Þjóðviljinn - 17.11.1989, Blaðsíða 22

T~ 2 T~ 5" Z~ Z— V T 5 T~ ) 9 10 )l
)S )T (Yj 15- V ) (t> T )5' )? 4 )T )D % )$
h ÍÍZ /9 20 2 21 !s> 9 $2 )f (? V 52
22 z*> T ) 9 II )$ w~ )5 52 23 (? or
T tsr r s °) 15 5? 22 )3 5 21 20 9
)Z 22 (e ;9 25 )le 3 2T Ý T 9 )5
T Ud 22 )5 52 (o T~ )5 ;?
V 3 9 <9 V )T )0 )l 52 27 )0 10
7- V Z (s> 28 s? )0 )b 9? 30 zz 9 V
T T "D V (s> jf 10 ZG 22 W~ V )S 2
zz iT )T (o S? )3 3o (p V ) 0 18 VF~ 9 32 31
(? I? 2T T 32 )l* V 25 s 25 )D 52 20 25 52
<7 27 ZT 21 T 22 T )T V ) )5 )(,
AÁBDÐEÉFGHIÍJKLMNOÓPRSTUÚVXYÝÞÆÖ
Krossgáta nr. 70
Setiö rétta stafi í reitina hér fyrir neöan. Þeir mynda þá karlmannsnafn.
Sendiö þetta nafn sem lausn á krossgátunni til Þjóöviljans, Síðumúla
6, Reykjavík, merkt: „Krossgáta nr. 70“. Skilafrestur er þrjár vikur.
Verölaunin veröa send til vinningshafa.
H 15 n 21 1 20 2? )S )d

Lausnarorð á krossgötu nr. 70 var Þrúðvangur. Dregið var úr réttum
lausnum, og upp kom nafn Hlífar Andrésdóttur, Hlégerði 12 í Kópa-
vogi. Hún fær senda bókina Samferða um söguna eftir Bent Ake
Hager í þýðingu Sigurðar Hjartarsonar.
Verðlaun fyrir krossgátu nr. 70
eru „Kveðja frá Akureyri", minn-
ingar og Ijósmyndir frá Akureyri
eftir Richard Ryel, gefin út af
Bókaforlagi Odds Björnssonar á
Akureyri 1987.
FJÖLSKYLDAN
SIGTRYGGUR
JÓNSSON
Um
Það er ekki óalgengt að ég fái
spurningar á borð við hvað er ást.
Þessum spurningum er auðvitað
ekki auðsvarað og e.t.v. ekki
hægt að svara þeim svo að tæm-
andi sé. Hitt er annað mál, að það
virðast vera nokkuð margir, sem
eru mjög óöruggir varðandi þetta
hugtak.
Hvernig sýnum við ást? Hvern-
ig gerum við kröfur um ást?
Hvernig veit ég að einhver elskar
mig? Það virðist vera að margir
séu ófærir um að sýna ást. Bæði
kemur þar til að mörgum finnst
það erfitt, hafa aldrei lært það og
ekki verið lögð áhersla á það að
sýna ást í uppeldi þeirra, en svo er
futt algengt líka, að einstaklingar
vilji ekki sýna ást. Þeim finnst
bara að aðrir eigi að trúa því að
þeir elski þá, og ef þeir gera það
ekki, er það vottur um vantraust.
Aðrir falla í þá gryfju að setja
samasem merki milli þess að sýna
ást og sýna virðingu og enn aðrir
virðast setja samasem merki milli
þess að sýna ást og þess að vera
háður viðkomandi. Fæstir þess-
ara einstaklinga eru færir um að
gera kröfur um ást. Þeir bara trúa
eða vona að þeir séu elskaðir á
móti. Af þessu leiðir einnig, að
þeir geta aldrei vitað hvort þeir
ást
eru elskaðir. Þeir túlka ýmislegt í
fari annarra sem vott um ást, en
geta aldrei verið öruggir. Þegar
þeim líður vel, er þetta svo sem
allt í lagi. Þeir velta sér ekkert
upp úr því hvort þeir eru elskaðir
eða ekki, en hins vegar gera þeir
því meir af því þegar þeim líður
illa. Þá koma upp spurningar eins
og: Þykir nokkrum vænt um mig?
Getur nokkrum þótt vænt um
mig?
Þegar okkur líður illa höfum
við mesta þörf fyrir ást og þá er
mikilvægast að kunna að gera
kröfur um hana. Ef við kunnum
það ekki erum við í þeirri stöðu
að þurfa að vonast til að okkur
verði sýnd sú ást, sem við þurfum
á að halda. Og þá verðum við
mjög gagnrýnin. Nú ætlumst við
til að þeir sem við elskum viti að
fyrra bragði um þörf okkar og
hvernig þeir eigi að mæta henni.
Ef þeir gera það ekki, verðum við
annað hvort reið og sár og
reynum að hegna þeim með því
að verða afundin og þung í skapi
gagnvart þeim eða við efumst um
Villigæs
Menn segja að í Letingjalandi
komi steiktar gæsir fljúgandi úr
buskanum og beint upp í
neytandann. En við íslendingar
búum í veiðimannaþjóðfélagi og
erum vanir því að þurfa að hafa
fyrir hlutunum. Það ku ekki vera
neinn hægðarleikur að veiða
villta gæs sem er öll komin með
hugann við suðlægari slóðir og
veiðilendur breskra og evrópskra
aðalsmanna. En þar með er ekki
öll sagan sögð: það þarf líka að
reyta fuglinn og hreinsa innan úr
honum og gæta þess að hirða
bæði hjarta, lifur og fóarn.
Þegar komið er að steikingunni
þarf að hita ofninn í 180 gráður.
Gæsin er smurð með smjöri og
krydduð með salti og pipar.
Gott er að setja fyllingu í kvið-
arholið, til dæmis sveskjur,
þurrkaðar apnkósur og niður-
skorin og flysjuð epli.
Gæsin er síðan sett í steiking-
arpoka, en slíka poka má fá í stór-
mörkuðum. Þeir eru úr sérstöku
plastefni, sem þolir hita.
Gæsin er höfð í ofninum í 1
1/2-2 klst.
Síðan eru hjartað, lifrin og fó-
arnið soðin sérstaklega í 1/2 1. af
vatni ásamt með 1 teskeið af
kjötkrafti. Þetta er soðið við væg-
an hita í eina klst. og síðan sigtað.
Þá eru 70 gr. af hveiti og 70 gr. af
smjörlíki hrærð saman í potti og
búin til bolla, sem síðan er sett út í
soðið og hrært saman. Þegar búið
er að hræra upp sósuna er rjóma
bætt útí eftir smekk og eins og
einni teskeið af bláberjasultu. Þá
fyrst er hægt að setjast að veislu-
borðinu, enda mun fyrirhöfnin
kenna okkur að meta bragðgæðin
betur en hóglífi letingjans.
MATU
Þeir sem hafa áhuga á að fræðast um eitthvert
ákveðið efni varðandi fjölskylduna geta skrifað.
Merkið umslagið: Fjölskyldan; Nýtt Helgarblað,
Þjóðviljanum, Síðumúla 6, Reykjavík.
okkar eigin rétt til ástar. Kannski
hef ég ekki unnið til þess að vera
elskaður. Ef seinni leiðin er val-
in, leitum við leiða til þess að vera
verð ástar næst þegar við þurfum
á henni að halda og þá er oft stutt
íþað að verða undirgefinn. Fórna
sér fyrir hina í von um að það
verði til þess að þeir fóm sér fyrir
okkur þegar við höfum þörf fyrir
það.
Afleiðingin af ástarsambönd-
um þar sem ást er ekki sýnd af
öðrum hvorum aðilanum eða
báðum er mjög oft sú að gerð
verður krafa um hugsanalestur.
Ég geri þetta fyrig þig, svo að þú
vitir að þetta er það sem ég vil að
þú sýnir til að ég geti verið örugg-
ur um ást þína. Það gerist svo
iðulega að hinn aðilinn les ekki
rétt úr skilaboðunum, telur að
aðeins sé verið að gera eitthvað
fyrir hann og fellur svo á prófinu
með því að gera ekki sömu hluti á
móti. Afleiðingin verður víta-
hringur í sambandinu. Annað
hvort einkennist hann af enda-
lausum rifrildum um aukaatriði
og þungu andrúmslofti, þar sem
annar aðilinn er stöðugt að
„kenna” hinum aðilanum hvern-
ig hann á ekki að koma fram eða
hann einkennist af endalausri
undirgefni annars aðilans, þar
sem hann vonast stanslaust eftir
því að hinn aðilinn skilji betur ef
hann gengur enn lengra í að fóma
sjálfum sér.
Það er hægt að sýna ást á marg-
an hátt, en hún felur alltaf í sér
kröfur eða væntingar. Ef ekki er
látið vita um væntingarnar með
orðum, verður vítahringurinn
ofan á í samskiptunum. Ef við
vitum ekki hvort við erum elskuð
verðum við óörugg og hefjum
einhvers konar leit að ástinni eða
stafestingu á henni. Oftast er
sterkasta staðfestingin á ást fólg-
in í trausti. Trausti, sem sýnt er
með því að túa hinum fyrir sjálf-
um sér, hugleiðingum sínum,
skoðunum, væntingum og líðan.
Traust er einnig sýnt með því að
gera kröfur. Við gerum aðeins
persónulegar kröfur til þeirra
sem við treystum. Ef við finnum
aldrei að gerðar séu til okkar
kröfur á persónulegum grund-
velli frá maka okkar, finnst okkur
að hann treysti okkur ekki og
verðum óörugg um ást hans.
Til þess að geta verið örugg um
ást og finna til vellíðunar samfara
ástarsambandi, verðum við að
geta talað saman. Við verðum að
geta tjáð okkur um okkur sjálf og
spurt um hinn aðilann. Við verð-
um að hafa opna möguleika á að
geta rætt það sem okkur liggur á
hjarta án þess að upplifa að við
séum að þröngva okkur upp á
hinn aðilann og við verðum einn-
ig að geta treyst því að hinn aðil-
inn geri slíkt hið sama. Við verð-
um að komast hjá vítahringjum,
sem fela í sér lokuð samskipti og
fullt af leyndarmálum, sem ekki
má tala um.
22 SÍÐA — NYTT HELGARBLAÐ Föstudagur 17. nóvember 1989