Þjóðviljinn - 12.01.1975, Side 24

Sunnudagur 12. janúar 1975.
m
■
■ "
1 j
1 • : j

■ :■? ■ '
Rætt við nokkra trésmiði á vinnustað
MERKI UM
SAMDRÁTT
ERU AUGLJÓS
Þeir eru margir sem
ekki vissu hvað atvinnu-
leysi var fyrr en á tímum
viðreiSnarstjórnarinnar,
þegar þúsundir manna
flýðu land í atvinnuleit.
Flestir þeir, sem ekki
vissu hvað atvinnuleysi
var fyrr en þá, brostu
gjarnan eða gerðu lítið úr
tali eldra fólks þegar það
minntist á kreppuárin um
og fyrir 1930. En þeir hin-
ir sömu brosa hvorki né
gera lítið úr atvinnu-
leysisvofunni í dag. Það
mun mála sannast að f átt
sé ægilegra í augum
fullfrískra og vinnandi
manna en yfirvofandi at-
vinnuleysi með öllum
þeim hörmungum sem
því fylgir. Nú er sest að
völdum á Islandi ný
ihaldsstjórn, kannski öllu
verri en viðreisnarstjórn-
in var, þar sem saman
vinna tveir hatrömmustu
íhaldsf lokkar landsins.
Það leið heldur ekki á
löngu þar til aðgerðir
þessarar stjórnar höfðu
dregið svo kjark úr fólki
að samdráttar fór að
gæta á flestum sviðum.
Og í kjölfar samdráttar-
ins kemur svo atvinnu-
leysið. Sú hræðilega vofa
er þegar komin með
hausinn i gættina. —
Samdráttarmerkin eru
augljós, sögðu trésmið-
irnir sem við hittum í
Breiðholtshverfi 2 fyrr í
þessari viku.
Aö öllu jöfnu er fremur
glatt á hjalla á vinnustööum.
Menn henda gaman aö flestu og
gera sitt besta til að halda uppi
húmornum eins og sagt er á
slæmri islensku. Það er helst að
pólitiskt rifrildi geti hleypt
mönnum upp i kaffitimúnum,
annars eru gamanmál i fyrir-
rúmi.
Þannig var það lika á þeim
vinnustöðum sem viðkomum á i
Breiðholtinu. Blaðamanni var
heilsað með glensi og gaman-
málum, þessum skemmtilega
húmor sem hvergi er til nema á
vinnustað. En um leið og spurt
var um atvinnuhorfur hvarf
brosið og gamanmál hljóðnuðu
og menn urðu alvöruþrungnir á
svipinn. Allir þeir, sem þarna
var rætt við, mundu atvinnu-
leysið 1967 til 1970, og þær
hörmungar sem þvi fylgdu. Þeir
höfðu allir lent i þvi atvinnu-
leysi, sem þá rikti hér á landi,
beint eða óbeint.
— Jú, þvi miður fæ ég ekki
betur séð en það sé að dofna yfir
þessu öllu saman, sagði Hallkell
Þorkelsson, húsasmiðameist-
ari, sem vann með flokki sinum
að mótauppslætti i Breiðholti 2.
— Við höfum þó sennilega nóg
verkefni til vorsins, ef veður
leyfir að steypt sé, en hvað þá
tekur við þori ég ekkert að segja
um. Sumir hafa haldið, að nú
þegar húsnæðismálalánin voru
borguð út myndi eitthvað lifna
yfir þessu, en þvi fer fjarri. Fólk
hafði tekið bráðabirgðalán út á
húsnæðismálalánin og nú hafa
bankarnir alveg lokaö að þvi er
virðist, og samdráttarmerkin
eru augljós. Þó er það nú svo að
mjög góð vertið gæti breytt
nokkru hér um. Það er stað-
reynd að ef vel veiðist kemur
alltaf kippur i byggingarfram-
kvæmdir sagði Hallkell.
Undir þetta tók Einar Alex-
andersson, einn úr vinnuflokki
Hallkels. Hann sagði að þeir
hefðu haft nóg að gera til þessa,
en það er að dofna yfir öllu.
— Ég hef heyrt það á kolleg-
um minum að það sé þegar far-
ið að dragast saman hjá þeim,
og nokkrir trésmiöir munu þeg-
ar orðnir atvinnulausir.
Skammt þarna frá var annar
flokkur trésmiða við mótaupp-
Guðmundur Sigurösson
Hallkell Þorkelsson
slátt. Guðmundur Sigurðsson,
gamall og reyndur smiður,
sagði að það væri engum blöð-
um um það að fletta að atvinnu-
leysisvofan væri komin i gætt-
ina. Hann sagði að þessi árstimi
væri að visu sá daufasti hjá
trésmiðum yfirleitt, en það er
samt margfalt minna að gera
nú en verið hefur undanfarin ár,
samdrátturinn er augljós. Hann
sagðist ekki eiga von á miklu at-
vinnuleysi hjá trésmiðum i vet-
ur, ef vel viðraði til steypu, en
hvað þá tæki við sagðist hann
ekki þora að segja um. Það er
deyfð yfir fólki og samdráttur á
öllum sviðum.
Páll Pálsson, ungur smiður,
var þarna að vinna með Guð-
mundi, og hann sagðist hafa
Páll Páisson
Einar Alexandersson
heyrt það hjá trésmiðum að
mikið hefði dregist saman hjá
stéttinni undanfarið. En þeir
bentu báðir á það, Páll og Guö-
mundur, að ef vertiðin yrði góð,
þá myndi lifna yfir húsbygging-
um með vorinu, þannig hefur
það alltaf verið. Þeir tóku það
þó fram að ef bankarnir halda
áfram að sér höndum, þá myndi
auðvitað litið gagna góð vertiö.
Um það hvað þeir myndu gera
ef atvinnuleysi yrði hjá trésmið-
um sögðust þeir ekki þora að
segja.
— Maður þorir vart að hugsa
þá hugsun til enda sögðu þeir.
Timabilið frá 1967 til 1970
er greinilega ofarlega i hugum
manna ennþá.
— S.dór.