Þjóðviljinn - 29.03.1977, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 29. mars 1977.
Umsjón: Guðjón Friðriksson
Markús B. Þorgeirsson:
Skrifið — eða hringið í síma 81333
Enn um Mánafoss
og Múlafoss
Fyrirspurn til Viggós Maacks
skipaverkfræðings Eimskipa-
félags íslands og Óttars Möllers
forstjóra.
Vinsamlegast birtið hluthöf-
um i Eimskipafélagi lslands á
sama hátt i fjölmiðlum: sjón-
varpi, útvarpi og dagblöðum
heildarfrásögn af sjórétti þeim,
er fór fram i Danmörku vegna
óhapps þess er m/s Múlafoss
varð fyrir er hann lenti 1
árekstri við norska skipið Lis-
point, þvi að i fréttum til fjöl-
miðla af óhappinu var lýst yfir
að Múlafoss væri i fullum rétti
er óhappið varð, svo aö vitnaö
sé i ummæli fréttamanns Þjóö-
viljans, Sigurdórs Sigurdórs-
sonar i þeim efnum. Hinsvegar
hef ég nú i fórum minum upp-
lýsingar um að komið hafi fram
i sjórétti i Danmörku aö
skipstjórinn á Múlafossi hafi
ekki verið á stjórnpalli er
óhappið átti sér stað, þrátt fyrir
dimmviðri og litið skyggni þar
Markiis Þorgeirsson
af leiðandi á viökomandi stað
skipanna og hvernig má það
vera að skipstjóri sé ekki á
stjórnpalli við slik veðurskilyrði
á dönsku sundunum?
Hvenær ná vænta þess að
vakthafandi stýrimaður, GIsli
Ingvarsson, sem var annar
stýrimaður á Mánafossi 8. jan.
1975 sem alkunnugt er verði lát-
inn mæta til réttar, gera grein
fyrir störfum sinum á stjórn-
palli i sambandi við óhappið,þar
sem nú eru I dag liðin rösk tvö
ár frá óhappinu og nefndur
stýrimaður hefur ekki komið
fyrir sjórétt enn þann dag i dag?
Er hér farið að lögum?
Það skal tekið fram að
Magnús Friörik Sigurðsson,
skipstjóri á Mánafossi er þegar
orðinn tvisaga I framburði sin-
um fyrir sjóréttum sem fram
hafa fariö og þar með ómerkur
orða sinna og gjörða samanber
sjóréttargögn, sem ég hefi i
höndum. Sama má einnig segja
um Guðna Sigurþórsson, 1.
stýrimann, er var sofandi er at-
burðurinn átti sér stað og virðist
nú þegar hafa mætt til réttar
með skert minni svo ekki sé
meira sagt.
ALDARSPEGILL
Úr íslenskum
blöðum á 19. öld
JÆSS \ EIiDUi; AD GETA SEM G.'t’ HT ER
f-'ælverto ntí Sipny !
Vtgna ttllra kringtnnstæfa, )æt jeg þig
vita, itíi jeg cr hreint frá því liorf.n, a& öDú
leyti, ito taka samstn við þig, og niáitn l.afa
liuga þinn livar þú vill ai niirstiii'ar en hjá
injrr, og óska jeg þjer alls gó?s njútainli að
\cria, fyir og scinna.
F. S. Jcg bið að hc.ilí-a dóilnr minni.
— jiessar fán líiiur, bið jeg )ðin' heiðiaii
riisljóri að taka í biað yíar, liöuind'iiiun til
virtingar.
Signý I’jetursdóttir
á litilcnn I Keyi jadal í jiiiigeyjaisýtln.
Norðanfari 26. mars 1867
Nú er hægt
að fara að
skipuleggja!
A laugardag var kveikt stórt
bál i miðbænum. Allir sem
vettlingi gátu valdið fóru að
horfa á enda var timinn ákaf-
lega vel valinn. Sól skein i heiði
og andvari lék um rjóða vanga
reykvikinga.
Bernhöftstorfan logaði svo að
reykur stóð hátt til himins.
A svona laugardagseftir-
miðdegi er miðbærinn venju-
lega lifvana, fáir á ferli og fólk
heima hjá sér i leiðindum.
Nú var lif og fjör.
Litskrúðugur mannfjöldinn
iðaði I hægri bylgjuhreyfingu og
hvarvegna hittust kunningjar
og tóku tal saman. Ungar stúlk-
ur flögguðu jafnvel vorkjólum
og margir voru gripnir þess
konar kitlandi tilfinriingu sem
einungis finnst á vorin.
Þarna var hægt að sjá hvað
Reykjavik gæti verið ef skipu-
leggjendurnir væru ekki stein-
klumpar.
Sennilega hefur samt ekki
vakað fyrir brennuvörgum að
efna til karnivals. Ýmsar get-
gátur voru á lofti um þá og jafn-
vel nöfn nefnd. Kannski hafa
j>eir veriö aðdáendur harðrar
steypu, stáls og glers, fylgjándi
Öla Jó, sem vill reisa þarna
stóran stjórnarráðskassa.
En þarna var altént hægt að
sjá hversu miðbærinn gæti verið
skemmtilegur ef eitthvað væri
um að vera i honum um helgar.
En það er bara eiginlega
aldrei.
Stórir bankakastalar hafa
seigdrepið hann og dreifing al-
mennrar þjónustu, svo sem
verslana, kvikmyndahúsa,
skemmtistaða út um allt, sem
auðvitað hefur gerst samhliða
einkabilaæðinu, hefur lika seig-
drepið hann.
Nú er ég að visu ekki að mæl-
ast til að efnt verði til stórbruna
um hverja helgi I miðbænum þó
að slökkviliðsstjórinn sé vafa-
laust þeirrar skoðunar að mjóg
mörg hús séu þar hvort sem er
ónýt og þess vegna bara gaman
að sjá þau brenna og reyna að
slökkva i þeim áöur en þau falla
alveg saman.
En ég mælist til að hleypt
verði lifi i miðbæinn á þann hátt
að lögreglan spilli ekki
skemmtilegum uppákomum úti
svo sem óvæntum ljóðalestri,
hljóðfæraslætti, söng, mál-
verkasýningum ofl. en ég hef
margsinnis orðið vitni að þvi
þarna i Kvosinni.
Ég mælist einnig til að
borgaryfirvöld stuðli beinlfnis
að slikum skemmtunum og enn-
fremur að nýttir verði aörir
möguleikar sem fyrir hendi eru.
Nú er til dæmis hópur fólks að
reyna að fá Fjalaköttinn i
Aðalstræti til fjölbreyttrar
starfsemi sem mundi gjör-
breyta andrúmi gamla
miðbæjarins. Þetta fólk rekur
sig á marga múrveggi.
Og svo mælist ég lika til þess
að Bernhöftstorfan verði gerð
að lifandi stað. Gamla ibúðar-
hús Bernhöfts bakara gæti orðið
jafn vinsælt og hlýlegt kaffihús
eins og Dillionshús i Arbæ en
bara á miklu betri staö. Ég tala
nú ekki um ef danski húsa-
garðurinn sem visaði út að
Bankastræti og eyðilagðist i
brunanum yrði endurgeröur og
þar yrðu útiveitingar.
Anægjulegt var að heyra á tal
fólksfjöldans á laugardag.
Langflestir voru á þvi máli að
eitt mætti ekki gera. Að reisa
steinsteypubákn á þessari
brekkubrún.
Að visu fór hrollur um suma
þegar þeir heyrðu skipulags-
stjóra rikisins segja við Gunnar
Thoroddsen þar sem þeir voru
að virða fyrir sér Bernhöfts-
torfuna brenna:
Nú er hægt aö fara að skipu-
leggja!
—GFr