Þjóðviljinn - 09.12.1983, Blaðsíða 10

10 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 9. desember 1983
Svo sem fram hefur komið í
fréttum gerðist það á
Landsfundi Alþýðubanda-
lagsins nú fyrir skömmu að
stofnuð voru „Lands-
samtök áhugafólks um
landbúnaðarmál“. Milli 30
og 40 menn gerðust félagar
í samtökunum þegar á
Landsfundinum. Við feng-
um Steingrím Sigfússon al-
þingismann til þess að
segja okkur nánar frá þess-
um nýstofnuðu samtökum.
- Hvernig er háttað uppbygg-
ingu samtakanna, Steingrímur?
- Við getum sagt að þetta séu
laustengd áhugamannasamtök.
Við viljum forðast sem mest öll
formlegheit, ekki gert þetta að
einhverju bákni með mörgum
stjórnarstigum. Samtökin spanna
að sjálfsögðu um land allt og
stjórnin verður skipuð mönnum
úr öllum kjördæmum.
- Er samtökunum ætlað að
vera einhverskonar flokksdeild í
Alþýðubandalaginu?
- Þessu er best svarað með því
að vitna í 2. grein í lögum eða
samþykktum samtakanna, en þar
segir svo, (lögin eru aðeins fimm
greinar):
- Félagar eru allt stuðnings-
fólk Alþýðubandalagsins, sem
áhuga hefur á málefnum land-
búnaðarins og óskar að starfa
með samtökunum“. Fólk getur
stutt Alþýðubandalagið án þess
að vera þar flokksbundið. Hins-
Upplýsingamiðill og
samstarfsvettvangur
vegar er ætlast til þess að félagar í
samtökunum séu ekki flokks-
bundnir anarsstaðar.
Gert er ráð fyrir að ýmsir aðil-
ar, sem áhuga hafa á landbúnaði,
geti komið þarna við sögu. Og
samkvæmt þriðju grein laganna
skal stjórnin þannig skipuð: Einn
fulltrúi kosinn af félögum sam-
takanna í hverju kjördæmi. Einn
fulltrúi kosinn af félögum sam-
takanna hjá rannsóknar- og sér-
fræðistofnunum tengdum land-
búnaði. Einn fulltrúi frá þing-
flokki Alþýðubandalagsins. Einn
fulltrúi frá Verkalýðsmálaráði
Alþýðubandalagsins. Einn full-
trúi frá samtökum neytenda
innan Alþýðubandalagsins.
Þannig er þetta nú hugsað svona í
byrjun a.m.k.
Þetta kann nú að sýnast nokk-
uð sundurleitur hópur, svona á
yfirborðinu. En það, sem á að
tengj a þessa hópa saman, er sam-
eiginlegur áhugi þeirra á land-
búnaðarmálum. Þarna kemur
svo auðvitað einnig inn í það fólk,
sem á afkomu sína undir úr-
vinnslu landbúnaðarafurða.
Þetta fólk þarf að ræðast við,
kynnast viðhorfum hvers annars,
þekkja og skilja sjónarmið hvers
annars. Það getur aldrei orðið
nema jákvætt því aukin þekking,
og kynning eyðir tortryggni og
skapar gagnkvæman skilning,
sem getur ekki leitt til annars en
góðs. Verkefni samtakanna á að
vera að starfa að málefnum land-
búnaðarins í víðum skilningi og
gæta hagsmuna verkafólks,
neytenda og bænda, sem við telj-
um að í reynd falli í einn og sama
farveg. Samtökin eiga ekki hvað
síst að miðla upplýsingum inn-
byrðis og útávið, vera umræðu-
vettvangur og tengja saman það
fólk, sem á einn eða annan hátt
vill leggja málefninu lið. Þau eiga
að vera upplýsingamiðill og sam-
starfsvettvangur. Landbúnaðar-
menn hafa að þessu verið innan
flokksins sem einstaklingar. Nú
verða þeir það í gegnum þessi
samtök. Ætlunin er ekki sú, að
mhg rœðir við
Steingrím J.
Sigfússon
alþingismann
um hin nýstofnuðu
„Landssamtök
áhugafólks um
landbúnaðarmál“.
skapa eitthvert skipulagningar-
bákn trónandi á pappírshrúgaldi.
Hugmyndin er að samtökin
haldi landsráðstefnu annað hvert
ár og eiga allir félagsmenn þar
þátttökurétt. Landsráðstefnan
fer með æðsta vald í málefnum
samtakanna og setur þeim lög.
Nauðsynlegt var að setja á
laggirnar bráðabirgðastjórn og er
hún þannig skipuð: Ríkarð
Brynjólfsson, Hvanneyri, Jón
Guðjónsson, Flateyri, Guðríður
Helgadóttir, Austurhlíð, Þor-
grímur Starri Björgvinsson,
Garði, Ásdís Gísladóttir, Breið-
dalsvík, Gunnar Sverrisson,
Hrosshaga, Lovísa Hannesdótt-
ir, Kópavogi, Gunnar H. Gunn-
arsson, Reykjavík, Stefán H. Sig-
fússon, Reykjavík, Jóhannes
Gunnarsson, Reykjavík og
Steingrímur J. Sigfússon, Gunn-
arstöðum.
-mhg
„Bið ekki um neinn
handaþvott fyrir mig“
Þorgrímur Starri: „Og af hverju höfum við eiginlega miklast hér á
Vesturlöndum með okkar auðvaldsskipulag, kreppur og allt það farg-
an?“
-mhg rœðir við
Þorgrím Starra
Björgvinsson,
bónda í Garði.
Þorgrím Starra, bónda í Garöi
í Mývatnssveit, er raunar
óþarfi að kynna fyrir lesend-
um Þjóðviljans, svo oft hefur
hann tekið til máls á síðum
blaðsins. Þorgrímurersósía-
listi „af guðs náð“, kommún-
isti, segir hann sjálfur, „og
skammast mín ekkert fyrir
það“. Undansláttarmaðurer
hannenginn, segirmeiningu
sína umbúða- og tæpitungu-
laust við hvern sem er, ávallt
heill í fylgi sínu við þann mál-
stað, sem hann telur réttan.
Finnur kannski stundum til
vorkunnsemi þegar hann sér
„svigna stráin kalin", eins og
Ólína Jónasdóttir skáldkona
sagði, en veit að „það blóm,
sem deyr í haust vex aftur í
vor“, ef ekki hér þá þar. Og
heldur förinni áfram.
Það var skömmu eftir að
Landsfundi Alþýðubandalagsins
lauk á dögunum að Þorgrímur
Starri leit hér inn á blaðið, líkt og
hann er vanur að gera ef honum
þykir taka því á annað borð að
ómaka sig hingað til höfuðstaðar-
ins. Við tókum tal saman og vik-
um fyrst að Landsfundinum.
Starfið
skiptir mestu
- Það er nú þannig, sagði
Starri, - að ég hef setið alla lands-
fundi Alþýðubandalagsins frá því
það var stofnað og alla fulltrúa-
ráðsfundi utan einn. Ég á því
nokkuð hægt með að bera þessa
fundi saman, ef út í þá sálma væri
farið, en það er nú ekki meining-
in. Líklega hefur þessi fundur
núna verið merkilegastur fyrir
þær skipulags- og lagabreytingar,
sem þar voru samþykktar. Ekki
vantaði umræður og ýmsar góðar
ályktanir voru samþykktar en
það fór bara of langur tími í að
ræða skipulagsbreytingarnar,
þannig að minni tími gafst til þess
að ræða önnur mál, en við því var
nú kannski ekki gott að gera.
Hinsvegar held ég að skipulag
ráði aldrei úrslitum um farnað
flokka heldur starfið. Það skiptir
alltaf mestu máli. Sé það ekki
öflugt og lifandi gildir einu hvaða
skipulag við búum til.
Ef ég ætti að setja út á ein-
hverja ályktun, sem samþykkt
var á fundinum þá væri það helst
ályktunin um utanríkismálin. Ég
hefði t.d. kosið að gerð hefði ver-
ið sérstök ályktun um herstöðv-
amálið en henni ekki troðið inn í
ályktun um utanríkismálin. Her-
stöðvamálið er nefnilega ekki
síður innan- en utanríkismál. En
það er nú kannski ekki von að
maður geti alltaf verið ánægður
með allt. En það get ég sagt þér,
að ástæðan til þess að ég starfa í
þessum flokki er m.a. sú, að þar
hef ég kynnst svo mörgu gáfuðu
og skemmtilegu fólki að ég efast
stórlega um að þvílíkt mannval sé
finnanlegt í slíkum mæli í nokkr-
um öðrum íslenskum stjórnmála-
flokki.
„Þú mátt hafa
það eftir mér“
En ég er svosem ekkert yfir mig
hrifinn af öllu því, sem gerist í
flokknum mínum. Sem strákur
varð ég kommi og er enn og
skammast mín ekkert fyrir það.
Það væri eitthvað skrítið ef mað-
ur skammaðist sín fyrir þá stefnu,
sem maður fylgir. Og kommún-
isminn heldur sínu gildi. Þú mátt
hafa það eftir mér.
Ég held að við fáum bæði litlar
og litaðar fréttir af því sem gerist í
Austur-Evrópu. Við erum
mataðir á einhliða áróðri Vestur-
landa. Samt finnst mér að þeir
sem opin augu og eyru hafa geti
ekki haldið því fram að þar eystra
sé enginn sósíalismi framkvæmd-
ur þótt við samþykkjum engan
veginn allt, sem þar gerist.
Stjórnarhættir þar eru alls ekki
eins og við viljum hafa þá. En
þeirsegjaekki allt. Hvað umhag-
kerfið? Og af hverju höfum við
eiginlega að miklast hér á Vestur-
löndum með okkar auðvalds-
skipulag, kreppur og allt það
fargan? Hér blómstra bankar,
verslun og hverskonar brask þó
að almenningur sé í andarslitrun-
um af efnahagsþrengingum. Er
þetta gott og eftirsóknarvert hag-
kerfi, búum við hér í einhverjum
sérstökum sælureit? Þá held ég
að flest sé nú gott. En kannski
lagast þetta þegar frjálshyggju-
fígúrurnar eru búnar að aflétta
banni við fíkniefnasölu, koma
upp kátínuhúsuum eins og Björn
á Löngumýri kvað hafa orðað
það og gera aðrar álíka umbætur í
nafni drottins síns og frelsara mis-
ter Friedmans? Jú, ætli það ekki.
Eystra ríkir þó sósíalískt hag-
kerfi, hvað sem öðru líður. Að
láta sem svo sé ekki er sjálfs-
blekking. Ég set ekki jafnaðar-
merki milli USSR og USA, það
mega aðrir gera. Og ég endurtek
það, að ég vil fá hlutlausar fréttir
af mannlífinu þar eystra.
Sagt stríð á hendur
í stríðslokin
Það þýðir ekkert að segja mér
það, að eftir reynslu Rússa af síð-
ustu styrjöld óski þeir nú eftir
annarri, með margfalt geigvæn-
legri afleiðingum. Almenningur í
Bandaríkjunum þekkir á hinn
bóginn ekkert til styrjaldar í eigin
landi. Vantrú Rússa á friðarvilja
Vesturlanda og tortryggni í
þeirra garð er eðlileg. Frá þeim
þjóðum hefur Rússum aldrei
stafað nema illt eitt. Þeir, sem
hafa dvalið þarna eystra finna
mjög greinilega fyrir tvennu:
Annarsvegar friðarvilja þjóðar-
innar og hatri á styrjöldum og
hinsvegar tortryggninni í garð
Vesturlanda.
Rússum var raunverulega sagt
stríð á hendur strax í stríðslokin
með atómsprengjukastinu á Jap-
ani. Tilgangurinn með því glæp-
samlega athæfi var ekki sá, að
binda enda á styrjöldina, henni
mátti hvort eð var þegar heita
lokið, heldur vor þær aðvörun til
Rússa. Með atómárásinni á Jap-
ani voru Bandaríkjamenn að
segja við Rússa: Þetta getum við,
nú skuluð þið hafa ykkur hæga.
En Rússar sáu enga ástæðu til
þess að taka við fyrirskipunum
frá Bandaríkjunum og nú eru
báðir, og bráðum allir, komnir
með atómsprengjur.
í þessu ljósi verðum við að
skoða ástandið í Rússlandi. Rúss-
ar þekkja nefnilega ekkert nema
það versta frá Vesturlöndunum.
Þegar í byrjun reyndu þau að
kæfa byltinguna í blóði en tókst
ekki. Á millistríðsárunum, frá
1918 til 1939, beindist allur þeirra
áróður gegn Rússum. Þau
mögnuðu upp nasismann og
dekruðu við hann til þess svo að
siga honum á Rússa. En þágerð-
ist gamla sagan: Sá, sem vakti
upp drauginn, réði ekki við hann
og hann tók að ógna skapara sín-
um. Þannig hefur sama andlitið
snúið að Sovétríkjunum alla tíð!
Auðvaldspressa
og skoðanamyndun
Við gumum af lýðræðinu á ís-
landi. Hér megi allir tala og skrifa
eins og þá lysti (ætli það leifi nú
af því?), en hér er ekki efnahags-
legt Iýðræði. Ogsvo öryggisleysið
um öll efnahagsleg og félagsleg
mannréttindi, sem aldrei hefur
talað skýrara máli en nú seinustu
mánuðina. Og hvað er það, sem
hér ræður öðru fremur skoðan-
amynduninni? Það er peninga-
valdið, það er auðvaldspressan
hér heima og annarsstaðar. Við
höfum ekki fjármagn til þess að
láta rödd okkar heyrast í öllu á-
róðursskvaldrinu. Þessvegna fær
almenningur því nær allar fréttir
frá auðvaldspressunni og áhang-
endum hennar.'Og megin uppi-
staðan í öllum þessum áróðri er
lofsöngur um auðvaldsóskapnað-
inn og óhróður um Rússa og sósí-
alismann.
Ég er sannast sagna ekki
óhræddur um að við sósíalistar
séum að litast af og svigna undan
þessum Iátlausa áróðri auðvalds-
fjölmiðlanna. En sem gamall
kommi þá er ég ekki að biðja um
neinn handaþvott fyrir mig.
Þungamiðjan í þessu öllu er að
gera sér grein fyrir því hvaða
ábyrgð Vesturveldin bera á ást-
andinu í Rússlandi og vígbúnað-
arkapphlaupinu í veröldinni.