Þjóðviljinn - 30.09.1982, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 30. september 1982
UOBVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýös-
hreyfingar og þjóðfrelsis.
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans.
. Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan Ólafsson.
Fréttastjóri: Álfheiöur Ingadóttir.
Umsjónarmaður Sunnudagsblaös: Guöjón Friöriksson.
Auglýsingastjóri: Svanhildur Bjarnadóttir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Blaðamenn: Auöur Styrkársdóttir, Helgi Ólafsson, Lúövik Geirsson, Magnús
H. Gíslason, ÓlafurGíslason, Óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson,
Þórunn Siguröardóttir, Valþór Hlööversson.
íþróttafréttaritari: Víöir Sigurösson.
Útlit og hönnun: Andrea Jónsdóttir, Guðjón Sveinbjörnsson.
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Gunnar Elísson.
Handrita-og prófarkalestur: Elías Mar, Gísli Sigurösson, Guðmundur Andri
Thorsson.
Auglýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, Sigríður H. Sigurbjörnsdóttir.
Skrifstofa: Guðrún Guðvaröardóttir, Jóhannes Haröarson.
Afgreiðsla: Bára Siguröardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Símavarsla: Sigríöur Kristjánsdóttir, Sæunn Óladóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bílstjóri: Sigrún Bárðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Gunnar Sigurmundsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar: Siöumúla 6 Reykjavik, simi 8 13 33
Umbrot og setning: Prent.
Prentun: Blaöaprent h.f.
Myndrit
Mogunblaðsins
Morgunblaðið gerir mikið af því að birta hvers kyns línurit
og önnur myndrit, sem eiga að sýna og sanna öllum landslýð
hvílík afreksverk hér hafi verið unnin við stjórn efnahags-
mála og á fleiri sviðum, þegar sannir Sjálfstæðismenn fóru
með völd í lándinu á fyrri árum, og þá einnig hversu hörmu-
lega aðrir stjórni.
• Þessi fallega teiknuðu myndrit eru yfirleitt til þess ætluð
að gefa falska og mjög vilhalla mynd af pólitískum stað-
reyndum.
• Dæmi um þetta er myndrit, sem Morgunblaðið birtir í gær
og á að koma allri sök á hérlendri verðbólgu yfir á herðar
þeirra ríkisstjórna, sem Morgunblaðið kallar vinstri stjórnir.
• Samkvæmt myndriti Morgunblaðsins þá var verðbólgan
rétt um 40%, þegar ríkisstjórn Geirs Hallgrímssonar hrökkl-
aðist frá völdum í ágúst 1978. Þetta er t.d. vísvitandi f'ölsun
hjá Morgunblaöinu, því hvarvetna liggja á lausu þær upplýs-
ingar Þjóðhagsstofnunar, að síðustu 12 mánuðina, sem ríkis-
stjórn Geirs Hallgrímssonar sat að völdum hækkaði fram-
færslukostnaður um 51,7%. Þótt Geir hafi á sínum tíma
hvað eftir annað lýst því yfir, að*stjórn sín myndi á einu til
tveimur árum, koma verðbólgunni niður í 15%, þá vék hann
úr sessi með yfir 50% verðbólgu.
• Þegar Geir Hallgrímsson fór frá í ágúst 1978, þá var
verðbólgan hér sjö til átta sinnum meiri en algengast var í
löndunum í kringum okkur á sama tíma. Þannig hækkaði
neysluvöruverðlag um 7% að jafnaði í ellefu stærstu iðnríkj-
um heims á árinu 1978 samkvæmt upplýsingum Seðlabank-
ans, en hjá Geir var verðbólgan 51,7%. Hvorki fyrr né síðar
hefur munurinn á okkur og nágrannaþjóðunum verið meiri í
þessum efnum. Þess vegna er Geir okkar verðbólgukóngur,
þótt Morgunblaðið birti fölsuð línurit til að fela þá einföldu
staðreynd.
• Morgunblaðið gumar af því og sýnir í myndum, að á
„viðreisnarárunum“ 1960 - 1970 hafi verðbólgan hér verið
aðeins 10 - 12% að jafnaði, en síðan farið yfir 50% hjá
vinstri stjórninni 1971 - 1974. Morgunblaðið gleymir hins
vegar að geta þess, að á árunum 1960-1970 hækkaði erlenda
verðið á okkar inntluttu vörum um innan við eitt prósent að
jafnaði, en á árunum 1973 og 1974 hækkaði erlenda innflutn-
ingsverðið um 24% að jafnaði á ári og reyndar um 34% á
árinu 1974. Svo lætur Morgunblaðið eins og þetta hafi engin
áhrif haft á verðbólguþróunina hér og falsar þannig söguna.
• Morgunblaðið gleymir að geta þess, að á árunum 1971 og
1972 hækkaði framfærslukostnaður hér aðeins um 8,4% að
jafnaði á ári, en þafði hækkað um 25,4% á ári 1968 til 1970,
sem voru síðustu þrjú heilu ár „viðreisnarinnar". Samt var
það vinstri stjórn sem hér fór með völd allt árið 1972 og hálft
árið 1971.
• Morgunblaðið gleymir líka að geta þess, að þótt verðbólg-
an hér innanlands væri síst minni um mitt ár 1978, þegar Geir
Hallgrímsson lét af völdum, heldur en hún hafði verið um
mitt ár 1974, þegar hann tók við, - þá hafði erlent verð á
okkar innfluttu vörum hækkáð um aðeins 5% á ári á árunum
1975 til 1978, að báðum meðtöldum, á móti 34% hækkun á
árinu 1974. Halda menn svo að hægt sé að færa Geir Hall-
grímssyni og húskörlum hans sérstakar þakkir fyrir árangur
í verðbólguglímunni?!!
• Nei, hann er verðbólgukóngurinn, og lesendur Morgun-
blaðsins ættu að gæta sín á fölsuðum línuritum.
• Á síðasta ári tókst að iækka verðbólgustigið verulega, en
nú fer vandinn aftur vaxandi af alkunnum ástæðum. Þjóð-
hagsstofnun telur þó, að ráðstafanir ríkisstjórnarinnar gætu
dugað til að halda verðbóigustiginu kringum 50% þegar
líður að lokum næsta árs.
• Nái hins vegar fram að ganga þau áform Geirs Hallgríms-
sonar og annarra Morgunblaðsmanna, að stöðva bráða-
birgðalög ríkisstjórnarinnar um viðnámsaðgerðir, þá má
búast við að verðbólgan rjúki hér á næsta ári í 100%! Þá
verður fallegt að sjá línuritin í Morgunblaðinu, og auðvitað
verður svo ríkisstjórninni kennt um, en Geir Hallgrímsson
saklaus sem dúfa. - k.

eynt að víkja Vilmundi til hliðar
Njósna Bandaríkin
um vinaþjóðir sínar?
ælir Svarthöfði
Svomælir Svarthöfði
Svo míxflir Svart
VANDINN AÐ 6 ERAI JT i
anir og önnur óáran var bara spurning M 1 1 "'iLlm: i>ft burfti aft hckka fiskverö^ ^ j J 1 IILÆL Hvor or að grinast?
Mannvirðingar
í Alþýðuflokki
Svarthöfði er um margt undar-
legt fyrirbæri. Hann hefur til
dæmis verulegan áhuga á Al-
þýðuflokknum og sýnist stundum
aílvel að sér um það sem fram fer
innan hans. Og hann reynir
aukinheldur að hafa með sínuin
hætti áhrif á mannvirðingar í
þeim flokki.
Alloft hefur þetta komið fram í
lofi um Jón Baldvin Hannibals-
son eða þá Vilmund Gylfason.
Nú síðast er Vilmundur á dagskrá
og fær „flokkseigendafélag” Al-
þýðuflokksins orð í eyra fyrir að
vilja Vilmund út í kuldann, ein-
angra hann, setja hann hjá.
Svarthöfði andmælir þessu með
svofelldu lofi:
„Þótt Vilmundi sé með þessum
hætti haldið frá fólki, er hann
samt sem áður einn af þeiin fáu
mönnum í dag sem geta komið
blóði kjósenda á hreyfingu. Jón-
as frá Hriflu orðaði þannig niður-
lægingu og málefnaleysi flokka,
að forustumenn þeirra þyrftu
Baldur og Konna til að fá fólk til
að sækja fundi. Þessu var ekki
þannig farið með Vilmund áður
en Alþýðuflokkurinn sá að ekki
dugði að láta manninn ganga
lausan sem útvegaði flokknum
atkvæði”.
Eitthvað getur nú lofið verið
görótt eins og vænta má hjá
Svarthöfða: Sá sem hefur Vil-
mund þarf ekki Baldur og
Konna! En lof vill hann hafa það
samt. Hitt er svo skrýtið. að
Svarthöfði skuli ekki átta sig á
því, að það gengur ekki lengur að
lofa þá báða Jón Baldvin og Vil-
mund, allra síst nú þegar próf-
kjörslagur er í aðsigi. Enginn fær
tveim herrum þjónað, ekki einu
sinni Svarthöfði....
Brœður munu
njósna
Höldum svo áfram með Dag-
blaðsvísinn, úr því sem komið er.
Blaðið birti líka í gær nokkuð
áberandi frétt um að „háleynileg
bandarísk njósnadeild mun hafa
njósnað reglulega um fjarskipta-
samband bresku stjórnarinnar
við sendiráð sitt í Washington”
og reyndar hafi hlerunarnjósnum
verið beitt gegn fleiri banda-
mönnum Bandaríkjanna.
Blaðið er eins og svolítið hissa
á þessu og lætur fyrirsögn fréttar-
innar vera í spurningartón eins og
það vildi bæta við: Nei, þetta get-
ur andskotann ekki verið! Undir
lok þessarar samantektar er svo-
hljóðandi athugasemd:
„Þetta mun mörgum sakleys-
ingjanum þykja skrítið vinarþel,
en hinir sem sjóaðri eru í milli-
ríkjaviðskiptum furða sig lítt á og
telja svo eðlilegt að stappi nærri
því sjálfsagða”.
Þetta er víst rétt, því miður.
Njósnir fjandríkja hvert um ann-
að, sem allir gera ráð fyrir, eru
ekki nema brot af þeirri marg-
háttuðu njósnastarfsemi sem
fram fer í heiminum. Bandamenn
njósna um áreiðanleik vina
sinna, keppinautar um fram-
leiðsluáform fyrirtæki um starfs-
menn sína. Á tímum mikilla
heimildabanka og ótal vélvæddra
aðferða til ótrúlegustu „upplýs-
ingasöfnunar” eru á floti um
heiminn og hvert þjóðríki ótrú-
legustu upplýsingar um hvern ein-
staklingog fer því fjarri að safnað
sé í möppur eða á tölvudiska
aðeins um þá sem nafnkenndir
eru í hverju þjóðfélagi. Og vel á
minnst: eins gott að þessi háski sé
hafður í huga nú, þegar menn eru
að ganga frá mannréttindaákvörð
unum (og þá um friðhelgi pers-
ónulegs lífs) í nýrri stjórnarskrá
fyrir lýðveldið ísland.
Eina leiðin
er ófœr
Viðlag þjóðmálaumræðunnar
um þessar mundir er í fáum orð-
um þetta hér: Illt er það allt og
bölvað, skítt veri með það og svei
því. Það hljómar með sínu lagi í
grein eftir Jónas Elíasson pró-
fessor í Dagblaðsvísinum í gær,
en þar er fjallað um þann vanda
sem er mestur á Islandi, fyrir utan
leitina að höfundi Njálu, en þar
er vandi útgerðarinnar. Prófess-
orinn hefur að vísu svör á reiðum
höndum, og er að því leyti ólíkur
mörgum öðrum sem taka til máls
um þessar mundir. Hann segir:
„Leiðin út úr vandanum er
auðvitað leið frjálsræðisins,
leiðin burt frá höftum boðum og
bönnum. Kerfið sem leyfir
mönnum að selja sínar afurðir
þegar þeim sýnist. Pá verða þeir í
staðinn að borga sínar skuldir
sjálfir”
En prófessorinn er viss um að
enginn verði til þess að reyna
þessa leið vegna þess að:
„Hún þjónar að vísu útvegs-
mönnum, en hún gengur þvert á
hagsmuni samtaka þeirra. Hún
þjónar hagsmunum fólksins í
landinu, en hún gengur þvert á
hagsmuni stjórnenda þeirra”.
Þetta er náttúrlega ekki sérlega
uppörvandi grein, hvernig sem á
hana er litið. Hún er þó til-
breyting í þeim herbúðum sem
hún kemur úr, að því leyti, að
mikið syndaregistur er á blað sett
án þess að „kommar og hálf-
kommar" séu sekir kallaðir um
það sem gerst hefur. - áb.
Þriðja leiðin?
Málgagn sósíalíska vinstriflokks-
ins norska Ny Tid skrifar á þessa
leið um kosningasigur sænskra
sósíaldemókrata:
„það sem athyglisverðast er í
þessu sambandi, a.m.k. þegar til
lengri tíma er litið, eru hugmynd-
ir sósíaldemókrata um launþega-
sjóði i eigu samfélagsins. Fé til
sjóðanna á að taka sumpart af
hagnaði fyrirtækja. sumpart af
eins prósents sícatti af öllum
launum. Tilgangurinn er að fjár-
festa í nýjum fyrirtækjum og
sumpart að kaupa sig inn í þann
iðnað sem til er.
Ef að hugmyndin um launþeg-
asjóði er nýtt með skynsemi og
hugarflugi, felur hún í sér
möguleika á rekstri sem er
auðveldara að gera áætlanir um
og ekki eins háður braski! Má
vera hún sé fær leið framhjá bæði
hinu frjálsa spili markaðsaflanna
með öllu því sem því fylgir og svo
hinum stirðnaða áætlunarbúskap
rtkisskriffinnskunnar í austri?”.
Schmidt
brúarsmiður
Um upplausn stjórn Helmuts
Schmidts í Þýskalandi.segir blað-
ið nt.a.:
„Schmidt hefur haft mikla þýð-
ingu fyrir viðleitni til að skapa
vesturevrópska stefnu í utannk-
ismálum sem ekki eltir Bandarík-
in í einu og öllu. En Schmidt hef-
ur einnig látið undan bandarísk-
um þrýstingi, einkum að því er
varðar áform um nýjar eldflaugar
búnar kjarnaoddum. En í spennu
þeirri sem ríkir mili austurs og
vesturs hefur Helmut Schmidt
samt sem áður verið brúarsmiður
sem Evrópa mun sakna ef íhaldið
tekur við í landi hans."