Þjóðviljinn - 11.05.1990, Blaðsíða 9

Steinunn Þórar-
insdóttir sýnir
iámskúlptúra á
Kjarvalsstöðum
Það eru stórir og fyrirferðar-
miklir jámskúlptúrar sem
mæta okkur á vinnustofugólfi
Steinunnar Þórarinsdóttur
myndhöggvara á Korpúlfs-
stöðum, þar sem við heimsótt-
um hana í vikunni: flennistórar
og efnismiklar jámplötur hefur
hún meðhöndlað eins og um
léttan og auðmeðfarinn pappír
væri að ræða, skorið þær,
undið og rifið og leikið á landa-
mærum forms og skugga, tví-
víðs flatar og þrívíddar, efnis
og tóms, þar sem skugga-
myndir af fólki elta hver aðra
og útskorið formið stendur
andspænis tóminu sem það
skilur eftir í fletinum eins og
maður andspænis andhverfu
sinni, vera andspænis ekki
vem.
Plötunum flettir hún eins og
spilum þar til þær opnast í formi
manns sem aftur speglar sjálfan
sig í efninu og leikur þannig á
mörkum efnis og efnisleysis, tví-
víddar og þrívíddar, veru og ekki
veru. Rifin plötubrúnin er ryðguð
í sárið en annars bera plötumar
hreinan stálbláan lit. I myndinni
Landamærí erum við stödd í her-
bergishorni sem afmarkað er af
þrem plötum rifnum í kantinn
sem eru veðraðar af vatni og sýru
og bera ryðrauðan lit eins og
opið sár. I veggnum djarfar fyrir
mannsmynd sem eins og hverfúr
í stálið en utan veggja er flötur-
inn lokaður og heill með þessum
hreina og kalda bláma sem er
Steinunn Þórarinsdóttir. Ljósm. Jim Smart
Á landamærunum
andstæða ryðsins alveg eins og
tómið er andstæða efnisins.
Landamærin sem leikið er á í
þessari sýningu em margræð og
Steinunn segir okkur að þetta séu
hugmyndir sem hafi vaknað með
henni þegar hún dvaldi í Lista-
miðstöðinni í Sveaborg sumarið
1988.
„Þessar hugmyndir voru ekki
framkvæmanlegar þar, þvi þær
kölluðu á svo stórt form, og því
hef ég unnið þetta hér á verk-
stæði Myndhöggvarafélagsins í
vetur. Þetta eru sjálfstæð verk,
sem eru ekki hugsuð fyrir
ákveðna staði fyrirfram, og ég
veit því ekki hvað um verkin
verður þegar sýningin er afstað-
in. Mér finnst það í sjálfu sér
heillandi og skemmtilegt við-
fangsefni að vinna verk fyrir
ákveðna staði eða tiltekið rými,
en slík vinna byggir á öðmm for-
sendum. Þessi verk em sjálfstæð-
ar hugmyndir og þurfa helst að
standa inni nema þá að þau verði
varin sérsíaklega gegn veðrun.
Þetta eru járnplötur með blárri
eldhúðinni úr valsinum, og þessi
blái litur hefur einhverja djúpa
merkingu fyrir mér, hann eltir
mig í flestum mínum verkum, ég
veit ekki hvers vegna... Mér
finnst gaman að meðhöndla þetta
þunga, harða og óárennilega efni
eins og það væri leikandi léttur
pappír og láta það ómögulega
gerast. Þetta er í raun og veru
einhvers konar óraunvemleg um-
breyting á efninu sem ég er að
sækjast eftir jafnffamt því sem ég
vil láta það njóta sín eins og það
er,” segir Steinunn Þórarinsdótt-
ir.
Nú er Steinunn búin að flytja
skúlptúrana sjö með ærinni fýrir-
höfn niður á Kjarvalsstaði, þar
sem hún opnar sýningu í Vestur-
salnum á laugardag kl. 14. Sýn-
ingin stendur til 27. mai og verð-
uropin alladagaki. 11-18.
Föstudagur 11. maí 1990 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA 9