Þjóðviljinn - 21.04.1983, Side 13

Fimmtudagur 21. aprH 1W3 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 13
Guðrún Helgadóttir ásamt flokksráðsfundarfulltrúum af ísafirði, Selfossi og Reykjavík.
Vinnufundur kvenna i nýju fiokksmiðstöðinni.
Jafnrétti kynjanna
til menntunar, í atvinnulífinu og á sviði stjórnmála
er mikilvægur þáttur i almennri baráttu sósialista
fyrir jafnrétti og jöfnuði fólks á öllum sviðum.
Reynslan hefur sýnt að formlegt jafnrétti kynjanna
er ekki nægjanlegt til að jöfnuður náist í reynd.
Alþýðubandalagið vill stuðla að þvi að bæði kynin
geti hagnýtt sér réttindi sín m.a. með:
• raunhæfu launajafnrétti og breyttu mati á
vinnuframlagi kvenna
• afkomutryggingu fyrir einstæða foreldra
• lengingu fæðingarorlofs
• nægum og góðum dagvistar- og skóladag-
heimilum
• samfelldum skóladegi
Ef þú vilt vinna með Alþýðubandalaginu að
þessum málum þá bjóðum við þig velkomna. í
engum íslenskum stjórnmálaflokki er hlutur
kvenna jafnstór og í Alþýðubandalaginu, bæði í
valdastofnunum bess oa meðal kiörinna fulltrúa í
bæja- og sveitastjórnum. Miðstöð kvenna í Al-
þýöubandalaginu gefur reglulega út fréttabréf og
boðar til vinnufunda kvenna í tengslum við starf
flokksins. Þannig styðjum við hver aðra og þetta
starf er bæði skemmtilegt og skilar árangri.
Hafðu samband i síma 17500 eða komdu við á
Hverfisgötu 105 í Reykjavík.
Full atvinna
og atvinnuöryggi
er helsta krafa Alþýðubandalagsins í komandi
kosningum. Atvinnuleysi bitnar ævinlega fyrst á
konum. Atvinnuöryggi þeirra er nú í meiri hættu en
áður vegna áhrifa af tækninýjungum sem fyrst og
fremst snerta dæmigerð kvennastörf. Tækniþró-
uninni verður að stýra þannig að svigrúm náist
fyrir konur til að afla sér aukinnar menntunar og
starfsþjálfunar. Alþýðubandalagið telur því brýnt
að aukin verði fjölbreytni og framboð hvers kyns
fræðslu og starfsþjálfunar með námskeiðum og á
annan hátt.
Svokölluð kvennastörf eru iðulega lægst
launuðu störfin. Alþýðubandalagið krefst endur-
mats á vinnuframlagi kvenna og bendir á nauðsyn
þess að rofnir verði múrar kyngreinds vinnumark-
aðar með skipulegu átaki og áróðri. Bæta verður
aðstöðu kvenna til þátttöku í atvinnulífinu með því
að taka upp sveigjanlegan vinnutíma og heimila
fjarvistir í veikindum barna.
Alþýðubandalagið minnir á þá staðreynd sem
óneitanlega vekur tortryggni að fátítt er að karlar
taki laun eftir afkastahvetjandi launakerfum eins
og þau tíðkast við kvennastörf í fiskiðnaði og al-
mennum iðnaði. Alþýðubandalagið vísar til rann-
sókna á áhrifum bónusvinnu á andlega og líkam-
lega heilsu starfsfólks og mun í samvinnu við
yerkalýðshreyfinguna beita sér fyrir endurskoðun
á fyrirkomulagi þessara launakerta i þvi skyni að
tryggja starfsfólki manneskjuleg vinnuskilyrði.
Afkomutrygging
einstæðra foreldra
er næsta skref sem Alþýðubandalagið vill stíga til
að jafna kjör landsmanna. Engar fjölskyldur í
landinu búa nú við lakari kjör en fjölskyldur ein-
stæðra foreldra, sem langflestar eru fjölskyldur
einstæðra mæðra. Ennþá fer því fjarri að fullum
launajöfnuði karla og kvenna sé náð og mikill
meirihluti einstæðra mæðra vinnur hefðbundin
kvennastörf, - láglaunastörf, sem engan veginn
duga til framfærslu fjölskyldu.
Alþýðubandalagið vill leggja niður löngu úreltar
greiðslur mæðra- og feðralauna, en taka þess í
stað upp afkomutryggingu sem tryggirfjölskyldum
einstæðra foreldra þær viðbótartekjur, sem nauð-
synlegar eru til reksturs heimilis og framfærslu
barna.
Lengra
fæðingarorlof
er nú meginkrafa Alþýðubandalagsins, en fyrir
forgöngu flokksins og Svavars Gestssonar fé-
lagsmálaráðherra náðist sá mikilvægi áfangi 1.
janúar 1981 að nú eiga allar konur rétt á 3ja mán-
aða orlofi við barnsburð án þess að missa við það
tekjur. Enn er þó langt þvi frá að íslenskar konut
njóti sama réttar og kynsystur þeirra á hinum
Norðurlöndunum i þessum efnum.
Lenging orlofsins er næsta skref og nauðsynleg
forsenda þess að móðir fái nægan tíma til að jafna
sig eftir barnsburðinn og barnið njóti óslitinnar
umönnunar foreldra þegar það þarf mest á henni
Margrét Frímannsdóttir,
Suðurlandi.
Guðrún Helgadóttir, Þurtður Pétursdóttir,
Reykjavík. Vestfjörðum.
Svanfríður Jónasdóttir,
Norðurlandi eystra.
Jóhanna Leópoldsdóttir,
Vesturlandi.
Ingibjörg Hafstað,
Norðurlandi vestra.
Alþýðubandalagið hefur á að skipa fjölmörgum hæfum konum,
sem með störfum sínum á alþingi, í sveitarstjórnum og í stéttarfé-
lögum hafa sýnt að þær eru trausts verðar. Það þarf heldur enginn
að fara í grafgötur með skoðanir þeirra, hvorki í jafnréttismálum,
atvinnumálum né utanríkismálum. Við minnum á konurnar sem
skipa sæti á G-listum um allt land og baráttumál flokksins í jafnrétt-
ismálum.
að halda. Lengra orlof gerir feðrum einnig mögu-
legt að taka á sig ábyrgð af heimilishaldi og
umönnun barna sinna en þaö er mikjlvægt fyrir
framhald jafnréttisbaráttunnar.
Skólinn
er vinnustaður bamanna og að honum þari að búa í
samræmi við það. Samfelldur skóladagur og
máltíöir handa nemendum er það sem Alþýðu-
bandalagið vill vinna að, bæöi í þágu nemenda
sjálfra og heimilanna.
Til að koma betur til móts við þarfir hvers nem-
arida þarf að fækka í bekkjardeildum og tryggja
skólanum fjármagn til nýjunga i skólastarfi, ekki
sist nú á timum tölvubyltingar og breyttra atvinnu-
hátta.
Næg og góð
dagvist
fyrir öll börn er sú krafa sem Alþýðubandalagið
hefur sett fram og barist fyrir, enda eru dagvistar-
heimili og skóladagheimili hluti af þeirra samfél-
agsþjónustu sem erforsenda aukins jafnróttis og
aðstöðujöfnuðar í þjóðfélaginu.
Við gerð kjarasamninga 1980 samþykkti ríkis-
stjórnin að þörfinni fyrir dagvist barna yrði fullnægt
á næstu 10 árum og hefur veri.ð unnin sérstök
áætlun um þá uppbyggingu. Alþýðubandalagið
mun fylgja því fast eftir aö við þessa áætlun verði
staðið. I samræmi við lagabreytingu sem Guðrún
Helgadóttir fékk samþykkta á alþingi í maí 1981 er
einnig unnið að starfsáætlun um markmið og leiðir
í uppeldisstarfi og dagvistarheimila.
Konur,
hvert
liggur
leiðin?
Til
vinstri!
Elsa Kristjánsdóttir,
Reykjanesi.
Þorbjörg Höskuldsdóttir,
Austurlandi.
Guðrún Hallgrímsdóttir,
Reykjavik.
Frá hádegisfundi kvenna á flokksráðsfundi s.i. haust.