Þjóðviljinn - 06.03.1988, Síða 2

Dándimaður vikunnan

í rósa-
garðinum
MÖRG ER
KOMMA-
KÆNSKAN
Ef einhverjir hafa ætlað að
ganga af málinu dauðu voru það
hinir gömlu aðdáendur esper-
antó er vildu gera það að al-
heimsmáli og vilja kannski enn.
Þetta voru mestan part vinstri
menn og kommúnistar og þeir
höfðu í þann tíð engar áhyggjur
þótt íslenskunni yrði fórnað á alt-
ari esperantistanna.
Lesendabréfí DV
MIKIÐ SKAL
TIL MIKLS
VINNA
SKAÐI SKRIFAR
Yrki ég mér
til hugarhœgðar
Tomba fékk eitt stykki Ferrari
bifreið eftir sigurinn í stórsviginu.
Þó fylgdi það skilyrði gjöfinni að
hann yrði að vinna svigið líka til
að fá gjöfina.
Þjóðviljinn
GLEÐIFRÉTTIR
EFTIR
KJARA-
SAMNINGA
Reyklaus sæti framarlega i
flugvélinni, bílaleigubíll til reiðu á
flugvellinum, kampavín og kavíar
í hótelherbergi með suðursvölum
á uppáhaldshótelinu og blóm
handa draumadísinni sem bíður í
framandi borg. Allt þetta verður
hægt að panta á örskotsstund á
ferðaskrifstofunni hér uppi á ís-
landi eftir að Flugleiðir verða
búnir að tengjast Amadeus
upplýsinga- og dreifingakerfinu.
Tíminn
BOTNINN
ER SUÐUR í
BORGARFIRÐI
Ekkert um kynlíf í eyðni-
fræðslu.
Tíminn
Tilbrigði við Sköpunarsöguna
Nú riðar allt til falls og hruns; ríkisstjórnin, SÍS, bjór-
leysið og Skíðasambandið svo að fátt eitt sé nefnt. Og þá
verð ég, Skaði, að finna mér haldreipi og traust í tilverunni
og ég kýs þá að fara að ráðum Halldórs Laxness sem
segir að menn lifi ekki af nema í skáldskap.
Því skyldi ég ekki geta ort eins og aðrir?
Ég ætla að yrkja hér af fingrum fram nokkur Ijóð sem
byggja á göfugu yrkisefni, sjálfri Sköpunarsögunni í Bibl-
íunni. Ég ætla að hella nýju víni á þá gömlu belgi ykkur til
uppfræðslu, gleði og yndis. Og ég ætla að skýra kvæðin
um leið, því að það er ekki á það hættandi að tossar og
öfundaróbermi (gagnrýnendur) fari að fitla við þau upp á
eigin spýtur og veit enginn fyrirfram hvernig það fer.
Fyrsta kvæðið er heimspekilegt, eiginlega exístensíalt.
Það hljómar svo:
Meðan Drottinn
var annars hugar
skapaði Satan himin og jörð
og myrkur og angist
grúfðu yfir djúpinu.
Drottinn leit yfir
það sem Hinn hafði gjört
og sá að það var harla illt.
Sagan verður erfið
andvarpaði hann mæðulega.
Vilt þú ekki taka hana að þér, Adam?
Við stöndum höllum fæti
Andskotinn stendur á hleri
þetta er vatn á hans myllu.
Þú skalt fá yfirborgun.
En segðu Evu ekki frá því.
Þarna síðast er í leiðinni komið svolítið inn á kvenna-
^rrillin, því ég hefi alið með mér þann skáldþroska sem
Tellir mörg tré í einu höggi. Þó geri ég mér vel grein fyrir
því, að það er ekki nóg nú á tímum að rétt aðeins geta um
jafnréttismálin eins og fyrir siðasakir. Því hefi ég enn og
aftur frumleg endaskipti á Sköpunarsögunni í næsta
kvæði, sem kveður niður þá bábilju sem lengi hefur verið
uppi, að Adam hafi orðið til á undan Evu, hún sé „eitt rif úr
mannsins síðu annað ekki“ eins og íslendingar hafa
sungið um fullir í marga áratugi. Kvæðið ber hið
beinskeytta nafn „Sköpun Adams“ og hljóðar svo:
Á sjöunda degi vikunnar
þegar Eva var stigin upp úr hafinu
gekk til berja í aldingarðinum
og lét sér leiðast
Tók Drottinn apakött ofan úr trjánum
teygði fram á honum nefið
sveið af honum hárin
braut af honum rófuna
og sagði:
UNDUR ÍSLANDS
Fákar á efri hæð en þorskur
niðri.
Fyrirsögn í Tímanumn
ORÐ í
TÍMA TÖLUÐ
Ekki læknarðu mislinga með
því að velta þér upp úr hveiti.
Þorsteinn Pálsson
forsætisráðherra
Hér er, eins og sjá má, frumlega farið með efniviðinn:
það er gert ráð fyrir því að Satan hafi skapað heiminn og
það þarf ekki annað en benda á heimstetrið eins og það
er til að allir skilji að þessi kenning er rétt. Hugmynd
kvæðisins er líka mannsækin eða anþróposentral, ef svo
mætti segja, hún gerir þolandasköpunarverksins (mann-
inn) að geranda þess á einkar röklegan og tilfyndinn hátt.
Næsta kvæði er um stéttabaráttuna og tekur með
ýsmeygilegum hætti mið af hinu eilífa spili valdhafanna,
sem deila og drottna og ráðskast með okkur, um leið og
hinn hvassi ádeilubroddur kvæðisins nístist í hjarta ný-
gerðra kjarasamninga, eða þá heldur samningaaðferða
nú og hér. Takið nú vel eftir:
S>EL!R ERU
HÓGV>ÍRIR
Ég held ég geti sagt aö miðað
við Bandaríkin hafi launakjör mín
verið lág, í það minnsta ekki há.
Guðjón B. Ólafsson
forstjóri SÍS
Eftir sjötíu og sjö daga
kom Adam til Drottins
ojg mælti:
Eg þræla ekki lengur
upp á þessi kjör.
Góði talaðu variega,
hvíslaði Drottinn.
2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 6. mars 1988
Fyrirgefðu kæra dóttir:
Eg fann engan betri.
Þetta kvæði er óviðjafnanlega snjallt í tvíræðni sinni.
Konursem það lesa munu viðurkenna, að þetta karlskáld
hér hafi lært af kvennasögunni, hafi yfirgefið sína for-
dóma og hafnað þeim reynsluheimi karla sem er heima
verstur og spillir öllum skáldskap í fæðingu. Yfirborðsles-
endur úr hópi karla munu svo kannski sumir hverjir ásaka
skáldið fyrir bókmenntalega hentistefnu: Sko til, Skaði vill
koma sér í mjúkinn hjá bókmenntagagnrýninni nú til dags
sem er öll upp á kvenhöndina, hugsa þeir. En þeir átta sig
ekki á því, þeir góðu menn, að um leið er í kvæðinu
laumuleg ádrepa á konuna ( Evu). Henni leiðist án karl-
manns .stendur þar, rétt eins og hún geti ekki verið sjálf-
stæð og sjálfri sér nóg! Hún er látin sætta sig við hæpna
bragðvísi Drottins, sætta sig við fegraðan apakött, þótt
hún viti vel að Drottinn getur skapað handa henni hvað
sem er ef hann barasta nennir. Og svo er hún kölluð
„dóttir" Drottins, takið eftir því, og hann er náttúrlega
karlkyns, og þar með vorum við eiginlega á undan,
hehe...