Þjóðviljinn - 25.09.1977, Síða 21

Sunnudagur 25. september 1977 ÞJÓÐVILJINN — SIDA 21
— Er það virkilega satt aö þú ætlir mér þennan
staka mann?
—. Forsögunni er lokið: Nú byrjar hann aö segja
sögufrægar setningar.
— Aö hugsa sér aö viö skulum hafa sett allt
þetta á svið fyrir tvo áhorfendur'.
Adolf J. Petersen:
VÍSNAMÁL
Nœturmyndir svífa um svið
Aö noröan háfa borist bréf,
þar á meöal frá Siguröi Draum-
land á Akureyri sem byrjar
þannig:
„Talaö er um aö *vin séu
niðursoðiö sólskin, og aö hverir
gjósi þegar fleygt er i þá sápu.
Lfkt fyrirbrigði sýnist þaö vera,
aö Krafla bærir á sér ef áfengi
er haft um hönd austur þar.” og
hann segir enn fremur:
Vmsar glósur allir fá,
einnig drósin Krafla.
Sólarljósiö svifur á
siginn þjósar-nafla.
óstjórn iands og orkuver
um skal dómur feldur.
Miskun drottins magnist hér,
maurasýra og eldur.
Siguröur segir aö Krafla
syngi:
Þennann hálfa miijarö minn
mætti álfan kaupa.
Ég fer aö skjálfa I hvert sinn
er ýmsir bjálfar raupa.
Og þaö er Sigriður Arnadóttir
á Svanavatni Hegranesi sem
hefur sitt að segja um Kröflu og
botnar hinn kunna fyrrihluta
Þeir eru aö krafia kröfiu f
knúöir afli véla.
hún segir:
Vilja taflið vinna á ný
vitisafliö mála.
Kröflubröltið veröur aö fá
sinn skammt segir Arni
Böðvarsson og botnar þannig
Þeir eru aö krafla Kröfiu i
knúöir afli véla.
hraun i skafia mold og mý
moka i gafl og fela.
Krafla er lifseig bæöi til oröa
og æðis, verður seint i kút kveö-
in, svo djúpt hefur hún sinar
rúnir rist á spjöld sögunnar aö
aldrei veröur þar neitt afmáö.
Ei þó Krafla auögi bú
og arður burtu renni,
hafa ýmsir tröllatrú
á tilþrifum i henni.
AJP.
Krafla er i af óstjórn lands
oröin raunsæ myndin.
Nú vantar seinnihlutann, og
botni hver sem betur getur.
Meö góðri kveðju á Esperanto
barst bréf frá cand.mag. Arna
Böðvarssyni þar sem hann seg-
ist hafa verið aö velta fyrir sér
nokkrum rimoröum I frysti-
húsavisunni. Arni á þar viö
■ fyrrihlutann sem botna skyldi
en hann var svona:
Frystihúsin falla snauö
fátt er þeim til.....
Arni bætir við:
.........................ráöa,
þvi þau skila engum auö
eigandanum fjáöa.
En ekki munu allir frysti-
húsaeigendur fjáðir, segir Arni,
og er þá ekki sjálfsagt aö kenna
rikisstjórninni um?
......................bjarga.
Rikisstjórnin döpur, dauö
i dróma feliir marga.
Liklega er þetta ekki heldur
sanngjart, en þá er að koma
sökinni á Kröflu.
....................til gróöa,
þvi Krafla gleypir allan auö
allra landsins sjóöa.
Ekki dugir það vist heldur.
(En) þaö er vist ljótt að skrifa
það sem mér datt i hug:
Frystihúsin falla snauð
fáttl.hirða allan auð
allra landsins sjóöa.
fátt er þeim til gróöa,
nema hiröa allan auð
allra landsins sjóöa.
biómsins yfir leiöi.
föl aö hailast vengi.
Kanski hafa einhverjir gaman
af stráksskapnum segir Arni, og
er vist enginn vafi á þvi.
Salutojn bonan samedeano.
Nokkrir hafa sent viðbætir viö
visuhelminginn um frystihúsin.
Frystihúsin falla snauö
fátt er þeim tii ..
Þórarinn frá Steintúni segir:
.....bjargar,
Úr þeim sjúga afl og auð
ætisfrekir vargar.
Sigrún Guömundsdóttir i
Reykjavik oröar það svo:
....................bjargar,
frá þeim hiröa allann auö
afætur og vargar.
Siguröur Draumland vill
endilega hafa visuna svona:
Frystihúsin falla snauö
fátt var þeim til lýta,
— en verkafólk nú vantar brauö
þvi valdsmenn eru aö skita.
Fyrir nokkru barst i bréfi
visa án höfundar, hún var þvi
ekki birt, þar sem nöfn veröa að
fylgja, en veröa ekki birt ef þess
er óskað. Nú hefur höfundur
sagt til sin, og segir tilefni vis-
unnar vera það aö óvönum
manni var boðiö i reiötúr, reið-
skjótinn beit hann og fingur-
braut. Fleygur var meö i ferö-
inni.
Visan er velorðuð sléttubönd
og er hér ófeðruð, aö ósk höf-
undarins.
Skundar veginn, langa leiö,
léttir bitinn hestur.
Stundar .fleyginn, ranga reiö
réttir skritinn gestur.
Og öfugt:
Gestur skritinn réttir reiö,
ranga fleyginn stundar.
Hestur bitinn léttir leiö,
langa veginn skundar.
Nú finnst vist flestum að
haustiö sé gengiö i garö, með
öllum sinum tilbrigöum, snjóföli
efst i fjöllum og stjörnubjörtum
kvöldum. Sigriður Arnadóttir á
Svanavatni, Hegranesi kveöur:
Fjöliin háu hnjúkaber
heröagrá meö kögur,
um loftin bláu leika sér
ljósdýrð brá fögur.
I næturskini haustsins kvaö
Guðmundur Geirdal:
Næturmyndir svifa um sviö,
sær og tindar brenna,
rööulsindur saman viö
sjónaryndiö renna.
Að liöinni nótt kemur dagur
og Guömundur Geirdal kvaö:
Himinnvindur hressing ljær,
hjartans yndi vekur.
Sól i lindum skýja skær
skuggamyndir tekur.
A haustmorgni kvaö Konráð
Vilhjálmsson frá Silalæk.
Geisli braust i gegnum ský,
giitra haustsins rúnir,
skín I austri ung og ný
ársól iaust viö brúnir._
Og „blómin fölna á einni hélu-
nótt” Sigurbjörn K. Stefánsson
kvað:
Einstæö föinar engjarós,
upp I reginheiöi.
Snæsins breyðist blæja ljós,
biómsins yfir ieiöi.
Timans gengi er fallvalt sem
annað gengi. Jóhann Magnús-
son frá Mælifellsá kvaö um
haust:
Timinn kallar, iækka ljós,
lifs er fallvalt gengi:
hefur fjalla fögur rós
föl aö haliast vengi.
Munaðarleysingjar hafa
sjaldan notiö náöar i samtiö
sinni. Bjarni M. Gislason kom
eitt sinn á prestssetur og sá þar
niðursetning i umsjá þarver-
andi prests. Bjarni kvaö:
Hér þú aleinn ert aö sjá
upp hjá dalabænum,
eins og kaiiö íiustrá
eitt á baia grænum.
Einn mig furðar um þin tár
ört þó burðum hraki,
fáir spuröu þinar þrjár
þar aö huröar baki.'
Hér þó kirkja heilög sé,
háreist virki fræöa,
fáir yrkja orðsins tré
auman styrkja og græöa.
Bros bernskunnar er kanski
grima til að hylja raunatár.
Arinbjörn Arnason frá Fitjum i
Miðfirði kvaö:
Harmur, gleöi, hjúpuö sár,
hlátur æskuvona.
Ljósblik, hylling, leiftur, tár,
lifið gengur svona.
Dæmið hart ei vina vá,
vona partast styrkur.
Meöan hjartaö aðeins á
auön og svartamyrkur.
Vinahótin eru oft völt I gengi.
Þórhildur Sveinsdóttir frá Hóli i
Svartárdal kvað:
Ertu verstu óláns spor
annara lesti skoöa,
ef aö brestur þrek og þor
þá er flest i voða.
Varla um bresti veröur spurt,
vonin iesti treynir.
Þaö munu flestir þokast burt
þegar mest á reynir.