Þjóðviljinn - 27.04.1985, Blaðsíða 9

MENNING
Um þessa helgi verðurfrum-
sýnt hjá Leikfélagi Akureyrar
nýtt barnaleikrit eftir Ólaf
Hauk Símonarson. Á sama
tíma erverið að æfa leikrit
Ólafs, Ástin sigrar, hjá Leikfé-
lagi Reykjavíkur. Þaðvar
reyndar frumsýnt norður á
Húsavík fyrr í vetur en frum-
sýning í Iðnó verður um miðj-
an maí. Ólafur Haukur hefur
haft vetursetu á Akureyri en
var á ferð hér syðra um síð-
ustu helgi og þá gómuðum við
hann ístutt spjall.
Fyrst spurðum við hann um
barnaleikritið.
„Þetta leikrit byggir á lítilli
sögu eftir Rudyard Kipling sem
heitir Kötturinn sem fór sínar
eigin leiðir. Ég gerði leikrit eftir
sögunni og samdi við það ellefu
lög og texta. Tónlistin var tekin
upp á band í Hljóðrita þar sem
Gunnar Þórðarson útsetti lögin
og lék á öll hljóðfæri. Svo er
sungið með þessu bandi á sviðinu
fyrir norðan. Sigrún Valbergs-
dóttir leikstýrir sýningunni en
Messíana Tómasdóttir gerir leik-
mynd.“
- Og um hvað fjallar svo þetta
leikrit?
„Þetta er ævintýri sem segir frá
því hvað siðmenningin gerir við
dýr skógarins. Þarna eru villi-
mannahjón og konan stingur upp
á því að þau stofni heimili og
eignist barn. Þetta er slungin
kona því næst vill hún fara að
ÓlafurHaukurSímonarson:„Ætliþeirhlutirseméghefunniðfyrirbörnséuekki gerðir af mestri gleði og jafnframt mestri alvöru." Mynd: Valdís.
Leiklist
Hefur ástin nokkurn
>>happyend“?
Ólafur Haukur Símonarson stenduríströngu. Leikfélag Akureyrar frumsýnir nýtt barnaleikrit effir hann um
helgina og í Iðnó erverið að œfa Ástin sigrar
temja skógardýrin. Það gengur
vel, öll dýrin breytast í húsdýr -
nema kötturinn. Leikurinn snýst
upp í einvígi milli kattarins og
konunnar. Kötturinn er tákn
uppreisnarmannsins, listamanns-
ins, hann vill njóta ávaxta sið-
menningarinnar en halda þó
frelsi sínu. Um síðir ergerð mála-
miðlun: kötturinn fær að éta og
orna sér við eldinn en í staðinn
eru lagðar á hann vissar kvaðir.
Eins og þú heyrir er þetta mjög
fílósófískt verk.“
Gleðileikur
um ástina
- Hvað viltu segja um hitt verk-
ið, Astin sigrar?
„Það var sett upp á Húsavík
fyrr í vetur og ég var ánægður
með þá sýningu. Eg held að 80%
Húsvíkinga hafi séð verkið enda
er aðsókn að leikritum alltaf góð
á Húsavík. Þar er gamalgróið
leikfélag og fólk sem vinnur sitt
verk af alúð. Auk þess voru þau
svo heppin að fá góðan leikstjóra
sem er afar mikilvægt fyrir áhuga-
leikhús. Það var Þórhallur Sig-
urðsson en hann setur verkið
einnig upp í Iðnó.“
- Eitthvað hefég heyrtþvífleygt
að þú værir að breyta stykkinu
fyrir sýninguna hér syðra?
„Já, ég skrifa nýjan endi fyrir
Reykvíkinga. Sá upphaflegi var
miðaður við minna samfélag og
þótti ekki passa hér.“
- Um hvað fjallar þetta leikrit?
„Það fjallar um þjóðvegakerfi
ástarinnar og hinar ýmsu birting-
armyndir hennar. Annars er
þetta gleðileikur.“
- Með „happy end“?
„Það er nú matsatriði, og
reyndar óvíst hvort ástin hefur
nokkurn „happy end“. Er ekki
mun algengara að hún hafi
„happy start“ og sorglegan endi?
En hvað sem því líður þá verðum
við að trúa á ástina.“
- Er það boðskapurinn?
„Kannski, og þó, þetta verk
býður upp á gersamlega frjálsa
túlkun og ég sætti mig við hvers
kyns túlkun. Þetta er marg-
slungið verk,“ segir Ólafur og
glottir.
- Megum við eiga von á ein-
hverju alvöruþrungnu verki fyrir
fullorðna frá þér á nœstunni?
„Ég hef nú aldrei getað skipt
verkum mínum upp í einhver
horn. Ætli þeir hlutir sem ég hef
unnið fyrir börn séu ekki gerðir af
mestri gleði og jafnframt mestri
alvöru. Ég hef skrifað töluvert
um fortíð mína og minnar kyn-
slóðar að undanförnu og það gæti
verið að eitthvað fleira í þeim dúr
birtist, ef mér endist aldur til,“
segir Ólafur og glottir enn.
Ferðatöskur
innan seilingar
- Hvað ertu að gera á Akur-
eyri?
„Ég sit við ritvélina, skrifa
leikrit og sögu og þýði. Auk þess
gæti ég bús og barna.“
- Og hvernig líkar þér nyrðra?
„Akureyri er fallegur bær“,
segir Ólafur og glottir meira en
áður. „Annars hef ég varla um-
boð til að úttala mig um bæinn
eftir svona skamma dvöl. Ég hef
verið þarna eins og vetrardval-
argestur með ferðatöskurnar
innan seilingar.
Þó sýnist mér að Akureyringar
þurfi að halda vel á spöðunum ef
þeir ætla að stöðva þann atgervis-
flótta sem átt hefur sér stað. Þeir
þurfa að halda í lista- og
menntafólkið því menningarlífið
er forsendan fyrir því að efnahag-
urinn batni. Þetta hangir alltaf
saman og að þessu mættu Akur-
eyringar huga betur. Það er td.
fáránlegt að bær sem byggir til-
veru sína að miklu leyti á létta-
iðnaði skuli ekki leggja áherslu á
myndment. Þarna ætti að stofna
skóla í iðnhönnun og skapa góð-
um listamönnum starfsaðstöðu.
Slíkt virkar eins og vítamín-
sprauta fyrir efnahagslífið. Mér
finnst þeir alltof daufir fyrir því
sem verið er að gera í menning-
arlífinu, td. er aðsókn að leiksýn-
ingum, myndlistarsýningum og
tónleikum í lágmarki, líka miðað
við nágrannabyggðirnar að því er
ég heyri. Ég er kannski ekki rétti
maðurinn til að dæma um af
hverju þetta stafar en mér finnst
þetta skrýtið“, segir Ólafur
Haukur Símonarson. _ i,u
Villimennirnir tveir sem stofna heimili og temja dýrin eru leikin af Þráni Karlssyni
og Þóreyju Aðalsteinsdóttur.
Kötturinn í barnaleikriti Ólafs er leikinn af Theodóri Júlíussyni.
Laugardagur 27. apríl 1985 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 9