Þjóðviljinn - 06.04.1986, Blaðsíða 2

FLOSI
\iku
skammtur
af kýrkjöti og kvennarannsóknum
Þaö er víst óhætt aö segja að ég sé alvarlega
fjölmiðlasjúkur. Ég er satt að segja ekki í rónni
fyrr en ég er búinn að fá öll dagblöðin og hlaupa
yfir þau á einhvers konar gönuhlaupi, án þess í
raun og veru að festa hugann við nokkuð af því
sem í þeim stendur. En þó keyrir um þverbak
þegar kemur að útvarpinu og sjónvarpinu. Þau
apparöt geta drepið mig í slíkan dróma að það
hálfa væri nóg. Þessu sálarástandi fylgir oft
talsverður kvíði, því stundum finn ég mig knúinn
til að hlusta bæði á útvarpið og horfa á sjónvarp-
ið í einu og þá einmitt oft í sama mund og konan
mín þarf að tjá sig við mig um vandamál líðandi
stundar.
Þetta ástand getur orðið gersamlega óbæri-
legt.
Stundum gerist það, síðasta kortérið fyrir
kvöldfréttir (þetta er einmitt kortérið sem konan
mín segir að sé eini tíminn sem hægt sé að ná
sambandi við mig), já semsagt akkúrat þá teflir
ríkisútvarpið fram einhverjum af hugsuðum
þjóðarinnar, með svona einsog stutta hugvekju
framað sjónvarpsfréttum. Sjaldnast tekst þó að
tímasetja þessi spjöll þannig að fyrirlesarinn
Ijúki máii sínu fyrir sjónvarpsfréttirnar, og þess
vegna kemst aldrei nokkur lifandi manneskja
nokkurn tíma að því hvað verið var að fara í
úfvarpinu, einfaldlega vegna þess að allir eru
farnir að horfa á sjónvarpsfréttirnar þegar út-
varpsmaðurinn, eða konan, lýkur máli sínu
klukkan eitthvað dálítið gengin í níu. Niðurstaða
útvarpserindisins er bara töluð útí Ijósvakann
og inní lokuð útvarpstæki.
Það var einmitt svona ástand sem skapaðist
á mínu heimili núna í vikunni, þegar einn af
virtustu sérfræðingum þjóðarinnar í konum var
að halda útvarpsfyrirlestur á þessum tvísýna
tíma rétt fyrir áttafréttir sjónvarpsins og um
kvennarannsóknir aldrei þessu vant.
Ég fer alltaf í visst sálarástand þegar farið er
að fjalla um kvennarannsóknir. Mér finnast
nefnilega konur miklu fallegri og skemmtilegri
en karlar og konur sem fást við það að rannsaka
konur eru eiginlega, einsog sagt var í dentíð,
„mínar ær og kýr“.
Jæja, ég sit þarna semsagt fyrir framan við-
tækið mitt og er að hlusta á Helgu Kress -
þessa elsku - segja frá því hvernig breytingar
hafi orðið frá einu ástandi til annars ástands frá
elstu tímum til dagsins í dag og hvernig menn-
ing kvenna hafi gersamlega verið kveðin niður
með tilkomu ritlistarinnar á árunum 1000-1300
og aðeins hin munnlega hefð kvenna ein eftir.
Og ég hugsa sem svo:
- Það eru einmitt svona hlutir sem maður
hugsar allt of sjaldan um.
Og nú heldur kvennarannsóknarkonan áfram
og segir að með því að setja upp tvo hringi sem
skarast hafi vísindamanninum Eden Ardener
tekist að sanna að konur séu „þögull hópur“.
Og varla hefur hún sleppt orðinu þegar konan
mín kemur inn og tekur svo til orða:
-Ætlarðu ekki að fara að láta laga sírennslið í
eldhúskrananum?
Þessu svara ég ekki, fremur en öðru því sem
ekki er svaravert en kann að bera á góma í
fyrirmyndarsambúð okkar heiðurshjónanna.
Nú fer hinsvegar að læðast að mér óþægi-
legur uggur. Ég sé hvernig klukkan nálgast það
að verða átta, hægt og hægt, svo ég kveiki á
sjónvarpsskjánum. Ég finn það á mér ósköp
vel, já alltof vel, að ég muni ekki ná því að heyra
lokaorð kvenvísindakonunnar, þar sem sjón-
varpsfréttirnar verði byrjaðar áður en hún kom-
ist að niðurstöðu.
Og ég hugsa rökrétt sem svo:
- Nú eru góð ráð dýr.
Svo ákveð ég, í snarheitum, að horfa bæði á
sjónvarpsfréttirnar og hlusta á Helgu.
Fréttirnar byrja á því að segja frá hinu gífur-
lega magni af kýrkjöti sem komi úr sveitum
landsins í verslanirnar hérna í höfuðstaðnum og
sé þá orðið nautakjöt. Forstöðumaður Kjöt-
bankans í Kópavogi, sjálfur kjötbankastjórinn,
er spurður, hvort merkjanlegur munur sé á kjöti
af tarfi, ungri kú og gamalli belju, og ekki gefst
bankastjóranum færi á að leyfa mér að hlusta á
svarið, því í sama mund segir Helga í útvarpinu
að sjálfsvitund kvenna sé tvfskipt, þaér sjái sig
að utan með augum ríkjandi karlahefðar, þar
sem þær eru þolendur, og að innan þar sem
þær leitast við að vera gerendur í lífi sínu og
losna undan hefðbundnum hlutverkum og við-
horfum karlasamfélagsins.
í sjónvarpinu er hinsvegar verið að tíunda
það hvernig kýrkjöt sé selt tvöhundruð krónum
of dýrt pr. kíló undir því yfirskyni að þar sé naut á
boðstólum.
Nú kemur konan mín aftur inn og spyr mig um
sírennslið og ég heyri að kvennarannsóknar-
konan segir í útvarpinu að konur sem ekki sé
hlustað á fái það sem kallað er á vísindamáli
„doble woyced discourse", eða verði „tví-
radda“, en í sjónvarpinu slær fréttakonan botn-
inn í fréttina af kýrkjötinu með þessum orðum:
- Það verður því ekki betur séð en að kýrin
breytist á einhverju vinnslustigi í naut. Búkolla
breytist í bola og kemur á veisluborð neytand-
ans sem fyrsta flokks nautakjöt.
Og í sama mund heyri ég að kvenna-
rannsóknarkonan segir í útvarpinu að aðalper-
sónurnar klofni stundum í tvennt.
Þá stend ég upp og fer framí eldhús að gera
við sírennslið í krananum fyrir konuna mína.
IÐNSKÓLINN í REYKJAVÍK
Iðnskóladagurinn er í dag,
laugardag
Iðnskólinn í Reykjavík, á Skólavörðuholti, verður
opinn almenningi í dag, laugardag, frá kl. 10-16.
Þar gefst tækifæri til að kynna sér nám í löggiltum
iðngreinum, tölvutækni og tækniteiknun. Nem-
endur verða að störfum í öllum verklegum grein-
um og gestum gefst kostur á að ræða við ne-
mendur og kennara.
Atvinnufyrirtæki sækjast eftir tæknimenntuðu
fólki, sem hefur haldgóða undirstöðumenntun.
í Iðnskólanum í Reykjavík miðast námsmarkmið-
in við að uppfylla þessar kröfur.
Komið á Iðnskóladaginn í dag og kynnið ykkur skóla-
starfið. Við munum leitast við að veita sem gleggstar
upplýsingar. Kaffihlaðborð í matsal.
Iðnskólinn í Reykjavík
Æfingar á óperunni II Trovafore eftir Verdi eru nú á lokasprettinum hjá Islensku
óperunni. Frumsýningin verður á föstudaginn kemur og á þessari mynd sem
tekin var á æfingu nýlega má sjá söngvarana Kristin Sigmundsson í hlutverki
Luna greifa og Viðar Gunnarsson í hlutverki Ferrando en þetta er fyrsta stóra
.hlutverkið sem Viðar fær.
Reyndi að segja
sína skoðun
Eyjólfur Konráð Jónsson
heitir einn af þingmönnum
Sjálfstæðisflokksins. Það
sem meira er: hann telur sjálf-
an sig vera hugsjónamann,
sem hefur uppi í erminni svör
við nokkrum helstu vanda-
málum íslensks þjóðfélags. I
grein sem Eykon birti í Morg-
unblaðinu í gær segir hann á
þá leið, að hann hafi „æði oft
reynt á þingi að segja skoðun
sína á undirrót fátæktar, órétt-
lætis og erfiðleika íslensks
þjóðfélags". En þetta hefurað
dómi þingmannsins tekist illa
og er svo að sjá, að meira aö
segja fyrir hann sé Þjóðviljinn
betri vettvangur um fátækt en
Morgunblaðið sjálft. Eykon
segir:
„Fæst af því (sem hann vildi
segja um undirrót fátæktar á
Islandi) hefur komist óbrengl-
að til skila í svonefndum fjöl-
miðlum þótt örlað hafi á við-
leitni í Þjóðviljanum, útvarpinu
og jafnvel Tímanum“.. ■
2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN