Þjóðviljinn - 12.01.1975, Qupperneq 23

/J J < Ji ýjf <t
Sunnudagur 12. janúar 1975. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 23
Umsjón: Vilborg Dagbjartsdóttir
SAGA
EFTIR
PIERRE
GRIPPARI
SÍÐARI
HLUTI

E Pjr-±
0^5

Nornin í Mufftárgötu
Nú var ekki lengur neitt
efamál að hljóðið kom úr græn-
metissjoppunni. Basír fór í einu
stökki yfir útstillingarkassana
og inn í sjoppuna um leið og
sölukellingin rankaði við sér og
opnaði augun. Og á samri
stundu opnuðu hinar 266 sölu-
kellingarnar líka augun. Sem
betur fer tók Basír eftir þessu
og svæfði þær allar aftur með
vel úti látnu gitarhöggi.
Svo fór hann að reyna að opna
skúffuna á peningakassanum
meðan Nadja söng enn:
Basír, ó, Basír, ó, leystu mig nú
svo nornin drepi mig ekki.
En skúffan var of erfið, það
gekk ekki. Nadja söng og Basír
puðaði og nú vöknuðu sölukerl-
ingarnar 267 aftur. En þær
pössuðu sig núna að opna ekki
augun! Þær höfðu lokuð augun
og smáþokuðu sér í áttina að
sjoppunni þar sem Basir var að
puða, og umkringdu hann
þannig.
Basír vissi nú ekki sitt
rjúkandi ráð, en þá' sá hann
sterklegan sjóara ganga hjá,
ungan og hraustan. Hann var á
leið niður götuna.
— Góðan daginn, sjómaður.
Viltu gera mér greiða?
— Hvað er það?
— Að bera þennan peninga-
kassa heim til okkar. Systir mín
er lokið niðrí honum.
— Og hvað fæ ég að launum?
— Þú færð alla peningana og
ég fæ systur mína.
— Þá það!
Basír lyfti peningakassanum
og ætlaði að rétta sjóaranum
hann þegar grænmetissölu-
kellingin sem læðst hafði að
greip um fótinn á honum og fór
að góla:
— Ö, þjófurinn, þjófurinn, ég
náði þér!
Basír missti jafnvægið og
sleppti takinu á peningakass-
anum. Kassinn sem var þungur
datt beint á hausinn á kelling-
unni og þá brotnuðu allir haus-
arnir á sölukellingunum 267 og
heilinn vall út úr þeim. Nú var
nornin sko dauð, alveg stein-
dauð.
Og meira en það: við höggið
opnaðist kassinn og Nadja
komst út.
Hún margkyssti litla bróður
sinn og þakkaði honum. Og svo
fóru þau bæði heim til foreldra
sinna en sjómaðurinn tíndi
peninga nornarinnar upp úr
blóðpollinum.
HVER
KANN
GUNNU
VÍSUR?
Það væri ekki úr vegi að rifja upp vis-
una um hana Gunnu-tunnu-grautar-
vömb nú rétt eftir jólaátveislurnar.
Kona, sem reyndar heitir Guðrúnjþess
vegna kann hún visuna, kenndi mér
hana i jólaboði. Guðrún er frá Kálfs-
hamri á Skaga. Fyrir sjötiu árum
striddu krakkarnir henni með visu-
skömminni:
Gunna tunna grautarvömb
gerir mér að skipa.
'Aldrei berst það út um lönd
að hún gefi bita.
Þarna var stödd ung kona f rá
Stykkishólmi, og hún sagði að
krakkarnir þar hefðu, fyrir
tuttugu árum, sungið:
Gunna tunna grautarvömb
gengur út um bæinn.
Áttatíu og átta lömb
át hún sama daginn.
Hvernig ætli krakkarnir hafi
þessa visu núna? Skrif ið Komp-
unni allar Gunnuvísur sem þið
kunnið. Og vill ekki einhver
teikna reglulega skemmtilega
mynd af Gunnu-tunnu-grautar-
vömb?
Sólrún Hauksdóttir 12 ára,
Garðafitó, Garðahreppi, sendir
okkur tvö smáljóð eftir sig.
STAKA
Tunglið, tunglið taktu mig
og berðu mig upp til skýja.
Þar mun sólin verma mig
og kuldi frá mér flýja.
Góður dagur
Sólin skin nú hátt á lofti
og börnin leika sér glöð
Svanir syngja um loftin blá
Og fiskar synda rólegir.
DD 07
nTTTWtTrrnlwfl
Þessar fallegu myndir teiknaði Arndis Hrönn Egilsdóttir, Meistaravöllum 33. Arndis fer alveg rétt að. Hún notar bara
rauða og svarta tússlitinn, þess vegna prentast myndin hennar svona vel.