Þjóðviljinn - 05.11.1978, Blaðsíða 23

Sunnudagur 5. nóvember 1978 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 23
kompan
Umsjón:
Vilborg
Dagbjartsdóttir
Hnísudans
Ati kunni frá mörgu að Smásaga eftir Pétur Hraunfiörð
segja enda hafði hann -------2-------------------------_-----
víða verið. Baeði langt úti
á hinu stóra haf i og í f jar-
lægum landshornum.
Hann gat átt það til að
lyftast allur og lifna við í
hressileik frásagnar-
innar eins og hann lifði
sig inní atburði frá-
sögunnar. Henni var þó
alltaf ríkast í minni það
sem hann sagði um f jar-
víddir, ómælisútsýni/
hreyfingar fiska, fugla
og dansgleði. Hún minnt-
ist þess er hún fékk að
færa afa sínum í rúmið.
Reyndar var það ekki oft,
en þó nokkrum sinnum og
því réð amma.

Amma var fátöluð og
stjórnsöm. Sýslaði sjálf
um afa og fannst nóg um
ef aðrir komu þar að.
Hann er alltaf að ropa
upp þessum furðusögum
sagð'ún og best að lát'ann
einan. Síst er það fyrir
HEILABROT
í bókahillunni stendur saga í tveimur bindum. Hvort
bindi er 5 sentimetrar á þykkt. Hve langt er á milli
fyrstu og seinustu síðu sögunnar.
SVAR
euacj npe6ni|+e 60 nnm i >|jaA epujq e|66aA4
'iuunnm j buoas epuejs jeujn>|æq je6ac| -nui.pui.q
ejepjs 9 juunpjs njsnujas pe ddn Jn66j| nujpuiq
pjjAj uepjs e|SJÁj jej|aai!||iai jij>|>|Ou ejeg
börn þetta raus hans um
veraldar skömmina og
ókunnugt fólk í
fjærlegum héruðum. Afi
var þó ágætur og sagði
bráð skemmtilega frá.
Oft var hann búinn að
segja henni söguna um
Hnísudansinn. Hvernin
þær komu kolsvartar kaf-
andi úr djúpinu ein eftir
aðra margar saman.
Renndu sér uppúr sjó-
skorpunni, hvæstu og
hikstuðu. Dönsuðu
umhverfis bátinn. Þær
komu langt að. Vildu
segja sjómönnum álög
sín. En umf ram allt til að
ræða við þá um það sem
þeir þyrftu að varast.
Það væri sumsé mögulegt
að hafa áhrif á gang
mála í mannheimi. Það
vissu hnísurnar og sýndu
kátlega tilburði fram og
aftur með bátnum, hikst-
andi og skyrpandi. Eins
og þær vildu segja:
hreyfing og dans gerir
lífið léttbærara. Ef dans
þeirra snerist uppí tryllt-
an hringdans umhverfis
bátinn var vissara að
hanka upp og fara að
draga sig til lands. Enda
vissu það allir vanir
sjómenn. Þannig spáðu
þær einmitt og aðvöruðu
um stórdansleik höfuð-
skepnanna sem í vændum
væri.
Með hvæsi sínu og
hamagangi léku þær
framvinduna og væntan-
legt ofviðri. En gátu þá
Pétur Hraunfjörð er
verkamaður og rit-
höfundur. Smásögur eftir
hann hafa birst í blöðum
og tímaritum. Hann
hefur líka lesið sögur
sínar í útvarpið og hafa
þær vakið athygli.
Arum saman var Pétur
öskukarl í Reykjavík.
Það var gerð kvikmynd
um hann i því starf i. Hún
heitir öskudagur.
Þorsteinn Jónsson og
Ölafur Haukur Símonar-
son gerðu myndina. Hún
var sýnd i sjónvarpinu.
hnísurnar talað, auðvitað
hvernig átti ég annars að
skiljaþær, sagði afi: Það
heitir djúpviskumál en
sumir kalla það djúp-
fiskamál. Ekki kunna
allir það. Aðeins þeir sem
vita að sálin er í litlu
holunni fyrir neðan
bringuna og ofan
magann.
Sömuleiðis verður
maður að kunna að keipa
í takt við andardrátt sinn,
sem verður að líkja eftir
háttbundnum hreyfing-
um sjávarfalla.
En telpa mín sagði afi
með dimmri og drauga-
legri röddu, sem kom
langt innanúr skegginu.
Þetta er ekkert mál
með orðum og setningum
eins og við notum hérna.
Ekki aldeilis telpa mín.
Þá mundu menn nú ekki
láta bestu tugguna úr
garðinum í prestslambið
eða fallegustu sprökuna
og fiskana í kaupmanns-
skömmina. Nei, góða mín
þeirra mál er mál hreyf-
inganna, með skírskotun
til aðstæðna og óviss-
unnar um álagaóm, sem
ef til vill mætti leika á eða
smokra sér fram hjá,
fara á bak við, ef maður
væri nógu skilningsgóður
og andríkur. Hann afi
notaði alltaf svo mörg og
einkennileg orð, laung og
skringileg.
Svo var sagan hans af a
um hnísudansinn og
málið þeirra ekki alltaf
eins. Stundum var hún
lengri en annars skemmri
og mjög breytileg í
meðförum. Ef amma var
hvergi nærri og hann
komst í grænu flöskuna,
vildi sagan lengjast.
Pennavinirl
Ég er 12 ára og hef
áhuga á hestum, gítar,
frímerkjum, dansi og
söng. Mig langar til að
skrifast á við ungling
með svipuð áhugamál.
Hrefna Jónsdóttir
Mýrartungu 2
380 Króksf jaröarnes
Austur- Baröastrandar-
sýsla.
TOBÍAS OG PULLI
Elli kemur
í heimsókn
Einu sinni var strákur,
sem hét Tobías. Tobías
var kallaður Tobbi. Hann
átti hund sem hét Púlli.
Pabbi hans hét Jón. Hann
er rithöfundur. Mamma
hans hét Elín. Hún er hús-
móðir. Tobbi er átta ára.
Einu sinni sagði
mamma við Tobba:
,,Hann Elli litli frændi
þinn ætlar að koma i
heimsókn á morgun með
móður sinni." Tobbi
hugsaði um Ella sem reif
allt og tætti, þegar hann
kom seinast.
Þegar Elli kom með
móður sinni daginn eftir
var Tobbi úti. Þegar
Tobbi kom heim sat Elli í
fanginu á mömmu sinni
sem drakk kaffi. Brátt
fór Elli að ókyrrast. Þá
bað Hildur mamma hans
Ella Tobba að leika við
&
rjýg rá, A r Kris£n\/ (rucjfónsdótti
8árc3
rSa-fkooy n í /ð-
RmIk-
hann. Tobbi tók á móti
Ella sem hló. Tobba
fannst ekki gaman að
passa
alltaf
hvað.
Ella. Hann var
að suða um eitt-
Saga eftir
Gerði
Kristnýju
Guðjónsdóttur
Elli fór strax að suða
um Púlla.
Tobbi fór og náði í
Púlla.
Þegar hann kom til
baka var Elli búinn að
tæta niður mikið af dóti.
„ELLI!" hrópaði
Tobbi.
Elli skríkti.
Þegar Elli var farinn
fór Tobbi að taka saman
dótið.