Þjóðviljinn - 26.11.1982, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 26. nóvember 1982
NOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjóöfrelsis
Utgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkvœmdastjóri: Eiður Bergmann.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan Ólafsson.
Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guðjón Friðriksson.
Auglýsingastjóri: Svanhildur BjarnadóHir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Blaðamenn: Álfheiður ingadóttir, Helgi Ólafsson, Lúðvik Geirsson, Magnús
H. Gíslason, Ólafur Gíslason, Óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson,
Þórunn Sigurðardóttir, Valþór Hlöðversson.
(þróttafréttaritari: Víðir Sigurðsson.
Útlit og hönnun: Andrea Jónsdóttir, Guðjón Sveinbjörnsson.
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Gunnar Elíasson.
Handrita- og prófarkalestur: Elias Mar, Gísli Sigurðsson, Guðmundur Andri
Thorsson.
Augíýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, Sigríður H. Sigurbjörnsdóttir.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Jóhannes Harðarson.
Símavarsla: Sigríður Kristjánsdóttir, Kristin Pétursdóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bflstjóri: Sigrún Bárðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Gunnar Sigmundsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar: Síðumúla 6 Reykjavik, simi 8 13 33
Umbrot og setning: Prent.
Frentun: Blaðaprent h.f.
Og skreiðin
var morkin
og maðkétin.
• Fiskmatsmál hafa verið nokkuð á dagskrá að undan-
förnu í kjölfar saltfisk- og skreiðarhneyksla. Sumt af
því tali hefur satt best að segja verið heldur glæfralegt,
eins og þegar þau orð voru látin falla að blóðug, morkin
og maðkétin skreið hafi verið send til Ítalíu fyrir mann-
leg mistök, eins og það heitir, - hún hafi átt að fara til
Afríku! Engu líkara en menn eigi að líta svo á, að orð
eins og morkin og maðkétin sé eins konar vörulýsing á
þeim matvælum sem íslendingar láta sér sæma að selja
þeldökkum mönnum!
• í annan stað er það eftirtektarvert hve flóttalegir
oddvitar fiskvinnslunnar hafa orðið þegar talið berst að
því, hver beri ábyrgð á misfellum í fiskverkun og fisk-
mati. Síst af öllu hafa útgerðarmenn og fiskvinnslu-
stjórar fengist til að viðurkenna sína ábyrgð í þessum
málum - mest langar þá bersýnilega til að vísa öllu frá
sér og til ríkisvaldsins, eins og þegar þeir eru að krefja
það ábyrgðar á því, að útgerðinni sé tryggður rekstrar-
grundvöllur.
• Rétt er að vekja athygli á grein sem margreyndur
fiskmatsmaður, Jóhann J.E. Kúld, ritaði um þessi mál
hér í blaðið á dögunum. Hann fjallar þar allýtarlega um
þann vanda, að hráefnið sem á land berst er oft miklu
lélegra en skyldi. Hann leggur í framhaldi af því til, að
stórlega verði dregið úr netaveiðum, en það hefur við-
gengist í alltof ríkum mæli að bátar hefðu svo mörg net
úti, að þeir geta ekki dregið öll net sín daglega, eins þótt
sæmilega viðri. í annan stað minnir hann á það, að
togarar eru of lengi í veiðiferðum og segir að það sé í
rauninni ekkert vit í öðru en að sjávarútvegsráðuneytið
setji reglugerð um hámarkslengd veiðiferða - til dæmis
átta daga - þegar togarar veiða fyrir vinnslustöðvar í
landi.
klippt
marks um tvennt. Annað er það,
að hann er maður orðheppinn.
Ég fékk sjálfur nokkra nasasjón
af kímnigáfu Stiglers, þegar við
hittumst í Berlín í septemberbyrj-
un á þingi Mont Pélerin-
samtakanna (en þau eru alþjóða-
samtök frjálslyndra fræði-
manna). Hann var fundarstjóri á
einum fundinum og bætti alltaf
við tilkynningar sínar skemmti-
legum athugasemdum. Einu
sinni sagði hann: „Ég hef verið
beðinn um að tilkynna, að ungir
frjálshyggjumenn ætli að hittast í
kvöld í aðalsalnum. - Og gömlu
frjálshyggjumennirnir hittast
eins og venjulega, á barnum.“
Þetta þótti mönnum mjög
fyndið”.
Ha, ha, ha, ha,
Hannes....
„Og öðru sinni sagði hann,
þegar umræðurnar voru heldur
að lengjast: „Jæja, nú fer að
koma að því, að ég loki mælenda-
skrá, svo að þeir, sem eiga eftir
að láta mig fá nöfnin sín, ættu að
leggja eins og einn peningaseðil
með.“ Petta vakti mikla kátínu.
Við Friðrik Friðriksson hagfræð-
ingur, sem sótti einnig þetta þing,
höfðum síðan tækifæri til að ræða
stuttlega við Stigler síðasta dag
þingsins, því að Friedman kynnti
okkur fyrir honum, og var hann
hinn ljúfasti í viðmóti.”
Áminning
fyrir helgina
Og áður en við hverfum á vit
hinnar miklu prófkjörshelgar viil
Pjóðviljinn minna Iesendur á þá
sem við höfum hampað í slúður-
dálkum vorum. Því neyðarlegri
sem andstæðingurinn er, þeim
mun betra. í þeim efnum er úr-
valið nóg.Og í guðanna bænum,
gleymið ekki Geir. -óg
„Þessi orð Stiglers má hafa til
Ha, ha, ha, ha...
Það má hugmyndafræðingur-
inn Hannes Gissurarson eiga, að
þegar gamansemin er annars veg-
ar stendur honum enginn á
sporði. í Mogganum í fyrradag er
ein drepfyndin grein eftir Hannes
um Stigler hagfræðing:
„George W. Stigler, hag-
fræðiprófessor í Chicago, kvað
hafa sagt við blaðamenn, eftir að
hann hlaut nóbelsverðlaunin í
hagfræði í miðjum októbermán-
uði: „Munurinn á mér og vini
mínum, Milton Friedman, er sá,
að hann veit allt um það, hvernig
heimurinn ætti að vera, en ég hef
meiri áhuga á því að vita, hvernig
hann er.“
• Jóhann J.E. Kúld segir ennfremur,að útflutnings-
mati á saltfiski hafi hrakað á undanförnum árum og
rekur ástæðuna til breytingar á reglugerð á árinu 1973,
en hún fól það í sér að eigendum fiskverkunarstöðva er
leyft að ráða til sín matsmenn og segja þeim upp eftir
geðþótta. Telur greinarhöfundur, að með þessu móti
standi matsmenn afar höllum fæti og sé húsbóndavaldið
yfir þeim farið að segja til sín.
• Jóhann segir ennfremur á þessa leið:
• „Það þjónar hvorki hag framleiðenda né þjóðarinn-
ar sem heildar, að útflutningsmat sjávarafurða sé undir
áhrifum eða yfirráðum framleiðenda. í þeirri stétt eru
misjafnir menn eins og í öðrum starfsstéttum. Sumir
eru úrvalsmenn sem ekki vilja vamm sitt vita í neinu, en
aðrir sjást ekki fyrir ef stundarhagnaður er í boði. Ég
held að löngunin eftir yfirráðum muni frekar að finna í
hópi hinna síðarnefndu. Vegna aukinnar samkeppni á
milli' þjóða á fiskmörkuðum okkar, þá hefur aldrei
verið jafnmikil nauðsyn og nú á sjálfstæðu, óháðu ríkis-
útflutningsmati. Enda eru samkeppnisþjóðir okkar að
herða slíkt mat hjá sér“.
• Þetta eru að sjálfsögðu hin brýnustu mál. Ef að
íslendingum tekst ekki að snúa við blaði á sviði vöru-
vöndunar í frarnleiðslu fiskafurða,er efnt til stórháska-
legs fjárhættuspils með afkomumöguleika og lífs-
kjör þjóðarinnar.
-áb.
Homo Heimdellis Geir Hall»
grímsson.
Homo Heimdellis Friðrik Sop-
husson.
Homo Heimdellis Geir Haarde.
Homo Heimdellis J6n Magn-
ússon.
Súkkulaði-
grísir....
Aumingja íhaldið sem á að
velja sér þingmannsefni nú um
helgina. Ekki er boðið uppá ann-
að en sömu týpuna í öll sæti. Þessi
manngerð er af sæmilega stönd-
ugu fólki, slétt og fellt yfirborð,
hefur komið nálægt heimi við-
skipta og verslunar, gegnt trún-
|aðarstörfum í menntaskóla, há-
'skóla fyrir einhvern vökulan fé-
lagsskap, haft stjórnunarafskipti
af íþróttafélagi og lifir af fyrir-
tækjum sem annað hvort eru rek-
in fyrir styrktarfé ríkisins ellegar
þá að lifibrauðið er þegið beint af
ríkinu.
Allir tilheyra þeir mann-
gerðinni Homo Heimdellis og
þurfa helst að hafa verið formenn
SUS, sambands ungr;t Sjálfstæð-
ismanna til að eiga von í þing-
mannssæti. Það er því ekki nema
eðlilegt að óbreyttir íhaldsmenn
kvarti undan því, að í flokknum
ríki Kremlarlýðræði eins og bent
var á í Morgunblaðinu nú í vik-
unni.
Vilja á spenann
Áróðurslega gengur málflutn-
ingur þeirra útá að báknið skuli
burt, en þegar til kastanna kemur
súrra þeir saman hagsmuni
einkakapítalsins og ríkisvaldsins
þegar þeir hafa færi á. Og hinir
raunverulegu hagsmunir eru
auðvitað þeir að efla ríkisvaldið í
þágu eigin stéttar og hagsmuna
þegar þar að kemur. Enda fer nú
minna fyrir bákninu í tali þeirra
en oft áður þegar lengra var til
þingsætisins því þeir sem ekki eru
þegar komnir á spenann bíða
spenntir eftir því að komast á
hann.
Var einhver
að tala um
breytingar... ?
Og þannig er nú komið fyrir
hreyfingu þeirra Jóns Þorláks-
sonar, Ólafs Thors og Bjarna
Benediktssonar, eins og þetta er
orðað í þúsund prófkjörsgreinum
í Mogganum. Nú er hver kanditat
orðinn steyptur í sama mótið -
eða væri nær að segja að faktúru
pappírar þeirra væru með sama
innsigli: hagsmunir heildverslun-
ar og braskara þurfa að fá að
njóta sín. Sístreymi íhaldsins
rennur skólpgrátt eftir öngstræti
prófkjörsins. Eftir Geir kemur
Geir, og Homo Heimdellis erfir
landið. —óg