Þjóðviljinn - 31.01.1988, Blaðsíða 20

FJÖLMIÐLAPISTILL
Sjónvarpið
mœtir í
Múlakaffi
...og Helgi E. haföi breyst í... Hall Hallsson."
íslenska ríkissjónvarpið hefur
verið þekkt fyrir flest annað en
að snobba niður á víð og
dekra við alþýðuna. Á
þriðjudaginn hélt ég þó að
eitthvað væri að breytast í
þessu efni þegar ég las
dagskrárkynninguna. Þar
stóð að kl. 21.35 yrði á
dagskrá „Sjónvarpsfundur í
Mulakaffi. bein útsending frá
fundi í Múlakaffi þar sem rætt
er um kjara- og skattamál
með þátttöku forystumanna
verkalýðs og atvinnurekenda
og að viðstöddu fullu húsi
launþega. Umsjón Helgi E.
Helgason".
Nú hélt ég að sjónvarpið hefði
frétt að íslenskir krataráðherrar
hefðu farið í Múlakaffi og fundið
alþýðuna. Auk þess væri þessi al-
þýðlegi matsölustaður svo þægi-
lega nærri sjónvarpshúsinu sem
kæmi sér vel á tímum sparnaðar
og niðurskurðar (eins og sjá má á
dagskránni). Ég settist því niður
fyrir framan tækið til að sjá
hvernig færi þegar sjónvarpið lyti
niður til alþýðunnar í Múlakaffi.
ÞRÖSTUR
HARALDSSON
Einnig voru kjaramálin óvenj-
uspennandi þennan dag, með
blöðin full af skoðunum á ísa-
fj arðarsamningnum.
En hvílík vonbrigði! Þegar til
kom hafði Helgi E. breyst í Hall
Hallsson og með honum við há-
borðið sat þetta venjulega gengi
úr hlaðna húsinu við Austurvöll
sem hefur fylgt sjónvarpinu eins
og hver annar húsdraugur frá því
það var stofnað. Og það var hnot-
abitist með hefðbundnum hætti
um það hver hefði verið verstur
eða bestur við alþýðuna síðustu
misserin, hver hefði klipið af
henni flestar krónurnar osfrv.
Þessir kjömu fulltrúar alþýðunn-
ar gátu ekki einu sinni sýnt okkur
þá lágmarkskurteisi að nota
sömu tölurnar um sömu stærðirn-
ar í fjárlögunum.
Og svo var það almenningur í
gjánni. Þegar kamerunni var
rennt yfir salinn kom í ljos að
„launþegarnir“ sem auglýstir
voru í dagskrárkynningunni
reyndust flestir vera á launaskrá
hjá stjórnmálaflokkunum. Þarna
glitti í flokkskontórista, nefnda-
drottningar og allt upp í alþingis-
menn. Innan um var svo einn og
einn venjulegur kúnni í Múla-
kaffi sem hafði mætt í kvöldkaffið
og sötraði úr fantinum eins og illa
gerður hlutur innan um pólitísku
fagmennina.
Mér fannst ég verulega illa
svikinn með þennan þátt. Fyrir
það fyrsta er ég búinn að fá upp í
háls af geldu karpi alþingismanna
um matarskatt og hver er mesti
alþýðuvinurinn. A því er ekkert
að græða og yfirleitt skilur slík
umræða mann eftir ringlaðri en
áður og fjær því að skilja málið
sem átti að ræða um.
f annan stað fjallaði þessi þátt-
ur minnst af öllu um kjaramálin
sem nú eru í algleymingi. Og í
þriðja lagi brást sjónvarpið enn
einu sinni þeirri von minni að það
sé fært um að búa til umræðuþátt
sem horfandi sé á og eitthvert
gagn eða gaman að.
En til þess að vera uppbyggi-
legur ætla ég að setja fram til-
lögur sem sjónvarpið má alveg
hafa til hliðsjónar í framtíðinni.
Sú fyrsta er að segja upp samn-
ingnum við Alþingisgengið, amk.
um tíma. Þann tíma mætti nota til
að kenna þáttastjórnendum og
fréttamönnum að spyrja hvasst
svo við áhorfendurnir losnum við
að týnast í talnaleikjum atvinnu-
pólitíkusa þegar þeim verður
hleypt að aftur. Sú kennsla skyldi
hafa að leiðarljósi þá reglu að
fréttamenn eru fulltrúar almenn-
ings og hafa það hlutverk að
skýra málin fyrir okkur. Þeirra
hlutverk er ekki að vera einhverj-
ir skömmtunarstjórar á athygli
sem stjórnmálamenn telja sig
þurfa.
í öðru lagi væri athugandi fyrir
sjónvarpið að taka sénsinn á að
tala við alþýðuna í Múlakaffi. Þó
það sé smurolía undir nöglunum
á henni.
En, vel á minnst, hvar voru
„aðilar vinnumarkaðarins“ þetta
kvöld?
I i \M

„Veistu hvaö, Steini! Ég hef það einhvernveginn á tilfinn-
i'ngunni að við siglum í hringi..."
„Jú, það er rétt... við eigum tvö börn sem vilja ekki borðt
hafragrautinn sinn.“