Þjóðviljinn - 07.02.1988, Qupperneq 9

að því, og aðallega eru þetta gam-
anvísur. Mest höfum við Karvel
gert af því að troða upp saman,
og lengst af höfum við haft góðan
liðsauka sem er Sigurður Jóns-
son, tannlæknir og píanóleikari.
Við höfum farið ansi víða - kom-
ið fram allt upp f fjörutíu sinnum
á vetri - og skemmt fólki. Nú eða
skemmt fyrir fólki; það er
kannski álitamál.
Við höfum komið fram fyrir
austan og vestan, úti í
Vestmannaeyjum og víðar, en
mest reyndar á höfuðborgar-
svæðinu, og þá aðallega á stofn-
unum aldraðra og öryrkja.
Popplag í G-dúr
Hafa flokksskemmtanir notið
góðs af?
Ég hef stundum gripið til svip-
aðs efnis þegar ég hef verið beð-
inn að gera eitthvað fyrir flokk-
inn, og þá í staðinn fyrir að flytja
kannski langa og leiðinlega ræðu.
Það getur verið lúmsk innræting í
svona efni og góð fyrir sinn hatt.
Ég hef nú reyndar ekki mikla
söngrödd, en ef maður reynir að
flytja þetta á líflegan og skemmti-
legan hátt þá spyr enginn hvort
maður geti sungið eða ekki.
Og þá Alþýðubandalagið á svo-
lítið alvarlegri nótum en þessum...
Ég átta mig í rauninni ekki á
því hvað þessi flokkur þarf að
gera í dag til að ná sér upp. Mér
þykir hann hafa verið dæmdur of
hart og ómaklega fyrir ríkis-
stjórnarþátttökuna á sínum tíma,
ekki síður af eigin fólki en öðr-
um. Auðvitað var það ekki allt
gott sem sú stjóm gerði, en í ljósi
þess sem dynur yfir af vöidum nú-
verandi ríkisstjórnar og þeirrar
síðustu þykir mér flokkurinn ekki
njóta sannmælis og að ljósu
punktarnir hafi gleymst.
Nærtækt dæmi, úr því að ég hef
hafið störf hjá öryrkjabanda-
laginu, er heildarlöggjöf um mál-
efni fatlaðra: Ég dreg stórlega í
efa að aðrir en við hefðum komið
því merka máli í gang. Þá má
nefna gjörbyltingu á trygginga-
kerfinu á sínum tíma. Þessum og
þvflíkum málum þar sem vel
tókst til megum við ekki gleyma.
Hvert skref
mikilvœgt
Flokkurinn er blessunarlega
þess eðlis að honum er ekkert
auðvelt að taka þátt í ríkisstjórn-
um með flokkum sem aðhyllast
hið kapítalíska hagkerfi, og
þannig á hann að vera. Hvert
skref sem næst fram verður að
teljast mikilvægt, og ég vona að
vinstrihreyfingin á íslandi í dag
átti sig á þeirri hættu sem að vel-
ferðarkerfinu steðjar, en Al-
þýðuflokkurinn gengur nú fram
fyrir skjöldu að mola það niður.
Vinstrihreyfingin verður að
sækja enn lengra fram, og þá á
Alþýðubandalagið sitt hlutverk,
en ef markaðslögmálin verða
allsráðandi getum við ekki tekið
þátt í því dæmi.
Það er höfuðnauðsyn að menn
samstilii sig af einlægni og heiðar-
leika; ef það tekst ekki ber flokk-
urinn í sér ákveðna feigð. Per-
sónuleg sjónarmið og einkasjón-
armið verða að víkja, eins og þau
hafa alltaf orðið áður, og þá á
flokknum að vegna vel.
Á Alþingi léstu málefni öryrkja
mjög til þín taka og nú ertu kominn
til starfa hjá Öryrkjabandalaginu;
eðlilegt framhald?
Það finnst mér. Á Alþingi voru
mín fyrstu mál, og jafnframt þau
veigamestu, tengd málefnum
þroskaheftra og fatiaðra.
Málefni öryrkja
lengi afskipt
Er einhver sérstök ástœða þess
hvað þú hefur sinnt þessum mála-
flokki?
Mér fannst þessi málaflokkur
uara setið meira á hakanum en
margir aðrir og að þama væri að
miklu jafnréttismáli að vinna.
Upp á síðkastið hafa óneitanlega
orðið miklar framfarir í þessum
efnum. Við erum á réttri leið, en
margir hafa ekki áttað sig á því
hvað samfélagið lagði í rauninni
lítið til þessara mála í heild sinni
árum saman, og blöskrar því þær
upphæðir sem til þeirra renna
núna. Það stafar einfaldlega af
því hvað þessi málaflokkur lá
lengi niðri og hve margt er því
ógert.
Og hvað er brýnast?
Húsnæðismálin eru meðal þess
sem brennur á öryrkjum. Fatlað-
ir þurfa að geta búið við viðun-
andi húsnæðisaðstæður, og þar
hjálpa tekjurnar af lottóinu að
vísu mikið upp á sakirnar þar sem
80% þeirra renna í hússjóð Ör-
yrkjabandalagsins. Á hinn bóg-
inn er á það að líta að biðlistar
eftir húsnæði eru svo langir að við
sjáum enn ekki til lands. Þá er
fjöldamargt í tryggingamálunum
sem má betur fara til að skapa
okkar fólki lífvænleg skilyrði;
tryggingabæturnar einar og sér
hrökkva hvergi nærri fyrir því í
dag.
Þá er mikið verk óunnið í ferli-
málum fatlaðra. Það þarf ekki
annað en að leiða hugann að
gangstéttunum í borginni að und-
anfömu; vandséð hvemig til
dæmis hjólastólafólk og aldraðir
eiga að komast leiðar sinnar yfir
íshrönglið. Svo ekki sé nú minnst
á aðkomuna að húsum víða.
Þykir þér skilningur á málefn-
um fatlaðra vera að aukast í
þjóðfélaginu?
Það er ekki vafi á því, og menn
viðurkenna nú í ríkara mæli rétt
þeirra til eðlilegs lífs. Víða er fólk
líka farið að átta sig á að lausnir
eru oft fólgnar í viljanum til að
gera hlutina, og þá þarf fram-
kvæmdin ekki að kosta nein
ósköp.
Að fóta sig
í nýju starfi
Og svo maður endi nú á byrjun-
inni; hver er þinn starfsvettvangur
hjá Öryrkjabandalaginu?
Ég er titlaður félags-
málafulltrúi. Þetta er nýtt starf og
ómótað, og því er ég sjálfur að
reyna að fóta mig. Bandalagið er
heildarsamtök öryrkjafélaganna
- stofnað 1961 - og er ásamt
Þroskahjálp heildarsamtök fatl-
aðra í landinu. Fyrsta fréttabréf
Öryrkjabandalagsins er væntan-
legt síðar í þessum mánuði að öllu
forfallalausu; það er ákveðin
frumraun sem ég hef umsjón
með. Þá er mér ætlað að sjá um
tengsl við einstök félög, og hef
þegar komið þar nokkuð á vett-
vang.
Ég kem fram gagnvart
stjórnvöldum og stjórnsýslu-
stofnunum ásamt framkvæmda-
stjóra, Ásgerði Ingimarsdóttur,
og okkur er ætlað að fara saman í
dagleg úrlausnarefni, enda þótt
þau séu mest inni á hennar borði
enn sem komið er. Ég hef einnig
tekið að mér störf sem tengjast
þessu, og sit til að mynda í
Stjórnarnefnd í málefnum fatl-
aðra, fyrir hönd Öryrkjabandal-
agsins og Þroskahjáípar. Þá á ég
sæti í Endurskoðunamefrid al-
mannatryggingalaganna. Þetta
tel ég nú hluta af starfi mínu hér.
Síðan er þetta framhaldssaga
hvað varðar daglegt kvabb; það
er nefnilega eins og einhverjir
haldi að ég sé ennþá þingmaður
þeirra! Það er að sönnu ljúft og
skylt að sinna slíkum erindum, en
skapar þó annríki sem ekki teng-
ist nýja starfinu beint.
HS
Sunnudagur 7. febrúar 1988 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 9