Þjóðviljinn - 28.06.1984, Blaðsíða 15

LESENDUR
Ingi Hans Jónsson
Spurning um aðferðir
umgengni og framkomu
Byggingarnefnd Grundarfjarðar: Það hlýtur að vera mönnum til umhugsunar
hvort umgengni sem þessi og mannvirkjagerð eigi ekki erindi inní þá umrœðu um
fiskirœkt sem fram fer á Islandi um þessar mundir.
Mikil umræða hefur skapast í
kjölfar fréttar í Þjóðviljanum þann
21. júní um hneykslan Grundfirð-
inga á Fálkaorðuveitingu til Jóns
Sveinssonar í Látravík. Þar sem
heldur hefur hitnað í kolunum í
þessari umræðu er rétt að skýra hér
nokkur atriði.
Samþykktir
bygginganefndar
Síðastliðið sumar gerði bygging-
arnefnd mikla rassíu í því að láta
fjarlægja skúrarusl og ýmislegt
fleira sem til óþrifa varð að teljast í
okkar fögru sveit. Margir fengu
sendibréf þar sem óskað var eftir
lagfæringum. Nokkur fyrirtæki
voru í þeim hópi. Sem sýnishorn af
bréfunum birti ég hér texta þess
bréfs sem Jóni Sveinssyni var sent:
Látravík h.f.
do Jón Sveinsson
Grundarlandi 12. Rvík.
Áfundi byggingarnefndar2H8
sl. var samþykkt að senda yður
svohljóðandi bréf:
Byggingarnefnd vill benda
eigendum Látravíkur h.f. á, að
húsakynni fyrirtœkisins við Lár-
ós eru sveitarfélaginu til mikillar
vansœmdar svo og rústir þœr sem
á jörðum fyrirtœkisins standa.
Einnig er umgengni um athafna-
svœði fyrirtœkisins ábótavant.
Viðförum þess á leit við forsvars-
menn fyrirtœkisins að þeir komi
þessum hlutum í lag hið fyrsta.
Svo mörg voru þau orð. For-
ráðamenn fyrirtækja á staðnum
svo og einstaklingar sem fengu bréf
áþekk þessu höfðu svo samband
við byggingarfulltrúa og lagfæring-
ar voru framkvæmdar að verulegu
leyti í samráði við hann og aðra
starfsmenn sveitarfélagsins, sem
veitti fólki aðstoð, tilsögn og
jafnvel aðstoð við lagfæringar. En
frá forráðamönnum Látravíkur
h.f. heyrðist hvorki hósti né stuna.
Þannig líður haustið og síðan vet-
urinn. í vor er svo bréfið ítrekað og
segir þar m.a.: „Þar sem forráða-
menn fyrirtækisins hafa í engu
sinnt ábendingum byggingarnefnd-
ar, samþykkti nefndin að gefa frest
til 15. júní til að framkvæma þær
lagfæringar sem nauðsynlegar
verða að teljast, til þess að fyrir-
tækið sé ekki sveitarfélaginu til
skammar". Miklar umræður urðu t
byggingarnefndinni um hvaða við-
urlögum skyldi beita ef ekkert yrði
aðhafst. Menn komu sér saman um
að hóta ekki neinum viðurlögum
að sinni og reyna að sleppa við slík-
ar aðgerðir. Þess í stað var svo-
felldri bókun bætt við í bréfið:
„Það hlýtur að vera mönnum til
umhugsunar hvort umgengni sem
þessi og mannvirkjagerð eigi ekki
fullt erindi inn í þá umræðu um
fiskirækt sem fram fer á íslandi um
þessar mundir“.
Þar hafið þið það. Þetta hefði
komið í fjölmiðlum hvort sem Jón
hefði fengið pjátrið eður ei. Rétt er
að benda á að enginn ágreiningur
hefur verið í umfjöllun um þetta
mál hvorki í byggingarnefnd né
hreppsnefnd. Viðbrögð Jóns hafa
hins vegar helst verið þau að óska
fólki þessu beint til helvítis. Varla
getur það verið honum til virðing-
arauka í þessari sveit, hvað svo sem
hreppasiðum annarsstaðar líður.
ástand mannvirkja við Lárós. Því
til svars og málflutningi bygging-
arnefndar til stuðnings óska ég eftir
að birtar séu hjálagðar myndir.
Um ásakanir um lögbrot kannast
ég ekki við, en eitthvað hefur Sig-
urjón séð á milli línanna, sem ég
kannast ekki við að hafa látið þar.
Nú, fleiri urðu til þess að fetta
fingur út í umfjöllun blaðsins. Ein-
hver Kristján Gíslason segir í Les-
endagrein að „Yfirleitt hafa menn
látið sér nægja að hrista kollinn
góðlátlega við hverja orðlotu og
beðið síðan rólegir eftir þeirri
næstu". Ég tek alveg innilega undir
þessi orð því ekki er svo sem mikill
virðingarauki af þessum orðu-
veitingum en eitt er þó sem ég verð
að benda Kristjáni á og aftur vitna
ég í greinina hans og taki menn nú
eftir: „Oft er rætt um fiskeldi sem
„aukabúgrein". Nú bendir sitthvað
til þess að erlendum auðfélögum
eigi að hlotnast drjúgur hluti af
arðsemi slíkrar starfsemi. Það nýj-
asta er frétt um að SÍS ætli að hefja
fiskeldi í stórum stíl í samvinnu við
bændur. Nei, afsakið, Norð-
menn“. Þarna kemur Kristján ein-
mitt að merg málsins. Auðvitað á
að koma í veg fyrir aðild útlendinga
í uppbyggingu íslenskra atvinnu-
vega. Nauðsynlegt er að unnið sé
að þessari uppbyggingu í samvinnu
við bændur sem eiga þau lönd sem
skapa möguleikana. En hefur það
verið gert í Lárós? Hefur það verið
gert í veiðilöndum Thorsaranna á
Snæfellsnesi? Nei, því miður. Við
Snæfellingar getum í þessu sam-
hengi sett jafnaðarmerki á milli er-
lendra auðhringa og reykvískra
auðmanna.
Réttur maður
í grein Sigurjóns Davíðssonar í
Þjóðviljanum er helst nauðsynlegt
af minni hálfu að svara því er hann
ber upp á mig grófar missagnir um
Heiðursmenn
og orðuhafar
Þeir menn sem vaða inn á skítug-
um skónum verða sjaldnast vinsæl-
ir. Þó má þar úr bæta, en það er
einungis í valdi þes sem óð inn á
skítugum skóm. Aðrir geta í mesta
lagi hjálpað til að hreinsa upp spor-
in, og því get ég lofað Jóni
Sveinssyni og félögum því, að ef
þeir hafa hug á því að bæta sam-
band sitt við Grundfirðinga verður
ekki slegið á framréttar hendur.
Allt verður virt sem til betri vegar
verður fært. Hinn 72 ára gamli Jón
Sveinsson hefur vissulega unnið
merkilegt starf í laxeldistilraunum
sínum og verður það alls ekki van-
metið af Grundfirðingum. Hins
vegar hefur sú umræða sem farið
hefur fram einkennst af spurning-
unni um aðferðir, umgengni og
framkomu, ja eða bara mannasiði.
Grundfirðingar þurfa engar orð-
ur. Það er engin öfund í þeim út af
orðuveitingum. Hins vegar eru ör-
lítil sárindi í mönnum að sjá fjár-
magn flutt út úr sveitinni í stórum
stíl og ekkert skilið eftir nema rusl
og drasl og það skal vera upphaf og
endir míns máls. Hins vegar, ef
fálkaorður verða til þess að menn
bæti umgengni sína, þá eru þær til
góðs.
Grundarfirði 24.06 1984
Ingi Hans Jónsson.
Fimmtudagur 28. júní 1984 ' ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 15