Þjóðviljinn - 06.12.1985, Blaðsíða 6

VHDHOPF
Kennarar, fariö ekki út!
Ragnar Stefánsson skrifar
Hverjum dettur nú í hug að
fara úr BSRB?“ var setning sem
ég heyrði fljúga milli kennara í
verkfallinu miðju. Þegar menn
fundu hinn sameinaða styrk sinn,
var kominn tími til að endurmeta
þær hugmyndir sem höfðu verið á
döfinni um að yfirgefa BSRB.
Annað sem öllum varð Ijóst í
verkfallinu fyrir ári var að kenn-
arar voru jafnmikilvægir fyrir
BSRB og BSRB var fyrir kenn-
ara.
Meðal þeirra hópa innan
BSRB sem vildu hætta undan-
slættinum og hefja baráttu árið
1984 voru kennararnir áhrifa-
mestir. Framlag þeirra var ómet-
anlegt í verkfallinu, en það var
jafnframt Ijóst að verkfall þeirra
einna hefði aðeins skapað lítið
brot af þeim þrýstingi á
stjórnvöld sem verkfall þeirra
með BSRB hafði. Því miður virð-
ist það vera svo að fyrir okkar
spilltu valdhafa sé almenn
menntun bara þrúgandi kvabb.
Menn fundu líka að þeir áttu
samstöðu í vörn félagslegra rétt-
inda, réttarins til skólagöngu,
Pað er miklu rökréttara og ísamræmi
við heildarhagsmuni kennara að þeir
kennarar sem eru í BHM gangi úr því og
sameinist öðrum kennurum innan
BSRB, því að BSRB er eina
raunverulega baráttutœkið sem
opinberir starfsmenn eiga nú, og til að
gera þetta vopn okkar beittara þurfum
við ennþá meira afgóðufólki.
heilbrigðisþjónustu og trygginga,
sem allt hefur orðið fyrir átroðn-
ingi vaidhafanna. Menn fundu að
í vörn samneysiunnar gátum við
komið fram sem sameinað afl,
margfalt sterkara en afl hvers ein-
staks hóps, hversu stór sem hann
væri.
Auglýsing
um nafnbreytingar þeirra sem veittur hefur verið
íslenskur ríkisborgararéttur meö lögum.
Með lögum nr. 45 24. júní 1985 um veitingu ríkisborg-
araréttar er þeim sem fengið hafa íslenskan ríkisborg-
ararétt með lögum að uppfylltu því skilyrði að þeir
tækju upp íslensk nöfn samkvæmt lögum um manna-
nöfn nr. 54/1925 veitt heimild til að fá núverandi
nöfnum sínum breytt að nýju þannig að þau samrýmist
ákvæðum þeim sem gilda um þá sem fá ríkisborgara-
rétt með lögum nr. 45/1985. A þetta við um þá sem
fengið hafa ríkisborgararétt á tímabilinu 1952-1980.
Ákvæði þessa efnis er í 2. gr. laga 45/1985 og hljóðar
svo:
„Nú fær maður, sem heitir erlendu nafni, íslenskt
ríkisfang með lögum og skulu þá börn hans, fædd
síðan, heita íslenskum nöfnum samkvæmt lögum um
mannanöfn en hann skal, þá er hann hlýtur íslenkt
ríkisfang, taka sér íslenskt eiginnafn - ásamt því sem
hann ber fyrir — er börn hans taka sem kenningarnafn.
Honum skal þó heimilt, ef hann kýs heldur, að breyta
svo eiginnafni sínu að það fullnægi kröfum laga um
mannanöfn.
Þeim, sem hafa áður fengið íslenkt ríkisfang með
lögum með því skilyrði að þeir breyttu nafni sínu í
samræmi við ákvæði þeirra laga sem verið hafa með
öðrum hætti í því efni en hér að ofan greinir, skal
heimilt, til ársloka 1985, að fá nöfnum sínum breytt
þannig að þau samrýmist ákvæðum þessara laga.“
Þeir sem óska eftir að fá nafni sínu breytt í samræmi
við heimild í ofangreindu ákvæði skulu senda umsókn
sína eigi síðar en 31. desember n.k. til dómsmálaráðu-
neytisins.
Dóms- og kirkjumálaráðuneytiö,
2. desember 1985.
Sóknarfélagar
Hin árlega úthlutun úr Vilborgarsjóði stendur frá
mánudegi 9. des.-20.des. Umsækjendur komi á skrif-
stofu félagsins Skipholti 50 a eða hafi samband í síma
81150 eða 81876.
Stjórn Sóknar
Útför móður okkar, tendamóður, ömmu og langömmu
Guðrúnar Pétursdóttur
fer fram frá Húsavíkurkirkju laugardaginn 7. desember kl.
14.
Katrín, Hólmfríður, Jóhanna og Hulda Jónsdætur,
tengdasynir, barnabörn og barnabarnabörn.
En þegar forystan
brást
Miðað við þær kröfur sem við
gerðum til forystu okkar, brást
hún í lokin, ekki síst kennararnir í
forystunni. Það var nær alger
samstaða fram á síðustu stundu á
öllum almennum fundum um að
skrifa ekki undir fyrr en trygging
fengist fyrir því að þetta yrði ekki
tekið af okkur aftur með verð-
bólguáhlaupi. Samstaðan var
óbilandi.
Eina skýringin á því að foryst-
an gaf sig virtist vera sú að hún
væri orðin hrædd um að vera gerð
ábyrg fyrir falli heillar ríkisstjórn-
ar.
Hvernig sem á þessu stóð varð
niðurstaðan vonbrigði og bitur-
leiki. Víst hafi nokkuð áunnist,
en aðeins brot af því sem gat orð-
ið.
Og í stað þess að draga rökrétt-
ar ályktanir af því sem gerst hafði
og fara að byggja upp nýja for-
ystu sem treysta mætti, fór um-
ræðan að snúast um: út eða ekki
út úr BSRB.
Verkfallsretturinn
Hetjur Hafskips á DV og aðrir
andstæðingar okkar í verkfallinu
eru enn að skrifa háðsgreinar um
baráttu okkar fyrir ári. Þeir sem
stóðu skjálfandi á beinunum
vegna hagsmuna sinna segja nú
eins og Jón sterki, sjáið þið
hvernig ég tók hann piltar. Verk-
fall er gagnslaust, það er úrelt,
segja þeir.
Eg veit að meðal þeirra sem
greiddu atkvæði með úrsögn í vor
voru nokkrir, ég held þó fáir, sem
höfðu látið ánetjast slíkum hugs-
unarhætti. Við þá vil ég segja
þetta: Verkfallsrétturinn eða
-hæfnin er nánast eina vopn
þeirra sem vilja reka sjálfstæða
launastefnu, sem vilja ná kjar-
abótum með öðru en betli og
undirlægjuhætti. Þetta þýðirekki
að við eigum alltaf að vera í verk-
falli, þetta þýðir að við verðum
alltaf að vera tilbúin og hæf til að
beita þessu vopni.
BHM og
barátta launafólks
Það er skiljanlegt að kennarar
vilji vera í einum samtökum
hvaða prófgráðu sem þeir hafa.
Það virðist hins vegar ekki vera
neitt fararsnið á meirihluta kenn-
ara í BHM út úr því bandalagi.
Eina breytingin sem yrði við
útgöngu kennara úr BSRB nú er
að þeir misstu hlutdeild í sam-
eiginlegum verkfallsrétti BSRB,
og áhrif á það hvernig BSRB
beitti sér í baráttunni. Það verður
ekki séð að kennarar geti rekið
neina þá sérstöku baráttu utan
BSRB, sem þeir ekki geta rekið
meðan þeir eru í BSRB. Verk-
fallsrétturinn mundi ekki hoppa
upp í rúmið til þeirra, bara si
sona.
Hlutskipti BHM í kjarabarátt-
unni hefur í reynd verið það að fá
smávægilega ábót á það sem aðrir
knýja fram, með skírskotun til
þess að þeir sem sitja í kjaradómi
og æðstu embættismennirnir séu í
sama báti og þeir sjálfir. Þegar
kemur að fjölmennum hópum
innan BHM, eins og kennurum,
hefur ábótin verið bæði súr og
rýr.
Svo fjölmennur hópur sem
kennarar í heild sinni mundu
enga ábót fá nema með því að
berjast fyrir henni. Fyrir utan það
að stofnun nýs máttleysingja á
borð við BHM mundi enn draga
úr krafti heildarhreyfingarinnar.
Það er miklu rökréttara og í
samræmi við heiidarhagsmuni
kennara að þeir kennarar sem
eru í BHM gangi úr því og sam-
einist öðrum kennurum innan
BSRB, því að BSRB er eina
raunverulega baráttutækið sem
opinberir starfsmenn eiga nú og
til að gera þetta vopn okkar
beittara þurfum við enn þá meira
af góðu fólki.
2.12. 1985.
MINNING
Þór Krístjánsson
Kveðja
Fyrsti sunnudagur í jólaföstu
rann upp napur og dimmur og
dagurinn var stuttur eins og þeir
eru venjulega dagarnir á þessum
árstíma. - Og þó varð hann svo
óendanlega langur í ár.
Vammlaus dáðadrengur er dá-
inn.
Maídagurinn fyrir 34 árum var
aftur á móti bjartur og langur eins
og vordagar eiga að vera. Fullur
af birtu og fögrum fyrirheitum.
Átta ára gömul móðursystir varð
himinlifandi að eignast lítinn,
kæran frænda, mamma og pabbi,
ömmur og afar glöð og stolt yfir
litlum drenghnokka. Og þar með
hafði okkur verið falið yndislegt,
viðkvæmt blóm. Blóm eins og
Hallgrímur Pétursson orti svo fal-
lega um endur fyrir löngu:
Alt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurl með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði,
líf mannlegt endar skjótl,
En haustnepja og vetrarharka
taka ekki tillit til viðkvæmra
blóma, það eru aðeins þau harð-
gerðustu, sem komast af. Þrátt
fyrir það gaf vorblómið og gaf, en
ætlaðist aldrei til neins sjálfu sér
til handa. Þór var ríkur af því,
sem mölur og ryð fá ei grandað.
Ekki var svo aum fjölskyldu- eða
vinasamkunda að hann gæfi
henni ekki líf og gleði. Það birti í
sál manns bara af að heyra rödd-
ina hans í síma eða hitta hann af
tilviljun. Alltaf var það sérstakt
tilhlökkunarefni að eiga í vænd-
um samverustund með honum.
Hann var hrókur alls fagnaðar
hvar sem hann kom. Stór sál og
ómældir persónutöfrar yftr-
skyggðu allan hégóma.
Hér er ekkert ofsagt en þó flest
ósagt.
Þór Kristjánsson fæddist 21.
maí 1951 frumburður ástkærra
foreldra sinna Kristborgar Bene-
diktsdóttur og Kristjáns Odds-
sonar. Hann eignaðist fjögur
systkini: Benedikt, Sigríði, Má
og Odd. Kvæntur var hann sóm-
akonunni Elínborgu Þórarins-
dóttur frá Hróarsdal í Hegranesi
og eignuðust þau þrjú börn:
Önnu, Kristborgu og Þórarin,
sem öll bera foreldrum sínum
fagurt vitni, þó ung séu að árum.
Ævinlega er það þannig í
tilverunni að allt, sem fagurt er
og gott finnst okkur frá okkur
tekið allt of fljótt. Og það er
mannlegt, þó vitum við mæta vel,
innst inni, að það er ekki aldurinn
eða lengd tímans, sem máli
skipta, heldur það, sem eftir
stendur er stundin er liðin hjá.
Okkur var mikið gefið - því er
missirinn stór.
f Spámanninum segir á einum
stað: „Sorgin er gríma gleðinnar“
og „Skoðaðu hug þinn vel, þegar
út ert glaður, og þú munt sjá, að
aðeins það, sem valdið hefur
hryggð þinni, gerir þig glaðan.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú
munt sj á að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín“.
Ég kveð öðlinginn Þór Krist-
jánsson þakklátum huga - hon-
um er ætlaður veglegri sess en
þetta líf hefur uppá að bjóða.
Guði sé lof fyrir vorið, sem við
vitum, að kemur er skammdegi
linnir. Far vel og hvfl í friði frændi
minn.
Aslaug.
6 SIÐA - ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 6. desember 1985