 og var síðan í Múnch-
en í þrjú og hálft ár á mynd-
höggvarasfcóla. Ég hef þó elfcid
fengizt við sliúlptúr síðam, hald-
ið mig við guli- og sdlfursmíði.
Þetta getur verið sfcenmmitilegt
starf, en efckd myndi ég siegja
FLESTIR HINNA FÖGRU
smíðisgripa
HREINS M. JÓHANNSSONAR,
gullsmiðs, eru seldir í verzlimum
KORNELÍUSAR
Skólavörðustíg 8 og Bankastraeti 6
að það væri hollt Það er t.d.
efckert fjallaloft héma innihjá
okkur, en sýru- og bræðsiu-
loft.
Talið berst að sýningu gull-
smiða í Bogasalnum og Leifur
kemur með yfirlýsingu:
— Ég er miótfailinn sýning-
um.
— Nú, hversvégma?
— Það er kannski af því að
ég hef ekki farið svo vei út
úr beim. Ég sýrndi á heims-
Líkan af MR, smíðað af Leifi Kaldal.
svo þessari sem nú stendur yf-
ir- Ég ætlaði raunar aldrei að
sýna neitt þar.
Á sýningunni' á Leifur sem
fyrr segir líkan úr silfri af MR,
auk þess sfceiðar með spóna-
lagi og blaðaþressu með imynd
ai baðstofu og imá þar meðai
annarra greina Sigurð Nordai,
sem barn.
Áður en þeár félagar sru
kvaddir spyr óg Hauk Bjöms-
son, ungan lærling á vinnu-
stafunni, lítiliega um nám hans.
— Guilsmdðanám tefcur fjög-
ur ár. Ég er í Iðnskótanum og
vinn hér á kvöldin. Fyrsta érið
verð ég einkum við srníðd vdra-
virkis-
— Hvernig vafcnaði áhugi
þinn á einmdtt þessu námi?
— Ég var í verknáimi og
hafð'i gaman af að teifcna. Mér
gefck ekfcert alltaf vei í tré-
smíði, var t.d. hediam vetunmeð
einn sftól. Þegar ég för á ifcvöid-
námskedðí gullsimiði í Myndlista-
sfcólanum komst óg að raiun um
að þetta væri frekar við mátt-
hæfi. Og nú er ég að reyna að.
venja mig a£ því að „hafa.
þumalputta á hverjum fingri". .
Einn af elztu smíðagripunum á
sýningunni: bcltispör með al-
gengu mynstri.
sýnin-gunni í New York 1939.
Þaæ átti ég þrjá kirlkjuigripi og
guilnælu, sem var sveinsstykki
mitt. Þvd var öliu sito'lið nema
einum kirkjugripnum. En burt-
séð frá þvi, þá er ég á móti
sýningum. Mdn reynsia er sú
að þegar smíðinmi er lokið þá
losar maður sig við hlutinn —
og hann er þar með gleymdur.
— Þú hefur samt tekið þátt
í flledri sýnimgum?
— Já, þremur iðnsýningum og
Hjá okkur fáið þér
skartgripi eftir
Jens Guðjónssan
°g
Jóhannes Jóhannesson
íslenzkur
heimilisiðnaður
Laufásvegi 2 —• Hafnarstræti 3.
M UGGUR jC/?V/|K f
Amtmannstíg 2 1 'lí
T rúlofunarKringar Ath.: ki 3S(
Gull- og silfursmíéi AÐEINS .UÉ
Leturgröftur og HANDSMÍÐAÐIR
Ciselering. GRIPIR,
1)
‘ 1 ■
«