Þjóðviljinn - 16.06.1983, Page 17

Fimmtudagur 16. júní 'l983 ÞJÖÐVÍLjlNN — SÍÐÁ 17
BLAÐAUKI
: - „■
Fáein boðorð
fyrir ferdamenn á hestum
Sá, sem hefur í hyggju að fara í
ferðalag á hestum, þarf margs
að gæta um útbúnað, ég tala
nú ekki um ef langferð, og þá
gjarnan um óbyggðir, er fyrir
stafni. Á við í blaði um hesta og
hestamennsku, að rifja upp
nokkur meginatriði.
Ljóst er, að tvennt kemur til:
Annarsvegar sá útbúnaður, sem
lýtur að hestinum, hinsvegar að út-
búa sjálfan sig. Ánægjan af ferð-
inni getur oltið á því, að þama fari
ekkert úrskeiðis.
óráð er að leggja í langferð á
hestum nema þeir séu í góðri þjálf-
un. Þeir þurfa að vera vel járnaðir
og helst ekki nýjámaðir, svo að
skeifurnar séu farnar að setjast
nokkuð á hófunum. Beisli og
Hér hefur skeifa farið undan.
hnakkar þurfa að vera í góðu lagi
sem og töskur undir nesti og annan
nauðsynlegan farangur. Gott er að
bera á hnakka svo að þeir hrindi
betur frá sér vatni. Þó að reiðtygi
sýnist traust við upphaf ferðar get-
ur alltaf eitthvað bilað. Því er ekki
úr vegi að hafa með sér varagjörð,
ístaðsólar, reiða og volka. Þau
hyggindi geta komið í hag. Nauð-
synlegt er að hafa járningaáhöld,
skeifur og hóffjaðrir því hversu vel
sem hestar em járnaðir í byrjun
ferðar getur alltaf slitnað undan
skeifa. Ekki sakar að hafa í
farangrinum teppi eða skinn til
þess að breiða yfir hestana þurfi
þeir að standa úti í slæmu veðri.
Alltaf getur það hent að hestur sær-
ist undan reiðtygjum eða beisli, rífi
sig á girðingum o.s.frv. Því skyldi
jafnan hafa meðferðis sótt-
hreinsandi lyf og áburð, sáraduft
og sáraumbúðir. Ekki er það óal-
gengtað ferðahestarfái hrossasótt,
ekki síst ef veður er rysjótt og hag-
ar misjafnir. Þarf þá að gefa hestin-
um glaubersalt, sem blandað er í
vatni og hellt ofan í hrossið um
munninn. Hestar geta orðið sár-
fættir þegarlengier riðið eftir hörð-
um og grýttum vegum. Þá er gott
að eiga í fómm sínum hófhmf,
plastbotna og tjöruhamp. Fyrir
getur komið að hestur slasist svo á
ferðalagi að óhjákvæmilegt sé að
lóga honum. Þá er gott að hafa
handhæga byssu meðferðis.
Hér hefur nu verið drepið á sitt
hvað sem lýtur beint að hestinum
og væri þó reyndar lengi hægt ein-
hverju við að bæta.
En hvað þá um ferðamanninn
sjálfan? Jú, sjálfsagt er að hafa
með sér hlý nærföt og annan góðan
skjólfatnað, regnföt og vaðstígvél.
Aukafatnaður getur komið sér vel
og gott að hafa skó til að bregða sér
í ef farið er úr reiðstígvélunum. Og
þá er það viðleguútbúnaðurinn.
Varla mun hjá því fara, að 2-3
manneskjur sem aðeins ferðast um
byggðir, geti fengið húsaskjól á
sveitabæjum að næturlagi. Best er
þó að geta verið sjálfum sér nógur
um þak yfir höfuðið og oft em fleiri
í ferðinni en svo, að auðvelt sé um
gistingu. Því eru tjöld og svefnpok-
ar sjálfsagðir hlutir í ferðinni.
Matur er mannsins megin og þarf
hann að vera nægur því ekki henta
öllum matarvenjur Magnúsar míns
sálarháska á Hveravöllum forðum
og síst til lengdar. Vistir þurfa því
að vera nægar til ferðarinnar en
skynsamlegt að velja þær þannig,
að þær séu ekki allt of þungar í
flutningi. Ágætt er að hafa með sér
einhver þau tæki, sem geri
mönnum kleift að hita sér kaffi-
sopa, jafnvel elda mat, verði menn
leiðir á stöðugum skrínukosti.
Meginregla ætti að vera að hafa
jafnan með sér það sem nauðsyn-
legt er en ekki íþyngja hestunum
með neinu umfram það. Sú regla er
góð, ekki síst ef framundan er fleiri
daga ferðalag, að fara hægt að stað,
hafa fyrstu áfangana ekki of langa
enda þótt hestarnir séu í sæmilegri
þjálfun.
Ef farið er um ókunnar slóðir þá
ættu menn að kynna sér sem best
fyrirfram þá leið, sem hugmyndin
er að fara og lesa vel leiðarlýsingu,
ef til er. Hvar sem farið er um
landið, úir og grúir af örnefnum.
Við ýmis þeirra er tengd ákveðin
saga eða munnmæli, sem fróðlegt
og skemmtilegt er að kunna skil á
og geta rifjað upp fyrir sjálfum sér
og ferðafélögunum. Gott er að
hafa meðferðis kort af því svæði,
sem um er farið, og áttaviti getur
komið sér vel því oft má búast við
þoku og súld á öræfum en götur þar
ekki allsstaðar glöggar. Sé fyrir-
hugað að gista í ferðamanna-
skálum þá er þar oft setinn bekkur-
inn yfir sumartímann og því brýnt
að vera í tíma með að tryggja sér
þar gistingu. Geymsla fyrir hesta
þarf að vera örugg og haglendi fyrir
hendi þar sem áð er að einhverju
ráði. Víða getur þurft að fara yfir
óbrúaðar ár, sem kunna að vera í
vexti. í þær ætti ekki að leggja
nema í fylgd kunnugs leiðsögu-
manns.
Sjálfsagt mætti ýmislegt fleira
tína til sem gott væri að hafa í huga
er lagt skal upp í langferð áhestum.
Og e.t.v. skeður það í hverri ferð,
að maður sé minntur á að eitthvað
skorti á undirbúning og útbúnað.
Reynslan mun hér sem oftast áhrif-
aríkasti kennarinn. En sú kennsla
getur verið nokkuð dýr og því best
að komast hjá henni. Auðvitað
verður aldrei við öllu séð. Þó hygg
ég, að ef menn hafa í huga það, sem
hér er sagt og miða undirbúning
ferðarinnar við það, þá megi forð-
ast margvísleg óhöpp, sem annars
gætu valdið erfiðleikum í ferða-
laginu.
-mhg
fyrir landbúnað
Ábyrgöartryggingar bænda
Slysatryggingar bænda
Heimilis- og húseigendatryggingar
Heytryggingar
Gripatryggingar
Útihúsatryggingar
Vélatryggingar
Dráttarvélatryggingar
Bifreiðatryggingar
Brunabótafélag Islands
Umboösmenn um land allt.
Nælon stallmúlar stillanlegir og
með taunrilásum.
Pískar
Reiðarmeð volkum
HnakkgjörÓ
Spaðhnakkar hannaðir sérstaklega fyrir
okkur af þekktum íslenskum hestaáhuga-
mönnum. Hnakkarnir eru úr völdu leðri og
handsaumaöir af kunnáttumönnum. Þeim
fylgja reiðar með volkum, númeraðar ístaös-
ólar og hnakkgjarðir úr ofnum nælonþráðum.
Vönduð beisli hönnuð eins og
íslensku beislin að öðru leyti en
þvl að þau eru handsaumuð en
ekki hnoðuð. Beislunum fylgja
mjög góöir flatir nælonstyrktir
bómullartaumar með leðurgrip-
k um.
Mélh/ffar
Taumlásar
Beisliskeðjur
ogkrókar ^
TaumméT