Þjóðviljinn - 03.06.1973, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 3. júnl 1973.
Sendum sjómannastéttinni beztu árnaðar-
óskir i tilefni dagsins.
Kristján Halldórsson:
Lúðvík
Einar
Belgjagerðin
Sendum islenzkum sjómönnum og fjöl-
skyldum þeirra beztu kveðjur og árnaðar-
óskir i tilefni dagsins.
Varðarútgerðin h.f.
Stöðvarfirði
Ingólfur
Þegar sjávarútvegsmálaráð-
herra kom heim, eftir að brezki
flotinn var kominn inn fyrir 50
mllurnar þá kom ráðherrann
fram í sjónvarpinu 21. mai s.l. og
sagði:
,,Ég mun ekki samþykkja það
að bjóða Bretum áfram þau kjör
sem við buðum þeim siðast, eftir
þá atburði sem nú hafa gerzt.”
Þessi yfirlýsing ráðherrans
kom engum á óvart, svo vel fylg-
ist öll þjóðin með framvindu land-
helgismálsins.
Lúðvik Jósepsson er eini ráð-
herrann I núverandi rikisstjórn
sem nýtur þeirrar viöurkenning-
ar hjá sjómönnum og útgerðar-
mönnum, að hafa mikla þekkingu
og gott vit á sjávarútveigsmálum.
Þeim aðilum var þvi ljóst að það
var eingöngu til þess að haida
samstöðu innan stjórnarinnar, og
i þeirri von að frú Tweedsmuir
hefði ekki vit á að taka tilboðinu i
siðustu samningaviðræðum, að
ráðherrann lét neyða sig til að
samþykkja, að bjóða Bretum 117
þúsund tonna hámarksafla á ári,
næstu 2 árin, og að þeir sjálfir
Bretarnir ættu að hafa eftirlitið
með þvi, og i reynd að ákveða
hvenær þeir hefðu náð þvi afla-
magni árlega — á Islandsmiðum.
Ráðherrann fór ekkert dult með
ánægju sina yfir þvi, að nú gætu
ORÐIÐ ER
FRJÁLST
og ættu Islendingar að nota þetta
gullvæga tækifæri til að draga til
baka öll tilboð frá fyrri samn-
ingaviðræðum.
öll þjóðin var sammála ráð-
herranum i tvo daga.
Föstudaginn 25. mai kemur svo
utanrikisráðherra, Einar Agústs-
son, fram i sjónvarpinu, þá ný-
kominn tii landsins og segir i við-
tali við fréttamann:
,,Það er min skoðun að siðustu
tilboð Islendinga i landheigisvið-
ræðunum eiga að standa þegar
sezt verður aftur að samninga-
borðinu, það er 117 þúsund tonna
hámarksafli og leyfi til að veiða i
ákveðnum hólfum innan 50 miln-
anna.”
Það setti hroll að þjóðinni við að
heyra þetta. Getur maðurinn ekki
skilið, að þetta er mál þjóðarinn-
ar og þjóðin krefst þess að ráð-
herrar blandi ekki sinum per-
sónulega metingi, eða flokka
sinna inn i það mál, kvað við úr
öllum áttum.
Þessi ótimabæra yfirlýsing
ráðherrans hefur valdið bæði sorg
og reiði. En sem betur fer hefur
hann ennþá tækifæri til að bæta
fyrir þessa vanhugsuðu fljótfærni
sina, með þvi að kynna sér vilja
og afstöðu þeirra sem þetta mál
mæðir mest á, það er sjómanna-
og útgerðarmanna og annarra við
sjávarsiðuna. Og ef ráðherrann
er I einhverjum vafa um vilja
sveitafólksins, þá endist honum
vonandi gæfa til, sem fulltrúa
bændaflokks, að taka sér til fyrir-
myndar i þessu máli sveitamánn-
inn Ingólf Jónsson frá Hellu, fyrr-
verandi landbúnaðarráðherra,
þingmann Sjálfstæðisflokksins.
Hann segir i Morgunbiaðinu laug-
ardaginn 26. mai:
Sendum sjómönnum öllum og fjölskyldum
þeirra beztu árnaðaróskir i tilefni dagsins.
Fiskmat ríkisins
Beztu árnaðaróskir til allra islenzkra sjó-
manna i tilefni dagsins.
Þorláksvör h.f.
Þorlákshöfn
Arnarfell
Jökulfell
Dísarfell
Litlafell
Helgafell
Stapafell
Mælifell
Skaftafell
Hvassafell
Sendum öllum
islenzkum
sjómönnum
árnaðaróskir á
hátiðisdegi þeirra
,3 júni
Sambandsskipin
og til Ameriku.
eru i stöðugum siglingum til meginlands Evrópu
Flytja þaðan vörur til losunar beint á flestum islenzkum höfnum.
Upplýsingar um umboðsmenn vora erlendis fúslega veittar.
Samband íslenzkra samvinnufélaga Skipadeild
„Rikisstjórnin hefur boðið
Bretum meira, en mörgum finnst
vera rétt og sanngjarnt. Það virð-
ist vera mjög óhyggilegt að gera
samkomulag um ákveðið afla-
magn eins og Bretum var gefinn
köstur á.
Komi til þess að bráðabirgða-
samkomulag verði gert um lausn
landhelgisdeilunnar eftir að her-
skipin eru farin burt, ætti sam-
komulagið ekki að miðast við til-
tekið aflamagn yfir árið.
Það væri miklum erfiðleikum
bundið að fylgjast með þvi, hve
mikið brezkir togarar kynnu að
veiða við ísland.
Það gæti orðið miklu meira en
upp væri gefið.
Ef samkomulag verður gert,
ætti að miða við ákveðinn skipa-
fjölda, stærð skipa og ákveðin
veiðisvæði á ýmsum árstimum.
Verði setzt að samningaborði
með Bretum á ný er nauðsynlegt
aö islenzkir ráðamenn hafi þetta I
huga.”
Mæl þú manna heilastur, Ing-
ólfur Jónsson.
Það er þjóðinni mikils virði
þegar menn eins og Ingólfur
Jónsson gera sér grein fyrir þvi,
að það sem frú Tweedsmuir var
boðið, jafngilti þvi sem gömlu
mennirnir i Haag töldu hæfilegt,
jafnvel meira. Þvi hvort sem tal-
an var 117 þúsund tonn eða 170
þúsund tonn skipti engu máli i
þessu sambandi, þvi skipstjórum,
á borð við þá sem tslendingar
hafa kynnzt af skiptum þeirra við
landhelgisgæzluna að undan-
förnu, þeim og þeirra heiðarleg-
heitum átti að fela það trúnaðar-
starf fyrir Islendinga, að segja til
um það hve stór hluti aflans úr
hverri veiðiferð væri fenginn á ts-
landsmiðum, og hve stór hluti
annars staðar t.d. við Færeyjar.
Frá byrjun landhelgisdeilunnar
hafa verið reyndar ýmsar leiðir
til að þvinga tslendinga til að
samþykkja einhvers konar kvóta-
kerfi við fiskveiðarnar hér við
land, og þá fyrst og fremst af
löndum Efnahagsbandalagsins.
Nú siðast á fundi Norður-At-
lanzhafsnefndarinnar.
En þar sem öllum tslendingum
eiga að vera augljósir anmark-
arnir á þvi, að fylgjast með þvi
hvenær umsömdu aflamagni væri
náð, þá væru það svik við Islenzka
hagsmuni og islenzkan málstað
að semja um slikt kvótakerfi.
Það eru þvi tilmæli flestra ts-
lendinga i dag, að utanrikisráð-
herra léti sér nægja, að hafa
beygt Lúðvik Jósepsson sjávarút-
vegsráðherra til að samþykkja
117 þúsund tonna tilboðið einu
sinni. en hlifi nú bæði honum og
þjóðinni við þvi að rétta andskot-
anum Tweedsmuir litlafingurinn,
I annað sinn.