Þjóðviljinn - 30.05.1986, Blaðsíða 4

LEIÐARI
Ölfusvatn
Hvert spillingarmáliö rekur nú annað í tengslum
viö Sjálfstæðisflokkinn, sem fyrrum var vammi firrt-
ur. Bönd Sjálfstæðisflokksins og þeirra sem helst
tengjast óhappsögu Hafskips er óþarft að rekja. En
það má minna á, að þeir sem mest hafa komið við
sögu Hafskipsmálsins síðustu vikur gegndu áður
áhrifastöðum fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Það ættu
kjósendur að hafa hugfast þegar þeir ganga að kjör-
borði á laugardaginn.
Þeir ættu heldur ekki að gleyma, að kaup Sjálf-
stæðisflokksins á Ölfusvatnslandinu, sem Davíð
Oddsson lét sér einkar annt um, eru líka dæmi um
spillingu af versta tagi. Hvernig getur það þjónað
hagsmunum borgarbúa að greiða 60 miljónir fyrir
jörð sem metin er á 400 þúsund krónur, og ekki
verður hægt að nýta fyrr en allir borgarbúar verða
löngu komnir undir græna torfu? Og hafi það verið
framsýni af Davíð Oddssyni að berjast persónulega
fyrir Olfusvatnskaupunum, einsog Morgunblaðið
segir, hversvegna kaus þá Morgunblaðið að þegja
yfir málinu þegar kaupin voru gerð? Hvenær hefur
Morgunblaðið lagt það í vana sinn að þegja yfir
framsýni Sjálfstæðisflokksins? Og enn má spyrja:
Sé jafn brýn nauðsyn á Ölufsvatnslandinu og Sjálf-
stæðisflokkurinn heldur fram í málsvörn sinni, hvers-
vegna í ósköpunum má þá Reykjavíkurborg ekki
byggja svo mikið sem kofahróf á landinu í aldarfjórð-
ung?
Staðreyndin er einfaldlega sú, að Sjálfstæðis-
flokkurinn var með hinum ótrúlegu kaupum á Ölfus-
vatninu að gera flokksgæðingum greiða á kostnað
borgarbúa. Hann var að gefa áhrifamikilli íhaldsætt
60 miljónir króna úr sjóðum Reykvíkinga. Þetta skilja
Reykvíkingar. Það sannaðist í könnun Félagsvísind-
astofnunar Háskólans, þar sem kom fram að mikill
meirihluti, eða 65,3 prósent, Reykvíkinga er andvíg-
- Grandi - Hafskip
ur kaupunum. Meira að segja stór hluti fylgis Sjálf-
stæðisflokksins, eða 28 prósent, leggjast gegn
kaupum Davíðs á Ölfusvatninu.
Kjósendur í Reykjavík ættu heldur ekki að gleyma
því sem er að gerast þessa dagana í málefnum
Granda hf. Borgarstjóri neitar að leggja fram
reikninga Granda, þrátt fyrir að aðalfundur hafi verið
haldinn. Hvernig stendur á því? Hvað er verið að
fela? Annað Ölfusvatn?
Þetta er auðvitað í rökréttu framhaldi af því sem
áður hefur gerst í tengslum við Granda. Fyrirtækið
var stofnað til að bjarga flokksgæðingum úr innsta
kjarna Sjálfstæðisflokksins, eigendum ísbjarnarins,
úrfjárhagskröggum. Það kostaði Reykvíkinga hvorki
meira né minna en kringum 200 miljóna skulda-
bagga. Ákvörðun um þessa sóun var tekin af Davíð
Oddssyni persónulega, og birt borgarbúum með
konunglegri tilskipun í Morgunblaðinu, án þess að
málið fengist einu sinni rætt í borgarstjórn.
Miklu fleiri dæmi um spillinguna í skjóli Sjálfstæð-
isflokksins mætti nefna. Besta dæmið er þó senni-
lega brennivínsbarinn sem borgarstjóri lét innrétta
fyrir sig í kjallara Höfða. Kostnaðurinn við hann er
falinn undir mörgum liðum. Hann fæst ekki uppgef-
inneftireðlilegum leiðum. Blaðaljósmyndararfáekki
að taka mynd af barnum. En það er nú upplýst, að
brennivínsbarinn á Höfða kostaði næstum tíu miljón-
ir.
Þetta er táknrænt um Sjálfstæðisflokkinn í dag.
Hann er flokkur spillingarinnar, vegna þess ofur-
valds sem flokksræðið í stjórnkerfi borgarinnar hefur
fært honum. Það þarf að veita honum aðhald. Þess
vegna þurfa Reykvíkingar að sameinast um G-
listann á morgun. Sá listi er höfuðandstæðingur
Sjálfstæðisflokksins, að dómi 66,4 prósenta
Reykvíkinga, sem tóku þátt í skoðanakönnun Fé-
lagsvísindastofnunar.
Ekki fleiri Hafskip - ekki fleiri Granda - ekki fleiri
Ölfusvötn. G-listinn er beittasta vopnið gegn bruðli
og spillingu.
Tvískinnungur
í lok kosningabaráttunnar er taugaskjálftinn í her-
búðum Sjálfstæðisflokksins orðinn slíkur, að hann
beitti flokksræðinu til að koma í veg fyrir að G-listinn
fengi að hafa uppi auglýsingaspjöld á Ijósastaurum.
Spjöldunum var komið fyrir með sérstökum hætti,
þannig að þau skemmdu ekki staurana né drógu
athygli frá akandi vegfarendum á viðkvæmurn stöð-
um í umferðinni.
Þetta er fróðlegt að skoða í Ijósi þess hvernig
Sjálfstæðisflgkkurinn misnotar eigur borgarinnar í
eigin áróðri. Á fyrstu opnunni í Bláu bókinni, kosning-
abæklingnum sem Sjálfstæðisflokkurinn dreifir til
borgarbúa er mynd af strætisvagni. Vagninn er núm-
er 12, Hlemmur - Vesturberg, sem ekur upp í
Breiðholt. En myndin er hins vegar tekin á Öldugöt-
unni, fjarri leið vagns númer 12 og víðs fjarri
Breiðholti. Ökumaðurinn er sömuleiðis flokksbund-
inn Sjálfstæðismaður í starfi hjá SVR, en sem ekki
ekur vögnum daglega að öðru jöfnu.
Þetta er dæmi um hvernig Sjálfstæðisflokkurinn
misnotar eigur borgarinnar í eigin þágu og sinna
manna. Er ekki komið nóg af þessu? Þarf ekki að
hreinsa til?
-ÖS
KUPPT OG SKORHÐ
Morgunblaðið
á fullu
Morgunblaöið er hætt að leika
„málgagn sjálfstæðisstefnunnar“
og er nú komið útí grímulausan
áróður fyrir þrengstu flokkssjón-
armið..f leiðaranum í gær er t.d.
komist svo að orði:
„Morgunblaðið telur að
reynslan frá Reykjavík, Seltjarn-
arnesi, Garðabœ, Njarðvík,
Vestmannaeyjum, Mosfellssveit,
Stykkishólmi og Hveragerði á því
kjörtímabili sem nú er að líða
sýni, svo ekki verður um villst, að
hvarvetna, þar sem sjálfstœðis-
menn hafa hlotið meirihluta verð-
skuldi þeir endurkjör nú. “
Þetta finnst þeim víðar, sem
hafa meirihluta. En hvaða afrek
eru þetta sem kjósendurnir eiga
að umbuna Sjálfstæðisflokknum
fyrir? Á að verðlauna íhaldið á
Seltjarnarnesi fyrir drullupollana
eða byggingaráformin á Valhúsa-
hæð? A að verðlauna íhaldið í
Reykjavík fyrir Granda og Ölfus-
vatn? Á að verðlauna íhaldið í
Garðabæ fyrir að hafa misst
bæjarkontórinn á nauðungar-
uppboð? Á að verðlauna íhaldið í
Vestmannaeyjum fyrir að hafa
orðið að aðhlátursefni útum allt
land?
Hættan
til hægri
Morgunblaðið hefur seilst
langt í málefnafátækt sinni síð-
ustu daga. Við lestur þess góða
blaðs er ekki laust við að gamlir
fjandvinir blaðsins finni til vor-
kunnar. Klippari viðurkennir að
vísu, að sú meðaumkvun ristir
ekki mjög djúpt, enda er fullvíst
„Eilífðina munar minnst um okkur.“ Nokkrir íhaldsmenn áfundi áTorginu í gær.
Rigning, Kuldi. Vonbrigðí.
að það tekur ekki marga mánuði
eftir kosningar fyrir Moggann að
ná áttum aftur.
Gamlir eðalíhaldsmenn einsog
Styrmir og Matthías voru búnir
að ákveða að halda flokkseigend-
aklíkunni frá blaðinu í þessari
baráttu en síðustu daga hafa þeir
orðið að láta undan. Svo djúpt
sökk hin innanlandspólitíska
deild á Morgunblaðinu, að hún
hefur afhent utanríkisdeildinni,
sem í daglegu tali er kennd við
Líbýu, - umfjöllun um borgar-
stjórnarkosningarnar. Þannig
eru þeir pólitísku fóstbræður
Guðmundur Magnússon og
Björn Bjarnason á fullu í
slagnum fyrir Davíð og Björn
skrifar langloku í Mogga gær-
dagsins og átökin í kosningabar-
áttunni - þarsem Sjálfstæðis-
flokkurinn in absentia (fjarri
góðu gamni) er að missa sjálfsör-
yggiö.
Mogginn hefur gripið til þess
g.’nialkunna ráðs að gera and-
stæðingaflokkum sínum upp
mikla ólgu og ágreining, klofning
og hvaðeina. Þá hefur Mogginn
gleymt því sem hann hefði þó átt
að festa betur í minni en flestir
aðrir, að spenna og átök í
stjórnmálaflokkum, eru alltað-
eins líkleg til að auka þeim fylgi -
samanber Sjálfstæðisflokkurinn
fyrr og síð.
Nú er það svo að Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur enga stefnu í
borgarstjórnarkosningunum og
Björn er að reyna að bæta úr því
með því að dusta rykið af
gömlum slagorðum íhaldsins.
Þannig fer hann að tala um „kjör-
orð“ Sjálfstæðisflokksins: varist
vinstri slysin, - í sömu andrá og
hann sakar andstæðinga Sjálf-
stæðisflokksins um það sem hrjá-
ir Sjálfstæðisflokkinn öðrum
fremur - ábyrgðarleysi - sérstak-
lega í fjármálum. Hættan til
hægri, - einsog hafskip í rótinu.
Rýrnandi
þrek
Það er svo ekki nema eðlilegt
að Mogginn hafi átt í erfiðleikum
með að blása baráttu í brjóst
stuðningsmanna Sjálfstæðis-
flokksins. Fyrir hverju eiga þeir
að berjast? Glansmyndinni af
borgarstjóranum? Sú var tíð að
Flokknum tókst auðveldlega að
hóa saman þúsundum manna
þegar mikilsverðar skrautsýning-
ar voru á dagskrá.
Eftir að hafa ákveðið að vera í
felum fyrir kjósendum, - og séð
að það voru mistök, ákvað Sjálf-
stæðisflokkurinn að efna til stór-
fundar á Lækjartorgi í gær, - til
að sýna styrk sinn og tiltrú meðal
kjósenda. Auglýsingar, dreifirit
og hvaðeina til að auglýsa upp
fundinn. Nú átti að sýna vinstri
mönnunum hvernig ætti að halda
fund:
En þær Austurstrætisdætur
sem ekki sjást á framboðslistum
Sjálfstæðisflokksins létu ekki
heldur sjá sig á Lækjartorgi. Litli
maðurinn á götunni lét ekki held-
ur sjá sig. Ekki einu sinni pró-
sentin sem í skoðanakönnunum
segjast vera hlynnt Ölfusvatns-
landskaupunum hans Davíðs létu
sjá sig. Og verkafólkið í Granda
lét sig líka vanta. Einungis
sauðtryggustu hetjurnar, æðstu
embættismennirnir og fulltrúar
ættarveldisins og nokkrir fylgis-
menn þeirra komu og hlustuðu á
Davíð. Og Albert. Svo kom
leikari og las upp Austurstræti
eftir borgarskáldið ljúfa - Tómas
Guðmundsson.
Við biðjum öll
Klippari þarf ekki að lýsa þeirri
klökkvu tilfinningu sem bærist í
miðaldra rótttæklingshjarta, sem
svo oft hefur barist á fámennum
fundum í kuldanum - þegar
Austurstrætisfundur íhaldsins
varð honum sýnilegur á ljós-
myndum. Og þessar par hundruð
sálir báðu með skáldinu:
Biðjum þess öll að bankar þínir
dafni
börnin þín leggi niður svik
og klæki...
Og nú var blásið kjarki í
íhaldsbrjóstin:
Kaupmenn þínir sönnum auði
safni
og setji hann í örugg fyrirtæki.
Og þá mundu menn alltíeinu
að þau geta verið fallvölt þessi
„öruggu fyrirtæki", - ísbjörninn
og Hafskip - og reistust við:
ef ekki þessa heims þá hinum
megin.
Alltílagi
En sá skáldið þennan útifund
íhaldsins fyrir?:
Og jafnvel þó að þynnist okkar
flokkur
við þurfum ekki heimsins vegna
að kvíða
því eilífðina munar minnst um
okkur
og munar ekki vitund um að bíða.
Það veit ég að Tómas Guð-
mundsson fyrirgæfi mér stráks-
skapinn.
-óg
DJOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, þjóðfrelsis
og verkalýðshreyfingar
Utgefandi: Útgáfutélag Þjóðviljans.
Ritstjórar: Árni Bergmann, össur Skarphéðinsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Oskar Guðmundsson.
Fréttastjóri: Valþór Hlöðversson.
Blaðamenn: Garðar Guðjónsson, Guðlaugur Arason (Akureyri), Ing-
ólfur Hjörleifsson, Kristín Ólafsdóttir, Lúðvík Geirsson, Magnús H.
Gíslason, Mörður Árnason, Sigurdór Sigurdórsson, Sigurður A. Frið-
þjófsson, Víðir Sigurðsson (íþróttir), Þröstur Haraldsson.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Ljósmyndir: Einar Ólason, Sigurður Mar Halldórsson.
Útlit: Sævar Guðbjörnsson, Garðar Sigvaldason.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Skrifstofustjóri: Jóhannes Harðarson.
Skrífstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Magnús Loftsson.
Utbreiðslustjóri: Sigríður Pétursdóttir.
Auglysingastjóri: Sigríður Hanna Sigurbjörnsdóttir.
Auglýsingar: Ásdís Kristinsdóttir, Guðbergur Þorvaldsson, Olga
Clausen.
Símvarsla: Katrín Anna Lund, Sigríður Kristjánsdóttir.
Húsmóðir: ólöf Húnfjörð.
Bíistjóri: Jóna Sigurdórsdóttir.
Afgreiðslustjóri: Hörður Jónsson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Ólafur Björnsson.
Útkeyrsla, afgreiðsla, ritstjórn:
Síðumula 6, Reykjavík, sími 681333.
Auglýsingar: Síðumúla 6 símar 681331 og 681310.
Umbrot og setning: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Verð í lausasölu: 40 kr.
Helgarblöð: 45 kr.
Áskriftarverð á mánuði: 450 kr.
4 SÍÐA - ÞJÖÐVILJINN Föstudagur 30. maí 1986