Þjóðviljinn - 14.01.1976, Blaðsíða 7

Miövikudagur 14. jantíar 1976. ÞJÓDVILJINN — StÐA 7
Hermóður Guðmundsson, bóndi Árnesi, Þingeyjarsýslu skrifar:
Nú hefur þú fjö
þjóðar þinnar
milli handa
Krafan er: Alls enga samninga við breta
Hermóður Guðmundsson
Árnesi, 6/1 1976.
Hæstvirtur utanrikisráðherra
Einar Agústsson.
Oft hefur mér, sem fleirum,
orðið hugsað til þin á nýliðnu ári
vegna landhelgismálsins, og
vegna þeirrar ábyrgðar, sem á
þér hefur hvilt — og hvilir enn.
Vegna mikilvægis þessa máls,
þykir mér rétt að kynna þér við-
horf almennings hér nyrðra til
landhelgismálsins, sérstaklega
meðal bænda, þar sem ég er
kunnugastur. Viðhorfið er tvi-
mælalaust það, að samningar við
breta séu óhugsandi.
— Bein móðgun við þjóðarvilj-
ann og almenningsálitið i landinu.
Þ'að er ekki um
neitt að semja
Almenningur gerir þá kröfu að
islensk stjórnvöld geri bretum
það ljóst, að við þá verði ekki
samið uro nein fiskveiðiréttindi
innan hinnar nýju fiskveiðilög-
sögu.bjóðin munaldrei láta kúga
sig, hvorki i þessu máli né öðrum, ,
heldur halda áfram að standa á
eigin fótum sem sjálfstæð menn-
ingarþjóð. Þessvegna hefur
hvorki þú eða ríkisstjómin neitt
umboð til þess að efna til samn-
ingaviðræðna við breta, þótt her-
skip „hennar hátignar...” hverfi
af islensku yfirráðasvæði i þeim
einum tilgangi að ginna islensk
stjómvöld til samningaviðræðna.
Hvorki „svarta skýrslan” né
hernaðarihlutun breta gefa
minnsta tilefni til neinna samn-
ingaviðræðna. Það er ekki um
neitt að semja, nema ræna is-
lenskan sjávarútveg rekstrar-
grundvelli sinum og þjóðarheild-
ina lifsbjörginni.
Það verður að segjast eins og
það er, að hvarvetna verður vart
tortryggni almennings i garð
rikisstjórnarinnar i þessu máli.
Fólkið óttast þrýsting Nato-þjóð-
anna, til samningagerðar. Þess-
vegna krefst Islenska þjóðin frá
þér afdráttarlausrar yfirlýsingar
þess efnis, að engir samningar
verði gerðir um nein fiskveiöi-
réttindi bretum til handa, innan
hinnar nýju fiskveiðilögsögu ts-
iands.
Eftir þeirri yfirlýsingu hefur
þjóðin beðið alltof lengi.
Uanrikisráðherra. Það er
skylda þin að gefa slika yfirlýs-
ingu nú þegar, og afneita öllum
utanstefnum varðandi land-
helgisviðræður.
Eins og þér er kunnugt, fékk is-
lenska þjóðin bitra reynslu af ut-
anstefnum höfðingja á söguöld...
Burt með hikið og hálfvelgjuna,
kjarkleysið og aumingjaháttinn,
sem eraðgera islensk stjórnmál
að pólitisku sjúkrahúsi, án sam-
bands við lifið I landinu og hinn
almenna borgara.
I mörgum löndum eru skoðana-
kannanir notaðar til þess að
kynna stjórnvöldum almennings-
viljann i mikilsverðum málum.
Þá móta viðkomandi stjórnvöld
stefnu sina til samræmis við rikj-
andi skoðanir fólksins. Þvi miður
hefur þessi regla ekki komist á
hérlendis. 1 stað þess eru funda-
samþykktir gerðar meðal hvers-
konar félaga- og almennings-
samtaka, varðandi afstöðu til
ýmissa mála. 1 engu máli hafa
raddir fólksins komið skyrar
fram en einmitt I fiskveiðideil-
unni við breta. Engin rödd hefur
heyrst biðja um samninga við þá
eða vestur-þjóðverja, þótt þessar
almannasamþykktir hafi dunið
kvöld eftir kvöld i eyrum þjóðar-
innar, vikum saman. Þessar
fundasamþykktir og áskoranir
hafa naumast farið framhjá þér
eða flokki þinum, sem gegnir þvi
mikilvæga hlutverki nú, að halda
vörð um þá þjóðarhagsmuni, sem
okkur eru dýrmætastir i dag.
Landsmenn óttast
þrýsting frá NATO
Landsmenn óttast það, að
þrýstingurinn frá Nato-þjóðunum
og fylgifiskum þeirra veröi yfir-
sterkari innlendum sjónarmiðum
vegna þess að rikisstjórn Islands
hefur aldreifengist til — eða þor-
að — að taka afdráttarlausa af-
stöðu með þjóð sinni I landhelgis-
málinu. Það er eins og rikis-
stjórnina skorti bæði sjón og
heym varðandi þetta mál — segir
almenningur, hvar sem menn
mætast á förnum vegi.
„Hvað er að gerast bak við
tjöldin...?” spyrja menn gjarnan.
Hvað hefur rikisstjórnin að ótt-
ast? Ætlar hún enn að halda að
sér höndum og hundsa almenn-
ingsálitið sem heimtar skýlausa
yfirlýsingu um það, að ekkiverði
samið við breta um neinar fisk-
veiöiheimildir á tslandsmiðum,
hvað sem I boði er? —
Ef rikisstjórnin neitar þjóð
sinni um þessa sjálfsögðu nýárs-
gjöf, verður varla dregin af þvi
önnur ályktun en sú, að hún ætli
sér að svikja i þessu máli og vilji
engum dyrum loka til samninga-
geröar, samkvæmt eigin mati.
Tilvera okkar
byggist á manngildi
og manndómi
Neiti rikisstjórnin að verða við
þessari kröfu, er hún þá ekki búin
að gleyma fortið þjóðar sinnar,
arfleifð og sögu? beim dýra arfi,
sem borið hefur hróður Islands og
islendinga um viða veröld?
A islenska þjóðin aðtrúa þvi nú,
að mestu snillingasögur vorrar,
tungu og bókmennta séu ekki
lengur það leiðarljós islenskra
stjórnmála og sjálfstæðisbaráttu,
sem lýst hefur þjóðinni veginn
gegnum harðræði liðinna alda,
allt frá landnámstið?
Tilvera okkar litlu þjóðar bygg-
ist ekki á ibúatölu, auði né
völdum, heldur manngildi og
manndómi einstaklinganna, sem
byggja landið og vilja lifa og
starfa i þvi. Okkar eina fram-
bærilega svar við striðsofbeldi
breta gegn islenskum lögum og
rétti er það, að senda heim til
föðurhúsanna sendiherra þeirra
hérá landi, kalla heim sendiherra
okkar frá London, ísland segi sig
úr Nato og herverndarsamningi
okkar við Bandarikin verði sagt
upp án tafar.
Hafi utanrikisráðherra ein-
hvemtima látið sér til hugar
koma að það væri einhver vörn
fyrir islendinga að þessum dátum
á Miðnesheiöi, þá ætti ráðherrann
eftir reynsluna af þorskastriðun-
um við breta að vera kominn að
annarri niöurstöðu.
Ef þú, utanrikisráðherra, bærir
fram slikar tillögur og stæðir eöa
féllir með þeim, myndi islensk
saga geyma nafn þitt skráð með
gullnu letri um alla framtið, eins
og nafn Jóns Sigurðssonar, for-
seta.
Það er kominn timi til þess
fyrir islensk stjórnvöld að gera
sér grein fyrir þvi, að erlendur
her er ekki staðsettur á islenskri
grund til þess að verja landiö okk-
ar. Hann er hér til þess eins að
vemda erlenda hagsmuni, sem
hafa það á stefnuskrá sinni að
lama siöferðisþrek okkar sem
þjóðar svo að auðveldara og fljót-
legra verði að innlima landið til
fullkominnar þjónustu við er-
lenda hemaöarstefnu. Við islend-
ingar njótum einskis af herset-
unni i Keflavik, nema yfirþyrm-
andi hættu sem af henni stafar.
Einkum fyrir það . fólk, sem
byggir þéttbýlasta svæði landsins
— næst herstöðinni, að ógleymdri
mengun þjóðarsálarinnar, sem er
á hraðri leið með það, að tapa
trúnni á land sitt, tungu sina og
bjargræðisvegi.
Svo langt er málum komið að
stór hópur menntamanna predik-
ar stöðugt nauðsyn þess að út-
rýma bændastéttinni úr landinu,
leggja landbúnaðinn á höggstokk-
inn og flytja i stað þess inn allar
landbúnaöarvörur. Ekki vantar
gjaldeyrinn til þess — bara ef
bannsettum bændunum væri út-
rýmt....
Varst það ekki þú,
sem œtlaðir að
koma hernum burt?
Utanrikisráöherra!
Þetta er aðeins eitt litið dæmi
um áhrif áratuga erlendrar her-
setu á Islandi, þrátt fyrir það, að
allir Islenskir stjórnmálaflokkar
kepptust um að lýsa þvi yfir að
herseta yrði hér aðeins um stund-
arsakir og aidrei á friðartimum.
Varst það ekki þú, sem varst
búinnað heita þvi, að koma þess-
um erlenda her burt úr landinu
okkar svo að islendingar gætu lif-
að frjálsir og óháðir i landi sinu
og haldið áfram að efla islenska
þjóðmenningu og manndáð?
Varst það ekki lika þú, sem
brást þér vestur um haf i allt öðr-
um erindum, vegna undirskrifta
„Varins lands”...? Dróst til baka
fyrri ætlan, en gerðir i stað þess
nýjan hernaðarsamning um her-
setu á Miðnesheiði þar sem var-
anleg stórborg yrði reist á næstu
árum, fyrir hinn erlenda her?
Erlend, viggirt stórborg á is-
lenskri grund. Hér var hátt til
höggs reitt gagnvart islenskri
þjóð. Þarna á sem sagt að risa
Islandnútimans... Þetta var gjöf-
in til okkar þjóðar á sjálfu þjóð-
hátíðarárinu.
Þessi útlendi her og erlenda ný-
lenda á að verða okkar sverð og
skjöldur, ekki um stundarsakir,
heldur um alla framtið. — Koma i
stað hlutleysisyfirlýsingarinnar
1918, þar sem þvi var lýst yfir að
tsland skyldi um aldur og ævi
vera hlutlaus og vopnlaust riki.
Þá voru islendingar ein þjóð,
sameinuð, sterk og samhent i þvi
að verja sinn rétt, lifsafkomu og
sjálfstæði. Nú eT islenska þjóðin
klofin I tvennt, tvær andstæðar
fylkingar, — vegna hersetunnar i
Keflavik. Mun svo verða á meðan
sú mikla ógæfa varir, að erlendur
her hafi dvalarleyfi á íslandi.
Þetta er vilji „Varins lands”
segja menn. Aldrei i sögu þjóðar-
innar hefur meiri niðurlæging
verið sett á opinbert leiksvið en
undirskriftasvindl „Varins
lands”. Væri ekki full ástæða til
að láta rannsaka það mál og
hugsanlega þátttöku erlendra að-
ila i þvi?
Engin raunhæf og ábyrg stjórn-
málastefna getur þrifist i landinu
meðan þessi herseta varir. Það
verður að finna ráð til að sameina
okkar litlu þjóð á ný og allir verða
að leggja hönd á plóginn.
Þar hefur þú, utanrikisráð-
herra, lykilhlutverki að gegna.
OPIÐ
BRÉFTIL
UTANRIKÍS-
RÁÐHERRA
ÍSLANDS
Herinn er á vissan hátt hluti af
landhelgismálinu. Ef við eigum
að verja lögsöguna á hafinu um-
hverfis okkur, hvi skyldum við
ekki miklu fremur verja landið?
Að vkga þrisvar
í sarna knérunn
Þar sem ég veit að þú ert sann-
ur maður, þá skora ég á þig að
lita islenskum augum á öll þessi
mál og gera allt sem i þinu valdi
stendur til þess að tsland megi
aftur verða isienskt land.
Þaö var sagt til forna, að hver
sá maður sem yrði sannur að þvi
aö vega tvisvar i hinn sama kné-
runn, hefði fyrirgert hamingju
sinni, eða jafnvel sjálfum sér. Nú
hefur þetta hent þig, — þvi miður
— þú hefur vegið tvisvar i hinn
sama knérunn gegn hagsmunum
þinnar eigin þjóðar. Fyrst með
hermangarasamningnum — gegn
yfirlýstri stefnu þinni og eigin
sannfæringu — siðan með gerð
fiskveiðisa mningsins við
vestur-þjóðverja i vetur.
Standir þú enn að nýjum fisk-
veiöisamningi við hina bresku
árásarþjóð hefur þú vegið þrisvar
sinnum gegn islenskum hags-
munum og þjóðarviija.
Komi til þess, sem ég vona að
ekki verði, hefur þú ekki aðeins
persónulega glatað um ókomna
tið trausti hins almenna borgara,
heldur einnig Framsóknarflokk-
urinn heild.
Flokkurinn sem stofnaður var
og ræktaður upp úr þeim islenska
sveitajarðvegi, sem nært hefur og
fóstrað þjóð okkar um aldir.
Við sveitamennirnir, eigum
erfitt með að trúa því að flokkur
þinn, sem nú ber ábyrgð á utan-
rikismálum Islands, geti tekið á
sig þá áhættu að ganga á móti
þjóðinni i fiskveiðideilunni við
breta, haldið áfram að styðja
þátttöku tslands i Atlantshafs-
bandalaginu og varanlega her-
setu I landinu. Sjálfstæðismál
okkar litlu þjóðar eru ekkertgrin,
eða leikfang.
Fólkið i dreifbýlinu, sem nú á i
vaxandi vök að verjast, vegna fá-
mennis og útbreiddrar lítilsvirð-
ingar á störfum þess i hinu
breytta samfélagi, sem islenskir
fjölmiðlar hafa mótað á hersetu-
timanum, mun gera sér almenn-
ari grein fyrir aðsteðjandi hætt-
um I utanrikismálum en ýmsir
þeirsem telja þjóöinni fyrir bestu
að stofna borgríki, þar sem allir
eiga að búa i einni borg. Það er
þvi ekki óeðlilegt að augu okkar
beinist meir og meir að þér og
flokki þinum, sem fer með utan-
rikismál.
Abyrgðin er þung og hún fer
vaxandi með hverjum deginum
sem liöur. Karlmennskuna má
ekki vanta til að geta staðið af sér
hina útlendu ásælni og yfirdrottn-
un.
Gœttu þess fjöreggs
vandlega
Þvi vil ég skora á þig, utan-
rlkisráðherra, aö beita þér fyrir
nauðsynlegri endurskoðun á ut-
anrikisstefnu tslands, áður en við
höfum fallið fyrir fagurgala
valdsins, sem i vaxandi mæli vill
seilasttil áhrifa meðal okkar Utlu
og fámennu þjóðar, þótt margir,
og þar á meðal stjómmála-
mennirnir, geri sér enn enga
grein fyrir þvi — að þvi er virðist.
Mér er það að sjáifsögðu ljóst,
að það er ekki vel séð af stjórn-
málamönnum nútimans, að fá i
hendur sendibréf frá óbreyttum
borgara.
Við það verður aö sitja.
Það er ekki óvild i þinn garð,
heldur hið gagnstæða, sem þvi
ræður, að ég ákvaö að skrifa þér
þetta bréf. Það er einungis
skyldutilfinning gagnvart landi
voru og þjóð, sem knýr mig til að
senda þér það. Það vill lfka svo
vel til, að mér er kunnugt um, að
það heyrir undir einskonar
kraftaverk, ef mönnum utan af
landi tekst að brjóta sér braut að
æðstu embættismönnum islenska
st jórnkerfisins á minna en
tveggja vikna tima, eða jafnvel
með mánaðar þrásetu i Reykja-
vik, eins og okkar stjórnkerfi er
nú háttað. •Framhald á 14. siðu