Þjóðviljinn - 21.07.1985, Blaðsíða 11

„Sögurnarsem fóru af stað um mig
voru miklu œvintýralegri en nokkuð
sem ég hafði upplifað".
Hermann Gunnarsson segir frá aðdraganda þess
að hann hœtti sem íþróttafréltamaður útvarps
eftir 8 ára starf og frá lífshlaupi sínu til þessa
„Ég á föðurbróöur, sem var
mín fyrirmynd í bernsku.
Hann var lögfræðingur,
léttur, hláturmildur-og
ógiftur. Mig langaði að
verðaeinsog hann. Égfórí
Verslófyrirmisskilning. Ég
var í besta bekk og ætlaði í
Menntó, en svo komst
Verslunarskólinn í tísku og
égfylgdi straumnum. Það
var eiginlega alltof gaman í
Versló, ég sinnti flestu bet-
uren lærdómnum og íþrótt-
irnar tóku smátt og smátt
yfir. Árið 1966 var ég kom-
inn í landsliðið bæði í hand-
bolta og fótbolta og eftir
það var lögfræðin úr sög-
unni. Enda hefði ég orðið
lélegurlögfræðingur, það
veit ég núna.”
I atvinnu-
mennsku
í fótbolta
Hermann Gunnarsson er
kannski ekki eins þekktur á
prenti og hann er í útvarpi og
sjónvarpi. Hann hefur þó sjálfur
góða reynslu af prentheiminum
líka, byrjaði sem blaðamaður á
Vísi meðan hann var og hét og
vann þar á árunum 1967-69, eða
þar til hann fór utan til að verða
atvinnumaður í knattspyrnu.
„Ég var í almennum fréttum og
mér fannst gaman. Pað var góð
stemmning á blaðinu og mikill
uppgangur. Ég hafði sjálfur verið
mikið í sviðsljósinu og mér fannst
góð tilbreyting að fá sjálfur að
þreifa á fólki í stað þess að láta
alltaf þreifa á mér.”
„Og svo ferðu út?”
„Já, ég var tæpt ár í atvinnu-
mennsku í Austurríki. Það var
merkilegur tími. Stundum ofsa-
lega gaman, stundum mjög dap-
urlegt. Ég kynntist atvinnu-
mennskunni af eigin raun. Ég
fékk mjög glæsilegt tilboð frá
Pýskalandi, en hikaði. Pening-
arnir í þessu voru gífurlegir, en
mér fannst þetta eiginlega eins og
hvít þrælasala.”
„Varstu með heimþrá?”
„Já, stundum. Þegar allt gekk
vel voru allir vinir. En þegar fór
að ganga illa var maður aleinn í
heiminum. Þá töluðust menn
varla við í búningsklefunum. Og
maður fann að vináttan og gleðin
í meðlætinu var grunn.”
„Og þú hikaðir þegar stóra til-
boðið kom. Sástu eftir því?”
„Já, ég var dálítið bitur eftir á.
Ég get ekki neitað því. Ég veit að
ég hefði getað náð lengra. Samt
efast ég stórlega um að það hefði
verið þess virði. En ég nagaði mig
stöðugt í handabökin yfir að hafa
ekki látið á það reyna hvað ég
raunverulega gæti. Ég var húð-
latur við æfingar, ég veit í raun
ekki enn þann dag í dag hvað ég
hefði getað ef ég hefði raunveru-
lega þurft að taka á, - orðið
atvinnumaður með allar þær
kröfur sem því fylgja.
Togstrelta
um tvítugt
Ég var aldrei hræddur við að
spila, en það var einhver hræðsla
í mér, hræðsla við að takast á við
sjálfan mig og finna takmörk
mín. Strax um tvítugt fór líf mitt
að einkennast af togstreitu. Ég
skildi þetta ekki fyrr en löngu
seinna. Það var eins og ég stefndi
eitt, en færi alltaf eitthvert ann-
að. Ég var orðinn mjög háður
almenningsálitinu, lét fólk ráða
of mikið yfir mér og minni líðan.
Og ég var varnarlaus bæði
gagnvart hóli og gagnrýni. Ég
missti tökin á sjálfum mér. Ég
veit núna að þetta er algengt hjá
fólki sem kemst í sviðsljósið. Þar
er sólin sterk á meðan hún skín,
en vindarrfir eru líka ansi snarpir
stundum og betra að standa vel í
báða fætur eigi maður ekki að
missa fótanna. Ég var líka farinn
að loka mig inni, kominn með
einhvern rembing ásamt miklum
einmanaleika, - ég var einfald-
lega ekki nóg sterkur til að taka
þessum meðbyr.”
„Þú myndir kannski alls ekki
ráðleggja ungum mönnum að
fara út í atvinnumennsku í knatt-
spyrnu, ef hún býðst?”
„Menn eiga að minnsta kosti
ekki að hætta öllu, svo mikið er
víst. Mér finnst þetta vera hálf-
gerður útsölumarkaður núna,
menn hópast í þetta fyrir skíta-
laun og sárafáir hafa erindi sem
erfiði. Auðvitað getur þetta verið
gaman, menn verða bara að vita
hvað þeir eru að gera. Það þarf
geysilega sterka karaktera í
þetta. Ásgeir Sigurvinsson ber
höfuð og herðar yfir aðra hvað
þetta varðar, enda byrjaði hann á
réttum enda og sleppti ekki úr
nokkurri tröppu á leiðinni upp.
Hann byrjaði sem meiddur vara-
maður og síðan vann hann sig
upp. Hann hefur því fullkomna
yfirsýn yfir stöðu sína frá upp-
hafi.
Hlutirnir gerast ekki upp úr
þurru, - Ásgeir er dæmi um mann
sem hefur unnið jafn vel með
hausnum og fótunum og aðeins
þannig er þetta mögulegt.”
„Jæja, það er gott. Ég reyndi
að festast ekki í málleysum og
endurnýja orðaforðann eftir
megni. Ég vildi fræðast og fá
ábendingar. Ég hefði kosið meira
af slíku. Það er enginn vandi að
þykjast kunna allt en kunna svo
ekkert þegar á reynir. Annars á
ég mest ljúfar endurminningar
frá Útvarpinu. Ég átti dásamlegt
samstarfsfólk á öllum deildum.”
Nenni ekki
að fela neitt
„En þú hættir í vetur eftir ferð-
ina út með landsliðinu.”
„Já, sjáðu til. Ég er alkóhólisti
og það er engum betur ljóst en
sjálfum mér. Ég nenni ekki að
fela neitt, - ég missti af flugvél í
útlöndum og mér var eiginlega
sagt upp með því að annar maður
var sendur á staðinn. Á þessu
tímabili var ég orðinn þreyttur í
starfinu, hafði rætt við útvarps-
stjóra um að fara í annað starf.
Auðvitað hefði verið betra að
viðskilnaðurinn við stofnunina
hefði verið með öðrum hætti.
Aðferðirnar við þetta voru ógeð-
felldar, en í sjálfu sér var ekki
óréttlátt að ég yrði að bera
ábyrgð á gerðum mínum. Ég er
ekki bitur út í neinn, jafnvel ekki
þann sem knúði í gegn að helst
skyldi ég rekinn. Viðkomandi
sýndi þar mikla ábyrgðar-
tilfinningu sem ég hafði ekki orð-
ið var við hjá honum áður. Sjálf-
ur veit ég að þetta var ekki alvar-
legasta brot af þessu tagi sem
framið hefur verið hjá Ríkisút-
varpinu. En ég var yfirlýstur alk-
óhólisti og það vissu allir hvað
hafði gerst þegar ég mætti ekki í
flugvélina. Það voru mín mistök
að fá mér glas í Hollandi, en ég
var kominn alla leið til Frakk-
lands, tilbúinn í næstu 4 leiki,
þegar ég frétti að annar maður
væri á leiðinni. Sögurnar sem
fóru af stað um þetta voru miklu
ævintýralegri en nokkuð sem ég
hef upplifað. Það er eitt af því
sem maður á erfitt með að sætta
sig við og venst ekki hversu sjó-
aður sem maður annars verður.
Söguburðurinn og óþverrinn sem
maður heyrir um sig er með ólík-
indum. En auðvitað get ég samt
ekki álasað fólki sem ber svona
út, það er meiri ástæða til að vor-
kenna því en þeim sem fyrir sögu-
burðinum verður.”
Heimurinn
hrynur
„Hvað tók svo við?”
„Þá tók við skelfilegur tími.
Heimurinn hrundi gersamlega.
Ég lá úti í örvæntingu í nokkra
daga, ég gat ekki einu sinni
drukkið. Ég fór ekki á leikina, lá
bara uppi á hótelherbergi. Ég
vildi ekki sjá neinn, ætlaði aldrei
til íslands meir. En svo dreif ég
mig upp og fór heim. Ég talaði
strax við útvarpsstjóra sem bauð
mér að skipta um starf innan
stofnunarinnar og ég byrjaði að
vinna á dagskrárdeildinni. Það
var erfiðasti tími sem ég hef lifað.
Ég hafði engan frið, fólk var
hringjandi í mig á öllum tímum
sólarhringsins. Það var átak að
ganga niður Laugaveginn og
mæta öllum augunum, - en ég lét
mig hafa það og kreppti hnefann í
vasanum.
Stundum finnst mér íslending-
ar einkennilegt fólk. Þó allt sé í
klessu, menn farnir á hausinn og
konan farin frá þeim þá segja þeir
ævinlega „allt fínt”. Fólk er svo
lokað með sínar tilfinningar. Og
þannig var ég sjálfur. Það hjálp-
aði mér mikið að fara í meðferð
og þurfa að takast á við sjálfan
mig og mínar tilfinningar. Ég
hafði ekki hugmynd um hver ég
var og hvað ég vildi. Ég neyddist
til að vera heiðarlegur við sjálfan
mig í stað þess að víkja öllu
undan. Mér líður miklu betur
núna, ég er að finna mig smátt og
smátt. En ég gat ekki verið áfram
á Útvarpinu. Ég hætti eftir stutt-
an tíma á dagskrárdeildinni og nú
er ég bara að hugsa málið. Ég
ætla að sjá til fram á haust. Þá
kemur að því að ég tek ákvörðun.
Mér fannst ég eins og í álögum og
ég vildi hugsa minn gang í ró og
næði.”
Á krossgötum
„Hvað ætlarðu að gera í
sumar?”
„Ég læt hverium degi nægja
sína þjáningu. Ég vona að mér
takist að halda mér frá alkóhól-
inu áfram. Það á ekki við mig.
Það er svo margt sem mér þykir
skemmtilegt. Eg verð t.d. að
ferðast með Sumargleðinni um
helgar í sumar. Ég er allt í einu
farinn að upplifa landið. Þetta er
einhver alveg nýr fiðringur. Ég
hef líklega verið of upptekinn af
sjálfum mér til að skynja fegurð-
ina í kringum mig. Svo á ég mörg
áhugamál. Ég tefli, mér finnst
gaman að hlusta á tónlist, fara í
leikhús, út að borða og svo syndi
ég gríðarlega mikið. Þú sérð að
ég hef nóg að gera.”
„En með haustinu tekurðu
ákvörðun?”
„Já, ég stend á krossgötum.
Mig langar til að halda áfram í
fjölmiðlun, en ég er líka alvarlega
að hugsa um að flytjast út. Ég á
mjög góða vini í Finnlandi, ég var
með finnskri stelpu sem er læknir
og í gegnum hana kynntist ég
mjög góðu fólki. Kannski flyt ég
til Finnlands. Uppgjörið verður í
haust.”
Piparsveinalífið
einmanalegt
„Þú hefur aldrei gift þig, -
hvers vegna?”
„Ætli það sé ekki bara egó-
flippið? Ég hef heldur ekki haft
neitt að gefa. Ég var sundur-
kreistur og ég gat ekki boðið
nokkurri konu upp á þetta líf. Ég
vil ekki konu sem hangir á snaga í
einhverri íbúð útí bæ, sem maður
kemur ekki í nema um blánótt-
ina. En ég er orðinn þreyttur á
þessu piparsveinalífi. Það er oft
einmanalegt. Ég finn í sjálfum
mér dýpri og einlægari tilfinning-
ar en áður, það segir mér að ég sé
að verða tilbúinn. Ég hugsa ekki
stöðugt um hvað ég fái í staðinn
fyrir það sem ég get gefið. Svo á
ég litla dóttur, sem ég er mikið
með og hefur gefið nýja dýpt í
tilfinningalíf mitt. Mér finnst
mjög gaman að vinna með
krökkum, ég hef sungið heiF'
mikið fyrir börn og það er líka
nokkur uppbót fyrir fjölskyldu-
leysið.”
„Ertu sáttur við lífið og tilver-
una - í raun og veru?”
„Já, eiginlega. Ég er sáttur við
fortíðina, lifi í dag og er bjartsýnn
á framtíðina. Hvað viltu meira?
Það er mikið langlífi í ættinni
minni, - afi er 97 ára og
ástfanginn upp fyrir haus. Ég ber
nafn hans og vonandi hef ég
eitthvað af persónuleika hans.
Ég kvíði engu. Ég ákveð á
morgnana að láta mér líða vel -
að eiga góðan dag. Um það ræð
ég mestu sjálfur, hver er sinnar
gæfu smiður.”
þs
Iþróttafréttir
B-efni
„En Hermann Gunnarsson
varð ekki atvinnufótboltamaður,
heldur íþróttafréttamaður - ”
„Já, eftir að hafa verið út um
allt, norður á Akureyri og víðar
að spila og þjálfa fór ég að vinna
sem íþróttafréttamaður á Út-
varpinu. „Það er hæfilegt að vera
þar í 5 ár”, sagði Sigurður Sig-
urðsson, sem var sjálfur í 20 ár.
Ég ætlaði að vera svona 4-5 ár.
Og það var ofsalega gaman þarna
fyrstu árin, þetta var mitt líf og
yndi. En svo fór maður að lýjast,
- maður var alltaf að, varla nokk-
urn tíma fríkvöld. Og samt var
litið á þetta sem 3ja flokks út-
varpsefni - B-efni. Ég heyrði að-
eins einu sinni fjallað um þættina
mína innan stofnunarinnar á
þessum 8 árum í starfinu.”
„Ég hef nú samt heyrt að þú
hafir verið metnaðarfullur frétta-
maður og duglegur við að reyna
að bæta málfarið á íþróttalýsing-
um?”
10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 21. júlí 1985
Sunnudagur 21. júlí 1985 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA m