Þjóðviljinn - 12.04.1987, Blaðsíða 17

Hjálparstofnunm
nœr sér á strik
Sigríður Guðmundsdóttir, nýráðinn framkvœmdastjóri: Söfnum
fyrir munaðarlaus börn í Eþíópíu í dymbilvikunni
Nafn vikunnar að þessu sinni
er Sigríður Guðmundsdótti hjúkr-
unarfræðingur en hún var ráðin
framkvæmdastjóri Hjálparstofn-
unar kirkjunnar í byrjun þessa
mánaðar. Hjálparstofnunin er nú
að fara af stað með fjársöfnun í
dymbilvikunni og þar með er
merkið hafið að nýju, en stofnun-
in hefur verið í iægð eftir harka-
legar deilur um fjárreiður hennar
og fyrirhugaðar fjárfestingar á
síðast liðnu hausti og ætti að vera
óþarfi að rifja það upp frekar. Við
byrjuðum á að spyrja Sigríði hvað
hún hefði starfað áður en fram-
kvæmdastjórastaðan kom tit.
Ég er hjúkrunarfræðingur að
mennt og hef starfað á hjarta-
deild Landspítalans lengst, með
litlum hléum þó. Ég starfaði í Sví-
þjóð um tíma og síðan hef ég unn-
ið á vegum Rauða krossins í ýms-
um löndum, Thailandi, Sómalíu,
Eþíópíu og Súdan. Þetta var á
árunum ’80 til ’86, ég var svona
um það bil hálft ár í hverri ferð
nema í Eþíópíu, þar var ég í heilt
ár.
Og í hverju var starfið fólgið?
Ég starfaði á svæðum þar sem
hungur geisaði, við skipulagn-
ingu á heilbrigðisþjónustu og
matardreifingu.
Fyrirhuguð páskasöfnun
Hjálparstofnunarinnar, hvernig
verður að henni staðið?
Við höfum skipulagt söfnunina
í samvinnu við presta og söfnuði á
landinu og verður hún með ýmsu
sniði. í Reykjavík verður fjár-
framlögum veitt móttaka í and-
dyrum kirkna eftur messur og þar
verður einnig hægt að nálgast gír-
óseðla. Gíróseðlar munu líka
liggja frammi í bönkum og spari-
sjóðum. Úti á landi verða kirkj-
umar sums staðar opnar eitt til
tvö kvöld í dymbilvikunni og
tekið á móti framlögum. Jafnvel
verður gengið í hús í einhverjum
mæli og þá á smærri stöðum úti á
landi.
Fjárhagsstaða stofnunarinnar
er mjög slæm um þessar mundir
og því verður tilkostnaði við
söfnunina stillt mjög í hóf og hún
þar af leiðandi lítið auglýst. Helst
eitthvað í útvarpi, það er ódýrasti ^
miðillinn.
Og eruð þið bjartsýn á árang-
ur?
Við gerum okkur grein fyrir
því að það verður kannski ekki
stórkostlegur árangur í þessari
söfnun. Þetta er fyrsta verk nýs
fólks hjá Hjálparstofnuninni.
Er söfnunin kannski öðrum
þræði könnun á því hvernig
iandið liggur?
Já, við munum taka árangur
þessarar söfnunar sem vísbend-
ingu um hvort þjóðin geti treyst
okkur á nýjan leik.
Fyrir hverju er safnað að þessu
sinni?
Við höfum skuldbindingar
gagnvart uppbyggingu á heimili
fyrir munaðarlaus börn í Eþíópíu
og höfum heitið því að greiða níu
milljónir króna í því skyni. Við
höfum ekki getað staðið við þess-
ar skuldbindingar nema að litlum
hluta. Þess vegna förum við í
þessa söfnun núna fyrir heimilinu
og allt það fé sem kann að safnast
rennur óskert til þessa verkefnis.
Það má geta þess í þessu sam-
bandi að í nýrri skipulagsskrá
stofnunarinnar er kveðið á um að
aðeins 8% af söfnunarfé megi
renna í rekstur. Og þá er ég að
tala um hámark.
Það eru alls konar góðgerð-
arfélög með fjársafnanir í gangi
meðal almennings og nú þarf
Hjálparstofnunin að vinna sig
upp úr lægð; heldurðu að hún nái
sér á strik?
Ég er sannfærð um að Hjálpar-
stofnunin nær sér á strik en það
Sigríður Guðmundsdóttir, framkvæmdastjóri Hálparstofnunar kirkjunnar: Þurf-'
um tíma til að vinna traust fólksins aftur. Mynd: Sig.
gerist ekki á einni nóttu. Við
þurfum tíma til að vinna traust
fólksins aftur.
Mjatlast inn hjá ykkur pening-
ar árið um kring án þess að sér-
stakar safnanir séu í gangi?
Já, það koma jafnt og þétt pen-
ingar inn á gíróreikning okkar og
fólk kemur jafnvel hingað til okk-
ar með framlög.
Að öllu samanlögðu, leggst
framtíð Hjálparstofnunarinnar
vel í þig?
Ég held að ef ég tryði því ekki
að Hjálparstofnunin hefði mögu-
leika á því að rétta sig við aftur,
þá hefði ég ekki tekið þetta starf
að mér. Ég trúi því að okkur eigi
eftir að ganga vel.
HS
LEHDARI
siökwa
mýraljósunum
Framtíðarnefnd forsætisráðherra skilaði í vikunni
af sér framtíðarspá sinni. i þeirri spá kemur m.a. fram
að stóriðjudraumurinn er úti; að næstu 5-10 árin
verði íslendingar í erfiðri stöðu hvað varðar sam-
keppni um aðstöðu til stóriðju. Ástæðan er umfram-
vinnslugetu flestra iðnríkja á raforku, auk þess sem
verðlag á afurðum stóriðju er alltof lágt. Afurðaverðið
þarf að hækka verulega áður en ný fyrirtæki, ásamt
tilheyrandi raforkuverum, geta talist arðvænlegir,
fjárfestingarkostir á islandi.
Málgögn ríkisstjórnarflokkanna hafa ekki hátt um
þessa niðurstöðu framtíðarnefndarinnar, þótt spáin
hafi verið unnin að þeirra undirlagi. Kemur það
reyndar ekki á óvart því þessi niðurstaða er jafnframt
vægðarlaus dómur á eltingarleik þessara manna við
mýraljós stóriðjunnar; eltingaleik sem á þessu kjör-
tímabili hefur kostað um 60 milljónir króna.
Fyrir síðustu kosningar sameinuðust Sjálfstæðis-
flokkur og Framsóknarflokkur í gagnrýni á varkára
stefnu Hjörleifs Guttormssonar í stóriðjumálum,
stefnu sem beindist fyrst og fremst að því að tryggja
hagsmuni íslendinga gegn samningsbrotum Alu-
suisse og kæmi til nýrrar stóriðju yrði tryggt að ís-
lendingar hefðu þar öll tögl og hagldir.
Hjörleifi var kennt um alla tregðu erlendra aðila að
fjárfesta í nýju álveri við Eyjafjörð, stækkun álversins
í Straumsvík og Kísilmálmvinnslunni á Reyðarfirði.
Nú hafa þessir sömu herrar verið á þönum um alla
heimsbyggðina, á góðri risnu íslenskra skattbor-
gara, og boðið stóriðjufurstum gull og græna skóga
á (síandi. Árangurinn er samt enginn. Um 60
milljónum hefur verið kastað á glæ.
Einstaka dekurbörn stjórnarflokkanna hafa þó
uppskorið vel og sumir þeirra gefa nú kost á sér til að
sitja á Alþingi. Þeirra á meðal er Guðmundur G.
Þórarinsson, sem stendur í vonlítilli baráttu fyrir
Framsókn í Reykjavík. Hann hafði um 1,4 milljónir
króna á síðasta kjörtímabili fyrir eltingarleikinn. Birgir
(sleifur hafði rúma 1,1 milljón fyrir sama eltingarleik
og Gunnar G. Schram var einnig á „réttri leið“, með
620 þúsund krónur.
í framtíðarspánni er m.a. að finna eftirfarandi
klausu, sem vel gæti verið tekin beint úr Þjóðviljan-
um: „í umræðunni um stóriðju á íslandi heyrist því oft
haldið fram, að vegna þess að við ráðum yfir miklum
óvirkjuðum orkulindum, sem geti gefið ódýra orku,
séu skilyrði mjög góð til stóriðju hér á landi. Það sem
helst standi í veginum fyrir meiriháttar uppbyggingu
orkufreks iðnaðar hér á landi sé fyrst og fremst það,
að við vitum sjálf hvað við viljum og hættum að deila.
Við þurfum ekki annað en rétta út hendina; þá standi
útlendingar í biðröðum eftir að reisa hér iðjuver í
samvinnu við okkur eða einir; allt eftir því hvað við
viljum. Okkar sé aðeins að velja úr þeim. Þetta við- *
horf er á misskilningi byggt.“
Heilum byggðarlögum hefur verið talin trú um að
verksmiðja væri á næstu grösum, verksmiðja sem
myndi rífa byggðarlagið upp úr þeirri ládeyðu sem
það hefði verið í um langt skeið. Og íbúarnir hafa
beðið. Sumir steypt sér í stórar skuldir vegna fjárfest-
inga út á drauminn og sitja nú uppi með atvinnutæki
sem lítil þörf er á. Jafnvel mun fólk hafa flust búferl-
um til staða einsog Reyðarfjarðar. Nú situr þettafólk
eftir með sárt enni.
Dreifbýlið hefur verið svikið, því landsbyggða-
stefna stjórnvalda grundvallaðist á mýraljósum stór-
iðjunnar. Stóriðju í hvern landshlutavar lausnarorðið
og nú hefur framtíðarnefndin kveðið upp þann úr-
skurð að draumurinn sé búinn. Það hefur verið slökkt
á mýraljósunum og í kosningunum núna getur fólk
valið um nýja uppbyggingu í atvinnumálum, með
áherslu á minni fyrirtæki, sem Alþýðubandalagið
hefur kynnt, eða stefnuleysi núverandi ríkisstjórnar,
sem er algjört eftir að Ijóst varð að hlaup dekurbarna
þeirra út um víðan völl var gönuhlaup.
________________________________________ -Sáf
Sunnudagur 12. apríl 1987 ÞJÓÐVIUINN - SlÐA 17