Þjóðviljinn - 19.11.1988, Blaðsíða 16

—SPURNINGIN-
Tekur þú alvarlegar yfir-
lýsingar forsætisráö-
herra um aö þjóöin sé á
barmi gjaldþrots?
SÍMI 681333
Á KVÖLDIN
£04OJO
ÁLAUGARDÖGUM
681663
Kristján Már Hauksson
Auövitað geri ég þaö. Það eru
ýmsar blikur á lofti í íslensku
efnahagslífi sem ekki eru allar
glæsilegar.
Ingvi Ágústsson
Ég tek hann yfirleitt ekki alvar-
lega. Þessi vandi sem viö eigum
nú við að etja er aö mestu
heimatilbúinn, og að stórum
hluta kominn frá honum.
Kristín við Brotið blað: „Ég nota skriftina fyrst og fremst sem forrn." Mynd - Jim Smart.
/
Listasafn ASI
Grafískir ullarflókar
Kristín Jónsdóttir: Þetta er elsta aðferðin sem mennþekkja til að búa til
klæði, rakin alveg aftur á steinöld
Jóna Kristinsdóttir
Það liggur við að ég geri það, það
bendir margt til þess að þjóðar-
skútan sé að sigla í strand.
Arnheiður Guðmundsdóttir
Já, ég tek þessa yfirlýsingu alvar-
lega. Útlitiö er dökkt og eina
leiðin út úr þessu held ég að sé
að fá nýja ríkisstjórn.
Óskar Garðarsson
Nei, ég tek ekki þessa yfirlýsingu
alvarlega. Við eigum við tíma-
bundinn vanda að stríða. Ég hef
trú á að við eigum eftir að rétta úr
kútnum fljótlega.
- Þessar veggmyndir eru gei'5-
ar úr ullarflóka, með aðferð sem
er aftan úr grárri forneskju, -
segir Kristín Jónsdóttir frá
Munkaþverá um verkin sem hún
sýnir í Listasafni ASÍ þessa dag-
ana.
- Þetta er elsta aðferðin sem
menn þekkja til að búa til klæði,
rakin alveg aftur á steinöld. Forn-
leifafræðingar telja að maðurinn
hafi farið að nota hana á meðan
hann bjó enn í hellum, eða alveg
frá því að hann fór að halda hús-
dýr.
- Þetta er svo náttúrleg aðferð
til að búa til klæði að hún hefur
komið alveg af sjálfu sér. Maður
þarf ekki annað en hendurnar,
vatn og sápu, þræðirnir í reyfinu
eltast saman við vætuna og út
kemur mjög sterkur flóki. Þetta
er þannig hvorki ofið né prjónað,
ég nota kembur eða reyfi, legg
ullina á tréplötu, legg efni ofan á
hana, helli yfir þetta heitu græn-
sápuvatni og fer svo að þæfa.
Hvernig ég þæfi fer svo eftir því
hvað ég vil hafa flötinn úfinn eða
upphleyptan. Mér finnst þetta
vera heillandi aðferð, líka vegna
þess hvað hún er frumstæð.
- Þetta hefur verið notað í allt
mögulegt, skó, leikföng, flíkur,
tjöld og hatta. Og þó að þessi
aðferð við að gera klæði hafi
sums staðar dáið út lifir hún enn-
þá, til dæmis í Asíu.
Hvernig stóð á því að þú snerir
þér að flókanum?
- Kannski var það tilviljun eins
og svo margt annað. Ég lærði
vefnað í Kaupmannahöfn en
þangað fór ég eftir að ég lauk
teiknikennaraprófi frá Mynd-
lista- og handiðaskólanum. Ég
var farin að gera þrívíð verk, sem
er nokkuð erfitt í vefnaði, því
maður er svo bundinn af uppi-
stöðunni. Textíl er heilmikil vís-
indi líka. Þá rakst ég á sænska
bók um þessa aðferð til að vinna
ullarflóka og fór að langa til að
prófa þetta. Það gekk reyndar
brösuglega í fyrstu, en svo fór
mér að ganga betur, ég gerði
meira og meira af þessu og núna
vinn ég nær eingöngu með flóka.
Til að byrja með gerði ég skúlpt-
úra og þrívíð form í flókann, en er
nú eingöngu með veggmyndir.
- Ég byrjaði að skrifa í verkin
vegna þess að mig langaði til að
gefa voðinni grafískari áferð.
Þetta var einhver þörf á að fá
áhrif frá umhverfinu inn í verkin,
og ég held að ég hafi líka viljað fá
einhverja nálægð mannsins í þau.
Og þar sem skriftin er nátengd
manninum, tjáning og tengsl
manna á milli nota ég hana. Ef til
vill er líka í þessu einhver skír-
skotun til handritanna.
- Ég skrifa á flíselín, bómullar-
efni, sem ég þæfi inn í ullina pg
sem samlagast henni alveg. Ég
nota skriftina fyrst og fremst sem
form og til að vekja ákveðin
áhrif, er ekki að segja neina sögu
og ætlast ekki til að fólk lesi
þetta. En þetta er ekki neitt krot,
sérstaklega í sumum verkanna
eru ákveðin orð og setningar sem
koma fyrir, og vísa þá mest til
þess hugarástands sem ég var í
þegar ég gerði verkið.
- Dæmi um þetta er þetta verk
sem heitir Dulsmál, sem er fyrsta
verkið sem ég gerði á þennan
hátt. Þar nota ég efni úr
dómsmálum, mál gegn konum
sem komu fyrir rétt sakaðar um
að hafa borið út börn sín. Maður-
inn minn var að skrifa bók um
dulsmál hér á landi og ég hj álpaði
honum við að leita uppi heimildir
um þau í Þjóðskjalasafninu. Ör-
lög þessara kvenna voru oft á tíð-
um mjög dapurleg, þetta hafði
mikil áhrif á mig og varð til þess
að ég gerði þetta verk.
- Sagan hefur alltaf verið mér
hugstæð, sagan og landið tengist
mikið í mínum huga, kannski
meðal annars vegna þess að ég
drakk í mig mikið af þjóðsögu-
num þegar ég var barn. Það voru
til dæmis þjóðsögurnar sem ég
hafði í huga þegar ég gerði þetta
verk sem heitir Blákápa. Flestum
dettur í hug flaksandi flík þegar
þeir sjá það og heyra nafnið, en
Blákápa er nafn á álfkonu í einni
af þjóðsögunum.
- Hvert verk er einhver blanda
af þeim áhrifum sem ég hef orðið
fyrir um ævina. Auðvitað er mað-
ur alltaf að reyna að finna sjálfan
sig í verkunum, það er kjarni
þeirra. En ef notuð er líking frá
vefnaðinum má segja að uppi-
staðan í vefnunt séu áhrif frá
bernsku og æsku, þeim sem
manneskjan mótast, og ívafið er
síðan utanaðkomandi áhrif.
Menntunin og það sem hefur
áhrif á mann, bæði til lengri tíma
en líka þá og þá stundina. LG