Þjóðviljinn - 02.07.1983, Síða 18

18 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 2. - 3. júlí 1983
dæsurmál (síg iid'?)
PURRKUR
Grýlurnar - nœsta bylgja
Grýlurnar komu heim
fyrir rúmri viku eftir
stranga Skandínavíu-
ferö. Til aö fá smáfréttir
af förinni var skundað á
Torfuna þar sem fréttist
greiningunni „Next wave“ (næsta
bylgja), sem við notuðum til að
kynna Grýlurnar á hljómleikum
og á plakötum... það kemur bara
illi gleði“. Svo er ég viss um að
húsverðirnir yrðu kátir ef klósett-
in yrðu skilin eftir á sínum stað!
A
Frakkar í Safarí
sunnudagskvöld
Frakkar bregða á leik í Safarí
annað kvöld, sunnudagskvöld,
og er húsið opnað kl. 21. Þessa
nýlegu hljómsveit skipa vanir
menn: Finnur fyrrum söngvari í
Tíbrá leikur á gítar og synur bak-
raddir, Óli fyrrum hestamaður
lemur trommur, Þorleifur, einn
hinna upprunalegu Egóista,
heldur sig við bassann og Mikki
Pollock er aðalsöngvari Frakk-
anna.
A
Mask-
ínan
Grýlurnar spiluðu í Osló sautjánda júní á skemmtun íslendingafé-
lagsins þar. Þessa mynd af Ragnhildi og Herdísi bassaleikara tók áþj,
blm. á Þjóðviljanum, við það tækifæri.
af Ranghildi étandi lax;
mikil laxkona að eigin
sögn.
- Hvernig gekk ferðalagið?
- Það gekk vel, takk fyrir. Við
blásum að vísu töluvert úr nös
eftir álagið og veitir ekkert af
sumarfríinu sem við byrjum í eftir
hljómleikana í Höllinni á laugar-
dagskvöld (í kvöld). Svona ferða-
lag er ofboðslega dýrt og til að
halda kostnaðinum niðri rót-
uðum við sjálfar, svo tekur sinn
tíma að standa í „sándtekki"
(hljóðstillingu) fyrir hverja
hljómleika og hafa sjálfan sig til.
Eftir hljómleika þurfti svo að
taka allt draslið saman aftur og út
í bíl. Stundum þurftum við að
sofa í honum því að við þurftum
að leggja strax af stað á næsta
áfangastað. Svo borðuðum við af
og til... Það þarf sem sagt að nota
svona u.þ.b. helmingi meiri
krafta en maður heldur að maður
búi yfir á svona ferðalögum.
David Bowie hefur nú haft það
heldur rólegra. Við sáum hann...
og heyrðum enn betur...æði!...
en hann var lagður af stað í einka-
flugvél sinni til Þýskalands áður
en við svo mikið sem vorum
komnar af bílastæðinu eftir
hljómleikana!
- Hvar spiluðuð þið?
- í Kaupmannahöfn í Saltleg-
eret og Loppen í Kristjaníu. Þar
spilaði líka þrælgott kvennaband
Cliniqe Q, nýbylgjuhljómsveit.
Annars stálu þær frá okkur skil-
í ljós hvor hljómsveitin stendur
undir því nafni... En í sambandi
við Kaupmannahafnardvölina þá
vil ég gjarnan að það komi fram
að Erla Sigurðardóttir og Ingi-
björg eiga hrós og þakkir skilið
fyrir undirbúning og skipulagn-
ingu í sambandi við komu okkar.
Allt pottþétt!
Svo spiluðum við í Árósum,
Álaborg, Gautaborg, Osló og
Bergen.
Annars var gaman að sjá hvað
var ólíkt fólk sem kom að hlusta á
okkur, fólk af öllum gerðum:
örgustu pönkarar og rokkarar,
mjög „streit" (venjulegt, stíft)
vísitölulið og allt þar á milli. Ó-
trúlegt að sjá það sameinast í
góðum móral og hressleika. Við
spiluðum yfirleitt í klúbbum, þar
sem fólk sat fyrst í rólegheitum en
dreif sig svo í dansinn.
- Hvernig voru móttökurnar?
- Þrælfínar. Við þykjum hress-
ar konur og það var eins og það
smitaði út frá sér, svæðið ein-
kenndist af hressleika.
- Hvernig líst þér á hljóm-
leikana á laugardag (í kvöld, 2.
júlí)?
- Við erum þar í hlutverki upp-
hitunarbands ásamt Egói - það
verður gaman að heyra í nýju Eg-
ói og Deild 1 og ég vona að allir,
áhorfendur jafnt sem hljóm-
sveitir, geri sitt besta, vinni
saman og taki vel á móti gestun-
um, Echo and the Bunnymen.
Fólk komi með, eins og segir í
mottói Grýluvinafélagsins; „já-
kvætt hugarfar sem brýst út í mik-
Verður
kátt í
höllinni?
í kvöld, laugardagskvöld,
verður vafalaust kátt í Höllinni.
Þá munu leiða saman hesta sína
Grýlurnar, Deild 1, Egóið og
enska hljómsveitin Echo and the
Bunnymen. Tónleikarnir hefjast
kl. 20 og kostar miðinn 390 kr.
Eins og fyrr eru allir kvattir til
að mæta því sennilega líður
langur tími áður en jafn „stórir“
tónleikar verða haldnir hér. Auk
þess þá getum við ekki látið það
spyrjast að taka ekki vel á móti
jafn góðum gestum og Echo and
the Bunnymen. JVS
Ekki alls fyrir löngu kom út
hljómleikaplatan, Maskínan,
með Purrkk Pillnikk sáluga.
Hljómsveitin hefur eins og kunn-
ugt er lagt upp laupana fyrir þó
nokkru síðan og því ágætt að fá
svona síðbúnar sárabætur.
Á þessari plötu er að finna
hljóðritanir frá nær öllum ferli
hljómsveitarinnar. Elstu lögin
eru svo að segja frá fyrstu tón-
leikum hljómsveitarinnar en þau
seinustu eru frá síðustu tón-
leikum hennar.
Ferill Purrkks Pillnikks var
stuttur en litríkur og skyldi
hljómsveitin eftir sig tvær breið-
skífur, þessi er sú þriðja, og eina
litla plötu. Eins og menn kannski
muna þá skaust hljómsveitin
fram í sviðsljósið með plötunni
Tilf og má segja að hún hafi stað-
ið þar síðan þó svo að örlitlir
skuggar hafi færst yfir seinustu
daga hennar.
Purrkkur Pillnikk var fyrst og
fremst tónleikahljómsveit og
náði oft að byggja upp góða
stemmingu. Það má því segja að
það sé vel til fundið að gefa þess-
ar gömlu tónleikahljóðritanir út.
Upptökurnar eru æði misjafnar
en langur tími sem þær spanna.
Þó mega hljóðritanirnar eiga það
að þær sýna þróun hljómsveitar-
innar sæmilega. Mér fannst yfir-
leitt alltaf gaman á tónleikum
með Purrkk Pillnikk en mér
finnst þessi plata ekki ná að
byggja það upp sem þeim tókst
að skapa á tónleikum. Sérstak-
lega eru mér minnisstæðir
seinustu tónleikar hljómsveitar-
innar á Melavelli, en á plötunni
eru fimm lög af þeim tónleikum.
Mér fannst það einhver besta
uppákoma með Purrkk Pillnikk
sem ég hef séð og heyrt. Því varð
ég fyrir örlitlum vonbrigðum með
að hljóðritanirnar skyldu ekki
falla alveg að minningunni sem
ég hafði í huga mér. En svona
eftirá að hyggja þá gerir fjar-
lægðin fjöllin blá og mennina
mikla og kannski hef ég eitthvað
miklað þessa minningu í huga
mínum.
Um hljóðfæraflutninginn ætla
ég ekki að segja neitt enda er
góður hljóðfæraflutningur engin
trygging fyrir góðum tónleikum
og vondur hljóðfæraleikur og lé-
legt „sound" þarf ekki alltaf að
tákna vonda tónleika. En á
Maskínunni má heyra Purrkk
Pillnikk eins og þeir gerðust best-
ir á tónleikum og því óhætt að
segja að þessi plata sé góður
bautasteinn um hljómsveit sem
setti virkilega skemmtilegan blæ
á tónlistarlíf landsmanna meðan
hennar naut við.
JVS
Jón Vióar
Andrea
Iron Maiden
Músik bresku hljómsveitarinn-
ar Iron Maiden (Járnjómfrúar-
innar) flokkast undir það sem á
íslandi hefur verið nefnt báru-
járnsrokk, og er þessi sveit í röð
þeirra fremstu á þeirri línu á
Bretlandseyjum. Nú nýverið
kom frá Iron Maiden þeirra 4.
breiðskífa og ber nafnið Piece of
Mind.
Ég er viss um að harðir „bár-
ujárns“aðdáendur eru hressir
með þessa nýjustu afurð Iron
Maiden - og hef svo sem ekkert á
móti henni - en verð þó að segja
að heldur finnst mér svona músik
þreytandi til lengdar. Að vísu
heyrir maður hér frasa frá göml-
um goðum eins og Led Zeppelin,
Deep Purple og smávegis af
Wishbone Ásh, allt í einum hrær-
igraut. En eftir að hafa alist upp
með þessum hljómsveitum, sem
hver hefur sinn sérstaka stíl,
finnst manni Iron Maiden ekki
hafa upp á neitt að bjóða, nema
þá tilbreytingarleysi, heilmikinn
hávaða og tækifæri til að berja
hausnum við steininn. Heil plata
af Iron Maidená einubrettier of
mikið fyrir mig, þó ekki sé nema
af heilsufarsástæðum. Maður
verður að reyna að halda í það
sem eftir er af heyrninni. A