Þjóðviljinn - 07.10.1973, Blaðsíða 13

Sunnudagur 7. oktéber 1973. WÓÐVILJHWiftA- SIÐA Q

11.
BOÐORÐIÐ
5
gegnum þennan heim eins og best
gengur.
— Satt er það, sagði hún með
heimspekilegum svip. — A ég að
skilja flöskuna eftir?
— Neifariðheldurmeðhana og
setjið tappann vel í hana. Og
leyfið mér að borga strax, svo að
ég verði ekki fyrir freistingum.
Ég borgaði. Hún fór. Ég drakk
snafsinn minn. Mér veitti ekki af
honum þótt ég væri yfirleitt alls-
gáður. Ég var að hugsa um Alex.
Þess vegna veitti mér ekki af
honum.
Þegar hann var horfinn úr
glugganum taldi ég vist að hann
kæmi inn á skrifstofuna og ég
settist aftur í stólinn og reyndi að
virðast rólegur á svip. Það var á-
stæðulaust að láta óvænta komu
hans trufla geðró mina, sagði ég
við sjálfan mig; hvað getur hann
gert þér? Ég tók pipuna mina úr
öskubakkanum og tóbaksbréf úr
skrifborborðsskúffunni. Þegar
hann kæmi inn myndi ég sitja
hinn rólegasti, troða i pipu mina,
rétta honum höndina og segja:
— Jæja, þú ert hér á ferð, Alex.
Það er annars langt siðan....
En hann kom ekki inn, þótt á
útidyrunum væri spjald sem á
stóð að þær væru opnar. Loks reis
ég á fætur, taugaóstyrkur og
gramur og hundurinn stóð upp og
elti mig fram i anddyrið. Hann
urraði, þótt hann gerði það sára-
sjaldan, þótt bláókunnugir ættu i
hlut. Ég opnaði gangdyrnar og
þar stóð hann.
— Þú áttir ekki von á þessu,
Johs, sagði hann.
— Nei, sagði ég. — Það átti ég
reyndar ekki.
Hann rétti mér ekki höndina og
mér datt það ekki i hug heldur.
Hann stóð með bakið við handrið-
ið og studdi olnbogunum á það,
hallaði sér hirðuleysislega aftur á
bak, lét hendurnar dingla og
horfði forvitnislega á mig.
— Hvað kemur til að þú ert hér
á ferö, Alex? spurði ég og heyrði
að þetta lét i eyrum eins og út-
hugsuð athugasemd. Hann hló,
trúlega vegna þess að hann
heyrði það lika.
— Tja, ég hef smáverkefni
hér...
— Verkefni? Hvað ætlarðu að
gera?
—- Ætlarðu ekki að bjóða mér
inn fyrst?
— Jú auðvitað, sagði ég, þótt
mig langaði mest til að segja hon-
um að hypja sig og láta aldrei sjá
sig framar. — Gerðu svo vel,
Alex, gakktu i bæinn.
En hann kom ekki strax. Hann
stóð kyrr með þetta eilifa glott á
vörunum og bandaði með hend-
inni i átt að timburversluninni
sem er á næstu lóð við ibúðarhús-
ið:
— Att þú — öll herlegheitin?
spurði hann, þótt hann gæti ekki
verið i neinum vafa um það. Það-
an sem hann stóð sá hann bæði
breiða malarstiginn sem tengir
garðinn okkar við geymsluportið
og skiltið á skálagaflinum, sem
gefur ótvirætt til kynna að hér se
timburverslun Johs. Bernts.
— Já, mikil ósköp, sagöi ég.
— Dálitið smátt i samanburði
við gamla daga, sagði hann. —
Ha, Johs?
— Það má segja það.
Timburverslunin var upphaf-
lega timburhlaða sem tilheyrði
litilli hjáleigu, en ibúðarhúsið og
gripahúsin voru rifin er jörðin
var bútuð niður i lóðir. Fyrst
hafði verið starfrækt steypugerð i
hlöðunni, en hún bar sig ekki. Sið-
an hafði ég keypt hana um leið og
húsið og sett á stofn timburversl-
unina og það var rétt hjá honum,
að þetta var allt i smáum stil. Að
minnsta kosti i samanburði við
fyrirtækið sem við höfðum rekið i
sameiningu á Sjálandi.
— En það hentar mér ágæt-
lega, sagði ég, rétt eins og ég
þyrfti að réttlæta mig fyrir hon-
um. Hvað kom honum þetta við?
— Enda er enginn grundvöllur
fyrir stórfyrirtæki á þessum slóö-
um.
— Nei, sagði hann. — Og kven-
maðurinn?
Ég starði á hann skilningssljór.
Hann kom mér til aðstoðar:
— Konan sem ég mætti á veg-
inum. Ljósskolhærð og dálitið
freknótt. Ekki alveg barnung, á
þeim aldri þegar þær verða stund
um holdugar....
Ég greip fram i fyrir honum og
batt endi á þessa óþolandi
romsu: — Þaö var konan min.
— Jæja, svo að þú hefur gift þig
aftur. Hamingjan sanna, ég gat
ekkert um það vitað..... Bráð-
hugguleg, mikil ósköp!
Ég stillti mig um að segja hon-
um að fara til fjandans. En ef
hann reyndi að koma með frekari
athugasemdir, myndi ég loka á
honum munninum. Nú mundi ég
— og var það ekki i fyrsta sinn
sem mér varð það ljóst? — að það
var alltaf eins og eitthvað ótukt-
arlegt leyndist bakvið það sem
hann sagði um annað fólk, jafnvel
þegar hann notaði meinleysisleg
orð. Ég kærði mig ekki um neinar
dylgjur um Marianne.
Hann horfði á mig með eins
konar glettni i augum og ég þótt-
Brúðkaup
25. júli voru gefin saman i hjóna-
band i Laufáskirkju af séra Bolla
Gústafssyni ungfrú Brynhildur
Pálsdóttir og Svavar Harðarson.
Heimili þeirra er að Ytri-Varðgjá
v/Eyjafjörð.
Ljósm : NORÐURMYND
Akureyri,
simi: 12807
1. sept. voru gefin saman i hjóna-
band i Akureyrarkirkju ungfrú
Elisabet Ingibjörg Randversdótt-
ir verkakona og Ólafur Steinars-
son bifvélavirki. Heimili þeirra er
að Eyrarvegi 29 Akureyri.
Ljósm: NORÐURMYND Akur-
eyri,
simi: 12807
ist vita að hann vissi hvað ég var
að brjóta heilann um.
— Við skulum koma inn, sagði
hann rétt eins og hann ætlaði sér
að ráða ferðinni. Ég vék til hliðar
til að hleypa honum framhjá mér,
og hundurinn byrjaði að urra,
þegar hann ætlaði að stiga yfir
þröskuldinn. Ég gat ekki að mér
gert að brosa, þegar hann hörfaði
til baka. Þetta mundi ég lika.
Hann vildi gjarnan að öðrum
stæði dálitil ógn af sér. En sjálfur
bar hann óttablandna virðingu
fyrir hundum.
— Þetta er bara Jumbo, sagði
ég. — Hann gerir engum neitt.
Hann sá bros mitt, og honum
likaði það ekki.
— Hvað á það eiginlega að
þýða að láta hund heita Jumbo?
sagði hann. — Er hann afkvæmi
fils og kjölturakka, eða hvaða
fyrirbrigði er þetta?
— Hann er mestanpart spring-
er-spaniel.
— Gættu þess að hann hlaupi
ekki á mig. Ég vildi siður þurfa að
sparka i hann.
— Það væri ekki ráðlegt held-
ur. Þá gæti hann fundið upp á ein-
hverju.... Jumbo,farðu inn i stofu
og legðu þig.
Hann rölti inn i stofuna og
skreið upp i körfuna sina undir
glugganum og látbragð hans gaf
til kynna að hann skildi ekki
hvers vegna verið var að visa
honum burt. Alex kom inn i and-
dyrið. Hann gaf sér góðan tima til
að litast um, þótt þar sé ekkert
margt að sjá. Það er ekki annað
en gangur með dyrum inn i eldhús
og svefnherbergi öðrum megin,
stofuna hinum megin og skrifstof-
una fyrir endanum. Við stofu-
dyrnar stansaði hann og rak höf-
uðið inn fyrir, en steig ekki inn.
Jumbo reisti hausinn i körfunni.
— Indælt, sagði hann og kink-
aði kolli með hálfgerðum fyrir-
litningarsvip, og ég óskaði þess
með sjálf.\mér að hundurinn færi
aftur að urra að honum, en um
leið gat ég ekki að mér gert að lita
stofuna sömu augum og hann
hlaut að lita á hana. Hún var
fábrotin og'ósköp smáborgaraleg.
Flest húsgögnin hafði Marianne
erft eða átt i fyrra hjónabandi.
Sum eru falleg en önnur farin að
láta á sjá, rétt eins og efnin hefðu
ekki leyft að fá ný i stað þeirra —
enda hafði það einmitt verið svo.
Marianne var hrifin af litlum og
litskrúðugum mottum, þær eru á
við og dreif um gólfið og ein hang-
ir á veggnum, og myndirnar eru
ódýrar eftirprentanir, keyptar
eftir verðlista og greiddar með
póstkröfu. Meistarar heimslistar-
innar — dálitið útþynntir í flatri
prentuninni Hún er lika — eða
var — veik fyrir smáhlutum sem
hægter að fá keypta þegar pyngj-
an er létt, og hún hafði úr litlu að
spila i allmörg ár þvi að fyrri
maður hennar dó eftir langvar-
andi veikindi og rúmlegur, ég veit
ekki einu sinni hve langvarandi.
Við töluðum sjaldan um það sem
hafði gerst i lifi okkar áður en við
hittumst. Við létum fortiðina
grafa sig sjálfa.
En hvað mig snerti hafði hún
sem sé risið upp frá dauðum og
snúið aftur i mynd Alexar, sem
rak höfuðið inn i stofuna okkar og
leit i kringum sig með mats-
mannsaugum. Allar þessar mis-
munandi leirskálar og ösku-
bakkar sem stóðu hér og þar.
Flagnaði gólfvasinn. Kross-
saumspúðarnir sem Marianne
hafðisaumað sjálf i sófanum með
upplitaða áklæðinu og innan um
plönturnar i gluggakistunni stóðu
fáein dýr úr gleri og postulini.
Ætli þar hafi ekki verið giraffi,
sem einhver hafði gefið henni ein-
hvern tima,og geithafur sem við
kölluðum einhyrninginn, vegna
þess að ég velti honum einu sinni i
gólfið i ógáti og annað hornið
brotnaði af honum...
En heimili er ekki samsafn af
tilviljunarkenndum hlutum af
misjöfnu verðgildi. Það er heild
og hlutirnir fá sameiginlegt gildi
með veru sinni þar. Þannig hafði
heimili okkar verið: notaleg og
örugg heild — þar til hann stóð
þarna i dyrunum og neyddi mig
næstum til að lita á það nýjum
augum, leyst upp i einingar sem
flestar voru litils virði að mati
hans.
— Mjög notalegt, sagði hann og
sneri sér að mér og horfði á mig
sposkum augum.
— Eigum við að setjast inn á
skrifstofuna? sagði ég.
— Já, gerum það, sagði hann.
Æskulýðsráð
Gefur út náms-
hefti um
tómstundavinnu
Undanfarin ár hefur starf við
ýmsar þær greinar tómstunda-
iðju, sem unglingar stunda á veg-
um Æskulýðsráðs Reykjavikúr,
verið annmörkum háð vegna
skorts á kennslugögnum. Hefur
þessi skortur einnig komið i veg
fyrir það, aö hægt væri að sam-
ræma störf i þessum tómstunda-
greinum, og á þann hátt gera þær
aðgengilegri bæði leiðbeinendum
og þátttakendum.
Nú i haust byrjar Æskulýðsráð
útgáfu fjölritaðra námsgagna til
þess að ráða bót á ofangreindum
vandkvæðum. Verða gefnir út
eftirtaldir bæklingar:
1. Rafeindatæki fyrir byrjendur.
Bæklingur þessi er sá fyrsti af
fjórum, sem Vilhjálmur Kjart-
ansson, verkfræðingur, mun
gera fyrir Æskulúðsráð um
radiótækni. I þessu fyrsta hefti.
er á ljósan og og einfaldan hátt
útskýrð gerð kristalstækis, og
um leið gerð grein fyrir ýms-
um þeim eðlisfræðilegu lög-
málum, er radiótækni byggist
á.
2. Tæknileg viöfangsefni i skák.
Þrjú hefti, gefin út af æskulýðs-
ráði og Tafifélggi Reykjavik-
ur. í hverju hefti eru 12 verk-
efni, sem leysa má með jafn-
tefli eða vinningi. Er staðfest
hefur verið, að þátttakandi
hafi ieyst allar þrautirnar
hlýtur hann borns-silfur eða
gullveifu sem viðurkenningu.
Heftin eru þýdd og staöfærð
með hliðsjón af sams konar
námsefni á Norðurlöndum og
eiga að geta greitt mjög fyrir
nánari samskiptum i skák-
iþróttinni milli islenskra ung-
linga og jafnaldra þeirra i
grannlöndunum.
3. Þroskakleikir (Pædagogisk
dramatik).
Farið er inn á nýtt svið i leik-
rænni tjáningu með bók þess-
ari, sem ólafur Haukur Sim-
onarson hefur þýtt úr dönsku.
Kerfi það, sem i henni er sett
fram, á fyrst og fremst að
þjálfa einstaklinginn i sam-
skiptum við aðra, gera honum
kleift að skilja hugsanir og at-
ferli annarra, og tjá óhindrað,
hvað honum sjálfum býr i
brjósti,
Jafnhliða útgáfu þessari hafa
verið haldin námskeið fýrir leið-
beinendur. Námskeið i radió-
tækni og skák fóru fram 25.-28.
september, og námskeið i leik-
rænni tjáningu verður 8.—12.
október.
I undirbúningi er gerð hlið-
stæðra kennslugagna i ýmsum
öðrum greinum tómstundavinnu.
(Fréttatilk.).
VIPPU - BltSKÚRSHURBIN
Lagerstærðir miðað við múrop:
Hæð: 210 sm x breidd: 240 sm
- 210 - x - 270 sm
Aðrar stærðir. smíðaðar efb'r beiðnl
GLUGGAS MIÐJAN
Siðumúja 12 - Sími 38220
lndversk undraveröld.
Vorum að taka upp mjög glæsilegt og fjölbreytt
úrval af austurlenskum skraut- og listmunum
m.a. Bali-styttur, veggteppi, gólf-öskubakka,
smádúka, batik-kjólefni, indversk bómullarefni,
töfl úr margskonar efniviði, málmstyttur, vörur
úr bambus og margt fleira nýtt.
Einnig margar tegundir af reykelsi og reykelsis-
kerum. Gjöfina sem gleður fáið þér i
jJasmin Laugavcgi 133.
iBmmm
RAFLAGNIR
SAMYIRKI
annast allar almennar raflagnir. Ný-
lagnir, viögerðir, dyrasima og kall-
kerfauppsetningar.
Teikniþjónusta.
Skiptið við samtök sveinanna.
Verkstæði Barmahlið 4
SÍMI 15460 milli-5 og 7.
IÉLAG ÍSLEAZKRA HLJÉLISIARMAIA
útvegar yður hljóðfœraleikara
" og hljómsveitir við hverskonar tækifæri
Vinsamlegast hringið i 20255 milli kl. 14-17