Þjóðviljinn - 19.01.1975, Síða 22

22 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 19. janúar 1975.
VERÐLAUNA-
MYNDAGÁTA
Skilafrestur myndagátunnar,
sem birtist í blaðinu
á gamlársdag er til 31. janúar
Breyt-
ingar á
utan-
lands-
flugi
A timabilinu 27. janúar til 21.
febrúar n.k. munu verfta nokkrar
breytingar á flugi islensku
áætlunarflugfélaganna til ósló og
Stokkhólms. Þessar breytingar
eru til komnar vegna skoftana á
annari þotu Flugfélagsins sem
fram fer á þessu timabiii.
Siöari hluta janúar og febrúar
er venjulega það timabil sem
minnst er um að vera i milli-
landafluginu. Þvi var ákveðið að
breyta norðurlandafluginu þenn-
an tima á þann veg, að það yrði
framkvæmt með einni þotu, og þá
yrðu kvöldferðir frá Keflavik til
ósló og Stokkhólms. Það kom
hins vegar i ljós þegar aðgættar
voru bókanir fyrir þessar ferðir,
að sárafáir farþegar ætluðu að
fljúga með þeim. Þvi var ákveðið
að þær skyldu felldar niður en
annar háttur hafður á fluginu á
þvi timabili sem að ofan greinir.
Flogið verður á sunnudögum
samkvæmt áætlun og er brottför
frá Keflavik til ósló kl. 8 að
morgni. A þriðjudögum eru bein
flug til ósló og er brottför frá
Keflavik kl. 9:10. Sama dag er
flug frá Osló til Keflavíkur. Á
laugardögum er beint flug.
Ósló/Keflavik, samkvæmt
vetraráætlun.
Á þvi timabili sem breytingin á
sér stað munu farþegar frá
Stokkhólmi til Islands og Banda-
rikjanna fara um Kaupmanna-
höfn eða Osló. Ferðir milli þess-
ara staða eru mjög tfðar og far-
gjöld þau sömu þótt höfð sé við-
koma á þessum stöðum.
Þá munu þingfulltrúar á þingi
Norðurlandaráðs, sem haldið
verður i Reykjavik fljúga til og
frá tslandi með þotum Loftleiða
og Flugfélags tslands, en sér-
stakar ferðir hafa verið settar
upp vegna þessa fundar Norður-
landaráðs.
Frá og með 21. febrúar verður
flogið samkvæmt útgefinni
vetraráætlun, og verða þá 3 ferðir
i viku til ósló og 2 til Stokkhólms,
þ.e.a.s. frá íslandi á sunnudög-
um, mánudögum og föstudögum,
og til íslands á mánudögum,
föstudögum og laugardögum.
Frá Kynningardeild Flugleiða
h.f.
Hagatorgi 1, Reykjavik
Klásúlur
Framhald af bls. 11.
ar best við þennan háþróaöa nú-
timajass, sem reynir mikið á
sköpunargáfuna.
Kis: Og svo fórstu út til
Kaupmannahafnar aftur?
Ask: Já, en sú dvöl varði ekki
nema i tvo mánuði. A þeim tima
spilaði ég i Montmartre með
Kodans Bölge, en hljómsveitin
leystist upp vegna þess aö ég vildi
að við spiluðum ákveðnari tónlist
þvi að ég fann mig ekki nema i
u.þ.b. helmingi prógrammsins
sem "vio lékum auk
annars ágreinings sem upp kom.
Kls: Hvað tók við eftir að þú
komst heim úr þessari stuttu
Danmerkurdvöl?
Ask: Ég einbeitti mér að tón-
smiðum (byrjaði að semja 14
ára), kom fram sem sólisti og
reyndi að æfa mig eins og ég gat.
Svo vildi það þannig til, að ég var
að vinna verk fyrir sjónvarpið
(verk fyrir 32 hljóðfæri og þrjá
slagverksmenn) i samvinnu við
fyrrverandi félaga minn úr
Combóinu, Egil Eðvaldsson, að
hann stingur upp á þvi að fá gerð-
an ballett við verkið i staðinn
fyrir myndverk. Þannig kynntist
ég Alan Carter og bauð hann mér
niður i Þjóðleikhús til að lita á það
sem þau væru að gera þar. Þessi
kynni leiddu siðan til þess að ég
var ráðinn hjá Ballettflokknum
sem undirleikari og tónsmiður.
Nú hef ég starfað við ballettinn i
rúmt ár og likað geysilega vel
þrátt fyrir ógurlegt vinnuálag. A
þessum tima hef ég þroskast
mikið músikiega séð og m.a.
samið fimm meiriháttar verk. Ég
verð áfram með ballettflokknum
næstu þrjá mánuði og siðan stefni
ég að þvi að fara út til London að
læra. Ég ætla að reyna að komast
að hjá slagverkssnilling, byrja að
læra á pianó og komast að hjá
tónskáldi.
Kls: Hvers vegna telur þú
sjálfan þig nútimatónlistar-
mann?
Ásk: Ja, ég er einungis barn
mins tima, eins og við öll, og lifi
og hrærist i þeirri tónlist sem er
við lýði i dag þó að stærsti hluti
þeirrar tónlistar eigi ekki eftir að
heyrast eftir hundrað ár. Það er
kannski ástæðan fyrir þvi, að
maður verður að hlusfa vel og
mikið á það sem flutt er. Reyndar
hef ég nær allt mitt sem hljóð-
færaleikari af hlustun. Ég lokaði
mig inni i nokkur ár og hlustaöi og
stúderaöi, mest partitúr, en ég
ráðiegg engum að gera það. Það
var mjög erfitt að komast út aftur
þó að það hafi tekist að lokum.
Kls: Geturðu sagt okkur eitt-
hvað frá helstu verkum, sem þú
hefur samið upp á siðkastiö?
Ask: Stærsta verk mitt er
„Höfuðskepnurnar”, en að þvier
ég búinn að vinna i tvö ár. Það
var sýnt á Listahátið siðasta
sumar og hlaut mjög góða dóma.
(i breska dagblaðinu Guardian
var Askell annar tveggja
islendinga, sem fengu góða gagn-
rýni fyrir verk sin af tónlistar-
gagnrýnanda blaðsins. önnur
verk hátiðarinnar rakkaði hann
yfirleitt niður — Innsk. Kls.).
Einnig voru Höfuðskepnurnar
sýndar á desember-sýningum
ballettflokks Þjóðleikhússins. Þá
má nefna „Silja”, verkið sem
sjónvarpið ætlaði að taka. Ég
sendi það á UNM hátið
(Ungnordisk musikfest) siðast-
liðið sumar, en hún var haldin i
Sviþjóð. Af þeim 40 verkum sem
þar voru flutt, var þaö valið eitt
tiu verka sem flutt voru i sænska
útvarpinu. (Svenska Dagbladet
taldi þaö eitt besta verk
hátiðarinnar — Innsk, Kls.), Ég
hef einnig samið kórverk fyrir
sænskan kammerkór er nefnist
„Bromma Kammarkor”, tón-
verkið „Eldtröllið” sem var sýnt i
sjónvarpinu siðastliðinn páska-
dag...
Það er auðheyrt að Askell hefur
ekki setið auöum höndum að
undanförnu, og hefðum við lik-
legast getað rabbað saman
næstum endalaust. En bar sem
við höfum ekki ótakmarkað
pláss i blaðinu, og teið búið, sáum
við okkar kost vænstan að kveðja
þennan unga og efnilega lista-
mann og halda út i norðan-
garrann.
Þaft eru vist ekki mikil tiftindi aft menn elti elgi. En þegar elgur fer á mannaveiftar, þá er þaft aft minnsta
kosti efni i gófta mynd.
Olafur Jónsson:
Nokkur orö
um málefni Kópavogs í tilefni
af ádeilu Gunnars Eggertssonar
Einn af frumbyggjum Kópa-
vogs, Gunnar Eggertsson, deiíir
hart á bæjarstjórn Kópavogs hér i
blaðinu laugardaginn 11. janúar.
Adeiluatriði Gunnars eru að
þessu sinni, gerð Hafnarfjarðar-
vegar, bygging miðbæjarins og
hið nýja leiðakerfi Strætisvagna
Kópavogs. Ádeilum sinum beinir
Gunnar að bæjarstjórn og gerir
þar engan mun á meirihluta og
minnihluta.
Við Gunnar Eggertsson höfum
verið samstarfsmenn að málefn-
um Kópavogs i tvo áratugi og átt
samleið i flestum málum. Eftir
þau löngu kynni tel ég, að ég
standi illa i stöðu minni i bæjar-
stjórn ef ég þarf að liggja undir
þungum ámælum frá svo mætum
manni. Er mér þvi bæði ljúft og
skylt að gera nokkra grein fyrir
Átök á ný
j
Belfast 17/1 reuter — Hernaðar-
aðgerðir hóiust á Norður-trlandi
örfáum minútum eftir að vopna-
hléi IRA lauk á miðnætti sl. nótt.
Tvivegis kom til skotbardaga og
sprengju var varpað að breskri
herstöð. Enginn féll en tveir
særðust.
Lögreglan I trska lýðveldinu
handtók i nótt Joe O’Hagan sem á
sæti i átta manna herstjórn IRA
og annan IRA leiðtoga með hon-
um. Er þetta talið mikið áfall fyr-
ir IRA.
afstöðu minni til þeirra mála sem
hann gerir að umræðuefni og mun
gera það af jafn mikilli hrein-
skilni og hann gerir i sinni grein.
Ég er ekki sammála Gunnari
um að bæjarstjórn Kópavogs
hefði átt að una þvi að hraðbraut
væri lögð i gegn um bæinn, án
þess að hún væri sprengd niður i
hálsinn og aðskilin frá innanbæj-
arumferðinni. Eftir itrekaðar at-
huganir bæði af bæjarstjórn og
starfsmönnum vegamálastjóra
voru allir sammála um að ekki
væri mögulegt að losna við hrað-
brautina, ekki heldur þó að nýr
vegur væri lagður fyrir austan
Digranes. Þvi var bæjarstjórn
aðeins að gæta hagsmuna bæjar-
búa með þvi að gera kröfu til þess
að vel væri til vegarins vandað.
Um uppbyggingu miðbæjarins
er ég miklu nær skoðunum Gunn-
ars. Það er engin von til þess að
bæjarbúi uni þvi að framkvæmdir
við gatnakerfi bæjarins séu látn-
ar biða, en fjármangi bæjarins
varið tii þess að sprengja bila-
stæði jafnvel tvær hæðir niður i
klöppina á miðbæjarsvæðinu. Það
kallar engin efnahagsleg eða fé-
lagsleg nauðsyn á hraða upp-
byggingu á verslunar- eða þjón-
ustumiðstöð á miðbæjarsvæðinu.
Þvi eru allar áætlanir um skjóta
uppbyggingu miðbæjarins óraun-
hæfar. Til þess að unnt sé að
„virkja einkaframtakið” til þess
að byggja miðbæinn eins og hug-
sjónamenn Sjálfstæðisflokksins
orðuðu það, þá þarf fljóttekinn
gróði að vera i sjónmáli. Þær
menningar og þjónustustofnanir
sem nauðsynlegar eru á miðbæj-
arsvæðinu munu risa þar á næstu
árum án þess að framkvæmda-
getu bæjarins sé einbeitt að þvi
verkefni. Róm var ekki byggð á
einum degi og við veröum að una
þvi að stórframkvæmdir taki
mörg ár.
Um gallana á leiðarkerfi
strætisvagnanna getum við
Gunnar orðið sammála. Það er
óviðunandi að þegar vagnakost-
urinn er aukinn um 40% og bæjar-
félagið leggur fram miljónir i
aukinn hallarekstur, þá versnar
þjónustan við stóran hluta bæjar-
ins. Stærsti ágalli hins nýja kerfis
er sá, að það er látið þjóna fyrst
og fremst hinni miklu miðbæjar-
gloriu sem ráðamenn bæjarins
eru haldnir af. Farþegarnir aust-
ast og vestast úr bænum eru flutt-
ir tiiganslausar hringferðir um
miðbæinn og verða jafnvel að
taka þrjá vagna á leið sinni heim
með pinkla sina úr vinnu og versl-
unum. Hagkvæmni i rekstri fyrir-
tækisins virðist ekki lengur skipta
máli. Talað er um að hallinn hafi
numið 20 milj. á siðasta ári. Með
hinu nýja leiðakerfi er Strætis-
vögnum Reykjavikur og Land-
leiðum afhentur 1/5 hluti af eðli-
legum tekjum Strætisvagna
Kópavogs, verður þvi hallarekst-
urinn i ár varla undir 35 miljónum
og er þá hallarekstur vagnanna
orðinn hlutfallslega miklu hærri
en I Reykjavik.
Svona hefur þá hin trausta fjár-
málastjórn Sjálfstæðisflokksins
leikið þetta fyrirtæki á aðeins
þremur árum. Fyrirtæki sem
þjónaði bæjarbúum án halla-
reksturs i 15 ár.
TVÍHJÓLAKLÚBBUR
Þjóðverjar hafa ekki ails fyrir
löngu tekið saman skemmtilega
myndasögu um þróun umferðar-
mála, og njóta þá góös af þvi, aö
ijósmyndin er nokkurn veginn
jafngömul vélknúnum farartækj-
um. Or þvi safni er þessi mynd
tekin: hún er af meðlimum fyrsta
hjólhestaklúbbsins i borginni
Karlsruhe. t þann tið voru frönsk
tvihjól siðasta framlag til einstak
lingsbundinna samgangna og var
aðeins hægra hjólið áfram knúið.
Þaö var einmitt um þessar mund-
ir að irski dýralæknirinn Dunlop
fékk einkaleyfi sitt fyrir gúmi-
slöngum fylltum með lofti, sem
áttu eftir að valda mikilli byltingu
i umferðarþægindum.