Þjóðviljinn - 25.07.1981, Blaðsíða 16

16 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 25. — 26. júlí 1981
| Sjötugur.
Smámyndasýning í
Gailerí Djúpiö
Dagana 15. ágúst til 2. sept. 1981
býöur Gallerí Djúpiö myndlistamönnum
aö taka þátt í fyrirhugaðri smámynda-
sýningu. Þeir myndlistamenn sem vilja
taka þátt í sýningunni eru beönir aö
senda 1—4 verk fyrir þann 10. ágúst til
Gallerí Djúpiö Hafnarstræti 15.
Hámarksstærö verka með ramma er
ca. 30x25 cm.
Gallerí Djúpið telur þaö sjálfsagt aö
borga dagleigu fyrir verkin á meðan
sýningu stendur.
Nánari upplýsingar veitir Ríkharöur
Valtingojer í síma 27683.
Gallery Djúpið
HAFNARSTRÆTI 15 — REYKJAVÍK

Könnun fer nú fram á þörf á byggingu
verkamannabústaða á Akranesi.
Eyðublöð liggja nú frammi á bæjar-
skrifstofunni, fyrir þá sem eru i húsnæðis-
hraki og hafa rétt til kaupa á ibúð i verka-
mannabústað, en skilyrðin eru:
a. Eiga lögheimili i sveitarfélaginu.
b. Eiga ekki ibúð fyrir eða ófullnægjandi
ibúð.
c. Hafa haft i meðaltekjur s.l. 3 ár kr.
59.520 og kr. 5.260 fyrir hvert barn á fram-
færi innan við 16 ára aldur.
Byggingarsjóði verkamanna er heimilt að
lána allt að 90% af kostnaðarverði og eru
þau lán að íullu verðtryggð.
Skilafrestur er til 10. ágúst 1981.
Stjórn verkamannabústaða,
Akranesi
Starfsmaður óskast
Samtök herstöðvaandstæðinga óska eftir
að ráða starfsmann frá 1. ágúst n.k., til að
annast rekstur skrifstofu samtakanna að
Skólavörðustig la i Reykjavik.
Æskileg er reynsla af skrifstofustörfum.
Gert er ráð fyrir hálfs dags starfi og laun-
um skv. samningum Verslunarmannafé-
lags Reykjavikur, þó kemur lengri vinnu-
timi til greina.
Umsóknum skal skila til samtaka her-
stöðvaandstæðinga, pósthólf 314, 121
Reykjavik fyrir n.k. mánaðarmót.
Nánari upplýsingar veita Erling Ólafsson
i sima 26428 og Jón Á. Sigurðsson i sima
29604, á kvöldin og um helgar.
Samtök Herstöðvaandstæðinga.
Frá Fjórðimgssjúkrahúsinu
Neskaupstað
Sjúkraþjálfara vantar að Fjórðungs-
sjúkrahúsinu Neskaupstað.
Upplýsingar gefur forstöðumaður i sim-
um 7402 og 7565.
Fjórðungssjúkrahúsið Neskaupstað.
Akranes
r
Arni Ingimundarson
Þegar nú Árni Ingimundarson
vinur minn og gamall fræðari
hefir lifað þennan mikla dag, sem
sigurvegari i sjötiu ára striði,
óska ég honum til hamingju
með það sem eftir og sem flest
megi verða honum til yndis.
bað kæmi mér mjög á óvart ef
Árni væri alveg hættur að hugsa
um þjóðmálin; þvi vil ég i leiðinni
óska honum til hamingju meö
dugmikla og þjóðholla rikisstjórn
sem tekist hefir að hrinda slyðru-
orði fyrri rikisstjórna af þjóðinni,
en af þvi að Arni er alþekkt góð-
menni þá veit ég að hann finnur
til með stjórnarandstöðunni
þegar hann hlustar á utburðarvæl
hennar, sem flestir eru nú orðnir
leiðir á, hvar i flokki sem standa.
Sennilega hefir engin rikisstjórn
fyrr eða siðar verið jafn heppin
með stjórnarandstöðu sem
þessi. — Ég bið að heilsa i bæinn
hamingjuóskum minum.
Halldór Þorsteinsson.
Ég hef æma ástæðu til að stinga
niður penna við þennan merka
áfanga i' lifi félaga okkar, Arna
Ingimundarsonar. Hann verður
sjötugur sunnudaginn, 26. júli.
' Þegar ég frétti um afmælið,
hrdguðust upp minningar liðinna
fjörutiuára, alltfrá þvi ég kynnt-
isthonum. Ég er Áma þakklátur
fyrir þau kynni þvi frá þeim á ég
Wýjar minningar. Þar sem Ámi
var — var góður félagi.
Arni er baráttumaður litil-
magnans — umhugað um jöfn
skipti milli þegna — sem sagt,
félagshyggjumaður i raun.
Vinur í raun þcim er volaður er
og á verði gegn þrælkun frá
kúgarans hendi.
Hann er heill þeirri stétt sem
heimtar sinn rétt
meðan harðsnúin stendur örlaga-
glima.
Hann er vakandi afl hinni
vinnandi stétt,
voraldar maður hins nýja tlma.
Eitthvað Iþessa veru voru áhrif
Arna á mig er við störfuðum
saman að félagsmálum. Alltaf sá
hann það góða if ari hvers og eins,
jafnt i smáu sem stóru.
Eitt sinn hringdi ég I Arna og
sagði að nú væri það orðið ljótt i
RUsslandi, Stalin væri að hreinsa
til i herforingjaráðinu.
,,Ha, það er gott”, svaraði Ami
að bragði.
„Hvað áttu við? ” spurði ég sem
átti von á bölvi og ragni.
„Ja, sjáðu til. Hann lætur þá
verkalýðinn i friði á meðan!”.
Hógværð Árna er viðbrugðið.
Ég man til dæmis er við vorum
eitt sinn saman á ferðalagi i lang-
ferðabil. Þar voru menn að kast-
ast á stökum. begar kom að Áma
að henda fram visu svaraði hann
á þessa leið:
Það er ekki flóa friður
fyrir skáldum bilnum i.
Ég get ekki ort, þvi miður.
A því löglegt fri.
Árni er sáttfUs I meira lagi. 1
minningahrUgu minni fann ég
eftirfarandi atvik sem sýnir á hve
sérstakan hátt Ami leysti slik
mál. Ég hafði að hans mati verið
fulldómharður svo hann benti
mér á að sá ætti ekki að kasta
steini er byggi I glerhUsi. Arni sá
þó strax hvað mér leið og til að
bæta hugarástand mitt spurði
hann mig litlu siðar hvort ég hefði
nokkurn tima hugleitt það hvað
mikið gler hefði brotnað I siðustu
heimsstyrjöld. Við slikan saman-
burð varð eitt glerhús milli vina
ósköp li'tið.
Hér er enn eitt blað Ur hrUgu
minninganna og nýr eiginleiki
kemur í ljós, sá að gefa góð ráð.
Mörg sótti ég til hans. Á þessu
blaði segir frá þvi er ég lagði fyrir
hann ekki ómerkilegri spurningu
en þá hvernig ég gæti Úfað far-
sælu lífi. Svarið kom eftir að Árni
hafði krosslagt hendur á maga og
sönglað litið eitt: „Þú átt að
gera ölhim lifsförunautum þinum
greiða.þérað kostnaðarlausu (ef
þú getur)”. Aðsjálfsögðu vildi ég
fá nánari skýringar. Þær urðu
eitthvað í likingu við þetta:
Ágirnd manna, auður, völd,
orsök alls hins illa.
Hofmetnaður og hræsni köld
hjartalagi spilla.
Þvl seinna á llfsleiðinni:
Þegar gullsins dásemd dvln
og dagur tekur að hallast,
opnast flestum fallcg sýn,
er félagshyggja kallast.
„En eru dtki laun heimsins
vanþakklæti?” spyr ég. „Skiptir
ekki máli”, svarar hann, þvi:
Ljúft til baka Htur þú
I leit að þlnum manni.
Hvað er raun og hvað er trú
og hver er þá hinn sanni?
Bölsýni á Árni ekki til.
t bjartsýni sá hann betri tið
böli mannkyns létta.
Frið á jörðu og fordæmd strið
og frjálsa þegna metta.
NU sé ég að ég hef hlaupið yfir
annað hvert blað I hrUginni góðu.
Þau blöð eru um Lilju, konu Arna.
Ég má til að minnast á
mál sem flestir þekkja,
settu marki sumir ná
en sjálfan sig þar blekkja.
Því aldrei stendur stafur einn
ef stöku á að skilja
og stöngull verður betur beinn,
beri hann nafnið, LILJA.
Ég hætti nU að fletta þessum
minningablöðum þvi þar er allt á
sama veg:
Aldrci baktal, aldrei brigsl,
ber í minninguna.
AUtaf aldð og elska á vixl,
alla kynninguna.
Og að lokum, Arni:
Þvl er mér það efst I sinni
eftir hart nær hálfa öld
að eignist þú fyrir ágæt kynni
indælt ævikvöld.
Halldór Backman.
1*
Árni heitir maður ágætur.
Hann nam land á Akranesi, ungur
að árum. Gerðist hann umsvifa
maður mikill. — Þótti hann hinn
vitrasti maður i þvi plássi, þótt
heiðinn væri. Af honum eru Árn-
verjar komnir. —
Gerðist hann brátt fyrirliði i
sósialistafélagi Akraness og skip-
aði sæti i flestum meiriháttar
nefndum bæjarins og i bæjar-
stjórn, sem fulltrúi sósiaiista-
félagsins, með kenningar Lenins
að leiðarljósi.
Ég sem þessar linur rita, átti
þvi láni að fagna að kynnast náið
Árna þessum, strax og ég kom á
Skagann, og mér til mikillar
furðu, en andlegrar uppbygg-
ingar. Sjaldan henti það mig, að
taka afstöðu til nokkurs máls
opinberlega, án þess að ráðfæra
mig áður við Arna: brygðist það,
varð ég mér jafnan til skammar.
Hann var hugsuður flokks-
deildarinnar og þó sérstaklega
um utanrikismál, og sjaldan mun
hans álit hafa brugðist sem betur
fór, þvi flokkslega var okkur skylt
að hlita hans dómi.
Arni þessi lagði gjörva hönd á
margt. Rak um árabil umfangs-
mikið skreðaraverkstæði; en
hafði mér sinnast við hann og
væri hann ekki viðstaddur, kall-
aðiég hann bara „Árna skradd”,
Þá gerði hann út á sildveiðar;
ókunnugt er mér samt um ár-
angur. Þá sneri hann sér að iðn-
aðinum og hefir nú i fleiri ár
stundað húsa- og skipasmiði með
góðum árangri, þvi völundur til
flestra verka.
Sennilega á RUssagrýla ihalds-
ins sér helsta hliðstæðu við
galdrafár miðalda. Jafn blindu
ofstæki sértrúarmanna hefur
islensk alþýða naumast mætt i
samanlagðri sögu sinni. Á öllum
betri bæjum var til skamms tima
ekki tiltækilegt svæsnara
skammaryrði en nafngiftin
kommúnisti. Gegn slikum vágesti
yrðu „lýðræðisöflin” svonefnd að
hervæðast. Frelsið og vestræn
samvinna voru i stórri hættu.
KommUnistar voru að leggja
undir sig gjörvallt stjórnkerfi
landsins og stefndu þjóðarhag i
voða.
Þeir sem hér fyrr á öldinni
gengu undir merkjum sósial-
ismans máttu daglega hlýða á
þennan söng. Þá þurfti breitt bak
og þolgóða lund til að mæta
hreggviðrum finnagaldurs og
öðrum pólitfskum ofsóknum
ihaldsins. Við sem yngri erum að
árum mættum ýmislegt læra af
þeim hetjum hversdagsins, er
slikt galdrafár stóðu af sér.
Vegna baráttu þeirra og þraut-
seigju hefur rUssagrýla Moggans
nU týnt tönnum sinum og skelf-
ingarmætti I vitund allrar upp-
lýstrar alþýðu. Ofstækisskrif hins
sundraða ihalds og helstu ajatolla
Alþýðuflokksins nú um stundir I
garð fslenskra sósialista hafa
engan hljómgrunn lengur. Blekk-
ingin er of auðsæ.
Þvi er þetta rifjað upp hér, að I
dag — þann 26. dag júllmánaðar
— verður sjötugur einn þeirra,
sem hviklaust hefur staðið af sér
ágjafir og árásir íhaldsins
gegnum hið siðara galdraskeið
sögu vorrar. Slikum manni vott-
um við djUpa virðingu. — Arni
Ingimundarson var um fjölda-
mörg ár I framvarðarsveit sósial-
iskrar hreyfingar á Akranesi og
gegndi fleiri trúnaðarstörfum i
þeimfélagsskap sem og nefndum
og stjóm bæjarfélagsins en hér
verður reynt að tiunda. Fáir
mmu hafa skilað hreyfingu okkar
jafn drjUgu og óeigingjörnu starfi
og þau heiðurshjónin Árni Ingi-
mundarson og Lilja Ingimars-
dóttir. Þeirra framlag verður
seint fullþakkað.
A þessum merkisdegi þinum,
félagi Arni, vil ég fyrir hönd
Alþýðubandalagsins á Akranesi
flytja þér og þinum bestu
árnaðaróskir með þökkum fyrir
ómetanlegt starf i þágu sam-
eiginlegra hugsjóna. Um leið
viljum við mega vænta þess, að
félag okkar fái notið styrks ykkar
ágætu hjóna um langan aldur
enn.
Gunnlaugur Haraldsson

O'"",

steypustodin íií
/#*ii
Sími: 33 600