Þjóðviljinn - 09.03.1982, Blaðsíða 2

2. StÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriftjudagur 9. mars. 1982.
viðtalið
Rætt við Skúla
Skúlason,
umboðsmann
íslenskra refabúa:
„Refarækt
á mikla
f ramtíð
fynr ser
Mikill áhugi er nú meðal
islenskra bænda á loðdýrarækt,
en um áratugur er liðinn síðan
lyrstu minnkabúin voru sett á
stofn. Sú ræktun hefur ekki
gengið eins vel og menn hafa
kosið en hins vegar hefur
ræktun blárefa gengið mjög vel.
Nýlega fór fram uppboð á
refaskinnum i London og gekk
sala islcnskra skinna, þar mjög
vel. Við báðum umboðsmann
islensku framleiðendanna Skúia
Skúlason hjá Kjörbæ að segja
okkur frá siðasta uppboði og
hvernig gcngið hefði:
„Við höfðum uppboö i desem-
ber i vetur og svo aftur i byrjun
febrúar. Þá seldum við 2100
skinn og varð meöalverðið um
40sterlingspund skinnið, en það
eru um 720 krónur. Heims-
markaðurinn virðist vera mjög
öflugur um þessar mundir og er
Skúli Skúlason, umboðsmaður
Iludson's Bay i London.
framleiðslan um 3 miljónir
skinna á ári. Þar af er hlutur
frænda okkar Finna 2.4 miljónir
og þeir áætla stóra aukningu
framleiðslunnar á næstunni.”
„Ilafa þeir betri forsendur en
t.d. við til aö rækta refi?
„Nei, siður en svo. Refir eru
einkum fóðraðir á fiskúrgangi,
uggum, þunnildum, hausum
o.fl. Viö búum mun betur i
þessum efnum en Finnar, enda
þurfa þeir að flytja úrganginn
frá vesturströnd Noregs við ær-
inn kostnað. Hjá okkur er þetta
hins vegar i hverju plássi.
Fóðurkostnaður á skinn er um
17 pund i Finnlandi en hér
aðeins 11 pund. Hins vegar'
gefur auga leið, að sá gifurlegi
fjöldi refa sem er i ræktun hjá
Finnunum lækkar fóöur-
kostnaðurinn hlutfallslega mjög
mikið. Auk þess nota þeir mikiö
sláturafurðir en um 10% fóðurs-
ins er kornvara. Þvi má segja
að við Islendingar höfum afar
góðar forsendur til að auka
refaræktinu og hagnast á þvi.”
— Hvenær hófst loðdýra-
ræktin hér á landi?
„Þetta byrjaði með innflutn-
ingi á 210 læðum við austan-
veröan Eyjafjörö i byrjun
desember 1979. Þá hafði staðið
yfir mikill undirbúningur
margra aöila og það verður að
segjast eins og er að ræktun ref-
anna tókst betur en við
bjuggumst við. Geldi varð
minna og frjósemi meiri en al-
mennt getur talist. Þessar læður
voru ættaðar frá Noregi en
fluttar inn frá Skotlandi.”
— A hvaða stigi er refaræktin
þá núna?
„Núna er 29 refabú hér og þau
eru með 1600 tæfur á fóðrum.
Þau eru aöallega i Eyjafiröi og
Skagafirði en auk þess eru að
spretta upp bú annars staöar á
landinu. Þessar 1600 tæfur skila
af sér um 9000 hvolpum i haust
og þar af er reiknað meö að fáist
3000 lifdýr, en 6000 skinn fari á
markað. Af þessum 3000 dýrum
verða 2400 kvendýr þannig að á
árinumá búast við að tæfustofn-
inn fari úr 1600 dýrum i 4000
dýr.”
— Hafa inargir bændur sótt
um að setja á stofn refabú?
„70 umsóknir liggja fyrir hjá
Landbúnaðarráðuneytinu og
það er yfirlýst stefna stjórn-
valda aö efla og styrkja þessa
ört vaxandi búgrein. Það eru
þvi allar likur á að 30-50 bú
bætist við i sumar svoleiðis að
framleiðslan mun margfaldast
á næstunni”.
— Og þú telur alla þessa
framleiðslu geta breyst i bein-
harðan glaldeyri?
„Það er ástæðulaust að halda
annað. Finnar ráða að mestu
heimsmarkaðnum og eru i
stöðugri sókn, en þeir ætla sér
að bæta við hálfri miljón skinna
nú á næstunni. Við höfum enn
betri aðstæöur til refaræktar en
þeir svo það er engin ástæöa til
að vera banginn”.
— Þið hafið lagt áherslu á
blárefinn. Eru einhverjar aðrar
refategundir sem koma til
greina?
„Það eru uppi hugmyndir um
að byrja með ræktun silfurrefs
en fyrir hann fæst 3-4 sinnum
hærra verð. Fóðurkostnaður á
skinn er hins vegar svipaður og
hjá blárefnum þannig að út-
koman ætti að geta orðið enn
betri en i blárefsskinnasöl-
unni,” sagði Skúli Skúlason að
lokum.
— v.
Herstjórn er að iáta óvininn
ekki vita að þú ert búinn með
skotfærin og halda áfram að
skjóta.
Öldungar á flakki
Myndasaga eftir
EMIL & HALLGRÍM
IiMf
Í&SBgi

VIO HOFun 0RÐID
FYRIR Aí$$!
hei!
LOFTBELGUR I
'f\ SKERMINUH J| þ/\/VGAÐ!
t-w
I! ! l

Ekkert
„skytterí”
/
a
götunum
Frydensberg fógeti hafði séð
ástæðu til þess áriö 1806 að
brýna fyrir Reykvikingum að
gera ekki kirkjugaröinn að
öskuhrúgu og aö viðhafa aila
gát i umgengni við eld og ljós.
Ekki skal hér um það fullyrt,
hver árangur varð af þessum
áminningum fógeta þvi stund-
um hefur það viijað ásannast,
að góð meiningenga gerirstoð.
En hvað sem um það er þá
sáTrampestiftmaðurþörfá þvi
árið eftir, 1807, að gefa út sér-
staka auglýsingu, þar sem
brýnt var fyrir bæjarbúum, að
gefa gætur að öllu þvi, sem af
gæti stafað brunahætta. Og til
frekara öryggis bannaði stift-
amtmaður meö öllu lýsis- og
lifrarbræðslu innan bæjarins,
svo og tjörusuðu. Eld og Ijós
mátti ekki bera undir opnum
himni nema i ljóskeri eða lok-
uðu glóðarkeri. Tóbaksreyking-
ar voru fordæmdar skilyrðis-
iaust i eldfimu umhverfi og
kvað svorammt að, að mönnum
varbannað að kveikja sérf pipu
á götum úti nema þvi aöeins að
hetta væri yfir pipuhausnum.
Tólgarbræðslu og kertasteypu
skyldu menn alls ekki stunda aö
næturlagi, þeir, sem viö þá iðju
vildu fást, urðu aö gera það að
deginum.
Svo er að sjá sem einhverjir
angurgapar hafi átt það til að
stunda skytteri á götum bæjar-
ins, a.m.k. þótti stiftamtmanni
ástæöa til aö taka þaö fram i
auglýsingu sinni, að siikt fram-
ferði væri bannað með öllu,
hvort heldur væri á nóttu eða
degi.
—mhg
Þegar sum-
arið kom
ekki til
Siglufjarðar...
NU, þegar almanakiö segir að
sumarið sé liðið og vetur kom-
inn, rifjast upp að eiginlega fór
sumarið hjá garði, a.m.k. hér
norðanlands.
Kulda og votviöratið var svo
yfirgnæfandi á hásumartiman-
um, að helst minnti á hlákukafla
á miðjum vetri.Slik erminning-
inum veðurfar liðinssumars.
A Siglufirði var þó ýmislegt
gert á vordögum til að sumar-
dýrö sæist og bjartsýnin á grd-
andann sjaldan verið meiri.
Meira var gróðursett af blóm-
um en nokkru sinni fyrr.
A torgi bæjarins og i nánd við
það gróðursettu félagar Garð-
yrkjufélagsins nú meira af sum-
arblómum og öðrum gróðri en
þeir áður höföu gert, og spáöu
ýmsir illa fyrir þvi að skemmd-
arvargar og óróalýður myndi
reita þau upp eöa traðka niður.
Þessar spár rættust ekki. Ung-
lingarnir, sem alltaf er van-
treyst, sýndu að þeir kunna aö
meta það sem til hins betra
horfir. Blómin á torginu döfn-
uðu bara vel i sumarkuldanum
og fengu aö vera I friði. Illar
spár rættust ekki og gefur það
vonir um að fegurra umhverfi
njóti virðingar og tillitssemi
þeirra, sem næst þvi ganga.
(Mjölnir)