Þjóðviljinn - 12.12.1979, Blaðsíða 15

Miövikudagur 12. desember 1979. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 15
Brynjólfur Bjarnason.
Maður er nefndur
Brynjólfur Bjamason
Sjónvarpið endursýnir i
kvöld viðtalsþátt við Brynjóif
Bjarnason, fyrrverandi ráö-
herra. Þátturinn var áður á
dagskrá 13. desember 1976.
ViðtaliB við Brynjólf tók sr.
Emil Björnsson, og ræða þeir
saman um kommúnisma og
trúarbrögð, verkalýðsbaráttu
og heimspeki. Auk viðtalsins
verða I þættinum rakin æviat-
riði Brynjólfs, og einnig leggja
þeir orð i belg Gunnar Bene-
diktsson, Stefán Jóhann
Stefánsson og Páll Skúlason.
Þá verða sýndar allmargar
gamlar ljósmyndir.
Brynjólf þarf áreiðanlega
ekki að kynna lesendum þessa
blaðs, enda var hann í farar-
broddi islenskra sósialista um
áratuga skeið og mennta-
málaráðherra Sameiningar-
flokks alþýðu Sósialistaflokks-
ins árin 1944-47. Óhætt er að
fullyrða að hann sé sá hug-
Sjónvárp
kl. 22.35:
myndafræðingur sem mest
áhrif hefur haft á stefnu og
störf islenskra sósialista frá
upphafi. — ih
Að yrkja
og fræða
Dr. Einar Ólafur Sveinsson,
prófessor, á áttræðisafmæli i
dag. Af þvi tilefni verður flutt-
ur útvarpsþáttur strax eftir
kvöldfréttir.
Dr. Jónas Kristjánsson, for-
stöðumaður Stofnunar Arna-
Magnússonar, segir frá ævi og
störfum afmælisbarnsins. Dr.
Einar Ólafur lauk doktors-
prófi við Háskóla íslands 1933
og hefur unnið merk fræðistörf
á sviði islenskra bókmennta,
sem kunnari eru en frá þurfi
að segja. Hann hefur skrifað
margar bækur, ort ljóð og gef-
ið út íslenskar fornbókmennt-
ir, auk þýðinga og ýmissa
annarra verka.
I þættinum i kvöld mun
Andrés Björnsson útvarps-
stjóri lesa stuttan bókarkafla
eftir Einar Ólaf. Að lokum les
dr. Einar Ólafur Sveinsson
Dr. Einar Ólafur Sveinsson:
áttræður i dag.
nokkur ljóöa sinna. Kynnir
þáttarins er Hjörtur Pálsson.
-ih
Utvarp
kl. 19.35
<Jt myndaflokknum „Ævi Ligabues”.
Listamaðurinn Ligabue
t kvöld verður flutt önnur
myndin i flokknum um italska
listmálarann Antonio Liga-
bue. Alls eru myndirnar þrjár.
1 fyrstu myndinni kynnt-
umst við þessum sérstæða
manni þegar hann kom til
ítaliu frá Sviss, þar sem hann
haföi verið á einhverskonar
hæli. Viötökurnar sem hann
fékk á ítaliu voru ekki sérlega
bliðar, enda reyndi hann strax
að strjúka af elliheimilinu þar
sem átti að geyma hann. Það
var hinsvegar ekki heiglum
hent aö labba til Sviss og á
endanum settist Antonio að i
kofa úti i skógi.
1 lok fyrstu myndarinnar
var hann byrjaður að mála, og
var fenginn til að skreyta sölu-
borð og sirkustjald á mark-
aðstorgi. 1 kvöld fáum viö
væntanlega að fylgjast meö
framhaldinu á þessum sér-
kennilega listaferli.
Þsssi myndalokkur veröur
að teljast kærkominn tilbreyt
ing frá þvi efni sem venjuleg-
ast er i sjónvarpinu. Mynd-
rænt og leikrænt séð virðist
hann vel unninn, og italskan
hljómar eins og guðamál eftir
alla enskuna sem á manni
dynur látlaust. Hér er heldur
ekki farið eftir neinum fast-
mótuðum formúlum i upp-
byggingu efnisins. Spennan er
ekki fólgin i hraða, heldur i
Sjónvarp
kl. 21.25
mögnuðum, hægum undirtóni
sem vekur samúð og forvitni
fremur en æstan fiðring.
— ih
frá
Hringið í síma 8 13 33 kL 9-5 alla virka
daga eða skrifið Þjóðviljanum
Síðumúla 6, 105 Reykjavik
lesendum
BETRI ÞJÓÐVILJA!
ósköp er hann nií brotakennd-
ur Þjóðviljinn okkar. Þaðer svo
margt sem hægt væri að taka
fyrir í þessu málgangi verka-
lýðshreyfingar, en virðist hrein-
lega gleymast af einhverjum
ástæðum. Hversvegna segið þið
ekki meira frá almennum lifs-
kjörum launafólks?
Hættulegt
horn
Fótgangandi hringdi:
— Ég er svo óheppin að þurfa
að fara yfir Miklubrautina
tvisvar á dag, á leið i og úr
vinnu. Oft finnst mér ég eiga
fótum fjör að launa, og ég skil
hreinlega ekki hvernig aldrað
fólk eða fatlað kemst þarna yfir.
Þetta er á mótum Miklu-
brautar og Kringlumýrarbraut-
ar, landsfrægu slysahorni. BIl-
arnir koma æðandi af Kringlu-
mýrarbrautinni og gefa hraust-
lega i til aö komast niður Miklu-
brautina áður en rauða ljósið
stoppar þá. Gallinn er bara sá,
að á sama tima er grænt ljós
fyrir okkur sem höfum engin
hjól undir okkur. Við verðum
þvi að gefa hraustlega i lika,
þrátt fyrir græna ljósið. 1
myrkri og ófærð er þetta hrein
og klár lifshætta. Ef bfll drepur
mann þarna getur þvi hæglega
farið svo að báðir séu i fullum
rétti. Er ekki eitthvað bogið viö
þetta umferðarljósakerfi?
Til Vilmundar:
Hvar er
málið statt
í kerfinu?
Hr. dómsmálaráðherra
Vilmundur Gylfason
Arnarhvoli
101 Reykjavik.
Reykjavik, 11. desember 1979.
Sendi yður hjálagt afrit af
simskeyti til Þórðar Björnsson-
ar, rikissaksóknara, er honum
var sent i október, s.l., er varðar
Mánafossmálið. Hvar er það nú
i kerfinu? Ber ekki rikissak-
sóknara og starfsmönnum hans
að fara að lögum við embættis-
störf? Er það ekki siöferðisleg
skylda embættismanna rikisins
að svara ábyrgðarbréfum og
skeytum með svarskeyti eða
ábyrgðarbréfitil fyrirspyrjenda
eða sendanda?
A hvaða forsendum er ekki
farið meö Mánafossmálið að
lögum herra dómsmálaráð-
herra, Vilmundur Gylfason?
Vinsamlegast kynnið yður
mál þetta meðan þér hafið tæki
færi til þess, það talar sinu
skýra máli hvernig Þórður
Björnsson, rikissaksóknari, og
staögengill hans, Bragi Stein-
arsson, starfa að vinnslu saka-
mála. Þögn þeirra og yfirhilm
ing sakamanna i Mánafossmál
inu talar sinu skýra máli, að ég
best fæ séð sem skipstjóralærö-
ur maður á hvaða stærö fiski-
skipa sem er, og mun staðfesta
ummæli min i dómi, ráðherra,
hvar sem þess verður óskað.
Þegar rikissaksóknaraem-
bætti fer ekki að lögum og ein
staka starfsmenn þess þá er
réttarfarinu i landinu hætta bú
in. Með lögum skal land byggja,
með ólögum eyða.
Svar óskast i skeytaformi eða
ábyrgöarbréfi, herra ráðherra
Virðingarfyllst.
Markús B. Þorgeirsson
skipstjóri
Hver nennir að lesa enda-
lausar talnaraðir um meðalkjör
hins óræða meðallaunamanns?
Þessháttar útreikningar skipta
ekki neinu höfuðmáli, þó ég vilji
alls ekki mæla með að þeim sé
alveg sleppt. Ég nefni sem af-
bragðs fordæmi, þessi viðtöl i
Sunnudagsblaðinu, þar sem
sagt er fíá starfskjörum og
launakjörum einstakra launa-
manna. Þvi ekki að fara á
vinnustaði og spyrja fólk i stutt-
um viðtölum um álit á þjóðmál-
um af ýmsu tagi?
Hvað segja menn á vinnustöð-
um, þessir sem stjórnmála-
menn uppgötvuöu fyrir kosning-
ar, hverskonar rikisstjórn vilja
þeir — hvaða mál á hún helst að
taka til afgreiðslu?.
Svo er Þjóöviljinn h'ka alltof
alvarlegur. Á minum vinnustað
flettu menn fyrst upp á grinsið-
unni, þegar hún var og hét.
Hversvegna var hún látin deyja
út, hversvegna látið þið það oft
koma fyrir að gottefni sprettur
upp, gengur i nokkrar vikur en
hverfur svo aftur? Fylgist þið
ekkert með hvað fólk vill lesa?
Þjóðviljinn hefur mikilvægu
hlutverki að gegna, og þaðkem-
ur enginn annar fjölmiðih i
staðinn fyrir hann. En mér
finnst að blaðið okkar geti verið
hnitmiðaðra, nær alþýðu-
landsins, og hiklaust skemmti-
legra.
Jónatan
Það er eins gott að fara varlega I umferöinni, og ekki alltaf öruggt
að græna ljósið verndi fótgangendur fyrir aðvlfandi drekum.
afa og ömmu
Með skaft fyrir hest
hún skrapp suð’r í — PEST,
og sat með brettunum
hjá SUFFRAGETTUNUM.
Skopmynd af Brfet Bjarnhéðinsdóttur frá árinu 1914. Uppi á þaki er
jóiakötturinn og ekki er hún féleg visan: „Með skaft fyrir hest / hún
skrapp suð’r i — PEST / og sat með brettunum / hjá SUFFRA
GETTUNUM”