Þjóðviljinn - 14.10.1979, Blaðsíða 19

Sunnudagur 14. október 1979 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 19
UM HELGINA
Atriði úr „DeltaJdlkunni”: Leitað i rusli aö prófspurningum.
Austurbæjarbíó:
Dirty Harry beitir hörku
Bandarisk 1977
Leikstjórn James Fargo
Drullu-Halli heldur áfram aö taka lögin I eigin
hendur meö mögnuöum skotvopnum og öörum til-
tækum ráöum. Clint Eastwood sýnir ekki beinlinis
nýja hliö á sér sem leikari. Hann pirir augun, bitur
saman munnvikunum og liöur yfir léreftiö eins og
draugur á hjólum. Þegar hann er ekki meö hugann
fullan viö aö berja mann og annan, skýtur hann á
allt lauslegt sem hann sér og réttlætir þannig kúgun
kerfisins á einstaklingsfrelsinu.
Fyrir þá, sem fá kikk út úr þvi aö sjá náungann
laminn og skotinn er þetta hin æskilegasta afþrey-
ing. Þeim sem gera meiri kröfur til kvikmynda er
bent á aö sjá einhverja aöra mynd.
Stjörnubíó:
Köngulóarmaðurinn
Bandarisk 1977
Leikstjórn B.W. Swackhamer
Húrra! Þá er komin ný mynd i anda Supermans.
Aö þessu sinni er þaö önnur fræg teiknimyndafi-
gúra úr bandarisku skrlpópressunni, Kóngulóar-
maöurinn svonefndi. Hann hefur alla þræöi i hönd-
um sér (og fótum) bókstaflega talaö, og ögrar nátt-
úrulögmálunum á þann hátt. Eins og fyrirrennaar
hans er hann I sólarhringslangri baráttu gegn illum
öflum og lætur ekkert tækifæri úr greipum ganga til
aö góma hina svörtu sauöi. Myndin er góö skemmt-
un fyrir dýravini.
Tónabíó:
Sjómenn á rúmstokknum
Danir hafa sem kunnugt er afskaplega gaman af
aö gantast á rúmstokkum. Nú eru þaö sjómenn,
sem koma viö sögu.
Um þessamynder irauninni ekkert aö segja, hún
er hvorki betri né verri en aörar „gáskafullar og
djarfar danskar rúmstokksmyndir” sem fram-
leiddareruáfæribandi hjá Palladium. Ung súlka er
rekin úr vinnu fyrir aö bregöast illa viö þegar yfir-
maöur hennar káfar á henni. Hún er i miklu upp-
námi yfir þessu, einsog gefur aö skilja, og gripur til
þess ráös (?) aö sofa hjá s jómanni, sem hún hittir á
förnum vegi. Sjómaöurinn lendir á sjúkrahúsi eftir
ástarfundinn, og þá tekur stelpan viö starfi hans á
skipinu, dulbúin sem karlmaöur. Siöan upphefjast
miklar ástarflækjur, misskilningur og fleira
skemmtilegt, þangaö tÚ allt fellur i ljúfa löö, „ástin
ogsiögæöiö sigra um siöir” einsog segir I sýningar-
skránni.
Nýja bíó:
C.A.S.H.
Bandarisk frá árinu 1977
Leikstjóri Ted Post
Eins og nafniö gefur til kynna, svo og aöalleikar-
inn Elliott Gould, þá er þetta tilraun til aö apa eftir
hinni ágætu svörtu kómediu M.A.S.H. Bandarikja-
herinn er enn sjónarsviöiö, en I þetta skipti leikur
hinn fyrrverandi eiginmaöur Barböru Streisand
tilraunadýr sem fæst viö efnafræöileg vopn. Vegna
ýmissa galla er hann rekinn úr vinnu sinni en reynir
siöan ásamt félögum sinum aö notfæra sér fyrri
þekkingu á efnafræöilegum drápstækjum til aö
komast af I hinni höröu lifsbaráttu bandarisks sam-
. félags.
Viö segjum ekki meira, en spennan stigur aö visu,
jafnframt þvi sem boöskapur kvikmyndarinnar
versnar. En bandariskar kvikmyndir sem hér hafa
veriö á boöstólunum upp á siökastiö hafa ekki bein-
Hnis höföaö til frjórrar hugsunar.
Háskólabíó (mánudagsmynd):
Frœndi og frænka
Frönsk frá 1975
Handrit og leikstjórn Jean-Charles Tacchella
Mynd þessi fjallar I stuttu máli um karl og konu
sem veröa ástfangin,en þaö háir þeim þó, aö þau eru
bæöi föst I sitt hvoru hjónabandinu. Eiginlega háir
þetta þeim þó ekkúþvi rás myndarinnar felur nefni-
lega i sér þann yndæla boöskap aö kalli hjartaö
skalt þú hlýöa. Inn I söguþráöinn blandast ótal atvik
. og persónur og þótt umhverfiö og rammi myndar-
innar sé Iviö franskur, getur þó meöaljóninn á Is-
landi vel skemmt sér viö þann létta húmor og gleöi-
tón sem I myndinni er. Fjölskyldulifiö og hvers-
dagslygin er þvi miöur alþjóöleg.
Laugarásbíó:
Delta-klíkan
Bandarlsk frá árinu 1978
Leikstjóri John Landis
Sjöundi áratugurinn séöur meö geöveikum aug-
um ameriskrar menntaskólaæsku. Kannski mætti
segja aö þetta væri dæmigerö útvötnun á þeirri
frjálslyndis- og baráttubylgju sem gekk yfir
bandariska skóla á tlmum Vietnam-striösins. Ef
maöur leggur hins vegar þjóöfélagslega gagnrýni á
hilluna og einbeitir sér aö horfa á hiö farsakennda
og klikkaöa I myndinni má hafa af henni allgóöa
skemmtun. Alla vega kemur hún manni oft á
óvart...
n
.................................................................
tók mig langan tima bara aö
komast frá Þjóöleikhúsinu. Ég
var þá búinn að vinna á sama stað
i 20 ár og á þessum 20 árum
breyttist sáralitið nema það að ég
eltist um 20 ár.
Gunnar Bjarnason
I viðtali viö Timann
Rökræður
Bogi var lögga áður en Hjálmar
fæddist
Fyrirsögn i Dagblaöinu
Rétt nýting hæfileikanna
Ennþá kemur vatn i munninn á
þeim sem neyttu kræsinganna
sem Jónas Kristjánsson ritstjóri
og Sigmar B. Hauksson útvarps-
maöur kokkuðu á sælkerakvöld-
inu sem haldin voru i fyrra. Þótti
þá svo vel takast, aö nú er ákveö-
ið aö byrja þau aftur meö lækk-
andi sól. Dagblaðiö
Góð íþrótt gulli betri
t fimmtu þrautinni tók Guö-
mundur Gunnarsson langt
tilhlaup i góöa brekku en i brekk-
unni kipptist drifskaftið I sundur
og snerist framhásingin við. Guö-
mundur brá þá á þaö ráö aö
hlaupa timabrautina sem eftir
var til að ljúka keppninni. Sigur-
steinn Þórsson beygöi fram-
fjaörirnar sneri hásingunni
kvarthring og siöan slóst
alltsaman i oliupönnuna og tók
oliudæluna úr sambandi. Bragi
Finnbogason braut millikassann i
þriðju brautinni. Reynir Jóhanns-
son braut framöxul. Skipti hann
um öxulinn en stuttu seinna braut
hann annan öxul og bætti um bet-
ur þvi hásingin bognaði lika.
Hlöðver Gunnarsson beygöi
stýrisstöngina svo hressilega aö
framdekkin stefndu hvort á
annað. Tókst honum aö gera viö
stöngina og halda keppninni
áfram. Benedikt Eyjólfsson
sprengdi oliusiuslöngu og missti
alla oliuna af vélinni. Litlu mun-
aöi þá að hann bræddi úr vélinni.
Dagblaöiö
Listin fyrir listina
— Þaö má segja þaö, þvi aö það
Að kunna fagið
Okukennsla er mitt fag,
á þvi hef ég bezta lag.
Veröi stilla vil i hóf
Vantar þig ekki ökupróf?
1 nitján átta niu sex,
náöu i sima og gleðin vex.
t gögn ég næ og greiöi veg.
Geir P. Þormar heiti ég.
Hjálpa einnig þeim sem af ein-
hverjum ástæöum hafa misst
ökuleyfi sitt til aö öölast þaö aö
nýju.
Auglýsing I Dagblaðinu
Forlagatrú
„Refurinn mun lifa okkur alla”
Fyrirsögn i Timanum.
visna-
mál
Umsjón:
Adolf J.
Petersen
Blær í laufi andar ótt
í tveim siðustu þáttum
Visnamála hefur verið sagt
frá ferð til Hveravalla sem
Kvæöamannafélagið Iöunn
stofnaöi til sumariö 1969;
seinni þátturinn endaöi þar
sem feröafólkiö gekk til hvild-
ar, kvaö og orti sjálft sig inn I
svefninn.
Daginn eftir skein sól i heiði.
Lognmildur blær. Andrúms-
loftiö eins hreint og tært sem
það best getur orðið. Náttúran
fagnaöi og faldaöi sinu besta
skrúöi til lofts og láös. útúr
tjaldi sinu kom Magnús Jóns-
son frá Baröi, hress og glaöur
meö friö og rósemi i hjartanu,
likt og umhverfiö sem haföi
hýst hann og hann lýsir á lát-
lausan hátt meö þakklátum
huga:
Sofiö hef ég sætt og rótt
sæll i draumum minum.
Hveraveliir væra nótt
veittu gesti sinum.
öræfadýröin kom öllum I
sólskinsskap og menn tjá hug
sinn til himinhvels og heiöa,
Þórhildur Sveinsdóttir frá
Hóli I Svartárdal kvaö:
Brosir sumar-sólin heiö,
svalir vindar gjalla.
Dável endar okkar leiö
inn til Hveravalla.
Endurminning léttir lund
iikt og sól á vetri.
Ein og hraöfleyg unaösstund
oft er mörgum betri.
Jóhannes Jónsson frá
Asparvik varö hugfanginn af
töfrum fjalla og foldar og
sagöi:
Fagurt er um foldarból,
fjöllin giröing mynda.
Unaösfögur sumarsól,
signir fjallatinda.
Náttúran skartar sinu feg-
ursta skrúöi i faömi fjalla-
hringsins. Litir lyngs og móa
gleöja augun. Harpa lækja og
loftsvana hljómar meö ótal til-
brigðum; ilmur jaröarinnar
lét ekki sitt eftir liggja. Adolf
geröi tilraun til aö lýsa þeim
áhrifum sem þetta allt haföi á
hann:
Blær I laufi andar ótt,
ilmar reyr á stöllum.
Þaö er yndi aö eiga nótt
inn á Hveravöllum.
Fegrar sólin fjöll og grund,
fagna önd og lóa.
Harpa dagsins bregöur
, . . , blund
brosir lyng i móa.
Gengið var aö Eyvindartóft,
hún og annaö umhverfí skoð-
aö, nefnd voru fjöll, jöklar, gil
og gnýpur, sagtfrá þekktustu
útlögunum sem dvalið höföu á
Hveravöllum, þaö voru auk
Eyvindar og Höllu, Grettir,
Oddný og Magnús sálarháski,
viö tóftarbrot Eyvindar kvaö
Siguröur Jónsson frá Hauka-
gili:
Augum birtist óttufegurö
Isiandsfjalla,
útiaganna auönuleysi,
Eyvindar hjá lágu hreysi.
Hlustaö á þyt öræfanna og,
rýnt igrund auönarinnar haföi
Ormur Ólafsson gert og kvaö:
Erfiö sporin Eyvindar
engir fundiö hafa.
Afreksverk sem unnið var
auönir kaldar grafa.
Flestir hugsuöu til Eyvindar
og Höllu meö samúö og hlý-
hug. Þórhildur Sveinsdóttir
haföi um þau þetta aö segja:
Fornu reynast kynnin kær,
kenndir glevmast varla.
stundum Ey vind angurvær
yfirgefur Halla.
Frá Hveravöllum var farið I
Innri Ásgarö og upp i Kerl-
ingarfjöll. Veöur var bjart,- svo
útsýni var mikiö og naut
feröafólkiö þess. Sérstaka at-
hygli vakti þvi hinn mikli
fjöldi fólks sem lék sér þar á
skiöum svo mörgum fannst
þaö alLnýstárleg sjón að sjá á
miöju sumri, enda sagöi
Andrés Valberg.
A sólskinsdegi
sumarbliöum
sjálfsagt vekur eftirtekt,
að hér er fjöldi fólks á
skiöum,
þaö finnst mér alveg
stórkostlegt.
Kerlingarfjallaloftiö fyllti
lungu gestanna, og var það
góöur beini veittur rikulega.
Ingþór Sigurbjörnsson varð
lika hrifinn af útsýninu,léttur i
anda lét hann sina skoðun i
ljósi þannig:
Gljúfra i hamrahöllunum
heillast ég af öllu.
Fagurt viöa á fjöllunum
finnst mér eins og Höilu.
Andrés Valberg leit yfir
hina miklu viðáttu, sá gæöi
hennar og gnægtir, en lika
skuggalega sögu úr fortiðinni:
Kosti nóga Kjölur fól
l kletta frjóvum sölum,
áöur bófar áttu skjól
inn i Þjófadölum.
Or Kerlingarfjöllum sést vitt
yfir þegar bjart er; viöa má
sjá gróöurrikar hllðar og
hvamma, en lika hraun og
. berar melöldur. Þjáning
landsins er uppblásturinn, en
samt finnst flestum eins og
Adolf:
Fögur ertu fóstra min,
fjöll og heiöar þinar;
hafa lika hrjóstur þin
heillaö sjónir minar.
Frá Kerlingarfjöllum var
haldiö heim; ferðin var farin
til aö minnast viö mold og
steina, komast i andlegt sam-
band við náttúruna, kynnast
kostum hennar og kynngi,
koma samar^yrkja og kveöa i
gamansömum tón, hagyröing-
ar og kvæöamenn I hópferö á
vit öræfanna.
Viö heimkomuna á sunnu-
dagskvöldinu kvöddust feröa-
félagarnir með hagmælsku
sinni. Þórhildur Sveinsdóttir
kvaö:
Þessa daga þakka verö
þó ég vanmátt finni.
Glaöan hóp og góöa ferö
geyini ég I minni.
Sigurunn i Hafnarfiröi
sendi kveöju sina til þeirrar
náttúru sem hún umgekkst og
feröafélaganna:
Kveðjum fagran fjallasal,
fossa, hraun og grundir.
Kveöjum hrund og kveðjum
hal
kærar þökkum stundir.
Sumarferð Kvæöamanna-
félagsins Iöunnar var lokiö og
hver hélt til sins heima. Jó-
hannes Jónsson frá Asparvik
lauk ferðinni meö sinni al-
kunnu hagmælsku:
Kveöjuoröin vil ég vanda,
vel sé ykkur sveinn og
sprund.
Heitra kossa og handabanda
hlýt ég minnast hverja
stund.
Góöar stundir geymi I sjóöi
gieöur margt um farinn veg,
þökk ég ölium þyl i ljóöi,
þessi ferö var dásamleg.