Þjóðviljinn - 16.10.1969, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 16.10.1969, Blaðsíða 10
 10 SlÐA — ÞJÖÐVIUXNN — Fiimapituclágur 16. októtor 1969. Leifur Kaidal Hef ótrú á sýningum síðan smíð- isgripum mínum var stolið í N. Y. Á Gullsmu'ða/vmnustofunni, son. Fyrir fjóruim mánuðum Laufásvegi 6 vinna þrír gull- bættisit einn gullsmíðanemi i smiðir: Leifur Kaldal, Paul starfsliðið, Haiuteur Björnsson. Oddgeirsson og Þargrímur Jóns- Þegar blaðaimiann Þjóðviljans Kristófer Pétursson, 83ja ára, á nýlegt hálsmen á sýningunni. Q ÖMEGA Úrin heimsfrægu GARÐAR ÓLAFSSON ÚRSMIÐUR Lækjartorgi — Sími 10081. GULL- ÓG SILFUR- SMÍÐI GUNNAR GULLSMIÐUR, Hverfisgötu 30, HJALTASON Hafnarfirði. bar að garði var Paiul önnusn kaifinn við að gera gat í eyra unglingsstelpu og tvær eðajwjár biðu eftir saonsikonar meðferð: — Þœr eru að fá sór gull í eyrun, sagði Ledfur Kaldal- Paul smáðar annairs svo ti! einigöngu víraivinki úr silfri, á þjóðbúninga. Þorgrímur vinnur hinsvegar við letuirgröft. Grefur hann bœðd letur á hlutd sem smíðaðir eru á verkstæðinu og eins koma miargir aðrir gull- saniðir með hiluti til hans. A borðinu hjá honum lágu, inn- an um áhöldin, su'garettukassii úr silíri og skímarskál, sem hvort- tveggja skyldi letrað á. Skírn- arskálin er útlend að uppruna en hefur lengi verið í eigu sömu ættar og er letrað nýtt nafn á skálina í hvert skipti sem bam í ættinni er sikárt. Þorgrímur kveðst hafa starfað við letur- gröft í 20 ár og þar áður vann hamn við guUsmíðar í önnur tuttugu ár. Það er sagt um Ledf KaMal að hann sé alltaf kallaður til þegar gefa skal þjóðhöfðingj u m og stórmennum gjaifir. SjáMur er hann hinn hógværasti og vill helzt eyða öllu þess konar tali. — Við erurn alltaf að> smíða eftir pöntunum, komumst ekki út úr því, segir Leifur. Og að- spurður segir hann, að vinnu- stofunni berist simávegis af pöntunum erlendis frá. — Hvað smíðar þú heHzt? — Þessa stundina er ég að smíða sprotabelti, en^heí feng- izt við að smiíða kirkjugiripi, svo sem krossa og kaleifca. Alls- konar tæfcifærisgjafir hef ég einnig smíðað og lífcön afbygg- inguim. — Hvaða byggingum? — Á sýningunnk í Bogiasal er líkan af Menntaskólanum í Reykjavík, sem ég smíðaði úr silfri. Árið 1940 gerðd ég lfkiam af Loftskey tast öði n n i og seinr.a af Dóim'kirkjunni og Hásfeólam- um. — Og borgarsitjórákeðjan, — gleymdu henni ekki, skýtur Páui inn í. Átti hann þar við gullkeðju sem Leifur smíðaði og Iðnaðarmammafélagið gaf borgarstjóraembættinu fyrir fá- ednum árum. — Hvar lærðir þú gullsmíði, Leifur? — Meistari miinn var Baldivin Bjömsson. Ég lærði hjá honum 1915-’20 og var síðan í Múnch- en í þrjú og hálft ár á mynd- höggvarasfcóla. Ég hef þó elfcid fengizt við sliúlptúr síðam, hald- ið mig við guli- og sdlfursmíði. Þetta getur verið sfcenmmitilegt starf, en efckd myndi ég siegja FLESTIR HINNA FÖGRU smíðisgripa HREINS M. JÓHANNSSONAR, gullsmiðs, eru seldir í verzlimum KORNELÍUSAR Skólavörðustíg 8 og Bankastraeti 6 að það væri hollt Það er t.d. efckert fjallaloft héma innihjá okkur, en sýru- og bræðsiu- loft. Talið berst að sýningu gull- smiða í Bogasalnum og Leifur kemur með yfirlýsingu: — Ég er miótfailinn sýning- um. — Nú, hversvégma? — Það er kannski af því að ég hef ekki farið svo vei út úr beim. Ég sýrndi á heims- Líkan af MR, smíðað af Leifi Kaldal. svo þessari sem nú stendur yf- ir- Ég ætlaði raunar aldrei að sýna neitt þar. Á sýningunni' á Leifur sem fyrr segir líkan úr silfri af MR, auk þess sfceiðar með spóna- lagi og blaðaþressu með imynd ai baðstofu og imá þar meðai annarra greina Sigurð Nordai, sem barn. Áður en þeár félagar sru kvaddir spyr óg Hauk Bjöms- son, ungan lærling á vinnu- stafunni, lítiliega um nám hans. — Guilsmdðanám tefcur fjög- ur ár. Ég er í Iðnskótanum og vinn hér á kvöldin. Fyrsta érið verð ég einkum við srníðd vdra- virkis- — Hvernig vafcnaði áhugi þinn á einmdtt þessu námi? — Ég var í verknáimi og hafð'i gaman af að teifcna. Mér gefck ekfcert alltaf vei í tré- smíði, var t.d. hediam vetunmeð einn sftól. Þegar ég för á ifcvöid- námskedðí gullsimiði í Myndlista- sfcólanum komst óg að raiun um að þetta væri frekar við mátt- hæfi. Og nú er ég að reyna að. venja mig a£ því að „hafa. þumalputta á hverjum fingri". . Einn af elztu smíðagripunum á sýningunni: bcltispör með al- gengu mynstri. sýnin-gunni í New York 1939. Þaæ átti ég þrjá kirlkjuigripi og guilnælu, sem var sveinsstykki mitt. Þvd var öliu sito'lið nema einum kirkjugripnum. En burt- séð frá þvi, þá er ég á móti sýningum. Mdn reynsia er sú að þegar smíðinmi er lokið þá losar maður sig við hlutinn — og hann er þar með gleymdur. — Þú hefur samt tekið þátt í flledri sýnimgum? — Já, þremur iðnsýningum og Hjá okkur fáið þér skartgripi eftir Jens Guðjónssan °g Jóhannes Jóhannesson íslenzkur heimilisiðnaður Laufásvegi 2 —• Hafnarstræti 3. M UGGUR jC/?V/|K f Amtmannstíg 2 1 'lí T rúlofunarKringar Ath.: ki 3S( Gull- og silfursmíéi AÐEINS .UÉ Leturgröftur og HANDSMÍÐAÐIR Ciselering. GRIPIR, 1) ‘ 1 ■ «

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.