Þjóðviljinn - 17.09.1981, Blaðsíða 9

8 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 17. september 1981
Fimmtudagur 17. september 1981 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 9
Erindi Soffíu Guðmundsdóttur tónlistarkennara um Daginn og veginn í útvarpinu 7. sept. s.l.
Kveimaframboð eru hvorki
nýlunda né tímaskekkja
Ný viðhorf —
önnur reynsla
Á síöastliBnu vori bárust af þvi
fregnir noröan frá Akureyri, aö
áhugamannahópur þar um slóöir
hygöist kanna möguleika á þvi að
bjóða fram kvennalista við
bæjarstjómarkosningarnar, sem
fram fara að ári. A miöju sumri
var svo tekin ákvöröun þar um.
Telurhópurinn þaö nauðsynlegt
til að auka þátttöku kvenna i
stjómun bæjarfélagsins, til aö
jafnrétti nái fram aö ganga i
reynd eins og segir i fréttatil-
kynningum frá þeim, sem að
þessu framtaki standa.
Eftir þvi sem best er vitaö er
undirbúningur þegar hafinn og
bendir flest til þess, aö af sér-
stöku kvennaframboöi verði á
Akureyri næsta ár (viö sveitar-
stjórnakosningar). Þaö er
athyglisvert Iþessu sambandi, að
hugmyndin um kvennaframboð
skuli aö þessu sinni einmitt fyrst
vera fram komin á Akureyri, en
þar hefur f yrirfundist einn stjórn-
málaflokkur, sem siðastliðin þrjU
kjörtimabil hefur gert konum
jafnhátt undir höföi og körlum
meö tilliti til starfa aö bæjarmál-
um.
Ekki eru kvennalistar alveg
óþekktirauk heldur nýlunda hér á
landi. Með lögum, sem tóku gildi
1. janúar árið 1908 fengu konur,
sem ekki voru annaðhvort
sveitarlimir eða vinnukonur,
kosningarétt og kjörgengi til
sveitastjórna. Siöar i þeim sama
mánuöi fóru svo fram kosningar i
fyrsta sinn eftir nýjum lögum. Þá
buöu konur i Reykjavik fram sér-
stakan kvennalista. Fékk hann
góöan byr.eins og kunnugt er, og
fjóra fulltrúa kjörna eöa alla á
listanum, og heföi fengiö fimm
kjörna, ef fram heföu veriö
bornir. A Akureyri var borinn
fram kvennalisti árið 1910, en
fekk li'tiö fylgi og engan fulltrúa
kjörinn. Ariö eftir.eöa 1911.var
aftur borinn fram kvennalisti, og
þá náði Kristin Eggertsdóttir
kjöri, og varö þar með fyrsta
konan til þess aö taka sæti I
bæjarstjórn Akureyrar.
þessum hugmyndum um sérstök
kvennaframboö hafa veriö á
ýmsa lund, og hefur margurkippt
sér upp.
Er þaö i sjálfu sér ekki láandi,
sé haft í huga, aö jafnréttis og
kvenfrelsisbarátta hefur staöiö
hér á landi um áratuga skeið og
þess væri aö vænta, að miöaö
heföi betur en svo, aö enn og aftur
á þvi herrans ári 1981 skuli vera
uppi hugmyndir um sérstök
kvennaframboð og þaö af æmum
ástæöum. Þaö ber allt aö sama
brunni, að langt er f land meö
jafnréttiö, hvaö þá kvenfrelsiö.
Yfirborðslegar
umræður
Umræöur t.d. i blööum hafa
veriö athyglisveröar og bregöa
nokkru ljósi yfir afstööu manna
og viðhorf öll til kvenna og þátt-
töku þeirra i stjórnmálum og
opinberu lifi. Þessar umræður
karlar einmitt i sameiningu aö
ráöa fram úr vandamálum sam-
félagsins, er hér kynferðisleg aö-
skilnaöarstefna i uppsiglingu.
NU má skjóta þvi inn til frekari
glöggvunar, aö það er svo sem
ekki einsog kynhreinir framboös-
listar hafi ekki fyrr sést á byggöu
bóli aö Islandi meötöldu, svo aö
ekki þyrfti neinum þar fyrir að
krossbregöa. Þeir hafa aö visu
langflestirveriö karlkyns meö ör-
fáum undantekningum. Konur
hafa löngum verið sjaldséðar á
framboöslistum flokkanna a.m.k.
isætum,sem máliskipta. í seinni
tiö hefur aftur á móti skotiö upp
einni og einni konu hér og þar á
bak viö karlana i öruggu sætun-
um svokölluðu þeim til halds og
trausts. Þaö er hins vegar gamla
sagan, aö láti konur aö einhverju
marki á sér bæra, og hafi þær
uppi andóf viö rikjandi ástandi,
þá tekur margur karlinn aö ýfast
og telur væntanlega stööu sinni
ógnaö og veldi öllu.
hvernig sem gengiö sé á eftir
þeim. Þetta er uppspuni, og er rétt
að benda á þá staöreynd, aö þeg-
ar er aö finna innan allra flokka
álitlegan hóp kvenna, sem bæöi
hefur áhuga og hæfni til aö bera.
í stað svona fullyröinga væri
nær aö huga aö þvi hvernig ein-
mitt þessum konum reiöir af í
flokksstarfiog til aömynda innan
laun þegahreyfinga.
Hittsér hver og einn, aö konur
hafa ekki þá aöstöðu, sem karlar
njóta, en þeir hafa sem kunnugt
er einstakling þ.e. konu sér viö
hliö, sem léttir af þeirra heröum
margvislegum skyldum daglega
lifsins, sem tengjast börnum, og
heimilisrekstri og gerir þeim
kleift aö stunda hin og þessi störf
úti í þjóðfélaginu, komast leiöar
sinnar.
Konur sæta þvi aröráni af hálfu
þess samfélags, sem karlar ráöa,
er i þvi felst, aö þær vinna ólaun-
uö þjónustu og uppeldisstörf á
heimilum. Þau eru allsstaðar
vanmetin bæöi sem slik og sem
Soffía Guömundsdóttir.
vinna þeim fylgi. Hugmyndir um
kvennaframboö eru enn eitt til-
efnið til þess aö hugleiöa stööu
flokkanna. Margt bendir til þess,
að þeir viröist I þeim mæli óaö-
gengilegir stórum hópum fólks,
að þaö telji þann kost vænstan aö
koma þar hvergi nærri. Menn
geta velt þvi fyrir sér hvort þessi
Siöan er kvennalisti enn og
aftur á feröinni áriö 1922 m eð góö-
um árangri, er Halldóra Bjarna-
dóttir náöi kjöri og áriö eftir, eða
1923, bauö Kristin Eggertsdóttir
sig aftur fram, en nú brá svo viö,
aö hún náöi ekki kjöri. Siðan hafa
aðeins þrjár konur átt sæti 1
bæjarstjórn Akureyrar sem
kjörnir fulltrúar. Lengst hefur
þar setiö Elisabet Eiriksdóttir,
sem um langt árabil var for-
maður Verkakvennafélagsins
Einingar, en hún sat i bæjarstjórn
Akureyrar i samtals nitján ár. í
áliti frá áöurnefndum hópi
áhugamanna um kvennaframboð
segirm .a. á þessa leiö: „Kvenna-
framboö ætti aö stuöla aö þvi aö
konur taki eölilegan þátt i bæjar-
málum og stjórnmálum almennt,
veröi álika margar og kariar i
stjórn og nefndum bæjarins, sem
batna viö þaö. Þar munu konur
koma meö ný viðhorf og aöra
reynslu en kat-lar, vera fúsari til
þess aö taka tillit til fólksins og
vera h'klegri til þess að sinna
málum, sem karlar hafa van-
rækt” (tilvitnun lýkur).
Það er kunnara en frá þurfi aö
segja, aö viöbrögö manna viö
hafa aö mestu leyti verið heldur
yfirborðslegar og einhliöa. Þótt
sleppt sé ýmsu hjali og fyndni af
þessu tilefni öllu saman, þá hefur
mjög skort á, aö ræddar væru
raunverulegar forsendur fyrir
þvi, aö slikar hugmyndir koma
fram, og staöa kvenna innan
stjómmálaflokkanna heföi mátt
berast skýrar og eindregnar í tal.
Hana ættu menn væntanlega að
þora aö ræöa feimnislaust, lika
konurnar sjálfar. Þaö væri
fengur aö þvi, aö umræöan færö-
istá merkilegra og málefnalegra
stig,þar sem leitast væri viö aö
skilgreina þær félagslegu aö-
stæður.sem konurbúa viöiokkar
þjóöfélagi. Ekki mynduþaö saka,
aö karlar tækju að meta sina
stööu, þeir heföu gott af aö sjá
sjálfa sig. 011 þurfum viö aö hug-
leiöa þaö á hvaöa leiö viö erum,
hvaö viljum viö, og hvert stefnir?
Þegar rætt er um kvennafram-
boö, kynhreina framboöslista
eins og þeir hafa veriö nefndir,
hrekkur margur við og spyr
sisvona i forundran, „hvar erum
viö eiginlega á vegi stödd, á siöari
hluta 20. aldar, er nokkurt vit i
ööru eins, eiga ekki konur og
Konur sæta
arðráni
Töluvert er um það rætt, aö
kvennalistar séu timaskekkja, og
er þá sennilega taliö vist, aö þetta
séu einhverjir sérstakir jafnrétt-
istímar, sem viö lifum á. Margir
hafa með nokkurri hneykslan ýj-
aö aö þessu atriöi meö tima-
skekkjuna i viötölum og greinum,
en ekki minnist ég þess, aö þeir
hinir sömu hafi hnotiö um neina
timaskekkju viö þá skipan, sem
lengi hefur staðið og kennd er viö
karlveldi, forræöi karla og yfir-
ráö hvert sem litiöer. Þá er á þaö
bent, sem vissulega er rétt, að
hæfni á að ráöa, en ekki kynferöi.
Það er einmitt skortur á viöur-
kenningu þessa mikilvæga atriöis
ioröi og verki, sem margar konur
hafa mátt sannreyna, og ætti
þetta viöhorf upp á pallboröið,
væri fleiri konur aö finna viö
margháttuö störf viösvegar um
þjóðfélagiö og yfirleitt þar sem
ráöum er ráöiö. Enn er þaö ótaliö
sem oft heyrist, að konur fáist
ekki tilforystuog ábyrgöarstarfa
starfsreynsla, þegar leitaö er
annarra skyldra starfa. Vinna á
heimilum kemur hvergi fram i
þjóöhagsútreiknum. Þaö er eins
og hún sé ekki til, og þó er þaö
einmitt sú vinna, sem vegur hvaö
þyngst til áhrifa á lif kvenna.
Ekki ætti sú staöreynd aö vera
meö öllu ókunn, aö konur vinna
láglaunastörfin t.d. i verksmiðj-
um, á skrifstofum og I verslunum,
en tóku kannske fáir eftir þeim
upplýsingum, sem fram komu
fyrr á þessu ári, aö áriö 1979 náðu
einungis 3% islenskra kvenna
meöaltekjum, en hins vegar 61%
karla?
Staða
flokkanna
Súþróun hefur veriö aö koma æ
skýrar I ljós hin siðari ár, hve
áhrifavald st jórnmálaflokka
hefur fariö dvinandi, og flokks-
bönd hafa að þvi skapi riölast.
Ahugamannahópar um marg-
háttuö málefni leita ekki inn i
stjórnmálaflokkana til þess að
komamálum sinum á dagskrá og
þróun sé jákvæö eöa neikvæð, en
nauösynlegt er að ekki sist þeir,
sem verið hafa flokksbundnir um
lengri eða skemmri tima og hafa
e.t.v. tekið virkan þátt i flokks-
starfi, leiti svara viö áleitnum
spurningum, sem hljóta aö koma
upp. Skortir flokkana eitthvert
innra líf, er frumkvæöi flokks-
manna lika svokallaöra óbreyttra
slikt, aö þaö ljái flokkunum lif-
rænt yfirbragö og almenna skir-
skotun út á viö? Það leiöir ekki til
neins aö afneita staöreyndum,
öllu fremur ber aö draga lær-
dóma af þeirri þróun, sem oröiö
hefur og bregðast viö af skyn-
samlegu viti. Vissulega fara
stjórnmálaflokkarnir með form-
legt vald eftir styrkleika hvers og
eins, en staöa þeirra öll hefur
mjög breyst. Þaö sér hver og
einn, sem hefur augun opin.
Þegar kvennaframboö eru i
sjónmáli hér eöa þar, vakna
margarspurningar og leiöir hver
af annarri. Hvaö rekur konur til
þess á okkar dögum að gripa til
svo óvenjulegra ráöa, hver er
hugsanlega ávinningurinn, fái
kvennalistar fylgi, er virkilega
þrengt svo að kostum kvenna
fyrirofriki karla, aö þærsjái ekki
aörar leiöir færar en aö mýnda
samfylkingu einar sér, og siöast
en ekki sist, gætir hér ekki ær-
inna og augljósra mótsagna með
tilliú til þess, að vitarJega hafa
konur, rétt eins og karlar, ólikar
skoöanir á stjórnmálum, skipa
sér I flokk og styöja flokk sam-
kvæmt eigin lifsskoöun og viö-
horfum öllum. Konur eru drki
endilegasammála um það frekar
en karlar,hvaö okkar þjóö sé fyrir
bestu inn á við i eigin samfélagi
og út á við i samfélagi þjóöanna.
Hvaö vilja konur þá með sér-
stökum framboöslistum, hvaö
bindur þær saman, hvaðhafa þær
fram aö færa?
Staða kvenna
1 flokkunum
Staða kvenna innan stjórn-
málaflokkanna hefur mjög ein-
kennst af þvi, að þeir eru karla-
stofnanir.og þar miðast allt starf
rétt eins og i valdastofnunum,
þjóöfélagsins,viö aöstööu karla og
möguleika þeirra á þvi aö láta til
sin taka. Konur fá þar ekkert
rými né heldur áhrif.nema rétt
eins og körlum likar og telja
henta hverju sinni til að mynda i
auglýsingaskyni eins og til þess
aö sýna, aö þar á bæ séu menn
með á nótunum i nútimanum og
jafnréttismálunum.
Flest bendir til þess, aö sviö
stjórnmálanna sé sú örðugasta og
torsóttasta braut, sem konur
geta lagt inn á einmitt vegna
þess.aö hún leiðir til valds og
áhrifa á þaöhvernig lifi við lifum.
Þar gefast möguleikar á þvi aö
breyta eöli valdsins, sem viö öll
erum háö.
Aö undangenginni áratuga
langri jafnréttis og kvenfrelsis-
baráttu hafa konur aö vi'su öölast
lagaleg réttindi, en karlar fara
með valdiö, og þvi hafa þeir
löngum beitt af hörku og ég leyfi
mér aö segja óbilgirni i garð
kvenna. Þaö hafa margar konur
mátt sannreyna, að karlaheimur-
inn er haröur og óvæginn. Þær
heföir sem þar rikja eru konum
framandiog æöi oftógeöfelldar. 1
stjórnmálasamstarfi og raunar
vföa um þjóðfélagiö hafa karlar
alltof oft sýnt af sér yfirgang,
félagslega þröngsýni og kven-
fyrirlitningu. Hvenærsem tilum-
ræðu eru mál, sem likleg eru til
þess aö losa ögn um þá fjötra,
sem konurnar eru sem fastast
hnepptar i, er ótrúlega stuttniður
á rostann og ofstopann. Það er
leitt aö sjá sér ekki fært aö taka
vægilegar til oröa, en dæmin eru
fjölmörg, sem rekja mætti, ef
ýmsar þærkonur, sem standa og
staðiö hafa i ströngu hér og þar
væru inntar f regna hver af sinum
vettvangi.
Vitanlega sýnist hin eina rétta
skipan vera sú, að konur og
karlar starfi hliö viö hlið innan
stjórnmálaflokkanna og við
margvisleg störf önnur aö sjálf-
sögöu. Þvi' miöur hafa flokkamir
ekki reynst sá vettvangur, aö
slikt megi gerast. Ahrifa kvenna
nær ekki aö gæta innan þeirra og
er þaö miður þvi aö þess er þörf
aö breyta yfirbragöi og inntaki
stjórnmálabaráttunnar. Hverjum
og einum má ljós vera þörfin a
nýjum og breyttum áherslum,
nýrri forgangsröö verkefna, nýju
verömætamati.
Stefnuskrár-
vandi
kvennaframboða
Mér virðist vandi þeirra, sem
hyggja á sérstök kvennaframboð
einkum vera sá, að móta sam-
eiginlega stefnuskrá, sem hafi
nýtt inntak og bendi út fyrir
ramma þess, sem stjórnmála-
flokkarnir hafa haft fram að
færa. Þar er áreiðanlega örðug
sigling framundan, og ekki er það
á minu færi að spá neinu um það
hvernig til tekst eða hvort slik
málefnaleg samstaða kemur til
meö að nást. Margir eru þeir
einnig, sem efast um það, að kon-
ur séu á réttri leið með tilliti til
framgangs ýmissa baráttumá}a
sinna, að efna til sérstakra
kvennaframboða. Hitt er aftur á
móti vist, aö eigi konur að ná ein-
hverjum áhrifum og stuðla að
nauðsynlegum breytingum i
framfaraátt, þá veröa þær aö
koma margar saman. Ein og ein
kona hér og þar fær litlu áorkað.
Eigi konur sem hópur aö geta
náð samstöðu um ákveöna mála-
flokka þá veröur slikt fyrst og
siðast aö gerast á grunni þeirrar
reynslu sem konum er sameigin-
leg, hvar sem þær annars standa i
stétt eba stöðu. Vegna þjóöfélags-
legrar stöðu kvenna eru viðhorf
þeirra til margra mála oft önnur
en karla. Komi konur fram með
stefnuskrá og móti þær pólitik,
sem mibast viö samfélagslegar
úrbætur konum til handa svo og
börnum, foreldrum ungra barna
og fjölskyldum af ýmsum
gerðum, þá er ærið verk aö vinna,
og má segja, aö margur hafi f ærst
minna i fang, en að þoka þeim
málum áfram til skárra horfs og
samt þóst eiga erindi inn á svið
stjórnmálanna.
Margir spyrja að vonum
hvernig konur, sem aðhyllast
óllk pólitisk sjónarmiö eigi aö
geta náð saman um framboðs-
lista og telja málefnalega sam-
stööu ekki liklega. Ég nefndi
sameiginlegan reynsluheim
kvenna. Lif þeirra er mjög
frábrugðiö lifi karla einmitt
vegna þess, aö þær eiga sér þá
dýrmætu reynslu sameiginlega
að vera mæður, annast um börn
með þeirri mannúðlegu upplifan,
sem isliku er fólgin, bera ábyrgö
á uppeldi þeirra. Vissulega búa
konur við næsta ólik ytri kjör, en
það er þeim sameiginlegt, að sem
kynsæta þær kúgun, sem birtist i
margvislegum myndum innan
allra stétta þjóöfélagsins.
Mannlegt
sambýli
Ekki er vafi á þvi, aö einungis
hugmyndin um kvennalista gæti
stuðlað að gagnlegri umræðu um
aðstæður kvenna, barna og fjöl-
skyldna ásamt þvi, aö hún kynni
einnig aö verða forystuliöi stjórn-
málaflokka holl og timabær
áminning og hvatning til þess aö
endurmeta viöhorfin gagnvart
konum og sjálfstæöum störfum
þeirra og hlýða á það mál, sem
þær hafa að flytja. Aukin áhrif
kvenna i stjórnmálum munu bera
með sér ný viðhorf, nýjar
viðmiðanir sem litt eða ekki hefur
gætt fram aö þessu. Stjórnmál og
stjórnmálabarátta myndu
spanna yfir fleiri þætti mannlegs
lifs og verða i nánari snertingu
við hinn almenna mann i
þjóðfélaginu. Stjórnmála-
baráttan er annað og meira en
þref og þjark um hagvöxt sem
sjaldnast er viðunanlegur, stein-
steypu, malbik, rekstur, fjármál,
hraðbrautir, vélar og þarfir bils-
ins. Þarna hafa einhliða áherslur
veriö lagðar, og e.t.v. verður það
verk kvenna að breyta þar um og
auka nýjum þætti við svið stjórn-
málanna, sem þá tækju aö snúast
meir um þaö hvernig viö viljum
haga lifi okkar, um mannlegt
sambýli, vitanlega einnig um
efnahagslega skipan og skiptingu
lifsgæða I öllum skilningi.
Konur og karlar eiga i samein-
ingu áö erja akurinn þannig aö
þetta land verði betra og byggi-
legra og framfarir eflist. Takist
ekki slik samvinna.eiga konurnar
leikinn. Þaö verður fróölegt að
sjá hverju .fram vindur á
næstunni.
Takist ekki samvinna með konum og körlum eiga konurnar leikinn
Leikfangasafniö i Kjarvalshúsi á Seltjarnarnesi. Asta Sigurbjörnsdóttir sérkennari hefur þar bæki-
stöövar sinar og drengur aö nafni Sæþór var i heimsókn þegar gel. ljósmyndara bar þar aö.
Ráðstefna um
leikfangasöfn
Leikfangasöfn eða það
sem á erlendum málum
heitir Lekotek eru starf-
rækt víða um lönd. Hér á
landi eru þrjú slík söfn, eitt
í Kjarvalshúsi á Sel-
tjarnarnesi í tengslum við
athugunar- og greiningar-
deildina sem þar er, annað
á Akureyri i umsjá Félags-
málastofnunar þar i bæ og
hið þriðja i Keflavík, en
það var opnað fyrir til-
stuðlan félagsins Þroska-
hjálpar sem sér um
rekstur þess.
Leikfangasöfnum er ætlað að
lána út leikföng til barna og veita
leiöbeiningar um notkun leik-
fanga, einkum til barna sem búa
viö einhvers konar fötlun eöa frá-
vik frá eölilegum þroska.
Hugmyndin aö leiktækja-
söfnum er talin upprunnin i Svi-
þjóö, þar sem fyrsta safniö var
stofnaö 1963. Nú eru slik söfn viöa
um heim og i vor var haldin al-
þjóöleg ráöstefna um „leikfanga-
söfn i þjóöfélaginu” til aö efla
samskipti milli leikfangasafna og
auka upplýsingastreymi um not-
kun leikfanga i þjálfun og kennslu
barna.
Þrir tslendingar sóttu ráöstefn-
una, þar sem fluttir voru fyrir-
lestrar, leikfangasöfn voru heim-
sótt, svo og leikskólar, skóladag-
heimili og barnaspitalar. Þá var
haldin leikfangasýning meðan á
ráöstefnunni stóö.
Bústofnsskerðíng bitní frem
ur á sauðfé en mjólkurkúm
Svo sýnist sem mjólkurfram-
leiösian megi nú iitt eöa ekki
minnka frá þvi sem hún er nú.eigi
ekki aö koma til mjólkurskorts.
Dekkra er yfir dilkakjöts-
markaönum og ekki horfur á aö
fullt verö fáist fyrir framleiöslu
siöasta verðlagsárs án aukinnar
aöstoöar rikisvaldsins. Aöal-
fundur Stéttarsambands bænda
samþykkti svofelida ályktun um
þessi mál:
Fundurinn telur ástæöu til aö
ætla aö mjólkurframleiöslan hæfi
nú nokkurnveginn þörfum
þjóöarinnar. Hinsvegar sýnist nú
stefna i óefni meö markaö fyrir
dilkakjöt og horfur á mikilli
vöntun á verö viö uppgjör fram-
leiöslu siöasta verölagsárs nema
til komi aukin hlutdeild hins opin-
bera. Þá horfir viöa illa meö hey-
skap og þegar er sýnt, aö hey
veröa slök aö gæöum á þessum
svæðum og þau veröa minni en i
meöal ári, jafnvel þótt úr rætist
meö tiöarfar.
Þvi leggur fundurinn áherslu á
aö þörf er aögeröa til aö tryggja
aö hugsanleg bústofnsskeröing
komi fremur niöur á sauöfé en
mjólkurkúm, ekki síst á þeim
svæöum, sem standa tæpt meö
framboö á mjólkurvörum á vetr-
um.
Fundurinn felur þvi stjórn
Stéttarsambandsins og Fram-
leiðsluráöi aö fylgjast náiö meö
framvindu þessara mála og gripa
til þeirra ráöstafana, sem væn-
legastar þykja. Fundurinn bendir
sérstaklega á endurgreiöslu
kjarnfóöurgjalds i þvi formi, aö
ákveöin krónutala veröi greidd á
hvern innveginn mjólkurlitra þá
mánuöi, sem hætta á vöntun er
mest.
Fundurinn leggur áherslu á aö
ákvaröanir um aögeröir séu
teknar timanlega og kynntar
bændum rækilega nokkru fyrir
lok sláturtiöar 1 haust.
Þá undirstrikar fundurinn
nauösyn þess aö reynt veröi aö
tryggja til langframa aö sam-
dráttur i mjólkurframleiöslu bitni
á sumarmjólkinni, svo ekki komi
til mjólkurskorts á vetrum.
— mhg