Þjóðviljinn - 22.05.1980, Qupperneq 11

Fimmtudagur 22. mál 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 11
iþrottirl/j iþróttir
íþróttir
■ Umsjón: Ingólfur Hannesson.
Árni Indriðason, handknattleiksmaður, j
Tilefni þessara orða hér á eftir er
viðtal sem Hermann Gunnarsson,
iþróttafréttamaður útvarpsins,
átti við Gisla Halldórsson, formann
isl. Ólympiunefndarinnar, s.l.
sunnudagskvöld. Þar var m.a. rætt
um hvort ísland ætti að senda
landslið i handknattleik til Moskvu
i sumar, ef 2 eða fleiri þjóðir, sem
lið eiga að senda þangað, hættu
þátttöku. Gisli sagði að Rússar
hefðu leitað eftir afstöðu isl.
Ólympiunefndarinnar og fengið
neikvæð svör. Hann greindi síðan
frá þvi, aðspurður.að þrjár megin-
ástæður lægju að baki þessara nei-
kvæðu viðbragða.
íslenska liðið
tryggði sér
ákveðinn rétt
i fyrsta lagi sagBi GH aö þaB væri álit
isl. Ólympiunefndarinnar, aB Island ætti
ekki aB „hlaupa i skarBiB” fyrir aBrar
þjóBir.
Þessu er til aB svara aB á siBasta ári fór
fram á Spáni sk. B-hluti heimsmeistara-
keppninnar i handknattleik. Þar var leik-
iB um hvaBa liB féllu i „C-grúppu”, hvaBa
liBhéldu sæti sinu á „B-grúppu” og hvaBa
2 liB hrepptu 2 laus sæti á ólympiuleikun-
um I Moskvu 1980. tslenska landsliBiB tók
þátt i þessari keppni og hafnaBi i 4. sæti.
Þar meB tryggBiislenska HBiB sér aB vera
2. varaliB á ÓL i Moskvu, ef einhverjar
þjóBir, af einhverjum ástæBum, hættu
þátttöku. Þetta er réttur sem iiBiö tryggöi
sér, hvort sem mönnum likar betur eöa
verr. Þegar liB hefur tryggt sér ákveöinn
rétt meö gifurlegri vinnu, á þaö heimtingu
á aB nota hann.
Umbunin sem islenskt iþróttafólk fær
fyrir sina vinnu er ekki svo mikii aö rétt
sé aö meina þvi þátttöku i stórmótum er-
lendis. AuövitaB heföi veriö skemmti-
legra aB vinna þátttökuréttinn beint meö
þvi aö lenda 11. eöa 2. sæti I B-keppninni á
Spáni, en ekki veröur á allt kosiö. En þaö
veröur aB segjast, aB þau eru fremur
nöturleg skilaboöin sem islenskir hand-
knattleiksmenn fá frá ólympiunefndinni,
aö ástæöulaust hafi veriö fyrir þá aö
leggja sig fram á Spáni þegar ljóst var aö
1. eöa 2. sætiö fékkst ekki.
Hinn mikli kostnaður
er eina gilda ástæðan
fyrir hinum neikvæðu
viðbrögðum
I öBru lagi sagöi GH, i umræddu út-
varpsviötali, þaö skoöun ólympiu-
nefndarinnar, aö islenskur handknattleik-
ur missti þá viröingu sem hann nyti er-
lendis ef svo færi aö liöiö stæBi sig illa i
Moskvu vegna ónógs undirbúnings.
Þaö er útaf fyrir sig rétt, aö islenska
landsliöiö hefur ekki veriö markvisst
undirbúiö til aö keppa i Moskvu I sumar,
þrátt fyrir aö mönnum hafi veriö þaB ljóst
alllengi aö þessi staöa kynni aö koma upp.
A hitt er aö lita, aö nú er ekki nema um
mánuöur siöan handknattleiksvertiBinni
lauk og vitaö er aö flest 1. deildarliöin
hafa haldiö áfram æfingum eftir aö Is-
landsmótinu lauk. Einnig má benda á, aö
isl. landsliöiB byrjaöi fyrir nokkru undir-
búning sinn fyrir keppnisferö sem fara á
til A-Evrópu i byrjun júli i sumar. Yröi is-
lenska landsliöinu formlega boöiö til
Moskvu er auBvitaB öllum ljóst hvernig
þaö boö berst og aö ekki er aö
vænta aö isl. landsliBiö sé
eins vel búiB undir
þátttöku og þau liö sem
tryggöu sér beinan rétt fyrir
rúmu ári.
Nei, hugleiöingar GH um
óviröingu islensks handknattleiks
geta ekki talist gild
ástæöa til þess aö nota ekki
þann réttþegar islenska
landsliöiö ávann sér þátttöku-
rétt á ólympiuleikunum, ef 2 eöa fleiri
þjóBir sendu ekki sín landsliB þangaB, af
hvaöa ástæöum sem slikt kynni aö stafa.
Þá kom fram i viötalinu viB GH,
aö kostnaöur viö ferö islensks
landsliös tilMoskvu væri áætlaBur|
uni 20 miljónir króna.
Þessi mikli kostnaöur er auBvitaö
íslenska landsliðið
hefur tryggt sér
þátttökurétt á Ó1
í Moskvu 1980
ef einhverjar þjóðir - af einhverj
um orsökum hætta við þátttöku
eina gilda ástæöan fyrir neikvæöum viö-
brögöum Isl. ólympiunefndarinnar viö
eftirgrenslan Sovétmanna. Annaö er
fyrirsláttur.
Fjárskorturinn
höfuðvandamálið
Hér er komiö aö kjarna málsins, höfuö-
vandamáli islenskrar iþróttahreyfingar,
fjárskortinum. Þaö er sama hvort litiö er
fil einstakra íþróttafélaga eBa heildar-
samtakanna, fjárskorturinn lamar allt.
Þaö er engum til gagns aB reyna aö breiBa
yfir þennan vanda, eins og mér fannst
Gisli Halldórsson gera i títtnefndu út-
varpsviötali. Þaö á aB ræBa hann opin-
skátt I fjölmiölum og fá sem flesta til aö
leggja orB i belg. AuBvitaB er fáum þessi
vandi eins vel ljós og GH og er ég ekki i
vafa um aö hann hefur lagt sitt af mörk-
um tillausnar. Frá sjónarhóli iþróttafólks
litur máliB nú oröiö þennig út, aB til litils
sé aö ver ja tima og erfiöi
I keppni um réttinn til
þátttöku I mikilvægustu
iþróttamótum heims
öölist þaö þennan rétt,
kemur fjárskortur
iþróttahreyfing
arinnar I veg
fyrir aö
iþróttafólk
geti notaö
þennan rétt
sinn.
Þetta er
mál, sem verBur aö ræöa og lifsnauösyn-
legt er fyrir Iþróttahreyfinguna aö lausn
finnist á.
Hugsum okkur að ...
Eins og sakir standa er iþróttahreyfing-
in aö mestu rekin meö „snikjum” hjá
fyrirtækjum. Þótt islensk fyrirtæki hafi á
undanförnum árum brugöist vel viB þess-
um „snlkjum” er alveg ljóst, aö svo
merkileg og umfangsmikil menningar-
starfsemi, sem Iþróttir, getur ekki og má
ekki eiga afkomu sina, nánast eingöngu
undir velvilja fyrirtækja landsins. Hugs-
um okkur til dæmis, aö islenska landsliöiB
i handknattleik heföi nú lent 11. eBa 2. sæti
á Spáni i fyrra og þá um leiB áunniö sér
beinan rétt til þátttöku i Moskvuleikun-
um. Þar sem Islenska Ólympiunefndin er
þeirrar skoöunar aö ekki
eigi aö „blanda
saman Iþróttum og pólitik’f
(ég tek fram aö sjálfur hef
ég taliö þessa alhæfingu út
hött), heföi orBiö aö safna
peningum til fararinnar. Þá heföi fyrst
og fremst veriö leitaB til fyrirtækja eins
og áöur. Hugsum okkur (ég undirstrika,
hugsum okkur) aö þá væru rekendur
fyrirtækja ekkiá sömu
skoöun og GH um ,iB „l ída ekki saman
iþróttum og pólitik”. L gsum okkur aB
þeir telji aö refsa beri So Hmönnum fyrir
framferöi þeirra I Afghanistan og létu þvi
ekkert af hendi rakna I þetta skipti. Hvar
stæöi Iþróttahreyfingin þá?
Opinská umræða
verður að heíjast
Þetta upphugsaöa dæmi er hér sett
fram til þess aö undirstrika hversu brýnt
er aö finna aörar leiöir til þess aö halda
uppi skipulögBu iþróttalifi I landinu. ÞaB
er auövitaB alveg ljóst, ýmsir mætir menn
hafa bent á þennan vanda fyrir löngu, en
þetta mál hefur ekki veriö rætt nægilega á
opinberum vettvangi, þar sem hver og
einn, utan iþróttahreyfingarinnar sem
innan, getur lagt orB i belg.
ÞaB er min meginástæBa fyrir þessum
skrifum, aB alvarleg
umræBa geti hafist
um þetta mál sem
fyrst á opinberum
vettvangi.

mjog
alvarlegt