Þjóðviljinn - 29.09.1981, Síða 8

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 29. september 1981
Þriöjudagur 29. september 1981 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 9
.......
Staða
kvenna
innan
Alþýðu-
banda-
lagsins
„Ég haröneita þvi aö hiutur kvenna i stjórn borgarinnar sé Htill”, sagöi Guörún Ilelgadóttir, annar
framsögumanna, — Ljósm: eik.
„Þaö er fleira sem sameinar konur en sundrar þeim”, sagöi Helga Sigurjóns- Ahuginn á efninu var mikill og margar konur tóku til máls, en aöeins einn karimaöur lét til sin heyra.
dóttir i framsöguræöu sinni. Henni til vinstri handar sitja Margrét Björns-
dóttir fundarstjóriog Ólafur Ragnar Grimsson fundarritari. — Ljósm: A1
Konur verða að vinna meira saman
„Hvar hafið þið konur
verið?" spurði Þórunn
Klemensdóttir hagfræð-
ingur þann fjölda kvenna
sem mætti á félagsfund
Alþýðubanda lagsins f
Reykjavík síðast liðinn
fimmtudag. Umræðuefnið
var staða kvenna í Alþýðu-
bandalaginu/ sem greini-
lega vakti forvitni kvenna
sem að öðru jöfnu láta sig
vanta á fundi flokksins.
Fundurinn var bæði fróð-
legur og skemmtilegur,
þar komu fram misjöfn
sjónarmið, konursögðu frá
reynslu sinni af starfi i Al-
þýðubandalaginu og mikið
var rætt um það hvort
kvennaframboð væri sú
leið sem konur ættu að fara
í baráttu sinni fyrir jafn-
rétti. Hér á eftir verður
sagt frá því helsta sem
fram kom, en umræðurnar
urðu nokkuð langar, svo
stikla verður á stóru. Alls
tóku fjórtán til máls og
sennilega hefur það aldrei
áður gerst á fundi ABR, að
aðeins einn karlmaður
steig i ræðustól.
Jöfnuður árið 2060
Fundurinn hófst meö fram-
söguræöum þeirra Guörúnar
Helgadóttur og Helgu Sigurjóns-
dóttur. Guörún hóf sitt mál meö
þvi aö vitna til greinar Oddu Báru
Sigfúsdóttur um hlut kvenna i
sveitastjðrnum. Nú eru konur
aöeins 6% sveitastjórnarmanna
og ef þróunin heldur áfram meö
sama hraöa og veriö hefur,
veröur jöfnuöi náö áriö 2060. í
framhaldi af þessari niöurstööu
væri svo sem ekki undarlegt þó aö
konur gripu til einhverra aö-
geröa. Guörún sagöi aö Abl.væri
eini flokkurinn sem heföi l raun
reynt aö fá konur til stjörnmála-
starfa. Hér I Reykjavik heföu 11
af 30 frambjóöendum til borgar-
stjórnar áriö 1978 veriö konur og
margar konur gegndu trúnaöar-
störfum fyrir flokkinn i borgar-
málunum. Þær væru ekki áhrifa-
lausar, störfunum væri dreift og
öflugu starfi heföi veriö haldiö
uppi allt kjörtimabiliö. Aldrei
áöur heföi jafn stór hópur karla
og kvenna hlotiö reynslu af
borgarstj órnarm álum.
Siöan rakti Guörún aö hverju
Abl. konur heföu starfaö i borgar-
stjórninni og hver árangur hefði
oröið. Það sem af er kjörtimabil-
inu hafa 12 dagvistarstofnanir
veriö opnaöar, en 6 á siöasta kjör-
timabili. Þaö væri mikiö um að
vera i heilbrigöismálunum þar
sem Adda Bára er viö stjórnvöld
og i fyrsta sinn hafa konur veriö
ráönar til aö aka strætisvögnum
borgarinnar sem væru áhrif hjá
Guörúnu Agústsdóttur i stjórn
SVR. Guörún sagðist efast um aö
karlmenn heföu komið jafnmiklu
til leiöar I þessum málum. „Ég
haröneita þvi aö hlutur kvenna i
stjórn borgarinnar sé litill, en
spurningin er hvernig á að halda
þeim hlut og auka hann?”, sagöi
Guörún.
Þverpólitiskur listí út í hött
Kvennalisti væri ekki svarið aö
mati Guörúnarj ekki þaö aö fá
reynslulaust fólk til starfa. Kon-
urnar i flokknum ættu aö kynna
sér störfin I borgarstjórninni.
Guörún sagöi aö forvaliö sem
framundan er gæti oröiö konum
slæmt, en þær þyrftu aö samein-
ast og styöja hver aöra i flokkn-
um. Þverpólitiskur listi væri út i
hött; ef konur ætluöu út i pólitik
yröu þær aö ráöa viö þann orma-
garö sem stjórnmálin eru, þær
þyrftu reynslu.
Guörún sagöi aö i næstu
borgarstjórnarkosningum yröi
mikiö i húfi. Aöalverkefni flokks-
ins nú væri aö halda styrk sinum i
Reykjavik, þaö ætti aö hvetja
flokkinn til að fjölga konum i
störfum fyrir hann þvi þær heföu
staöiö sig meö prýöi Mestu skipti
þó aö fjölga fulltrúum flokksins,
ekki hverjir þeir fulltrúar væru.
Taki málin í eigin hendur
Helga Sigurjónsdóttir sagöi I
sinni ræöu frá reynslu sinni af
störfum fyrir Alþýöubandalagiö i
Kópavogi. Hún sagöi aö áriö 1974
heföi „kvennasætiö” veriö laust
og hún heföi fallist á aö setjast á
listann vegna þess aö hún trúði
þvi aö hún gæti gert gagn. Hún
var sótt út fyrir raöir flokks-
manna. ein þeirra kvenna sem
fékk sina reynslu i Rauösokka-
hreyfingunni og hélt siöan út i
pólitik. Fyrsta árið fór i þaö aö
hlusta og læra,en siöan ætlaöi hún
aö beita sér meira og eiga frum-
kvæöiö aö ýmsum málum. Hún
sagöist þá hafa rekiö sig á aö slikt
var ekki vel séö; ákveöin öfl lágu
á upplýsingunv málum var ráöiö
án samráös viö bæjarmálaráö
flokksins og han^henni var ekki
ætlaö aö taka frumkvæöi. Upp
komu deilur sem á sinum tima
leiddu til þess aö Heiga sagöi af
sér sem bæjarfulltrúi og gekk úr
fiokknum ásamt hópi fólks.
Þarna var um pólitiskan ágrein-
ing aö ræöa, sagöi Helga.
Spyrja mætti hvort þaö heföi
skipt máli aö hún var kona.senni-
lega heföi þaö ekki breytt miklu
þótt karl hefði átt I hlut, en þaö
væri greinilega auöveldara að
taka I lurginn á konum en körlum,
önnur vinnubrögö væru viöhöfö.
Helga sagöist hafa dregiö þær
niöurstööur af reynslu sinni, aö
Alþýöubandalagiö heföi hvorki þá
verkalýðspólitik sem þaö ætti aö
hafa né kvennapólitik, hann væri
karlstýröur flokkur, mjög svip-
aöur öörum borgaralegum
flokkum. Eina svariö viö þassu,
væri, aö konur tækju málin I sinar
eigin hendur, þvi þaö væri ekki til
neinn flokkur sem af alvöru heföi
tekiö á málum sem snerta konur
sérstaklega.
Þetta eru bara spil
Konur hafa verið sundraöar,
sagði Helga, þeim hefur veriö
sagt aö þær eigi ekki sameigin-
legra hagsmuna að gæta. Konur
búa viö mismunandi aöstæður, en
fleira sameinar þær en sundrar.
Kvennasamstaöa er þaö sem
gildir. Viö þurfum aö móta ann-
ars konar pólitik, þar sem annaö
verömætamat ríkir, viö þurfum
aö taka ýmis hugtök til endur-
skoöunar eins og t.d. þverpóli-
tlskur og róttækni. Veruleiki
kvenna sem viö blasir er: ekki
fagur. Þaö þarf ekki annaö en aö
lita i skattaskýrslurnar til aö sjá
þaö. Konur eru fátækar, þær eru
efnahagslega háöar körlum, þaö
er erfitt fyrir konu meö barn aö
vera fjárhagslega sjálfstæö.
Konur eru úti á vinnumark-
aönum, en þær leggja lika af
mörkum mikla ólaunaöa vinnu
sem ekki er reiknuö meö i hag-
kerfinu. Þaö eru konurnar sem
vinna viö hin mannskemmandi
ákvæöisvinnukerfi. Vinnu-
aöstæöur eru aö versna og þaö
bitnar helst á konum. Konur bera
ábyrgö á mannfjölguninni, þær
veröa aö sjá um slæmar og oft
hættulegar getnaöarvarnir, og
þær búa margar viö ofbeldi.
Þessum veruleika eiga konur aö
mæta meö sinni pólitik. Ekki aö
hlusta á raddir sem segja annaö.
A meöan allt of margir karlar
skiija ekki þennan veruleika
okkar eru konur best komnar
einar á lista. „Viöþurfum aö vera
djarfar og hressar, Viö hvaö
erum við hræddar?” spuröi
Helga, „Þaö er ekki viö nein
náttúrulögmál aö eiga, þaö er
hægt aö breyta. Viö getum sagt
eins og Lisa i Undralandi þegar
hún vaknaöi: Þetta eru bara
spil”.
Konur 29% í ABR
Þar með var framsöguræöum
lokiö og frjálsar umræöur tóku
við. Fyrst steig i stólinn Bjargey
Eliasdóttir fóstra Hún lagöi fyrir
fundinn upplýsingar sem hún
haföi safnað um stööu kvenna
innan ABR, þátttöku kvenna i
stjórnum stéttafélaga og i skóla-
starfi.
Niöurstööurnar voru á þá leiö
aö konur eru 29% félaga i ABR, en
45% af stjórn félagsins, 5 konur á
móti 7 körlum. 1 Starfsmanna-
félagi Reykjavlkur eru konur 60%
félaga, en i stjórn eru 2 konur á
móti 5 körlum. I Kennarasam-
bandi Islands eru konur 55% 3
konur I stjórn en 8 karlar. t Sam-
bandi islenskra bankamanna eru
konur 64% félaga, 2 sitja i stjórn
meö 5 körlum.
1 skólunum þar sem ætla mætti
aö stelpur heföu tlma til aö sinna
félagsstörfum kemur I ljós eftir-
farandi: I MH eru yfir helmingur
nemenda konur, ein situr i
þriggja manna stjórn. 1 Versl-
unarskólanum eru konur 2/3
nemenda, þar situr ein kona I niu
manna stjórn. I Fjölbrautaskól-
anum i Breiöholti er yfir helm-
ingur nemenda konur, 3 sitja i 7
manna stjórn, en þrir karlar
mynda miöstjórn.
Hver er orsök þess aö konur eru
óvirkar? Hjúskapur, áhugaleysi,
uppeldiö og umhverfiö var svar
Bjargeyjar. Þaö þarf aö auka
virkni kvenna, en til þess aö svo
megi veröa þarf aö byrja frá
grunni, með sjálfu uppeldinu.
Dýrkeyptur fáni
Adda Bára Sigfúsdóttir sagöist
ekki skilja þá hugsun aö konur
vildu fara út fyrir stjórnmála-
flokkana. Konur, eins og aörir,
þyrftu aö gera ráö fyrir þvi aö
mæta andstööu, eins og Helga
heföi mætt. Þær þyrftu aö sýna
þroska og hlaupa ekki á brott.
Auövitaö kæmu fram skiptar
skoöanir en þaö skipti mestu aö
sameinast um mikilvæg mál. Þaö
væri mun vænlegra að berjast
innan Alþýöubandalagsins, en
ekki á sér kvennalista. Konum i
Abl. heföi veriö haldiö markvisst
utan viö umræöur um kvenna-
framboö, sagði Adda Bára; hún
sæi ekki annaö en aö meö sér-
stöku framboöi væru konur aö
reyna aö reisa sér fána, en sá fáni
gæti oröiö dýrkeyptur ef hann
kostaði nýja Ihaldsstjórn i
Reykjavik.
Hverjir ráða ferðinni
Helga ólafsdóttir sagði aö
meö umræöum um kvenna-
framboö væri alls ekki veriö aö
deila á þær konur sem starfaö
hafa I borgarstjórninni, enda
heföu þær staðiö sig vel. Þaö væri
karlstýringin I stjórnmálaflokk-
unum og verkalýöshreyfingunni
sem væri til umræðu. Á þeim
vettvangi reyndist körlum létt aö
standa saman gegn konum. Helga
sagöi frá sinni reynslu innan
verkalýöshreyfingarinnar þar
sem mál eru oft afgreidd bak viö
tjöldin. Hún nefndi ráöstefnur Al-
þýöubandalagsins undanfarnar
vikur til marks um þaö hverjir
þaö væru sem þar réöu feröinni;
þar kæmu konur vart nærri.
Hvers vegna fást konur ekki til
starfa i stjórnmálum? spuröi
Helga. „Vegna þess aö okkur
konum gengur illa aö fóta okkur i
karlstýröum félögum. Okkur er
gert aö starfa þar á skilmálum
karla”.
Hvar hafið þið verið?
Þórunn Klemensdóttir tók þvi
næst til máls og mælti þau orö
sem vitnaö var til i upphafi, hvar
allar þessar konur sem voru á
fundinum heföu haldiö sig, hvers
vegna þær kæmu ekki til starfa i
flokknum? Hún sagöi sina
reynslu af körlum I flokknum
góöa, þeir hefðu aldrei reynt að
troöa sér um tær. Þeirri spurn-
ingu hvers vegna konur tækju
ekki þátt I stjórnmálum svaraöi
hún á þann veg aö markaösþjóö-
félagiö geröi þeim erfitt fyrir.
Þær ynnu vandasöm störf sem
ekki væru metin, þaö væri mikiö
verk aö vinna, viö aö fá karla til
aö taka þátt I þeim (heimilis-
störfum og ummönnun barna) og
fá þau metin. Það væri ekki rétta
leiöin aö ráöast á karla, heldur
ætti aö beina spjótunum aö þjóö-
félaginu. Alþýöubandalagiö væri
eini flokkurinn sem ynni aö þvi aö
breyta þessu þjóöfélagi og beröist
fýrir jafnrétti.
Karlarnir eru
tímaskekkja
Margrét Siguröardóttir flutti
langa og skemmtilega ræöu sem
vonandi veröur birt innan
skamms. Hún rakti sögu sina
innan flokksins, og byrjaöi á þeim
atburöi fyrir rúmum 20 árum
þegar hún var beðin um aö setjast
I fjóröa sætiö á listanum I Reykja-
vik. Hún heföi fengist til þess á
þeirri forsendu aö hæfar konur
fyndust ekki, en þær forsendur
reyndust falskar. Þegar hún
kynntist konum i flokknum
reyndist þar fullt af góöum og
gegnum konum, en flokksfor-
ystan gekk markvist framhjá
þeim. Þær reyndust hafa áhuga á
stjórnmálum, en Margrét sagöi
þaö sina skoöun aö undir niöri
vildu karlarnir ekki missa völdin
og þeir treystu ekki konum. Þaö
gilti jafnt fyrir 20 árum sem nú.
Þaö væri hróplegt aö þurfa aö
segja þetta, en svona væri
ástandiö. Viöhorf og aöstaöa
kvenna heföi breyst mikiö á þess-
um 20 árum, en samt væru konur
ekki þar sem ákvaröanir væru
teknar. Þær væru t.d. ekki i
samninganefndum svo dæmi væri
nefnt.
Margrét fórýtarlega i málflutn-
ing Alþýöubandalagsmanna sem
rætt hafa opinberlega um
kvennaframboö og kvennamál og
komist aö þeirri niðurstööu að
þeirra viöhorf væri timaskekkja.
Ef þeir skildu ekki þaö róttæka afl
sem fælist I kvennahreyfingunni,
eina aflinu sem byöi upp á eitt-
hvaö nýtt og sem liti út fyrir hinn
þrönga sjóndeildarhring, þá
myndu þeir uppskera upphlaup
sökum sinnar pólitisku blindu.
Hvernig stendur á þvi aö sósial-
istar skilja ekki jafnréttisbaráttu
kvenna? spuröi Margrét.
Flokkurinn hefur hindraö og
brugöiö fæti fyrir konur.karlarnir
eru timaskekkja! Endurtaki
sagan sig einu sinni enn, þá eiga
þeir ekki lengur mitt atkvæöi
Konur eiga möguleika
Steinunn Jóhannesdóttir lýsti
þeirri skoðun sinni aö konur i
ABR mættu vel viö una; hún gæti
lýst ánægju sinni og stolti yfir
þeim störfum sem konur heföu
leyst af hendi innan borgar-
stjórnar. Konur eiga mikla mögu-
leika,þær eru afl sem sækir fram I
þjóðfélaginu og frumherjarnir
bera þungar skyldur á heröum,
sagöi Steinunn og bætti þvi viö aö
hún skildi ekki á hvaöa forsend-
um konur ætluöu aö bjóöa fram
sér; ailt þaö tal væri ógreinilegt.
Vissulega væru til mál sem sam-
einuöu konur, eins og þaö sem
snertir likama þeirra, heilbrigöi,
getnaöarvarnir og börnin þeirra.
Kjör kvenna stranda á þjóöfélag-
inu, en llka á þeim sjálfum, sagöi
Steinunn. Viö eigum aö lita inn i
okkar eigin hugskot og spyrja
hvers vegna við erum ekki virk-
ari og djarfari? Viö komumst
ekki fram hjá þvi aö konurnar
ganga meö börnin, og að þær vilja
eiga börn. Þeim eru tengsl viö
börnin nauðsyn og þær þurfa friö
til aö sinna börnunum; það mega
karlar ekki taka frá þeim, þótt
aukinn hlutur þeirra viö um-
önnun barna sé nauösynlegur.
Guörún Helgadóttirtók aftur til
máls og beindi þeim tilmælum til
kvenna aö þær nýttu sér stööu
hennar á alþingi og kæmu meö
tillögur og jafnvel tilbúin frum-
vörp,ekki stæöi á henni aö sinna
þeim málum.
Alþýðubandalagið eða
ihaldið
Alfheiöur Ingadóttirsteig næst i
stólinn og hóf mál sitt á þvl aö
segja aö sú reynsla sem Helga
Sigurjónsdóttir og Margrét Sig-
uröardóttir heföu lýst væri ekki
einsdæmi i flokknum. Hins vegar
störfuöu karlar og konur sem
jafningjar i borgarmálaráðinu i
Reykjavik. Hún rakti þau vinnu-
brögö sem borgarmálaráö hefur
komiö á, þar sem samvinna og
samráö sitja i fyrirrúmi og störf-
um er dreift á fólk. Hún sagöi aö
þar væru konurnar sist eftir-
bátar. Þær væru ekki bundnar við
þau mál sem kölluö heföu veriö
„kvennamál”. Þá sagöi hún aö I
næstu kosningum yröi tekist á um
meirihlutastjórn i borginni undir
forystu Alþýðubandalagsins, eöa
ihaldsstjórn. Kvennaframboö
myndi þýöa fall meirihlutans.
Þaö væri vilji félagsmanna i Al-
þýöubandalaginu sem réöi þvi
hvort fleiri konur kæmust þar til
áhrifa; þaö væru félagarnir sem
heföu úrslitaáhrif i forvalinu, ekki
forystan. Álfheiöur sagöist ekki
efastum aö sá árangur sem náöst
heföi I borgarmálunum væri ekki
sist konunum aö þakka. Konur
ættu aö vinna meira saman og
styöja hver aöra.
Kúgunin byrjar á fæð-
ingardeildinni
Guöfinna Eydal kom upp næst
og lýsti þvi aö sér fyndist nokkuö
mikill hallelújasöngur i flokks-
mönnum. Spurningin um árangur
i jafnréttismálum snérist um þaö
hvaða mál heföu forgang. Hún
sagöist ekki geta séö aö málefni
fjölskyldunnar og kvennamál
heföu veriö i hávegum höfö. Aö
sinu áliti byrjaöi kúgun kvenna á
fæðingardeildinni og hún ykist
eftir þvi sem þær færu þangað
oftar. Það þyrfti að breyta for-
gangsröö verkefna, ættu konur aö
komast nær kvenfrelsi. Spurning-
in væri hvort þaö þyrfti aö beita
ákveðnum þrýstingi til þess aö
koma á breytingum. Jafnréttiö
byrjaöi lika viö fæöingu barnsins,
meö þvi aö gera karla virkari frá
byrjun i umönnun barna, þar
lægi hundurinn grafinn.
Starfið ekki áhugavert
Guörún Friögeirsdóttir sagöi
frá sinni starfsreynslu innan Abl.
og þvi aö þaö starf og þeir fundir
sem þar væru boðiö upp á vektu
einfaldlega ekki áhuga sinn. Hún
heföi kosiö sér annan vettvang.
Einnig sagöi hún aö kúgun
kvenna væri auösæ i samfélaginu
og þvi skyldi engan undra þó aö
konur hugsuöu sér til hreyfings og
aðgeröa.
Aftur kom Helga ólafsdóttir i
pontu til aö benda á aö þaö væri
hægt aö beina baráttunni inn á
aörar brautir en heföbundiö starf
stjórnmálaflokkanna.
Kynferðisæxli við heilann
Guörún Agústsdóttir sagöi aö
hlut kvenna i borgarmálum ættu
þær störfum öddu Báru aö þakka.
Vissulega skorti skilning innan
flokksins á kvennabaráttunni.
Hvar hafið þiö konur verið? var spurt á fundinum. Allt I einu mættukonur á fund i ABR. sem ekki hafa sést um árabil. Hvaö segir þaö um
starf flokksins?
Hún nefndi dæmi um orö sem
falliö heföu um fundaröö kvenna i
ABR, þar sem sagt var aö þær
heföu kynferöisæxli viö heilann.
Slikar athugasemdir væru ekki
einsdæmi. Hins vegar sagbi hún
þaö sina skoöun aö á meðan hún
teldi sig gera sósialismanum og
kvennabaráttunni gagn innan Al-
þýöubandalagsins, myndi hún
starfa þar.
Nú var aö liöa aö lokum fundar-
ins og komiö aö þvi augnabliki aö
karlmabur steig i ræöustól. Þaö
var ölafur Ragnar Grimsson.
Hinn hversdagslegi veru-
leiki
Hann benti fyrst á þaö aö um-
ræban um jafnréttismál heföi á
siðustu árum beinst meira aö
stofnunum eins og alþingi,
borgarstjórn o.fl. frá hinum
hversdagslega veruleika, eins og
skólum, atvinnulifinu og þvi sem
viö rekum okkur daglega á. Sér
fyndist aö umræðan mætti bein-
ast aftur aö þessum veruleíka.
Þessu áliti til stuönings sagöi
hann sinar farir ekki sléttar af
fyrsta skóladegi dætra sinna.
Hann fór meö þeim og sat undir
ræöu skólastjórans ásamt öörum
foreldrum. Sá góöi maður talaöi
alltaf um mæöurnarþar til Ólafur
geröi athugasemd og spuröi hvort
ekki ætti aö tala um foreldra.
Annað var aö hiö fyrsta sem
mætti börnunum i skólanum var
myndasaga um tvö börn sem
slóruðu á leiö heim úr skólanum.
Heima var mamma kviöin, hún
hringdi I pabba sem var I vinn-
unni en hann gat ekki fariö að
leita ab krökkunum af þvi aö hann
þurfti aö vinna svo mikið. Þetta
voru krakkarnir látnir læra uan
að. Hver er árangur jafnréttis-
umræöunnar I áratug fyrst veru-
leikinn blasir viö meö þessum
hætti? spuröi Ólafur. Hann sagöi
einnig að þaö væri ekki nóg aö
hvetja konur til virkari þátttöku i
stjórnmálum, þaö yrbi um leib aö
gera fólki ljóst aö stjórnmálastarf
kreföist meiri persónulegra
fórna, baráttu, grimmdar og út-
halds en menn gerðu sér grein
fyrir.
Hvers konar pólitik
Siðust á mælendaskrá var
Helga Sigurjónsdóttir sem sagði
aö máliö snerist um þaö hvers
konar pólitik viö ættum aö hafa 1
frammi. Þaö þyrfti aö sinu viti að
breyta þeim lifsskilyröum sem nú
rikja. Tæknisamfélagiö sem ein-
kennir okkar heimshluta er
komiö langt áleiöis meö aö eybi-
leggja lifiö og gera þaö óbærilegt.
Erlendis taka fleiri og fleiri konur
þá ákvöröun aö eiga ekki börn og
gera viöeigandi ráðstafanir.
Hvers konar lifsskilyröi eru
þetta? Viljum viö halda áfram á
þessari braut? Ég trúi konum
best til að snúa þróuninni viö og
berjast fyrir betra mannlifi, sagöi
Helga
Aö lokum sagöi Margrét
Björnsdóttir fundarstjóri aö um-
ræðurnar heföu verið nauösyn-
legar og gðða^þaö þyrfti aö halda
þeim áfram.
— ká